Na de “rustdag” van gisteren voelde ik mij vandaag gelukkig weer iets beter en wilde ik er even uit. Ik had de laatste twee dagen veel achter de laptop gezeten en was het huis niet uit geweest: “Zullen we vandaag alsnog naar de ridderspelen in Vadstena gaan?” vroeg ik Heiko. Vadstena is een leuk stadje, dat aan een soort baai van het grote meer het Vättern ligt. In dat oude stadje staat een oud slot van koning Vasa en er staat ook een oud klooster. Bij het slot werden gisteren en vandaag de jaarlijkse ridderspelen georganiseerd. Omdat het gisteren de bedoeling was, om samen met onze vrienden Klaas en Reinie daar heen te gaan, vroeg ik of ze zelf nog geweest waren gisteren. Zo niet, of ze vandaag dan met ons mee wilden gaan. Ze waren er niet geweest en zagen ervan af om nu mee te gaan. Het was hun laatste vakantiedag en die wilden ze graag in alle rust doorkomen. De meeste spullen alvast weer inpakken, het huisje een beetje schoonmaken, nog even een boodschapje doen, enzovoort. Liever geen uren meer in de auto zitten en ter plekke kijken, staan en slenteren. Klaas is tenslotte ook “de jongste niet meer” en hij rijdt altijd het stuk naar Nederland alleen. Dan wil je uitgerust aan die reis beginnen. Ze bedankten ons wel vriendelijk, dat we aan ze gedacht hadden. Zodoende reden Heiko en ik samen tegen elf uur weg.
Overigens kan ik melden, dat wij samen al eens eerder naar ridderspelen zijn geweest. Dat was een jaar of drie geleden. In Ekenäs, in de buurt van Linköping. Eveneens bij een oud slot. Dat was toen goed bezocht en heel gezellig. Onze route van vandaag ging de heenreis via de 32 vanaf Blå Grindar, Sunhultsbrunn, Tranås, Sommen, Boxholm, Mjölby en Skänninge om zo uiteindelijk in Vadstena uit te komen. In Skänninge zag ik vanaf de (auto-) weg een gevangenis. Ik wist niet dat die daar was en zocht later via Google er iets over op. Het was net na de middag toen we ongeveer anderhalf uur later in Vadstena aankwamen. En een drukte dat er was! Rondom het kasteel was geen parkeerplaats meer te vinden. Wát een auto´s! Wát een mensen! Het was duidelijk, dat het evenement veel bezoekers trok. We moesten voorbij het kasteel rijden en vele volle parkeerplaatsen aan ons voorbij laten gaan. Op een soort industrieterrein vonden we een plekje, wat achteraf niet eens zo heel ver van het kasteel af bleek te zijn.
Het was erg mooi, zonnig weer, alleen stond er tegelijkertijd een flinke bries. Via een zijingang konden we het kasteel, of slot binnenwandelen. De entree was €.14,- per persoon en dat was redelijk vonden wij. De normale entreeprijs om het slot te kunnen bezoeken is €.9,50. Nu dus iets duurder vanwege het evenement. Eenmaal binnen de muren van het slot vernamen we weinig meer van de wind. Die kwam vanaf het Vättern. Op het binnenterrein was van alles te beleven. Er was een kleine markt met een aantal kramen, waar “middeleeuwse” spulletjes verkocht werden. Vooral veel producten van leer en verder was er onder andere een smid, iemand die sieraden maakte en een mandenvlechter. Kinderen konden geschminkt worden en middeleeuwse spelletjes doen. Een genoeglijk aanblik van dit alles!
Gezien het tijdstip liepen we eerst naar een stand waar je een broodje worst kon kopen en een “Vilt-klämmare”. Dat was een opengesneden broodje (pita) met veel vers groenvoer en shoarmavlees met saus. Dat smaakte ons uitstekend! Daar werd je een heel anders mens van zeg maar. Met vernieuwde energie liepen we daarna de markt over. Aan een andere kant van de binnenplaats zagen we een hofnar bezig om het publiek te amuseren. Die danste bijvoorbeeld op een koord en deed daarop allerlei jongleer trucjes. Jong en oud waren enthousiast!
We stonden er even bij stil, om vervolgens naar de ingang van het slot te lopen. Daar kon iedereen zo naar binnen lopen of wachten tot je met een van de twee gidsen in een groep mee naar binnen kon gaan. We besloten om zelfstandig rond te gaan kijken. We zouden toch niet alles van de gids kunnen verstaan en je ziet minder als je met twintig mensen rond een bezienswaardigheid staat, waar de gids iets over verteld. Samen liepen we het slot binnen en bekeken we alle verdiepingen en alle kamers, die voor het publiek opengesteld waren. Het waren indrukwekkend grote ruimtes, maar tegelijkertijd heel erg leeg! Er stonden links en rechts een aantal stoelen en grote kasten. Verder vonden wij, dat het erg armzalig aangekleed was. We zagen onder andere een keuken (die juist wel, gedeeltelijk leuk was ingericht…), een grote eetzaal, een kerkzaal, een ruimte waar oude jurken opgesteld stonden en een slaapkamer. In die laatste ruimte stond een oude kast en een hemelbed! Op de website van het Vadstena slot zagen we foto´s van gevulde ruimtes. Dan echter wel met modern meubilair, voor bijvoorbeeld een bruiloft. Je kunt de ruimte namelijk huren voor een bruiloft. Dat is dan wel weer erg bijzonder natuurlijk! Ook kan de kerkzaal gehuurd worden voor een doopplechtigheid.
