Vanochtend gingen we beide aan de slag met deel twee van de schoonmaak van de veranda. Heiko maakte de wanden schoon en ik het meubilair. Totdat ik bij het grijs geverfde oude bankje kwam… Daar kreeg ik gezelschap van een wesp. En een tweede. En een derde…. Ik nam even afstand, met in het achterhoofd de ervaring van Heiko, toen hij de serre buiten aan het schilderen was vanaf de ladder. Die ene wesp had onraad geroken en had een paar vriendjes opgehaald. Niet fijn om daar dan in de buurt te zijn. Na bestudering van deze wespen ontdekten we waar ze naartoe gingen. Via een kleine opening verdwenen ze in het bankje! De kussens liggen op een houten plaat en die is vastgeschroefd. Daaronder zit dus een wespennest.
Daar kunnen we niet bijkomen. Toch is een wespennest op de veranda niet gewenst en daarom spoot Heiko er gif in. Dat vonden ze niet leuk uiteraard en een aantal kwamen “als door een wesp gestoken” naar buiten. Ondertussen bleef Heiko spuiten met de spuitbus. Om een lang verhaal kort te houden: niemand werd gestoken en de wespen werden uitgeroeid. Dit is inmiddels het vierde nest op de veranda! Eerst eentje aan de dakplaten, toen onder het kleine tafeltje, vervolgens in het grijze kastje en nu in de grijze bank. De veranda is daarmee blijkbaar een populair plaatsje voor de wespen. Helaas voor hun denken wij daar anders over. Oh ja! De veranda was aan het einde van de dag schoon en vrij van wespen.
Samen gingen we daarna naar buiten: heerlijk de tuin in. Het was mooi zonnig weer, echter wel met vele wolken, die af en toe de zon blokkeerden. We schoten de groentetuin in, om het onkruid daaruit te verwijderen. Tussen de rode bieten en boontjes zat weer het nodige aan vogelmuur. Om te wieden niet eens zo vervelend, want het lijkt enorm veel onkruid te zijn, doordat elk plantje heel veel uitlopers heeft. Even zoeken naar de oorsprong van het plantje en weghalen. Daarmee is dan meteen veel schone ruimte ontstaan!
Wist je trouwens, dat het plantje eetbaar is? Niet alleen voor vogels. Het is vocht afdrijvend, laxerend, verkoelend en heelt wonden. Voor mensen is het daarmee niet alleen eetbaar als een wilde groente: het is heel gezond! Het ruikt licht kruidig en friszuur. Een beetje naar postelein. Verder bevat vogelmuur vitamine C en de mineralen silicium, magnesium en kalium. Je kunt zowel de blaadjes, bloemetjes als stengels eten. Het heeft zelfs geneeskrachtige eigenschappen: het is niet alleen vocht afdrijvend, ook nog eens jeukwerend en daarom wordt er zalf van gemaakt. Het werkt zelfs goed bij vermoeidheidsklachten! En terwijl ik deze informatie vond, vond ik ook een recept voor een stamppot met vogelmuur. Of ik dat ooit nog zal maken? Op het plaatje zag het er wel goed uit…
Rond de vier bakken met de aardbeitjes, waarvan we tijdens het onkruid wieden zo af en toe een paar van hebben gegeten, hebben we een strookje grind liggen. Daaruit werd het gras weer een stuk teruggedrongen. Dat groeit ook overal! De schep werd in het gras gedrukt, waarmee de rand weer zichtbaar werd. Even een beetje graspolletjes plukken, steentjes er uit schudden en schoon! Dat lijkt nu ook weer netter. Ik ben overigens blij te zien, dat de ijsbergsla het zo goed doet. Dat is volgens ons bijna klaar. Binnenkort kan het al in de diepvries gemaakt worden. Ik heb vorig jaar ontdekt, dat gekookte ijsbergsla een uitstekende vervanger is voor andijvie. Die groente is hier namelijk zelden of nooit te koop. En als het te koop is, is het vrij prijzig. Wij kunnen de komende winter “andijvie” eten. De kroppen ijsbergsla staan er namelijk uitstekend bij. Evenals de rest van de groenten trouwens. Fijn hoor, dat alles dit jaar zo goed opkomt.
