Sneeuw, sneeuw en nog meer sneeuw…

 
Vanmorgen werden we wakker en was het opnieuw wit. Héél erg wit! Er lag weliswaar nog een beetje van de vorige sneeuwdagen, alleen was er toch ook alweer veel weggesmolten vanwege de kortstondige dooiperiode. Maar vanochtend… Tjonge, jonge, witter dan wit. Prachtig! De takken van de bomen hadden de sneeuw met open armen ontvangen, waardoor de takken minstens drie keer zo dik waren geworden. Het was gisteravond begonnen te sneeuwen. Het had de hele nacht door gesneeuwd en het sneeuwde nu nog. Wát een mooie winterse wereld! Het uitzicht was er weer een vanuit en wintersprookje. Ik moest vandaag nog weer naar Tranås om een pakje op te halen, want het hoesje voor de nieuwe tablet was aangekomen. Die had ik er meteen bijbesteld, maar helaas werd het onafhankelijk van elkaar verzonden. Dat pakje kon ik nu alsnog bij de Preem ophalen.
 
Om eerlijk te zijn hadden we gisteren niet goed naar de berichtgeving gekeken. Als er een pakje voor ons ligt, krijgen we een sms-berichtje. Daarin staat allerlei informatie, maar ook een code of een nummer van het pakket. We hadden gisteren tegelijkertijd met het sms´je over de tablet, ook al een seintje gekregen voor het afhalen van het hoesje. Gevalletje “niet goed gekeken”. Het eerste sms´je betrof het pakketje met de tablet. Het tweede sms´je begon met “Påminnelse”, oftewel “herinnering”. Toen hebben we niet verder in dat berichtje gekeken, want we dachten dat het een soort aanmaning was, om het pakketje met de tablet op te halen. Vanmorgen kregen we echter alweer een “Påminnelse” en toen we dat berichtje eens goed nakeken, bleek er een andere code of pakketnummer in te staan. Shit! Normaalgesproken zou ik niet meteen weer in de auto stappen, echter gezien de weersomstandigheden: “Hou mij maar eens binnen!” Uiteraard wilde ik het hoesje graag hebben ter bescherming van de tablet. Tegelijkertijd was de mooie natuur ook absoluut een trekker om toch te gaan!
 
Kijk nou toch! Toen ik buitenkwam was mijn auto nagenoeg weg! Verdwenen onder een hele dikke laag sneeuw en opgegaan in de omgeving. Met een vegertje veegde ik alles, zo goed en zo kwaad als het ging, eraf. Het vroor nog ongeveer 6 graden, waardoor de sneeuw erg droog was. Als je hele grote, krachtige longen zou hebben, zou je het zo van de auto af kunnen blazen. Hmmm… Misschien moet Heiko de volgende keer de bladblazer maar even pakken en aansluiten. Daarmee blaas je de sneeuw waarschijnlijk wel weg. Er lag minstens 30 centimeter sneeuw overal en het sneeuwde nog steeds. Dat was om elf uur ´s morgens. Tijdens het schoonmaken van de ramen en de motorkap, had ik de motor alvast gestart. Daardoor kon de motor op temperatuur komen en kon ik de blower ook meteen gebruiken, om de voorruit schoon te blazen. Toen ik de auto weer redelijk schoon had reed ik weg, maar de onderkant van de auto schuurde over de sneeuw. Zoveel lag er op de oprit!

Later liet Heiko mij aan de hand van een paar foto´s zien, hoe diep de banden daadwerkelijk door de sneeuw waren gegaan. Het wegrijden ging overigens zonder problemen hoor. De auto staat uiteraard op winterbanden voor meer grip én ik heb vierwielaandrijving. Dat laatste is onder deze omstandigheden ook erg handig. Hebben de voorste geen grip, dan de achterbanden vaak wel. Hoewel je het met een ijs-weg wel kunt vergeten. Dan moet je eigenlijk spijkerbanden gebruiken. Voor nu ging dit perfect.


Meteen nadat ik weg was gereden nam Heiko de sneeuwschuiver ter hand. Zoveel sneeuw en met nog meer op komst… dat kon niet zo blijven liggen. Onderweg naar Tranås kon ik vele mooie foto´s maken. Wat een verschil met het uitzicht van gisteren, toen ik eveneens deze route reed. Ik ben vanochtend zelfs een paar keer gestopt. Niet eens voor het maken van foto´s, maar alleen om even van het uitzicht te genieten. Het smetteloos wit van de sneeuw… Prachtig!

