Vanochtend was het weer tijd om herhalingsmedicijnen op te halen. Dit keer ging ik daarvoor naar Tranås. Het is wel ietsjes langer rijden, maar soms voelt dat gewoon beter. Het weer was weer eens heerlijk en daarmee nam ik Heiko zijn auto mee. Je kent het verhaal van de Hyundai inmiddels. Onderweg zag ik, dat een tweetal bomen met een “gespleten persoonlijkheid” toch nog in leven waren. Vorig jaar waren die namelijk tijdens een storm afgeknapt, waarbij eentje volledig en bij de tweede was de tak halverwege blijven hangen. De storm had ze niet gedood, maar gewond. Heel bijzonder om deze twee weer met takken met blaadjes te zien. Op de terugreis stonden een groepje dames zo dicht langs de weg, dat de auto al vanzelf langzamer ging rijden, om mij de kans te geven een foto te maken. “Goedemorgen, dames!”
Kijk nou, wat een verrassing! Vorig jaar, op 15 november om precies te zijn, verkochten we onze caravan. Aan een mevrouw uit Borås, die een seizoenplaats had in Varberg. Voor ons was de caravan te groot gebleken en zij kon die heel goed gebruiken als stacaravan. Ze was die dag zo enthousiast, dat ze zei, dat ze ons nog wel een berichtje zou sturen wanneer ze daar stond. Zo nuchter als wij zijn, hadden die opmerking gehoord, maar vervolgens vergeten. Dat zou toch niet gebeuren. Maar wat schetste onze verbazing? Heiko kreeg vanmiddag wel degelijk een berichtje van haar via haar schoonzoon! De caravan stond op zijn plaats en ze was er heel erg tevreden mee! Ik kreeg er even kippenvel van. Eerlijk waar. Het was gewoon het feit, dat ze de moeite had genomen ons daadwerkelijk nog een berichtje te sturen. En natuurlijk, dat ze er blij mee is. Top!
Stefan Löfven is (weer) gekozen tot premier! Vandaag keurde de Riksdag, het parlement, het voorstel van de voorzitter voor hem als premier goed. Als meer dan de helft van de leden van de Riksdag, minstens 175, tegen het voorstel van de voorzitter voor een nieuwe premier hadden gestemd, was het niet doorgegaan. Nu dus wel! Wat gebeurt er nu? Aangezien het voorstel van minister-president door de Rijksdag is goedgekeurd, moet de minister-president Löfven zo spoedig mogelijk na de benoeming meedelen, welke personen in de regering zullen worden opgenomen. Daarna zal de regering aanstaande vrijdag aantreden, in een zogenaamde raad, waar de koning voorzitter is. Na de motie van wantrouwen in de Riksdag op 21 juni jongstleden, verzocht premier Stefan Löfven op 28 juni om ontslag en de voorzitter stemde hiermee in. Stefan Löfven leidde op dat moment, volgens de regels, een overgangsregering. Op 29 juni begon de voorzitter met het opstellen van een voorstel voor een nieuwe premier voor de Riksdag. En dat voorstel werd vandaag aangenomen. Was dit alles nodig om gewoon weer verder te gaan met Löfven als premier van dit land? Als leek zijnde heb ik daar mijn vraagtekens bij.
Opnieuw zocht Heiko vanochtend naar tweedehands campers. Op Marketplace werden verschillende bekeken. Net als op Blocket. De ene was voor ons te groot, een andere te klein, weer een andere had niet de juiste inrichting of de verkeerde kleuren. Zo vielen er meteen velen af. Zijn zoektocht werkte aanstekelijk en op den duur zocht ik mee. We keken onafhankelijk van elkaar op de diverse sites en lieten de ander de gevonden campers zien. Wat de een leuk vindt is immers niet altijd hetzelfde als de smaak van de ander. Zodoende duurde het zoeken lang. Regelmatig kwam het voor, dat een leuke camper te koop stond, ergens op vier uur of langer rijden. Die lieten we ook afvallen. Die reistijd werd ons te lang. Zeker met het risico, dat het in de praktijk ook nog wel weer tegen zou kunnen vallen. We zochten een camper met een alkoof, omdat een camper met een vast bed ons wederom te groot wordt. Onze laatste camper was ruim zeven meter lang en dan kom je in de problemen met het vinden van een parkeerplaats in een stad of dorp. Daar moet je toch af en toe zijn voor het halen van je boodschappen. Inmiddels hebben we eveneens de ervaring, dat niet alle plaatsen op een camping zo groot zijn. Destijds moesten we in Frankrijk bijvoorbeeld echt krap manoeuvreren, om op een plekje te kunnen staan. Onze keuze voor een kleinere, handige campers was daarmee weloverwogen.
