Geen widgets gevonden in de zijbalk

Vanochtend maakten we ons gereed voor een ritje naar Nässjö. Heiko kon zijn nieuwe bril ophalen. Tegelijkertijd had ik een oogmeting en wilde daarna ook een andere bril uitzoeken. Toen we de winkel binnenliepen, stond het er vol met klanten en medewerkers. We telden in ieder geval vier medewerkers, die in de winkel hielpen en even later troffen we de opticien ook. Wát een drukte voor zo´n relatief klein winkeltje! We waren echter meteen aan de beurt, waaruit bleek dat hun planning perfect is. Heiko liep met een van de medewerksters mee en kreeg zijn nieuwe bril en ik kon meteen met een andere medewerkster meelopen voor de oogmeting met de bekende pufjes.

Heiko moest ergens plaatsnemen en er werd even later een doosje met twee brillenkokers voor hem neergezet. “Huh? Twee?” De dame vertelde dat het veranderen gelukt was en dat de leesstukjes nu op de juiste hoogte zaten. Heel verbaasd keek Heiko haar aan en controleerde eerst of ze wel het juiste pakketje had gepakt, door de naam op het begeleidend briefje te lezen. Ja, er stond toch echt zijn naam en adres op. Hij had maar een bril besteld en wist niets van “een foutje met een te hoog leesgedeelte”.

De vriendelijke dame liep toen naar de computer en overlegde met een collega. Toen ze terug kwam werd het duidelijk. Er was eerst een bril binnengekomen waarvan de leesstukjes te hoog zaten. Daar wist Heiko niets van. De medewerkers van de winkel hadden die bril meteen “afgekeurd” en opnieuw eentje besteld met de leesstukjes op de juiste hoogte. Hartstikke goed! Dat hadden ze ons niet verteld, waardoor Heiko zo verbaasd reageerde. Ze vertelde verder, dat we beide brillen kregen en dat we maar moesten bekijken welke hem het beste beviel. Het was immers hun fout.

Heiko had bij het bestellen meteen wel aangegeven, dat hij de leesstukje niet te hoog wilde hebben, omdat je dan tijdens het lopen altijd een beetje je hoofd voorovergebogen moet hebben. Dat is behoorlijk slecht voor je nek. Heiko loopt graag rechtop, maar dat kan niet met een bril waar de leesstukjes te hoog zitten. Dan kijkt hij daar doorheen en ziet hij alles wazig. We kregen in ieder geval beide brillen mee en daarmee heeft Heiko nu drie, nagenoeg dezelfde, brillen met in ieder geval overal dezelfde glazen, voor wat betreft de sterkte.

Op dat moment zat ik bij de opticien, die mij via een groot apparaat allerlei lenzen voor beide ogen wisselde, terwijl ik naar een digitale kaart aan de muur moest kijken. Een kaart met daarop vijf letters en even later een kaart met rode en groene rondjes. “Is het nu beter of is het nú beter?” zei ze de hele tijd. Nadat het optimum was vastgesteld vertelde ze, dat mijn ogen inderdaad iets achteruit waren gegaan. Hierna kon ik in de winkel een montuur uitzoeken. Ze hadden een actie lopen waarbij je een tweede bril gratis kreeg en je de kosten voor het oogonderzoek door de opticien niet hoefde te betalen. In Nederland is dat laatste altijd gratis, maar hier betaal je daar ongeveer €.50,- voor.

Toen ik dat hoorde besloot ik daadwerkelijk twee monturen uit te zoeken. Dan begint het zoeken tussen de vele modellen… “Deze is leuk, maar zit niet goed”. “Deze dan?” “Nee, die is te breed in het gezicht”. “Deze?” “Ja, is wel leuk, maar het montuur is wel erg dik”. En zo waren we een half uur aan het zoeken. De aanhouder wint echter en ik vond twee leuke monturen! Dezelfde dame die Heiko had geholpen was op dat moment beschikbaar en hielp mij nu ook verder. Ze moest een paar streepjes op de brillenglazen zetten, om te bepalen waar het leesgedeelte moest beginnen. Verder gaf ik aan, dat het ontspiegelde glazen moesten zijn. Ze noteerde alles en als laatste kon er afgerekend worden. Op vrijdag 5 mei kan ik mijn brillen ophalen!