Zoals een ieder, die mij een beetje kent, zal kunnen begrijpen, heb ik weer veel te veel foto´s gemaakt. Tijdens het ritje van 20 kilometers naar Tranås, had ik er ongeveer 100 plaatjes geschoten. Dat wordt weer moeilijk voor het jaarboek 2021… Ondertussen had Heiko de oprit schoon geschoven. Ondanks zijn pijnlijke rug. Later vertelde hij me, dat het erg gemakkelijk ging, omdat de droge sneeuw niets weegt. Eveneens was het bewegen goed voor zijn rug, zei hij. Nou oké, dan zal het wel zo zijn. Het sneeuwpakket kon hij met de schuiver eenvoudig opzijschuiven, waardoor er een wal ontstond langs beide zijden van de oprit. Alleen vooraan bij de aansluiting van de asfaltweg ging het iets moeilijker, omdat de grote schuiver al langsgereden was en de sneeuw vanaf de weg aan de kant had geschoven. In de bermen, in onze weg en voor onze oprit langs uiteraard. Dat pakket was iets hoger en zwaarder, maar ook dat verdween naar de zijkanten.

De roestige fiets, die ter decoratie naast de oprit staat, is nu voor de helft ingegraven. Het schuiven kostte wel tijd, maar gelukkig weinig moeite. Toen ik een uur later terugkwam met het hoesje voor de tablet, was Heiko ook net klaar met sneeuwruimen en kon ik heel gemakkelijk de oprit oprijden en de auto weer mooi achter het huis parkeren. Hij had er aardigheid aan gehad. Lekker actief bezig zijn in de gezonde buitenlucht. Ook bij onze brievenbus had hij meteen maar even de sneeuw aan de kant geschoven. Tijdens onze eerste winter 2017 – 2018 viel er eveneens enorm veel sneeuw en kregen we op enig moment een briefje in de brievenbus. Van de postbode. Hij had het verzoek, om de bus beter toegankelijk te maken. De postbode kon toen niet meer zo gemakkelijk met de auto bij de brievenbus komen. Daarom had Heiko vanmorgen dat stukje ook meteen even schoongemaakt. Uiteraard nam hij toen het paadje van onze voordeur naar de weg eveneens mee. Helaas voor hem kon dat ´s middags nog een keer…
 

Overigens wilde Heiko aan het eind van de middag nog even stookhout halen. Uit het grote hok achter in de tuin. Ai ai ai, met de kruiwagen door de laag sneeuw heen schuiven was geen optie. Daarom moest er een pad gemaakt worden over het gras. Dat is dan weer een nadeel van de houtstek achter in de tuin. Maar ach: hoe vaak komt het voor, dat we zoveel sneeuw hebben? Het lijkt wel leuk zo´n paadje, met aan beide zijden de weg geschepte sneeuw. Het deed me denken aan een vakantieweekje in Zwitserland, in de bergen. Daar lag toen ook enorm veel sneeuw en langs de kant van de weg minstens een meter hoog. Pantro was er destijds ook bij. Mooie herinneringen. En nu hebben we het beeld, weliswaar in iets kleinere proporties, bij onszelf achter het huis.

Het pakketje van NetOnNet maakte ik thuis meteen open en probeerde of de tablet in het hoesje paste. Yes, perfect! Eigenlijk ook een overbodige vraag, want het was van hetzelfde merk als de tablet. Eveneens Lenovo… Wat handig, zo´n hoes. Hiermee wordt het apparaat niet alleen beschermd. Je kunt het nu ook beter vasthouden. De tablet is namelijk behoorlijk glad. Een ander voordeel van het hoesje is, dat er een soort standerfunctie in zit. Door de klep dubbel te vouwen, blijft de tablet beter staan. Vanmiddag had ik al een paar persoonlijke gegevens aan de tablet toegevoegd en het werkte naar verwachting. Ik heb zelfs de beide e-mailadressen toegevoegd, zodat ook Heiko zijn mail hierop kan ontvangen en eventueel beantwoorden. Dat typt immers een stuk gemakkelijker dan op zo´n kleine mobiele telefoon. Ja, we zijn dik tevreden over de tablet.