Ken je dat, dat er alleen maar meer dingen in de kast gelegd worden? Je moet iets kwijt en denkt: “Ach, dat kan ik wel in die kast leggen”. Op de voorste overloop staat de oude kast van mijn moeder, die zij altijd in de kamer had staan. Daarin liggen links spelletjes en rechts allerlei dingetjes op het gebied van hygiëne. Extra tandpasta, douchegel, zakdoekjes, enzovoort. Tijd om eens een keer te bekijken wat er nu eigenlijk precies in lag. Plank voor plank haalde ik de kast leeg en maakte ik dat vak schoon. Hetgeen eruit kwam bekeek ik op bruikbaarheid: “Zullen we het ooit nog eens gebruiken?” Ik moet zeggen, dat er niet eens zo heel veel in de prullenbak verdween, maar alles wat weer teruggezet is, staat er nu wel weer overzichtelijker in. Na een pauze pakte ik de “technische kast”, een inloopkast op de achterste overloop aan. Daar liggen onder andere kabels van diverse apparaten in. Een paar daarvan gingen weg, die worden toch nooit meer gebruikt. Een plastic box met vele kabels bekeken we samen. Daarvan ging ongeveer de helft in de afvalbak. Een hele overwinning, want Heiko gooit niet graag iets weg.
Heiko was even later naar de kelder gegaan. Daar ging hij pellets zeven, met behulp van mijn vergiet. Wablief? Nou kijk, dat zit zo: de voorraad pellet in zakken van 16 kilo liggen buiten onder het terras, achter de Volvo, afgedekt met plastic. En wat gebeurt er als je met de Volvo iets te ver achteruitrijdt? Dan rijd je een zak met pellets stuk en komt er vocht bij. De pellets trekken vocht aan en worden vervolgens twee keer zo groot. Zodra ze daarna weer drogen, vallen ze uit elkaar. Dat komt tezamen met de goeie, harde pellets in het voorraadvat voor de pelletskachel en na een paar weekjes heb je dan ellende! Het fijne gruis van de, uit elkaar gevallen, pellets komt in de aanvoerbuis met de schroef, waarna die schroef vast gaat zitten. Om dat te voorkomen pakte Heiko een groot specievat en gooide de beschadigde zak pellets daarin leeg. Vervolgens zeefde hij die inhoud en gooide hij de schone pellets in het voorraadvat. Wat heb je nou gedaan, Heiko? Geprobeerd om een verstopping en eventuele schade te voorkomen. De voorraad met zakken pellets is zo langzamerhand wel bijna op. Als we na de zomer weer nieuwe voorraad bestellen moet er maar een beschermend hekje voorlangs gemaakt worden, om het kapotrijden van de zakken te voorkomen.
Toen de pelletsvoorraadbak weer helemaal gevuld was haalde Heiko nog ook maar meteen een viertal volle kruiwagens met gedroogd hout. Voor in de bak met de grijpvoorraad. Dat haalde hij uit de houtstek bij de vijver en daar stond hij heerlijk uit de wind en in de zon. Hij twijfelde zelfs nog even of hij er een stoel bij zou pakken. Zo fijn was het daar vertoeven. Toen hij gisteren thuiskwam zag ik aan zijn gezicht, dat hij buiten in de zon had gewerkt. Hij was in zijn gezicht al lekker verkleurd. De zon heeft best al kracht. Toch wil de sneeuw nog maar niet wijken. De vorst die in de grond zit houdt die sneeuw nog een tijdje vast. En dat terwijl we via Heiko zijn vader een paar foto´s binnenkregen vanuit Hoogezand, met daarop in bloei staande krokussen. Wát een verschil met hier…
De paar spullen, die uit de opgeruimde inloopkast kwamen en die te mooi waren om weg te gooien, gaan we op Marketplace te koop aanbieden. Toen stuitten we ook op de Sony filmcamera. Die hebben we denk ik ongeveer tien jaar geleden gekocht, toen we nog in Blijham woonden. Het was al enige tijd geleden dat die gebruikt was. We maken hoofdzakelijk foto´s en als je filmt, pak je een mobiele telefoon of de fotocamera´s. De filmcamera verdween op enig moment uit het zicht en bleef ongebruikt liggen. Totdat die vandaag weer tevoorschijn kwam. In het tasje, waarin die was verpakt, zaten ook een drietal memorycards. “Zou daar nog iets aan filmpjes op staan?”
