Zondag 29 oktober werden we vroeg wakker in het hotel
met die zeer bijzondere architectuur, het Clarion Hotel The Edge.
We zaten vrij hoog en daarmee hadden we een schitterend uitzicht.
En ja hoor: onder andere op de brug en kerk, die we graag wilden bezoeken vandaag!
Maar eerst lekker gedoucht en daarna genoten we van een heerlijk en wederom zeer uitgebreid ontbijt. We werden getrakteerd op vele soorten brood en broodjes, knäckebröd, eieren gekookt, gebakken en gescrambled, salades en vele soorten kaas- en vleesbeleg. Alsof dat niet genoeg was, was er natuurlijk ook de nodige melk en yoghurt met muesli of (corn-) flakes. En wat kies je dan? Ja, van alles een beetje proberen! Fantastisch lekker!
We verbleven de hele dag in de plaats Tromsø. Dat had Heiko heel goed geregeld! Op deze manier konden we uitrusten van de reis op de Polarlys. Dat klinkt wellicht vreemd, alleen door de twee excursies naar de Noordkaap en het IJshotel, de wandeling in Hammerfest, het zien van het Noorderlicht en de orka´s en walvissen hebben we de vier dagen op het schip echt niet zo heel veel rust gehad. Deze dag trouwens ook niet, want… Het idee was er, om vooral ergens een kopje koffie met gebak te nuttigen. Ter ere van ons 12,5-jarig huwelijksjubileum en uit eten te gaan. Eerst liepen we echter naar de grote, hoge en lange brug: de Tromsø-brug. Die zouden we zeer zeker gaan “beklimmen”!
Onderweg daarnaartoe kwamen we eerst nog in gesprek met een Noorse man die zijn hond, een prachtige husky van negen maanden, uitliet. In het Engels hadden we een amusant gesprek over onder andere zijn hond en over het feit, dat hij de hond had gered van een slecht leven bij de fokker. Ook spraken we er (weer) over, dat wij nu wel toe zijn aan een andere hond… We hadden een heel gezellig en spontaan gesprek van toch al gauw een kwartiertje. Leuke mensen, die Noren!
“De Tromsøbrug, in het Noors Tromsøbrua, is een vrijdragende verkeersbrug in de stad Tromsø, gelegen in de gemeente Tromsø, in de provincie Troms og Finnmark. Het kruist de Straat van Tromsøysundet tussen Tromsdalen op het vasteland en het eiland Tromsøya. De 1.036 meter lange brug heeft 58 overspanningen, waarvan de langste 80 meter is met een maximale doorvaarthoogte naar de zee van 38 meter. De bouw begon in 1958 en de brug werd in 1960 geopend. Op het moment van de opening was het de langste brug van Noord-Europa, met een lengte van 1.036 meter. Voor een bedrag van 14,5 miljoen Noorse kronen verving de brug een inefficiënte veerbootverbinding tussen de twee zijden van de zeestraat. Het hielp de groei en ontwikkeling van Tromsø te stimuleren. De Tromsøbrug leidt rechtstreeks naar het stadscentrum van Tromsø. Deze brug was de eerste vrijdragende brug die in Noorwegen werd gebouwd. Sindsdien zijn er veel van dit soort bruggen gebouwd. De brug is een van de belangrijkste bezienswaardigheden van de stad geworden.”
Het was deze dag koud en erg winderig. Desondanks liepen we die lange, hoge brug helemaal over! Gelukkig hadden we een warme jas aan en handschoenen mee. Heiko deed zijn muts op en ik mijn capuchon. Op het hoogste punt van de brug was een geweldig mooi uitzicht over het water, de besneeuwde bergen en Tromsdalen en Tromsø. In alle marketinguitingen van de gemeente staat die brug centraal, tezamen met de bijzondere kerk, de Arctische Kathedraal aan de andere kant van de brug. Die twee dingen moet je dus gezien hebben als je naar Tromsø gaat.
“De Tromsdalenkerk, in het Noors Tromsdalen kirke of Ishavskatedralen, is een parochiekerk van de Kerk van Noorwegen in de gemeente. Het is gelegen in de Tromsdalen-vallei aan de oostkant van Tromsø. De moderne kerk van beton en metaal werd in 1965 gebouwd in een lange kerkstijl naar plannen van architect Jan Inge Hovig. De kerk biedt plaats aan ongeveer 600 mensen. De officiële naam Tromsdalen Church, de kerk heeft gewoonlijk de bijnaam de Ishavskatedralen, wat “De kathedraal van de Noordelijke IJszee” of gewoon de “Arctische kathedraal” betekent. Ondanks zijn bijnaam is het een parochiekerk en in feite geen kathedraal. Ondanks de naam. De eerste spadesteek van de kerk was op 1 april 1964 en werd voltooid in 1965. De nieuwe kerk werd op 19 november 1965 ingewijd door bisschop Monrad Norderval. De kerk is opgetrokken uit ter plaatse gestorte, met aluminium beklede, betonpanelen. De vorm van de kerk wordt verondersteld een verwijzing te zijn naar het nabijgelegen eiland Håja met twee pieken.”
