Zagen en stapelen

Na wederom een nacht met vorst hangen een aantal geraniums hier op het terras opnieuw slap! Wat is dát frustrerend zeg. Vorig jaar hebben we drie keer nieuwe geraniums gekocht. Nu kochten we ze veel later, alleen opnieuw te vroeg. Die van Marco en Viviën zijn overigens goed gebleven. Volgend jaar komen hier geen geraniums voor 1 juni! Waarvan akte! Het goede nieuws is, dat het vervolgens wel mooi weer werd. Naar buiten! Echter niet meteen ´s morgensvroeg. Heiko moest eerst nog even naar de fysio in Aneby, bij de vårdcentral. Ongeveer twee maanden geleden was hij daar geweest voor advies over zijn ischiasspier. Die was op dat moment dagelijks erg pijnlijk. Daarvoor kreeg hij oefeningen mee en die heeft Heiko sindsdien getrouw elke dag twee keer gedaan. Daarmee is het absoluut verbeterd, echter niet volledig over.

Dat laatste weet de fysio aan Heiko´s leeftijd, in combinatie met het werk dat hij nu doet. Het tuinwerk is niet het meest eenvoudig werk en is zeer belastend voor het lichaam. Specifiek voor de rug. Toen Heiko aangaf, dat hij gisteren had gegraven en dat het nu juist ietsje minder was, vroeg de man hoe lang hij had gegraven. Een half uur? Een uur? Toen Heiko vertelde, dat hij nagenoeg zeven uur had gegraven, begon de fysio te lachen: “Dan ben jij erg sterk” zei hij. “Ik zou het nog geen uur volhouden. Maar na zeven uur mag je best een beetje last hebben van je rug hoor. Daar is geen enkel lichaam van een 61-jarige tegen bestand. Wil je dat niet, dan moet je een stapje terug doen of vaker een pauze nemen. Gewoon door blijven gaan met de oefeningen en zorgen voor een beetje afwisseling”. Het controle bezoekje was daarmee afgesloten en er komt geen vervolgbezoek meer. Dus “Lagom, Heiko, lagom!”, rustiger werken…

Aansluitend reed Heiko naar de apotheek in Aneby, om voor mij een pillendoos te kopen. Ongelofelijk maar waar. Gisteren had hij de nieuwe medicijnen tegen osteoporose meegenomen en tezamen met mijn andere medicijnen is het eenvoudig om iets te vergeten. “Drie keer daags twee van dat ene soort, twee keer daags een andere, een keer in de week nog eentje extra en dan nog twee stuks twee dagen achtereen, een dag niet en dan weer twee dagen achtereen”: hoe hou je dat in de smiezen? Nou gewoon, via een pillendoos, met een goede weekverdeling en vier dagdelen. Doet me trouwens denken aan mijn oma, die had precies hetzelfde doosje…

Daarvandaan reed Heiko naar een garage in Aneby. Hij was met de Volvo gegaan en wilde nu wel eens weten, wat er mis is met de vering linksvoor en wat er aan de hand is met een olielekkage. De vraag daarbij was met name of het kwaad kan of niet. Bij de garage keek de monteur er even naar en zag meteen waar de olielekkage vandaan kwam. Relatief ernstigs. De motor zou ook veel beter gaan lopen en zuiniger, wanneer dat weer gerepareerd zou zijn. Iets met het mengen van brandstof en lucht of zo… Nou oké. Wat gaat dat ongeveer kosten? Vanachter de computer kon de man de verschillende benodigde werkzaamheden en materialen aanklikken en kwam hij met een prijsindicatie: 11.000 Zweedse kronen! Jeetje! Daar moest Heiko wel even over nadenken, maar besloot uiteindelijk toch maar een datum en tijdstip te plannen, om de reparaties uit te laten voeren. Woensdag 1 juni gaat dat gebeuren.

Bij thuiskomst namen we samen een kop koffie, terwijl we bovenstaande samen bespraken. Dat bakje koffie namen we op het terras, waar het op dat moment ongeveer 22 graden was! Naast ons kwam op enig moment mevrouw de bonte vliegenvanger op de leuning zitten met een blaadje in haar snavel. Ze zijn overduidelijk nog bezig het nest te maken in “Geert”. Na de koffie gingen we de tuin in. Het doel voor vandaag was het beginnen met het wegwerken van de grote stapel boomstammen. Daar moest flink gezaagd worden. Na het zagen wilden we de dunnere stammetjes, die meteen in de kachel kunnen zonder gekloofd te hoeven worden, stapelen in de houtstek. Dat ging ik doen. Heiko zaagde alles, legde de dunnere stammen apart en gooide die voor mij in de kruiwagen. Zoveel als mogelijk, zodat we niet twintig keer heen en weer hoefden te lopen. Heiko bracht de volle kruiwagen naar de houtstek, waar ik de stammetjes stapelde. Met een lege kruiwagen meldde ik mij vervolgens weer bij hem.

Tussen het stapelen door ben ik het grasveld nog even rondgelopen om de paardenbloemen uit het gras te trekken. Het aantal valt nu namelijk nog erg mee, maar als we er niets aan doen vermeerderen te zich (te) gauw. Al snel had ik een emmer vol met dat vervelende onkruid. We konden onze buitenshuis bezigheden overigens in het T-shirtje doen. Heerlijk warm was het en slechts een zeer matige wind. Tegen vier uur zette ik er een punt achter. Nog even een rondje tuin en van al hetgeen te zien was, was ik volledig ondersteboven!

Heiko zijn laatste actie was het trimmen van onkruid achter het beekje en de vijver. Overigens niet met een trimmer met draad, maar met een ijzeren schijf. Er moesten namelijk veel jonge boompjes weggemaaid worden. Daarvoor had hij een trimmer van de zaak geleend. Die is namelijk stukken krachtiger dan onze eigen elektrische trimmer. In een half uurtje was dat gepiept en zat deze “werkdag” erop. Gelukkig werd er niet alleen gewerkt, maar vooral ook genoten van het mooie weer. Er is immers meer dan werken…

Tijdens meerdere wandelingen zien we mierenhopen. Kleine, grote en hele grote. Velen daarvan hebben grote(re) gaten. En dan bedoel ik met een doorsnee van een ei tot zeker een grote vuist. Met name na de winter zien we die geschonden mierenhopen. Wat de reden daarvan is, was altijd een raadsel. Als Marco en Viviën ons niet hadden helpen met zoeken wisten we het nog niet. Het blijken namelijk gaten te zijn, veroorzaakt door vogels! Wanneer er nog niet al te veel voedsel te vinden is (bijvoorbeeld door de vorst) weten vogels, dat in die hopen de mieren hun winterslaap houden. Dan hakken ze diepe gaten, om aan hun voedsel te kunnen komen! Lang hoeven ze nu niet te zoeken: er lopen inmiddels weer duizenden mieren op en rond de hopen…