Na ons bezoek aan Specsavers liepen we, zoals inmiddels gebruikelijk is, naar het bakkertje op de hoek voor een kop koffie en een goed belegd broodje. Even een rustmomentje, om vervolgens door te rijden naar de winkel van Rusta. Op het boodschappenbriefje had ik de nodige dingen staan, die bij die winkel gehaald konden worden. Na het succes van het behangen in de kamer, besloten we nu ook een paar rollen behang mee te nemen voor onze slaapkamer. Als combinatie met de recentelijk behangen achterwand. Die is nu veel kleurrijker geworden, maar grenst aan saai grijsgewolkt, met bijna betonmotief, behang. We vonden een mooi, zacht paars gekleurd behangetje, dat uitstekend past bij onze bloemen. We vonden alles wat we verder nodig hadden en verplaatsten ons daarna naar de winkel ernaast.

Deze keer niet naar rechts, naar de Öob.
Dit keer gingen we naar links.
Naar de vestiging van Jem&Fix.
Een winkel met bouwmaterialen.
We wilden een nieuwe brievenbus kopen.
De huidige is vernield door de tractor met het gigantische schuifblad,
die met te veel geweld de sneeuw aan de kant heeft geschoven.
Wellicht zaten er een paar stenen tussen.
Het resultaat is echter, dat het brievenbusje helemaal is ingedeukt en vervormd.
Zelfs de verf is eraf gesprongen!
We kozen voor hetzelfde model en dezelfde kleur.
Dat lijkt uiteindelijk zo mooi op de faluröde achtergrond!

Onze laatste stop in Nässjö was de supermarkt voor de wekelijks boodschappen en daarna snel terug naar Ödarp. Via de weg waar hard aan wordt gewerkt. Heel hard aan wordt gewerkt! Tjonge jonge wát een bedrijvigheid. En wát een klus! Wát een organisatie! Heiko zei, dat hem dat een hele mooie uitdaging had geleken. Alles regelen voor de veranderingen aan deze weg. Ik denk, dat hij dat ook nog meende ook. En zonder te willen opscheppen: het was hem waarschijnlijk ook nog gelukt alles in goede banen te leiden.

We zagen onder andere weer de vele vrachtauto´s met zand en keien af en aan rijden en dat een viaduct in de maak is en al behoorlijk was gevorderd is, nadat wij er voor de laatste keer langs gereden waren. Het kappen van bomen was klaarblijkelijk over. Op meerdere plaatsen lagen de boomtoppen en takken nog te wachten om opgehaald te worden, terwijl alle stammen al opgehaald zijn. Het weghalen van de honderden, zo niet duizenden boomstronken was nu volop aan de gang. Wat een klus, om al die resten van de bomen uit de grond te halen en af te voeren. Je kunt je haast niet voorstellen hoeveel mensen daar aan het werk zijn…

Op een gedeelte van de weg, over een lengte van zeker een paar honderd meter,
was de nieuwe rijbaan al voor een groot deel klaar.
Op het asfalteren na. Daar was de grond egaal gemaakt,
plastic gelegd waarop steentjes waren gelegd en waar de weg
nu aangereden werd. Ben benieuwd hoever men over ruim twee weken is,
wanneer we hier weer langs zullen komen.

Bij thuiskomst vonden we bij de post een oproep voor Heiko. De huisarts had aangegeven, dat hij graag een MRI-scan wilde laten maken van Heiko zijn nek. Een paar jaar geleden was dat ook gebeurd en nu wilde hij, vanwege Heiko zijn klachten in de rechterhand, een nieuwe scan laten maken. Zo zou hij hopelijk kunnen zien of de vernauwing in de nek misschien erger is geworden. Die scan gaat volgende week woensdag bij privékliniek Evidia in Jönköping gemaakt worden. Heiko is daar al eerder, vorig jaar voor een scan van de rug en weet daarom nu waar hij moet zijn en hoe de procedure daar is. De afspraak is mooi snel geregeld.