Wij liepen vanaf de brug naar de kathedraal. Helaas! Er was een dienst aan de gang, het was uiteindelijk zondag en we konden op dat moment niet naar binnen. Na één uur was de kerk weer open voor toeristen stond op een papiertje geschreven, dat op de deur hing. Wij hadden echter geen zin om er twee uur in de kou buiten voor te gaan wachten. De buitenkant hebben we nog wel even goed bekeken. Speciaal zijn toch wel de betonpanelen die de kathedraal heeft. Het leek erop, dat er een open ruimtes waren tussen die panelen, maar dat bleek niet zo te zijn: er zat glas tussen!
“Tromsdalstinden, in het Noors: Sálašoaivi en in het Sami Sálaščohkka, is een berg in de Noorse gemeente Tromsø. De Noorse naam Tromsdalstinden betekent “de piek boven Tromsdalen”. De 1.238 meter hoge berg ligt aan de zuidkant van de Tromsdalen-vallei, net ten zuidoosten van Tromsø. De sneeuwval varieert jaarlijks, maar de top is meestal slechts een paar maanden sneeuwvrij en dat uiteraard in de zomer. De berg is gemakkelijk te zien vanuit het centrum van Tromsø. De top is een populaire wandeling, waarvoor niets meer nodig is dan goede schoenen en een gemiddelde fysieke conditie. Wandelaars kunnen de top van Tromsdalstinden bereiken vanuit de buitenwijk Tromsdalen of Ramfjorden. De hellingen naar boven zijn relatief eenvoudig, hoewel mist en regen de beklimming kunnen bemoeilijken voor degenen die niet bekend zijn met het terrein. Bij het naderen van de berg vanuit het zuidoosten moeten wandelaars en skiërs echter op een gegeven moment over de zuidwestelijke of noordwestelijke (naar de stad gerichte) zijden van de berg gaan, omdat de berg te steil wordt.”
Om niet in de kou te hoeven staan zochten we een warmere plek op. Dat werd een kiosk aan de overkant van de straat. Daar kochten we een kop koffie met een koekje. De koffie verwarmde ons en de koek gaf ons net genoeg nieuwe energie om de brug weer over te gaan. Het viel op, dat er veel wild te koop was daar: onder meer plakjes worst van de rendier of eland. Later bleek die ook bij de souvenirwinkels in de stad te liggen. In grote partijen!
Wij moesten uiteraard nog weer terug van Tromsdalen naar Tromsø. Geen straf hoor. Integendeel! De wandeling was nu voor de wind aan, dus geen wind in het gezicht: top! Daarnaast konden we wederom genieten van het uitzicht. Nu met een zon, die alweer behoorlijk aan het dalen was. Het zou niet lang meer duren, dat de zon zich helemaal niet meer laat zien daar…
Aan de andere kant was het in het centrum van de stad ontzettend gezellig. Natuurlijk heeft de toeristische stad vele hotels, vele winkeltjes, mooie gebouwen (oud en nieuw) en veel eetgelegenheden. Op ons lijstje, dat we ter voorbereiding hadden gemaakt, stond een bezoek aan het trollenmuseum. Trollen zijn erg populair in Noorwegen en zodoende wilden we het museum wel eens zien.
Daar konden we een beetje leren over de historie van de trollen en in welke verschillende verschijningen of ze zich voor doen. Hmmm… We kijken nu met hele andere ogen naar elkaar (!) en naar bepaalde oude bomen en gesteenten… Achter elke boom kan een trol schuil gaan… Je kunt pas over het museum oordelen als je er bent geweest en dan nog blijft het een persoonlijke mening, maar het viel ons tegen. We hoeven er zeker geen tweede keer naar toe. Toch hebben we het gezien!
Eenmaal weer buiten kwamen we tot de ontdekking, dat we de lunch hadden “vergeten” en besloten we het cafeetje weer op te zoeken, waar we net voor het vertrek met de boot ook waren geweest. Smørtorget aan de Fredrik Langes gate 9. Mocht je eens in Tromsø zijn… Beiden bestelden we daar een kop koffie en een broodje ei en opnieuw smaakte het ons voortreffelijk! Ook dit keer zat het er helemaal vol. Wát een gezellig etablissement(je).
