Vanmorgen ging ik mijn eigengemaakte receptenmap eens bij langs. Eigenlijk op zoek naar iets om te koken of bakken. In plaats daarvan zag ik in een paar recepten typefoutjes en een paar in een ander lettertype dan die ik altijd gebruik. Als er iets is waar ik me aan kan ergeren is dat deze onvolkomenheden. Wat toch eigenlijk een raar idee! Maar dat kan echt niet en moet dan ook meteen aangepast worden. Gelukkig heb ik alles digitaal in Word op de laptop staan en is het een kwestie van het juiste document openen, aanpassen en printen. Tja en toen kwam ik een recept voor rozijnenbollen tegen. Daar had ik wel zin in. Heiko hoef ik niet te vragen of die een paar van deze bollen wil. Die vindt dat altijd een goed idee. Even controleren of alle benodigde ingrediënten in huis waren. Ja, dat was het geval! Fijn, ik ga aan het bakken.
Nadat het beslag goed was gemengd en tot drie keer toe twintig minuten had kunnen rijzen, was het tijd om het op de bakplaat te leggen en in de oven te schuiven. In principe kon je van het beslag twintig bollen maken, maar ik kwam niet verder dan zestien. Oftewel, ze waren iets groter geworden. Daar hadden zowel Heiko als ik geen bezwaar tegen. Na vijftien minuten in de oven waren ze al klaar. Nét echt. Hier kennen ze deze bollen niet en toen Heiko laatst wat mee had naar zijn werk, keken zijn collega´s er heel vreemd van op. Zijn baas had die dag ´s morgens geen brood meegenomen naar het werk in Jönköping en vroeg aan Heiko of hij tijdens frukost een broodje kon missen. Uiteraard geen probleem. Toen kon hij kiezen uit een rozijnenbol of een gewoon broodje met kaas. Hij koos voor dat laatste. “Wat de boer niet kent, eet die niet” is hier overduidelijk van toepassing. Eerder werd er al bedankt voor een broodje hagelslag of een broodje met gestampte muisjes. Snoepgoed doe je toch niet op brood?
Zo warm uit de oven proefden we beiden een rozijnenbol. Ze leken donkerder dan anders, maar ze waren niet hard of zo. Juist het tegenovergestelde: lekker luchtig. Opengesneden en op beide helften meer dan voldoende lekkere, zoute boter van Lätta. Hmmm, lekker hoor! Vooral omdat ze dan nog een beetje warm zijn. De benedenverdieping rook ondertussen heerlijk naar versgebakken brood. Weer eens iets anders dan de geur van versgebakken appeltaart.
De wildcamera hebben we nu al een paar dagen aan de perenboom hangen. Aan de voorzijde van het huis. We zagen best veel uitwerpselen op het gras liggen. Volgens ons van een vos. Die wilden we natuurlijk wel eens op de camera vastleggen. Daarom verhuisde de wildcamera van achter het huis, naar vóór het huis. Wel even weer oppassen, dat er geen bewegende takken of vlaggen of andere voorwerpen voor de lens kunnen komen. Daar reageert de bewegingsmelder van de camera op en dan zien we later heel veel opnames. Alleen met niets daarop te zien. Vanmorgen haalde Heiko de camera naar binnen en keken we samen achter de laptop naar de opnames. Een paar opnames waren overdag gemaakt met onszelf in de hoofdrol. Even de post halen, even plantjes water geven. Niet interessant dus. Gelukkig stonden er ook twee nachtelijke filmpjes op. Een van de grote rode kater die hier de buurt onveilig maakt én eentje van een haas die over het grasveld huppelt. Spectaculair was het niet deze keer. De camera hangt nu weer op een andere plek. Aan de vlaggenmast naast de veranda. Over een paar dagen kijken we of daar iets aan beweging is geweest. Het mooie van de sneeuw is, dat je er sporen in kunt zien. Die sporen zijn het bewijs dat er wel degelijk iets aan wild rond het huis loopt. Nu alleen nog even vast zien te leggen op de camera.
