Ruim op tijd stond de “Bende van Vijf” vanochtend in Fredrikshaven op de veerboot te wachten, die hen naar Göteborg zou brengen. De boot die Gert en Elise en de drie kleinkinderen Merle, Daan en Jelte naar ons zou brengen, vertrok om kwart over twaalf. We kregen echter een WhatsApp berichtje dat ze er al om kwart over tien waren! De rit vanaf het vakantiehuisje in Denemarken naar Fredrikshaven, waar de boot vertrok, ging erg voorspoedig en ook het inchecken bij de poortjes verliep snel en eenvoudig. Toen was het wachten tot ze de boot op konden rijden. Dat mocht gelukkig al tegen half twaalf. Altijd leuk voor de kleinkinderen, zo´n grote boot met zoveel te zien op en rond de boot. Gelukkig was er weinig wind en werd het een hele rustige overtocht van Denemarken naar Zweden.
De boottocht duurde 3,5 uur, zodat ze tegen vier uur in de haven van Göteborg waren. Daarvandaan was het nog ongeveer 2,5 uur rijden naar ons toe. Tegen half zeven zouden ze ongeveer bij ons kunnen zijn. We hadden afgesproken, dat ze ons over de aankomsttijd op de hoogte zouden houden, omdat we nog moesten bekijken hoe we het met warm eten zouden doen. De kids zouden eigenlijk tegen zeven uur naar bed moeten, omdat ze moe waren van de afgelopen week in Denemarken. Met onder andere het bezoek aan Legoland. Ook zou de reis van vandaag ook de nodige spanning en vermoeidheid met zich meebrengen. Uitgebreid eten of ergens gaan eten was dan eigenlijk geen goed idee, aldus moeder Elise.
Wij waren vanochtend nog eventjes naar Tranås gereden. We hadden een kleine bijdrage voor de afvalberg. Gisteren ging het niet door, omdat we op een sms´je zaten te wachten voor het ophalen van een pakketje. Dat sms´je kwam vanochtend! Mooi, dan wordt de rit naar Tranås nóg efficiënter. Heiko zette mij bij de winkel van Öob af en reed zelf met de aanhanger door naar de vuilstort. Daar kon hij alles in de juiste bakken kwijt. Zo! Dat oude, kleine blauwe kikkerzwembadje zijn we gelukkig kwijt. Eveneens een kapotte tuinstoel, een oude bureaustoel en een beetje ijzer. We schreven het al vaker: opgeruimd staat netjes! Wij hadden vervolgens contact met elkaar via WhatsApp. Ik gaf Heiko een seintje, dat ik inmiddels voor de ingang van de Ica stond. Bij Öob was ik geslaagd en moest toen nog een paar dingetjes halen bij de supermarkt. Heiko pikte de zware tas met spullen van Öob op en reed vervolgens naar een plek verderop, waar hij de auto met aanhanger kon parkeren. Op de parkeerplaats van de Ica kon dat niet en ook niet in de parkeergarage onder de Ica. Een mooi eindje verderop wachtte hij op een signaaltje van mij, om me weer te komen halen. Dat ging gelukkig vrij vlot, waarna bij de Preem nog snel het pakketje werd gehaald en een worstenbroodje… Daarna werd er weer koers gezet richting Ödarp.
Later in de middag brachten we de, door Elise bestelde, boodschappen en een beetje extra alvast naar het vakantiehuisje in Västorp. Het zag er daar keurig uit! Erling en Britt hadden extra hun best gedaan om het er allemaal perfect uit te laten zien. Het was uiteraard schoon en opgeruimd. Niet te vol, zoals vele andere Zweedse vakantiehuizen. Een vers bloemetje bij de voordeur, nieuwe plantjes in de bloembakken onder de ramen, het gras net gemaaid, het grindpad aangeharkt. Keurig!
Binnen was het aangenaam warm, doordat de lucht-warmtepomp al aanstond op 21 graden en zagen we dat in de keuken een schaal met versgebakken koeken op de tafel stond. Ook lagen er een drietal spelletjes klaar voor de kinderen. Attent hoor. In de koelkast stond zelfs iets te drinken. Een rol keukenpapier was geregeld, alsmede voldoende wc-papier voor de eerste dagen. We waren nog maar net binnen, de sleutel zat trouwens gewoon in de buitendeur, toen Erling eraan kwam. Hij had ons zien rijden en vroeg ons naar de eerste indruk. Tegelijkertijd gaf hij aan, dat we het meteen moesten melden als er iets ontbrak of niet goed was. Het beddengoed was aanwezig en zodoende maakten wij de bedden alvast voor “De Bende van Vijf” op. Ook zorgden we ervoor, dat de handdoeken overal hingen, zodat daar na aankomst niet naar gezocht hoefde te worden.
We hadden gedurende de dag regelmatig contact met Elise en hoorden op enig moment, dat ze tegen kwart voor zeven aan zouden komen. Volgens de routeplanner. Eten deden ze onderweg wel, want na de lange reis moesten de kinderen toch wel zo snel mogelijk naar bed. Om precies twaalf minuten voor zeven konden we de kleinkinderen en Gert en Elise in onze armen sluiten. Wát een geluk! Wát een rijkdom! Ondanks de lange reis zagen ze er allemaal nog erg fris en fruitig uit! We hadden ze opgewacht bij de toegangsweg naar Västorp en reden vanaf daar voor hen aan naar hun vakantiehuisje.
De kids mochten het toegangshek openen en renden enthousiast op het huis af. De eerste indruk van het vakantiehuisje was goed! Mooi gelegen tegen het bos aan. Ook nog eens hoog gelegen, zodat er aan alle kanten een mooi uitzicht is. Verder erg rustig, in de zin van heel weinig verkeer en er staan daar slechts vier vakantiehuisjes op een rij, waarvan alleen deze verhuurd wordt. De anderen zijn privébezit en zelden bewoond. We hielpen mee om de auto leeg te pakken en om ze binnen een beetje wegwijs te maken. Daarna trokken wij ons snel terug, zodat de kinderen tot rust konden komen en daarna snel naar bed konden. Ruim een uur later keerden wij terug om nog even in alle rust met papa Gert en mama Elise te praten. We namen plaats in de serre, zodat de kids niet wakker zouden kunnen worden van ons gepraat. Ze vertelden over de voorspoedige reis vanaf Denemarken en hun verblijf aldaar met Gert zijn ouders. We maakten het uiteraard niet te laat. Morgen en de komende vier dagen hebben we immers tijd genoeg om verder bij te praten.