Volgens mij vond de kikker die we aantroffen het ook wel fijn in de groentetuin! Die bruine kikkers vinden we werkelijk overal in onze tuin. Zou dit er eentje zijn, die geboren is uit de kikkerdril die eerder dit jaar in ons vijvertje lag? Hij of zij sprong me ineens voor de voeten toen ik de slaplantjes bekeek. Ze moeten echt even bewegen, voordat je ze ziet. Ze hebben namelijk een redelijk goede schutkleur en kunnen heel gemakkelijk aangezien worden voor een steentje in het zand. Het schrik-percentage ligt dan ook best wel hoog, wanneer dat “steentje” ineens jouw kant opkomt!
In onze vijver komt voorzichtig weer een beetje water te staan. Na de regenbuien van de afgelopen dagen zat er steeds ongeveer tien millimeter water in de regenmeter. Het meeste regenwater is volgens mij meteen opgezogen door de bomen en struiken en slechts een klein deel kwam daarmee in de beekjes en in onze vijver. De bodem is in ieder geval wel enorm drassig geworden. Zie je die dikke keien liggen? Dat is de bodem van het beekje en die keien liggen over het hele traject in het beekje en in de vijver. Die keien kwam Heiko tegen toen hij de wanden aan het ophogen was. Dat gebeurde met zand dat uit het beekje en vijvertje werd gegraven. Wie weet hoe mooi het lijkt, wanneer er straks weer genoeg water in staat.
Hierna wilde ik de rozen voor ons huis, onder de wand van de veranda, bijknippen. Dat deed ik altijd met een ouderwetse heggenschaar. Heiko stelde vandaag voor, om daarvoor de nieuwe elektrische heggenschaar te gebruiken. Die weegt niet zo veel en uiteraard gaat het werken daarmee een stuk sneller en eenvoudiger. Nou inderdaad: “Wat een genot!” Ik werd er zo blij van, dat ik ook meteen de paar uitschieters van de heg voor ons huis langs weghaalde. Ohhh… Super hoor, zo´n elektrische heggenschaar! Ondertussen zag ik Heiko met een paar lange stukken boomstam lopen. Dat werd allemaal verzameld bij de drie houtstekken. Binnenkort zal hij die hoogstwaarschijnlijk in korte stukjes maken.
De rode bessenstruiken plukte ik nog helemaal kaal. De besjes waren rijp en mooi helder van kleur. Voordat de vogels ermee vandoor gaan wilde ik ze graag plukken. Het kan natuurlijk zomaar gebeuren, dat een paar vogels, veel zijn er niet nodig, je struiken leegplukken. Dan ben je verre van blij. Er werd een emmertje gepakt, waar alle besjes in verdwenen: ze waren veiliggesteld! Voor vandaag was het genoeg geweest en daarom wordt er morgen rode bessenjam gemaakt!
Ebba had op haar beurt ook iets veiliggesteld: haar diner voor vanavond! Dit was in de vorm van een muis! Niet een kleintje of een middelmaatje. Nee, een grote jongen! Nadat ze die aan mij had laten zien en ik haar geprezen had voor haar jagerskunsten, begon ze in mijn nabijheid de muis op te eten. Bah! “Dat hoef ik niet te zien en hóren, Ebba!” Ohhh… Ik moet er toch echt niet aan denken, om dat te moeten eten! Gelukkig vindt Ebba het een delicatesse en komen wij op die manier van die vervelende knaagdieren af.
Terwijl ik het genoeg vond voor vandaag en onder de douche sprong, ging Heiko het dijkje van de waterzuivering nog eventjes trimmen. Met de motortrimmer is dat tegenwoordig een fluitje van een cent. Dat ding is zo krachtig en snel! In een mum van tijd zag het er weer mooi strak uit. Daarna was het Heiko zijn beurt om zich te douchen. De inspanningen en de zon hadden voor menig zweetdruppeltjes gezorgd en niets is dan lekkerder dan een frisse douche “na gedane arbeid”.
Ons “diner” bestond vanavond uit een ovenschotel.
Eentje met broccoli en kip.
De combinatie leek me in eerste instantie
eigenlijk helemaal niet bij elkaar passen.
Soms heb je dat nou eenmaal.
Het tegendeel werd bewezen:
de combinatie van broccoli en kip was verrukkelijk!
Wat kun je je dan toch vergissen.
We hebben heerlijk gegeten!
Laten we tijdens de zonsondergang
dan ook nog eens getrakteerd worden
op een fijn samenspel tussen de zon
en een paar wolkjes!