Heiko kon vandaag niet echt op gang komen. Hij had zodoende vandaag een rustdag. Of een ordinaire luie dag. Er valt dan ook niet veel te melden over zijn activiteiten. Het enige dat hij heeft gedaan, was het schoonmaken van de houtkachel. Dat wil zeggen: de grote hoeveelheid as uit de ketel scheppen. In totaal kwamen daar vier emmers met as uit. Het vak in de ketel waar het hout ter verbranding ingestopt wordt, was meer dan half vol door het verbrande hout. Dan wordt het de hoogste tijd om dat weer eens leeg te halen. Anders kunnen er geen grote stukken hout meer in en de verbranding verloopt niet meer zo goed. Met een ijzeren blik schepte hij de as eruit en deed de tóch nog gloeiende kooltjes in een ijzeren emmer. Een echte AS-emmer dus. De as uit de emmer werd vervolgens in de tuin verstrooid, ter bemesting. Toen de stookruimte van de ketel weer leeg was begon hij de kachel opnieuw op te stoken. Terwijl hij met dat klusje bezig was brandde ondertussen de ketel op pellets, waarmee het gelukkig wel warm in huis bleef.
Na dit klusje kwam hij weer boven en speelde hij een paar spelletjes: Nou ja een paar? Met zijn vriend Jan uit Assen speelt hij dagelijks meerdere keren vijf-en-twintig (!) spelletjes Wordfeud. Heel relaxed. Toen hij “Jan even weer aan het werk had gezet”, zoals hij dat noemt, zei hij dat hij even ging darten. Volgens planning komen Jan en Dietske in februari bij ons in Ödarp en dan gaan Heiko en Jan steevast ook even darten. Eerder deden ze dat afwisselend ook in Assen en in Blijham. De laatste keer dat Heiko de dartpijlen in zijn handen had, was ondertussen alweer vele maanden geleden. Om enige spanning in een wedstrijdje tegen Jan te hebben, leek het hem verstandig om eens een keer weer te oefenen. Op zijn mobiele telefoon heeft hij een app, waarop de scores ingevuld kunnen worden. Op die app kan hij ook een tegenstander invullen en vandaag speelde hij tegen Sietse, mijn neef.
De eerste set won Heiko en de twee set won Sietse. Zónder dat die aanwezig was. Het gooien op de twintig ging vandaag prima vertelde hij me, maar op het uitgooien met een dubbel moest nog meer geoefend worden. Overigens hadden we ´s avonds nog even via de WhatsApp contact met Jan. Het is nog maar zeer de vraag óf ze kunnen komen. Zweden is nu vanwege de coronapandemie van kleurcode geel naar oranje gegaan. Overigens geheel terecht deze keer. Het is hier nu echt ernstig fout, met het aantal besmettingen en sterfgevallen door corona. Gelukkig hebben Jan en Dietske een annuleringsverzekering geregeld en kunnen ze het betaalde bedrag voor het te huren huisje terugkrijgen. Hopelijk gaat het snel de goeie kant op met de corona crisis. Als we realistisch zijn is de kans erg klein, dat we in februari bezoek krijgen…
Vanmiddag gingen we nog even aan de rit. Het was eerst onze bedoeling, om een wandeling in de sneeuw te maken. Thermoskan voor de koffie en de rugzak stonden al klaar en warme kleding en schoenen waren klaargelegd. Alleen was het inmiddels rond twee uur en dat betekende, dat het met een uurtje al zou gaan schemeren. Én er viel “nattigheid”. Regen kon je het niet noemen, maar nat werd je er wel van. Wil je dan aan de wandel? Nee, van mening veranderd. Daarom besloten we, om de thermoskan terug in de kast te zetten en in plaats van de warme kleding aan te trekken, alleen andere schoenen en een jas aan te doen. We gingen een ritje met de auto te maken. De omgeving moest uiteindelijk wel even bekeken worden, nu een laagje sneeuw de bodem nog bedekte. Het was dooi en er viel nattigheid en daarmee zou het wel snel weg zijn. We werden echter niet teleurgesteld. Leuke beelden kregen we toch nog te zien!
