Oei! Niet alleen het gras komt onder de sneeuw vandaan! Jeetje, wat zijn die vogeltjes tekeer gegaan. De zaadjes die ze niet lusten hebben ze uit het voederhuisje gegooid en liggen nu overal! Op de bielzen van de trap, naast het stoepje op de plaat van de container, onder de seringenstruik en zelfs tussen het grind. Maar ook ligt het boven op het hout van het terras, op de plank (die er daar al speciaal voor was neergelegd) en op de leuning. “Vogels! Is jullie niet geleerd, dat je niet met eten mag gooien?” Een van de eerste dingen die ik vanochtend deed, was dan ook het een en ander schoonmaken. Bij de keukendeur ging dat gemakkelijk, alleen was het een strijd bij de treden met het gaas. Dat heeft Heiko er onlangs op gespijkerd, om uitglijden te voorkomen. Het voorkomt ook, dat ze goed te vegen zijn…
En je raadt nooit, wat er nog meer tevoorschijn kwam! Nee, dat kun je ook niet weten. Zoals elk jaar hadden we onze “sneeuwmeter” in de tuin gezet. Precies naast de trap naar de voordeur dit keer. Het is een meetlatje met een vrolijke sneeuwpop, die een bordje in zijn handen heeft met de tekst “Låt det snöa”, “Laat het sneeuwen”. Alleen heeft waarschijnlijk de postbode, die een pakketje aan de deur kwam brengen, hem per ongeluk geraakt. Daardoor kwam hij op de tegels terecht en was hij in meerdere stukjes. Alleen was de sneeuwpop niet meer compleet. Het bordje ontbrak. Omdat er nog veel sneeuw lag ben ik niet meteen gaan zoeken en nu hoeft dat niet meer. Ik zag het stukje namelijk vanochtend in de tuin liggen. Naast de trap. Meteen ben ik aan het lijmen gegaan, maar of dat goed komt? Morgen zal de lijm wel droog zijn en dan weten we meer.
Opnieuw was Heiko tegen half tien bij zijn ouders. Vanochtend zou dochter Daniëlle uit Rotterdam komen. Met de achterkleinkinderen Noud en Mason. Daaraan voorafgaand zijn Heiko en zijn moeder nog even snel naar de winkel geweest, om glutenvrij worst te halen. Voor de hapjes. Daniëlle heeft namelijk een glutenallergie. Ze hadden vanochtend al een WhatsApp berichtje van Daniëlle gekregen, dat ze om kwart voor acht was vertrokken. Dat zou betekenen, dat ze tegen kwart over tien in Hoogezand zou kunnen zijn. De beschikbare tijd voor de boodschappen was daarmee drie kwartier en dat leek hun te kort. Toch waren ze op tijd terug en hadden ze alle boodschappen in huis. Niet lang daarna belde Daniëlle echter met de mededeling, dat Mason (de jongste) erg warm aanvoelde en dat ze dacht dat hij koorts had. Ze spraken daarom af, dat ze niet naar Hoogezand zou komen, maar naar haar logeeradres zou gaan. Naar haar grote zus Elise. Alleen die bleek op dat moment (nog) niet thuis te zijn, waarna ze uitweek naar haar schoonouders.
Hierdoor was Heiko zijn moeder in ieder geval wel thuis toen er aangebeld werd en ze een pakje in ontvangst nam. Ja, ons vervroegd verjaardagscadeautje. Ik ga ervan uit, dat er verpakking omheen heeft gezeten, want Heiko schreef, dat de verrassing groot was, dat er een puzzel in zat. En het was positieve verrassing. Ze vond het een heel mooi idee. En een schitterende foto. Ook Heiko zijn vader kon de puzzel wel waarderen. Even later kreeg ik van ze een WhatsApp berichtje: ze bedankten ook mij en ze wisten al, dat ze de puzzel rond de kerstdagen gingen maken. Door de nieuwe corona-maatregelen mag er (nauwelijks) bezoek komen en dan bood de puzzel met de foto van ons huis een welkome afleiding. Toch een goede keuze gemaakt!
Keuzes maken, kiezen, beslissingen nemen: het leven is er vol van. Dat merkte ik vandaag ook weer. Gisteren had ik de boodschappenkrat niet meteen in de kofferbak teruggezet. Het was al laat toen die leeg was en het was al donker. Misschien had ik het toch beter op dat moment kunnen doen… Nu zag ik hoe vies de auto is! Echt ontzettend smerig! “Maar kan ik op dit ogenblik de auto eigenlijk wel wassen? Zou dat geen nadelige gevolgen voor de auto kunnen hebben, omdat het de komende nacht weer gaat vriezen? Dat de rubbers bevriezen? En wat, als ik binnenkort met de auto weg ga: dan wordt hij toch meteen weer vies vanwege het strooisel op de weg?” Keuzes maken, kiezen, beslissingen nemen… Ik koos ervoor, om de auto te laten zoals hij was. De vorst en het strooisel weerhielden mij ervan. Maar dat het schoonmaken binnenkort wel moet gebeuren is een feit. Het aanpakken van de kofferbakdeksel kan bijna niet zonder handschoenen…
Met Mason zijn gezondheid viel het allemaal mee. Daniëlle vertelde, dat hij waarschijnlijk moe was geweest. We konden weer opgelucht ademhalen: hij was niet ziek. Na de middag kwam Daniëlle alsnog naar Hoogezand, maar dan wel zonder de beide jongens. Haar schoonmoeder was thuis en wilde met alle plezier op ze passen. Voor opa en oma Leugs was het even rustiger, omdat het immers al een drukke week is geweest. Het werd een fijn weerzien, ondanks het feit, dat de (achter-) kleinkinderen er niet bij waren. Overigens had Daniëlle zich voor vertrek eerst getest op corona en de uitslag was negatief. Ze is ongeveer een uurtje gebleven, omdat ze Noud en Mason weer op tijd moest ophalen. Toen ze vertrok liepen Heiko en zijn vader even mee naar beneden en naar buiten, om de nieuwe auto van Peter en Daniëlle te bekijken. Een Skoda Octavia van 2018. Een mooie ruime auto, waarmee ze nu voldoende ruimte hebben, om alles mee te nemen, wanneer ze met de jonge kids op pad gaan.