Met vernieuwde energie liepen we vervolgens het stadscentrum in, om een oud houten kerkje te bezichtigen. Binnen was op dat moment een vernissage aan de gang, maar dat mocht de pret niet drukken. Het ging ons om de pracht en praal van dat oude kerkje. Schitterend om te zien! Het was de Domkerk van Tromsø en dat is de lutherse bisschopskerk van het bisdom Nord-Hålogaland. Het gebouw is de meest noordelijke kathedraal ter wereld en bezit na de verwijdering van een aantal banken tegenwoordig ruim 600 zitplaatsen. De domkerk is volledig van hout gebouwd en behoort tot de grootste houten kerken van het land.
Het kerkgebouw staat in het centrum van de stad, waar al sinds de 13e eeuw een kerkgebouw heeft gestaan. De eerste kerk in Tromsø werd namelijk gebouwd in 1252. Het behoorde toe aan de koning en dus niet de katholieke kerk. Deze kerk vormde de meest noordelijke grens van het christelijke Noorwegen. Veel is er niet bekend over de voormalige kerken op deze plaats. Met de bouw van de huidige domkerk werd in 1860 begonnen en werd voltooid in 1861. Het middeleeuwse kerkhof bij de domkerk bleef tot de eerste helft van de jaren 1800 in gebruik. Sommige oudere graven zijn nog te zien aan de noordzijde van de kerk. De toren werd in 1862 voltooid en uitgerust met klokken. Het interieur van de kerk kwam niet eerder dan in de jaren 1880 gereed.
Op straat was het redelijk druk in het centrum, waar vele toeristen liepen en waar die toeristen ook uitgenodigd werden om hun portemonnee te trekken. Vele souvenirwinkeltjes, waar je zulke mooie hebbedingetjes kon kopen! Ons viel op, dat er ook erg veel organisatiebureaus te vinden waren. Daar kon je bijvoorbeeld sledetochten boeken of een sneeuwscootertocht. Je kon er eveneens boottochten boeken, om orka´s en walvissen te gaan spotten. Of ook met de boot de fjorden en de natuur daar te ontdekken. Wat men zeker niet mocht missen waren natuurlijk de nachttochten, om het Noorderlicht te zien. Ja, je kon je geld er zeker wel kwijt!
Toen we voor ons gevoel genoeg hadden gezien liepen we terug naar de haven, terug naar het hotel. Daar brachten we ongeveer een uurtje door: even de voeten rust geven. En eigenlijk de koppies ook. Wat hadden we weer veel gedaan en gezien vandaag. Wat weer vele indrukken, die een plaatsje in je hoofd, in je geheugen moesten krijgen. Inmiddels werd het schemerig buiten en dat gaf een schitterend beeld, blauw beeld over Tromsø en Tromsdalen. Heel bijzonder.
Zoals gezegd bleven we een uurtje in het hotel. Vervolgens gingen we de stad weer in, om bij een bepaald restaurant een pizza te eten. Daar hadden we de hele week al zin in, maar het was er niet van gekomen. Nú was het zover! Met ons waren er vele anderen, die ook zin hadden aan een pizza. Getuige de lange wachttijd. We moesten bijna een uur wachten! Mensen die later kwamen werd meteen verteld, dat ze een uur moesten wachten. Dan had je inderdaad de keuze om te gaan zitten of weggaan, op zoek gaan naar iets anders. Wij wilden, 100% zeker weten, een pizza en bleven zodoende geduldig wachten. De tijd werd “weggepraat”. Toen de pizza´s geserveerd werden smaakten die ons verrukkelijk! En laat de pizzabakker nou ook nog eens een goede fotograaf te zijn!
Ondertussen was het donker toen we terug liepen naar het hotel. Gelukkig was er al erg veel gedaan aan kerstverlichting bij de horeca en de winkels, waardoor de stad veranderde in een gezellige omgeving. Terug in het hotel vroegen we bij de receptie hoe laat de vliegveld-pendelbus de volgende ochtend reed en waar die precies stopte. Eenmaal op de kamer gingen we namelijk alvast de koffers grotendeels inpakken en kijken om hoe laat we de wekker moesten zetten. De volgende dag zouden we weer terug naar Stockholm vliegen. Zoals elke avond werd de dag nog even doorgenomen en over de hoogtepunten gesproken. Nee, dieptepunten waren er eigenlijk niet. Daarna werd nog even gelezen, totdat we de binnenkant van de oogleden te zien kregen…