Nieuwsgierig zetten we de camera aan, om de inhoud van het geheugenkaartje te bekijken. Maar uiteraard was de batterij leeg en ook de extra batterij die in het tasje zat. Die deden we aan de oplader en het geheugenkaartje staken we in de laptop. Toen konden we de filmpjes zien vanaf 2011 tot en met 2016. Daarna was het “stil”. We waren het er beiden over eens, dat de filmpjes niet allemaal van een hoogstaand niveau waren, maar desondanks zaten er nog wel een paar leuke bij. Of in ieder geval een paar met leuke herinneringen. Zo kwam bijvoorbeeld onze grote vriend Pantro op een paar filmpjes voorbij …
Dit filmpje is gemaakt 7 februari 2016. We waren toen met vakantie in Hällaryd, waar we twee jaar eerder een vakantiehuisje hadden gekocht. Tegenover het huis was een fantastisch stuk natuur. Daar mochten we ontzettend graag wandelen. Het hele jaar door. Natuurlijk ging onze lieve en trouwe viervoeter Pantro altijd mee. En dat vond hij geweldig! Hij liep veelal meerdere kilometers dan wij. Hij ging altijd voor ons aan, op verkenning. Vervolgens kwam hij weer bij ons. Dan rende hij naar “die ene boom”, daar links. En weer naar ons toe… Dan maak je wel kilometers hoor! Heerlijke herinneringen, aan een heerlijk kereltje…
Aan het einde van de middag gooide Heiko weer een paar pijltjes naar het dartbord. Naar het nieuwe dartbord, dat Jan en Dietske voor hem hadden meegenomen. Voordat Jan en Dietske kwamen had Heiko heel veel gegooid, om weer een beetje in vorm te komen. Na het bezoek had hij de pijlen nog niet weer in handen gehad. Vandaag deed hij de stekker van de verlichting rond het dartbord in het stopcontact, startte hij de app op de mobiele telefoon en gooide hij een half uurtje. Een tip van Jan was, om niet vanaf 501 terug te gooien naar 0, maar vanaf 301. Dan ben je sneller bij 0 en daarmee sneller bij de verplichte dubbel waarmee je uit moet gooien. Daar zat het probleem voor Heiko. Het lukte hem niet vaak genoeg, om een dubbel te gooien en daar eindigt het spel mee. Je kunt nog zo vaak een topscore gooien van 180 punten, maar als je op het laatst geen dubbel weet te raken, verlies je de partij alsnog! Vandaag ging het gelukkig niet onverdienstelijk, met een gemiddelde van ongeveer 46 punten, waarbij het uitgooien ook redelijk goed ging. Een goede tip van Jan, want als je vanaf 301 naar 0 terug gaat, oefen je sneller en vaker die dubbel. Wanneer is onze volgende partij Jan…?
Vogelhokje “Geert” bewoond? Vanmiddag zag ik ineens een pimpelmeesje voor de ingang van het vogelbroedhokje op het terras. Dat is een vogelhokje in de vorm van een elandkop, die we van Geert en Froukje hebben gekregen. Dat hokje kreeg dan ook de naam van de gulle gever. Een pimpelmeesje bleef er niet alleen voor hangen: hij ging zelfs naar binnen. Hij, of zij, haalde rommel uit het hokje. Het hokje werd duidelijk schoongemaakt! Ben benieuwd of het hokje daadwerkelijk binnenkort bewoond gaat worden. Het herinnerde Heiko eraan, dat hij de andere vogelbroedhokjes nog weer op moet hangen. De boom, waar vier stuks aanhingen, is immers omgewaaid en daarmee zijn de hokjes verdwenen. Die zijn wel gespaard gebleven, echter moeten weer aan een andere boom geschroefd worden. Maar waar vind je een geschikte boom…
Aan het einde van de dag kwam Ebba me nog vergezellen. Ze ging bij me op schoot zitten, terwijl ik op de bank zat. Ooit heb ik een grote “vrije-tijds-shirt” gekocht: van heerlijk warme fleece. Zodra ik die maar pak komt ze bij me. Dan leg ik het shirt op mijn schoot en vervolgens nestelt Ebba zich heerlijk op het zachte kleedje. Dat kan soms een half uurtje zijn, maar langer meestal niet. Ik hoef maar even te kuchen en ze is weg. Jammer, want ik vind het zo gezellig…