Op enig moment vonden we nagenoeg op dezelfde tijd een Knaus camper. Deze was op ongeveer 2,5 uur rijden bij ons vandaan te koop. In het plaatsje Smålandsstenar. Een Knaus opbouw en een Fiat motor. Eindelijk eentje die we beiden wel leuk vonden. We namen contact op met de verkoper en vroegen om een aantal extra foto’s van het interieur. Dat kwam snel en ook meerdere (technische) vragen werden vlot beantwoord. Alles bij elkaar voor ons interessant genoeg, om die kant op te rijden. We vroegen of er iemand thuis was ’s middags, maar helaas kon dat pas vanaf zes uur. Oei, dat zou een latertje worden. Inclusief pauze zouden we ruim gerekend drie uur heen rijden, daar even goed kijken, proefrijden, administratieve handelingen moeten verrichten en vervolgens drie uur terug rijden. Tegen tien uur konden we weer thuis zijn. We keken elkaar aan en begrepen, dat we daar beide toch voor zouden gaan. Om even over drie reden we weg uit Ödarp en net na zes uur waren we op het juiste adres.
De verkopers bleken een ouder echtpaar te zijn, waarvan de man momenteel in het ziekenhuis lag. Om een lang verhaal kort te maken: we bekeken de camper van binnen en van buiten nauwkeurig. De motorkap kwam omhoog, de auto werd gestart en we reden een stukje. Daarna onderhandelden we nog een beetje over de prijs en… We hadden een deal. Yes! We hadden een camper gekocht. Maar toen begon de ellende… De betaling van de overeengekomen prijs kwam als eerste “uitdaging”. Via Swish lukte dat niet, omdat daar, overigens voor je eigen bescherming, een daglimiet op zit. Die kun je tijdelijk verhogen, maar daarvoor moesten we met de bank bellen. Die was uiteraard om zeven uur ’s avonds gesloten. Hmmm… Via een gewone bankoverschrijving misschien? Nee, ook daar zat een daglimiet op. Hmmm… De helft via de Zweedse bank en de rest via de Nederlandse bank? Nee, dat werkte ook niet. Gelukkig hadden we een kaartlezer en kabel meegenomen, om aan een laptop te kunnen koppelen.
Op die manier heb je de meest veilige sessie en daarmee de meest uitgebreide mogelijkheden. Nadat op de laptop van de oudere eigenaresse een beveiligingsprogramma was geïnstalleerd door haar zoon, konden we de limiet voor vandaag tijdelijk verhogen en konden we het geld ten langen leste overmaken. Twee uur later! Maar, daarmee was het nog niet klaar. Als tweede “uitdaging” moest de camper nog “even” overgeschreven worden op onze naam. Gelukkig kon ook dat digitaal. Echter: de camper was door de huidige eigenaar bij Transportstyrelsen (het Zweedse RDW) afgemeld en moest eerst weer aangemeld worden. Wij moesten eerst een verzekering regelen, alvorens wij de camper op naam konden krijgen! Als derde “uitdaging”. Bellen ging ook hier niet meer en daarom deden we dat online. Dat liep van een leien dakje en al snel kregen we via een mailtje op de mobiele telefoon een bevestiging, dat de camper verzekerd was.
Helaas lukte het de zoon niet, om de camper over te schrijven. Ondanks het feit, dat hij vele pogingen deed. “Wat is jouw personsnummer nog maar?” “Mag ik jouw rijbewijs nog weer even?” Tenslotte was er nog maar een mogelijkheid en dat was het overschrijvingsformulier met de pen in te vullen, waarmee het op de ouderwetse manier moest gebeuren. De eigenaresse zou het formulier morgen op de post doen. We namen nog even een foto van de wijziging. Gewoon voor het geval wij onderweg zouden worden aangehouden door de politie. Op deze manier hadden we in ieder geval iets om te laten zien, waaruit bleek, dat wij vanaf deze dag de nieuwe eigenaren waren. Het zou je gebeuren, dat je aangehouden wordt en geen papieren bij je hebt. Nou weet ik, dat er veel digitaal kan worden achterhaald, maar je bent toch al gauw een half uurtje verder. En dat half uurtje is na zo´n lange dag dan best wel héél veel…
Uiteindelijk startte Heiko de motor van de camper rond kwart voor negen voor de tweede keer. Dit keer met de bedoeling, om naar huis te rijden. Hij was de chauffeur van de camper en ik van de Volvo. We hadden voordat we van huis vertrokken gelukkig nog een kopje koffie gedronken en daarbij een plak cake gegeten. Ongeveer een half uurtje voordat we vertrokken kregen we nog een kop koffie van de eigenaresse. Daarbij twee soorten koeken. Zelfgemaakte uiteraard. Maar we voelden beide aan onze magen, dat we niet met een lekker gevoel onderweg zouden zijn, als we niet nog iets warms zouden eten. Daarom namen we in Jönköping de afslag richting de McDonald’s. Beide kozen we voor een McBacon menu en het smaakte ons prima. Ondanks het feit, dat het al bijna elf uur was. Om kwart over elf reden we verder, om vervolgens precies een uur later het erf in Ödarp op te rijden. Wát een avontuur! Wat een lange dag! Maar we hebben een camper, waarmee we een nieuw avontuur kunnen beginnen. Morgen, of beter gezegd “straks”. Eerst zorgen voor de nodige (nacht-) rust!