De “grote” koning Gustav Vasa.
We moeten zeggen dat we wel mooiere sloten hebben bekeken inmiddels. Erg jammer, omdat het Vadstena renaissanceslot een echte toeristenpleister is. Het is wel een perfect gerestaureerd slot hoor, met vier mooie kanontorens en een slotgracht met ophaalbrug. Het slot is overigens bewoond geweest door de zoon van koning Gustav Vasa, Magnus. Dat was inmiddels alweer wat jaartjes geleden: ergens rond 1554! Het is erg jammer dat er binnen niet meer te zien is. Onze mening is, dat de ruimtes die opengesteld zijn voor het publiek in aantal magertjes én kaal zijn. Een veel mooier slot, althans van binnen, vinden wij het Ekenäs slot. Dat staat iets ten oosten van de grote plaats Linköping. Ook daar worden jaarlijks ridderspelen georganiseerd, daar in de maand mei. Grootser en uitgebreider. Dat slot is ook volledig ingericht met spullen uit die oude tijd. Het is daar alsof de bewoners er gisteren net uitgestapt zijn.
Nadat we de ruimtes hadden bekeken die we konden bekijken liepen we weer naar buiten. Toen zagen we, dat er een deur openstond die toegang bood tot een “keldergang”. In die gang stonden betonnen beelden van krijgsheren. De gang had vele ramen richting het Vättern. Ook stonden daarbeneden kanonnen! Die moesten het slot vroeger beschermen tegen de vijanden, die vanaf het water kwamen. Overigens zijn er véél meer ruimtes en gangen, alleen zijn die niet toegankelijk. Een groot deel wordt in gebruik genomen door een Academie. In 1964 richtte zanglerares Ingrid Maria Rappe (1915-1994) de International Vadstena Academy Foundation op. De Academie leidt jonge zangers en musici op en doet ook onderzoek naar oude muziekdrama.
Buiten op het binnenplein zagen we twee ridders te paard, die allerlei kunstjes deden vanaf het paard. Met veel snelheid en een lans in hun handen gingen ze bijvoorbeeld ringsteken en ballonnen doorprikken. Een leuk spektakel dat veel publiek trok. We bleven er uiteraard ook eventjes bij staan kijken. Vervolgens verlieten we het slot via de hoofdingang, via de grote ophaalbrug richting het Vättern. Buiten stonden ook nog een aantal kraampjes. Alle personen in de kraampjes waren overigens gehuld in oude kleding van die tijd. Niet alleen die standhouders waren verkleed, ook een fors aantal bezoekers. Leuk!
We liepen om het slot heen op zoek naar een restaurantje, waar we koffie konden bestellen. Dat werd gevonden, vlakbij de plek waar we de auto hadden staan! Toen we naar binnen liepen, zagen we dat ze ook gebak en koeken hadden. Daar hadden we niet (of juist wel) op gerekend. Vervelend, maar niet heus. Toen moesten we uit fatsoen een stukje kokostaart nemen… Vanaf het terras genoten we van het mooie weer en de, aan ons voorbijtrekkende, bezoekers van het middeleeuwse evenement. En dat alles onder het genot van een heerlijk kopje koffie en stukje taart!
De route terug naar huis ging via de open velden
rondom Vadstena, richting Ödeshög.
Een prachtige omgeving en bijzonder vlak.
Uitstekend geschikt voor landbouw
en we passeerden dan ook vele vierkante kilometers met graan.
Daarin heel veel klaprozen! Oh, die vind ik toch zo leuk!
Dat leverde mooie plaatjes op.
Na Ödeshög reden we de snelweg E4 op richting Gränna. We hadden het wel gezien voor vandaag en wilden zo snel mogelijk terug naar het mooie Ödarp. De koek was op. Voor ons beide. Onderweg stopten we nog even om de benen te strekken. Dat deden we in Linderås, bij het kleinste cafeetje en Bed & Breakfast van Zweden. Zo staat het ook “in de boeken”! Ze hebben het café heel lieflijk ingericht en binnen naar mijn inschatting iets van twintig zitplaatsen en ze hebben zelfs een midgetgolfbaan! Nee, daar hebben we geen gebruik meer van gemaakt. Tegen half zes waren we weer thuis. Het was een gezellige dag, met vele indrukken: de nodige herinneringen zijn weer gemaakt!
