Gisteravond kreeg Heiko opnieuw een telefoontje van Kenth Örtengren. Het was rustig met het werk en hij kon ook vandaag thuisblijven. “Mooi!” zei ik, “Dan kunnen we morgen wel weer naar Nässjö gaan!” Dat vond hij ook een goed idee en dat spraken dan ook zo af. Na een korte nachtrust, ik was vanmorgen al voor vijf uur uit bed en Heiko om kwart voor zes, namen we uitgebreid de tijd voor ons ontbijtje. Vervolgens stapten we om acht uur in de auto. Het is een klein uurtje rijden en de winkel gaat, in tegenstelling tot de meeste, al om negen uur open. Dan zouden we wellicht een van de eersten zijn en hopelijk hadden we dan niet te maken met wachttijden.
De mannen van de bosbouw, of eigenlijk de mannen van de ontbossing, waren alweer druk in de weer met hun machines. Bij de eerste oprit vanaf Ödarp is nu al een hele brede kale strook ontstaan, waar de harvester zijn werk heeft gedaan. En nog deed. We bleven even staan kijken naar die machine. Binnen een minuut is een boom gezaagd en ligt hij in stukken van vier of vijf meter op de grond. Bij de tweede oprit was de stapel stammen enorm gegroeid. Daar waren op dat moment inderdaad twee forwarders aan het werk. Ik noemde deze machine twee dagen geleden. Een forwarder of uitrijcombinatie is een gespecialiseerde exploitatiemachine voor het uitrijden van korthout van 2 tot 6 meter lang. Eveneens verzamelt hij tak- en tophout. De stamstukken worden met een kraan met houtgrijper in een korf geladen en zo naar de kant van de weg gereden. Dit gaat nu inderdaad twee keer zo snel en dat was duidelijk aan de grote stapel te zien!
We besloten om via het huis in Eksjö te rijden. Via de buurman van Pentti, waar ze gisteren de hoge bomen om zouden zagen. Dan kon ik ook even kijken waar het nu precies was en welke bomen het betrof. Ter plekke zagen we dat er slechts één boom, de oude kersenboom, volledig gezaagd was en waarvan de dunnere takken waren versnipperd. Op het gras lagen de lange, dikkere stammen klaar voor ons. Voor de rest was het allemaal keurig opgeruimd. De andere hoge boom, een populier, stond er nog. Daarvan waren alleen een aantal dikke takken afgezaagd. Ze hadden de klus blijkbaar niet afgekregen gisteren. Zodra we tijd hebben om een ritje te maken, gaan we met de aanhanger deze kant op om een eerste vrachtje op te halen. Alleen is het waarschijnlijk niet te tillen. Of ik überhaupt kan helpen? Er liggen een paar stammen bij, waarbij ik bij het zien ervan al zweetdruppeltjes over mijn voorhoofd voel lopen… Zwaar!
Vanaf daar reden we naar de winkel van Specsavers, waar we zaterdag voor een dichte deur stonden. Nu brandde het licht wel en was de deur los. Aan de medewerker vroeg ik hoe het zat met de aanbieding, die ik steeds op de tv voorbij zie komen. Daar wordt gesproken over een montuur van ten minste 795 kr (€.79,50) en gratis glazen. Ook multifocale glazen. Van die aanbieding wilde ik graag gebruik maken, omdat het om een extra bril gaat. Mijn huidige bril is qua sterkte nog zeker goed hoor! De aanbieding was inderdaad nog steeds actueel. Alleen was het wel zo, dat de multifocale glazen er in 4 varianten zijn. Type A is met smalle geslepen glazen en type D is met de meest brede geslepen glazen, waardoor je een breder gezichtsveld hebt. Bij type A zul je je hoofd meer moeten gebruiken, om scherp te zien als je opzij wilt kijken en bij type D kun je je hoofd (bijna) stilhouden.