Het filmpje van “Moeder Eland” met haar kalf! Was ineens op 6 april jongstleden niet meer te bekijken. Daarmee hier nog een keertje. Het is zo mooi…

Nadat we de boodschappen hadden opgeborgen en ons een kop koffie heerlijk hadden laten smaken, zette ik mij achter de laptop. Dit keer weer eens om een paar problemen te lijf te gaan. Het was immers onder andere niet meer mogelijk om via onze website YouTube filmpjes te bekijken. Ik kon ze wel opnemen in de site, de link werkte ook goed, maar zodra de pagina online werd gezet, was er geen filmpje te zien. Ik had Heiko gevraagd hier eens naar te kijken. Hij was op enig moment teruggegaan in de tijd om te kijken welke filmpjes nog wél afgespeeld werden. Bij dat laatste filmpje kon hij na het afspelen, in het gepresenteerde overzicht van YouTube, een ander filmpje van onszelf aanklikken. Toen moest hij echter aangeven, dat hij geen robot was. Nadat hij dat had gedaan, waren alle filmpjes weer zichtbaar! Hoe verzin je het?!? Het probleem bij toeval en met een beetje geluk weer opgelost. Fijn!

Het oplossen van “mijn probleem” duurde iets langer. De website was langzaam. Heel erg langzaam. Zelfs met het typen van teksten. Ohhh… Dat is zo frustrerend. Verder waren er “achter de schermen” nog een paar “uitdagingen” en dat was het gevolg van het activeren van een bepaald programma, plug-in. Daarom deactiveerde ik een paar plug-ins, ging na of daarmee de problemen waren opgelost en zo niet, kon die weer geactiveerd worden. Na veel zoekwerk, de- en weer activeren en zelfs sommige plug-ins volledig verwijderen, de laptop een paar herstarten en nog een paar andere “spannende dingen” te hebben gedaan, waren deze problemen na een paar uurtjes ook weer opgelost. Dat moet niet te vaak voorkomen, want daarmee gaat de lol van het hebben van een website wel een beetje weg. Gelukkig gaat het nu weer goed en gaan we er weer voor!

Tenslotte was er een probleem met het kopiëren van de inhoud van de website naar een worddocument. Dat doe ik altijd, als een soort back-up en ook is het tegelijkertijd ons dagboek. De tekst werd wel als een geheel gekopieerd, alleen de foto´s pakte Word om de een of andere vreemde reden niet meer! De foto´s moest ik daarmee een voor een kopiëren en plakken. Dit gaf weer de nodige frustraties en kostte veel tijd. Daarom boog ik mij over dit kopieer-probleem naar Word. Met als resultaat dat het kopiëren van de tekst en alle foto´s op enig moment weer lukte! , dus hier zit een “blij ei”!

Ondertussen was Heiko nog eventjes naar buiten gelopen. Vorige week was hij bij Kenth aan geweest om bij te praten en zag een aanhanger vol met heideplantjes staan. Dat moest naar de vuilstort. Hij zag echter, dat de heideplantjes weliswaar uitgebloeid waren, maar niet dood! Eerder hebben wij ook wel eens uitgebloeide heideplantjes in onze tuin gepoot en sommigen zijn aangekomen. In het stukje grond voor ons trollenhuisje hebben we een aantal sparrenbomen gepoot en het zou wel leuk zijn als daartussen heide kwam. Zodoende nam Heiko een bak vol met heide mee naar huis. Gewoon om te proberen of ze aankomen. Ze zouden anders even later immers toch op de stort terecht komen. Uiteraard werd dit overlegd met Kenth, die zijn akkoord gaf. Vanmiddag ging Heiko een bak vol poten. Vooraf had Heiko ze flink water gegeven, zodat de worteltjes verzadigd waren. Nu moeten we afwachten wat ervan opkomt.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.