Brandstoffilter 
Oliefilter
Luchtfilter 
Interieurfilter 
6 Liter schone olie
Heiko reed meteen door naar de garage. Een Volvo garage in Westerbroek. Daar zijn we al vaker geweest met, zowel de Volvo, als de Hyundai. Erg geschikte mannen daar: vriendelijk en deskundig. De afspraak daarvoor was maandag gemaakt. Aanleiding voor de afspraak was, om de olie te verversen en het oliefilter te vervangen. En tegelijkertijd even kijken naar de andere filters: het luchtfilter, het brandstoffilter en het interieurfilter. Alles werd keurig vervangen en anderhalf uur later reed Heiko daar weer vandaan. Hij vertelde, dat de auto merkbaar beter reed. De motor was stiller en de auto trok beter op. Het luchtfilter zat met name erg vol stof en rommel en het vervangen daarvan was absoluut geen overbodige luxe. Ook de olie was waarschijnlijk een jaar geleden al aan vervanging toe, net als het oliefilter. Oeps! Maar nu is het in ieder geval allemaal vervangen en vernieuwd en is de auto eerst weer klaar. Zo kan de Volvo weer een aantal duizenden kilometers mee. Toch?
Ik noemde in verband met het autowassen, dat het de komende nacht weer gaat vriezen. En daarna ook. Zoals het nu lijkt, komt de winterkou net op tijd terug voor Kerstmis en Nieuwjaar. Maar hoe koud en sneeuwrijk kan het zijn na het milde weer van de afgelopen dagen? Om een witte kerst te krijgen is er, zowel vorst nodig, als inderdaad wat sneeuwval. En temperaturen onder het vriespunt worden hier, in bijna het hele land werkelijk verwacht. Ten westen van Zweden ontstaat een hogedrukgebied en naar verwachting trekt koude noordenwind daardoor over het land. In het zuiden wordt het 1 tot 10 graden onder nul en in het noorden 5 tot 15 graden onder nul. Als dat geen vorst is?
Op sommige dagen kan het zelfs nog kouder worden. In Norrland ligt er op de meeste plaatsen voor de kerst al sneeuw en het ziet er naar uit, dat daar de komende kerstweek ook nog veel sneeuw bij zal vallen. Niet geheel onverwacht, want de meeste verse sneeuw wordt verwacht in het noorden. Toch zullen eveneens sneeuwfronten over het zuiden en oosten trekken. En dat liet Klart op mijn mobiele telefoon al zien. Vanaf dinsdag de 21ste gaat het overdag zelfs weer vriezen en verwacht men een paar dagen sneeuwbuien. Eveneens op de Tweede Kerstdag! “Låt de snöa!”
Vooralsnog is het dooi. Dat laat ons mini-watervalletje heel duidelijk horen. Daar stroomt heel veel water met veel kabaal doorheen. Die draait momenteel echt overuren, zoveel water als die verwerkt. Ook geen wonder, want er is heel veel sneeuw gesmolten. En dan heb ik het niet over de sneeuw bij ons. Daar komt wel iets van in het beekje terecht, maar niet zo veel. Ja, wellicht grondwater. Het grootste gedeelte komt echter uit het zuiden stromen. Vanaf de heuvels, vanaf het land en vanuit het meer Bylingsgölen. Dat ligt ongeveer een kilometer of drie hier vandaan.
Hopelijk is het op de beelden een beetje duidelijk te zien, waar ons beekje vandaan komt. Het is een heel dun blauw streepje. Hij begint niet in het Bylingsgölen, maar in Bordsjö! Het grote meer nabij het gele slot. Dat had ik niet verwacht. Het was ook nog niet eerder in me opgekomen, om te kijken waar al het water vandaan kwam. Maar het beekje stroomt, vanaf het grote meer, een flink aantal kilometers nagenoeg exact naast de weg. Juist bij ons gaat hij een stuk de tuin in, waarna hij na het vijvertje een bochtje naar rechts neemt en naar het oosten gaat. Hoe dan ook: in het beekje staat het water tot aan de spreekwoordelijke lippen. Er is niet veel meer nodig om buiten zijn oevers te treden. Wat dat betreft mag de vorst terugkomen…
Vanavond at Heiko niet bij zijn ouders. Hij zou voor Geert en Froukje “koken”. Daarom reed hij na het bezoekje aan de garage meteen naar hen toe, om de bestelling op te nemen. Ja, ja, koken: patat halen! Hij ging daarvoor naar een snackbar in Sappemeer, waarvan de eigenaar een kennis is van de gastheer- en vrouw. Een half uur later zaten ze samen te smullen van de patat en de frikandellen. Zelf maakte ik pangasiusfilet klaar. Dit keer deed ik de visjes niet in de koekenpan, maar in een ovenschaal. Ze werden ingesmeerd met peper en zout en een beetje mosterd. Om de visjes niet te laten verbranden kwam er wat olie op de vis, als ook een paar stukjes boter en wat peterselie. Dit recept had ik al eens gezien en leek met wel lekker. Voordat we het samen zouden gaan eten, wilde ik het even proeven. Ik weet zeker, dat we dit binnenkort gaan eten. Het was verrassend lekker!