Omdat het slechts om een tweede bril gaat, koos ik voor de glazen van type A. In de winkel liepen we langs de verschillende stellingen met monturen en koos ik een model die goed zat en mij in het gezicht goed stond. Dat kiezen van een montuur viel nog niet mee, omdat er zo ontzettend veel verschillende modellen en kleuren zijn. Nadat ik er eentje had gevonden, die we beiden goedkeurden (ik moet hem dragen, maar Heiko moet er tegenaan kijken) meldden we ons weer bij de medewerker. In de computer stonden mijn gegevens nog van vorig jaar en zodoende kon men de sterkte van de glazen eenvoudig zien en overnemen. Dachten wij…Het bleek even anders te gaan… De oogmeting was van vorig jaar eind oktober en nu was het 2 november. Oftewel, de oogmeting was net ouder dan een jaar (14 dagen!) en daarmee niet meer geldig. Het was een regel ter bescherming van de klant en met name van de opticien. Die kon geen verantwoording nemen voor een meting van meer dan een jaar oud. Het kortweg overnemen van dat recept mocht daarmee niet, kon niet en wilden ze niet. Er moest een nieuwe oogmeting gedaan worden.
“Oké, doe dan maar.” Helaas was de opticien volgeboekt tot tien over elf. Wat doen we? Terug naar Ödarp en dan nog een keer naar Nässjö rijden stond ons tegen. We moesten echter ruim een uur overbruggen. We besloten om dat wel te doen. Bij een konditorei namen we daarom maar een kopje koffie met een gebakje. Vervelend hoor… Daar zaten we lekker warm en droog. Om even voor elf meldden we ons weer bij Specsavers, waarna er een oogmeting gedaan werd. Mijn ogen waren volgens die meting inderdaad een klein beetje achteruitgegaan. Omdat we al een montuur hadden uitgezocht ging het toen erg snel. De laatste gegevens werden genoteerd en er werd verteld, dat de bril over twee weken klaar zou liggen. Omdat we verder geen boodschapjes meer hadden gingen we naar huis terug. Het “bliksembezoekje” duurde achteraf dus veel langer dan gedacht: het was inmiddels half een toen we thuis waren. Tijd voor een broodje!
Vervolgens reed Heiko om drie uur richting Tranås, voor (alweer) een bezoekje aan de fysiotherapeut. Kortom, de dag glipte ons weer eens tussen de vingers door. Tussendoor hadden we trouwens nog wel de laatste lengtes boomstammen in stukjes gezaagd. Na terugkomst uit Tranås zou het te donker zijn geworden. Nu de wintertijd van toepassing is, is het om half vijf schemerig. Heiko hanteerde de kettingzaag en ik legde de afgezaagde stukken op een stapel. De dunnere onder een dekkleed bij de stapel gekloofde stammen van gisteren en de dikkere stammen naast de klover. Vanaf die stapel kan er morgen misschien weer gekloofd worden. Het enige wat er nu nog ligt, zijn een vijftiental dikke blokken. Wat Heiko daarmee wil? Dat dit stapeltje aan de kant is geeft een fijn gevoel, omdat er waarschijnlijk in het weekend weer een nieuwe vracht komt.
Nee, helaas hebben we het noorderlicht niet zelf gezien. Het was die avond en nacht mistig en er was helemaal niets aan de hemel te zien. Zelfs geen ster te ontdekken. Jammer hoor. Ik heb het nog over zaterdagavond en -nacht, want toen heeft een geomagnetische storm de aarde geraakt, die over het hele Zweedse land het noorderlicht kon laten zien. Een (geo-) magnetische storm is een tijdelijke storing in de magnetosfeer van de aarde, veroorzaakt door een storing in het ruimteweer. Deze storm was de krachtigste sinds jaren. De geomagnetische storm was sterk, maar had naar alle waarschijnlijkheid geen invloed op satellieten en andere gevoelige apparatuur. Heel veel nieuws kwam er na de geomagnetische storm overigens niet. Alles zal wel goed gegaan zijn. Hopelijk hebben vele mensen het noorderlicht wel kunnen zien!
