Goedemorgen! Dat is lekker wakker worden! Het was vanochtend al niet helemaal donker toen ik rond half zes opstond en dat had een voorbode kunnen zijn. Tegen acht uur werd het namelijk mooier en mooier in de lucht. Diverse tinten geel en oranje, roze en paars. Met blauw en wit op de achtergrond. Dat beloofde een mooie dag te worden. Een dag met dooi, want het was toen al plus twee. Ze zeggen, dat je dit soort ochtendgloren vaak hebt met vorst, maar het tegendeel is hiermee bewezen!
Gisteren, toen ik de diverse foto´s buiten had gemaakt, nam ik meteen ook een paar van kool- en pimpelmeesjes. Die zaten weer met velen in de seringenstruiken. Te wachten op hun beurt, om eten uit het vogelvoederhuisje te kunnen pikken. Ze zijn verre van bang, want ik stond nog geen twee meter van ze af. Zelfs toen ik nog een stapje dichterbij kwam vlogen ze niet weg. Het lijkt erop, alsof ze steeds makker worden. Gewend raken aan de bewoners. Bij het maken van de foto´s van de twee eters was ik alweer binnen hoor. Ik denk niet dat ze me zó dichtbij hadden laten komen.
Deze ochtend had men in het noorden van de provincie Groningen met een heel ander weertype te maken. Heiko stuurde mij foto´s van een grauw en grijs Kolham. Het was daar koud, alsof het elk moment zou kunnen beginnen te regenen. Rond half tien was hij opnieuw bij zijn ouders. Zijn vader was nog even met de controle ronde bezig, waarbij hij op hun galerij kijkt of iedereen zijn of haar papiertje voor het raam heeft staan, ten teken dat men wakker is. Veiligheid en gezondheid boven alles! Toen hij daarmee klaar was, nam hij meteen de krant mee uit de brievenbus in de centrale hal. Eenmaal binnen had zijn moeder de koffie al klaar en ingeschonken. “Koekje erbij?” Ja, natuurlijk! En hij kreeg er maar liefst twee gevulde koeken bij, want “ons jong” mag niet verhongeren. Zestig jaar hè en dan nog steeds “ons jong”. Maar zo lief…
Na de koffie liepen Heiko en zijn moeder naar de witgoedwinkel van Expert in Hoogezand. Daar hadden ze 14 maanden geleden de wasdroger gekocht. Moeders liep achter de rollator, maar met een stevige pas. Bij de winkel maakten ze melding van de kapotte droogtrommel, die in september 2020 was gekocht. Er zat in totaal twee jaar garantie op de machine, dus konden ze een monteur laten komen. Het genoemde probleem van het gesmolten filter kon gemeld worden via de website (!) van AEG en daar kon ook meteen een afspraak geboekt worden met een monteur. Geweldig geregeld, alleen voor ouderen met computervrees…
Gelukkig was Heiko er en kon hij dat later op de dag regelen. Vanaf de witgoedwinkel liepen ze door naar het grote overdekte winkelcentrum “De Hooge Meren”. Dit winkelcentrum is met ruim 100 winkels een van de grootste overdekte winkelcentra van Noord-Nederland. Alle bekende winkels zijn hier te vinden: de Hema, C&A, Kruidvat, Scapino, Xenos, Bruna, Blokker, Zeeman en ga zo nog maar even maar door. Bij een drogist werden boodschapjes gedaan, alsook bij de Hema. Daar bestelde Heiko zijn moeder het gebak voor aanstaande zaterdag, haar verjaardag. Bij de kassa gebruikte ze haar klantenpas en vertelde de kassabediende, dat ze gratis een tompoes kon halen bij de afdeling gebak. Omdat ze deze week jarig was! Dat was een leuk gebaar! Die tompoes zou ze zaterdag tegelijk met het gebak meenemen.
Terwijl zij daar gezellig winkelden, had ik een probleem. Een groot probleem! Omdat de pelletbrander gebruikt wordt, meer dan anders, moet de voorraadbak met regelmaat bijgevuld worden. Dat had ik zondag ook al gedaan en is niets bijzonders. Toen was er ook nog niets aan de hand. Toen niet! Ik merkte het eigenlijk al wel aan de vorm van de zak met pellets. Die leek niet hetzelfde model te hebben dan de anderen. Toch maakte ik hem open en liet de pellets in de voorraadbak vallen. Omdat ik niet zo groot ben, dat ik tijdens het legen van de zak ín de bak kan kijken, zag ik het pas op het moment dat de zak al helemaal leeg was: er zaten pellets tussen die uitgezet waren en er zat zelfs “meel” in. Alle Knudde-wiepers nog aan toe! Dat zou voor problemen kunnen zorgen, wanneer die dikke pellets bij de nauwe uitgang zouden komen: dat gaat verstopt raken…
Met tegenzin, met heel veel tegenzin, pakte ik een grote mand en een paar emmers en een handschepje uit de tuingereedschapskast. Ik begon met het wegscheppen van de “foute” houtkorrels. Met inderdaad een klein handschepje, omdat ik zoveel mogelijk wilde voorkomen, dat de korrels bij het scheppen verder naar beneden zouden zakken. Dan moest de hele bak leeg! Heel voorzichtig had ik alle opgeblazen pellets en poeder (hele kleine korreltjes) eruit gehaald en in drie emmers verzameld. Daarmee ging ik naar buiten, waar het redelijk waaide. Ik liet ze vanuit de kleine emmer in een grote mand vallen, waarbij het stof en vele dikkere, uitgezette pellets wegwaaiden. Dat deed ik drie keer per emmer en toen vond ik het genoeg: de fouten waren er zo goed als tussenuit. Als laatste sorteerde ik ze nog even grof met de hand, door er even door te scheppen als het ware, zodat er bijna geen foute jongens meer tussen konden zitten.
Voorzichtig, ook weer met het handschepje, deed ik de pellets terug in de voorraadbak. Voor de tweede keer. Als er alsnog een verkeerde pellet tussen zat, pakte ik die er meteen uit. Wat ik overhield, was een emmer vol troep. Wat de reden is geweest van deze opgeblazen korrels? Ze zetten uit als ze met water in aanraking komen, maar de zak was dicht? Maakt ook niet meer uit, het kwaad was geschied. Uiteindelijk moesten er nog twee zakken pellets bij in gedaan worden. De bovenste van de voorraad liet ik liggen: die zag er ongeveer zo uit als die ik erin had gegooid: fout dus. Hij is ook duidelijk dikker. De anderen leken goed en dat waren ze ook. Puh! Klusje geklaard!
Even een luchtje scheppen! Ik had het idee, dat mijn neus volledig vol stof zat. Wat was het lekker weer! Het zonnetje was er vaak bij en ik liep meteen achter het huis. Achteromkijkend kon ik duidelijk zien, dat het dak weer meer en meer zichtbaar werd. De sneeuw was al zeker voor een derde van de nok gezakt. Het zal niet lang meer duren, voordat die helemaal weer schoon is. Ik liep door naar het vijvertje. Die was eveneens aan het ontdooien. Dat hier nu nog reetjes overheen kunnen lopen is uitgesloten. Hopelijk weten zij dat ook…
Eergisteren 
Vandaag
Met het nemen van nog een paar stappen meer, stond ik achter het sluisje. Daar kwam me toch een stoot water door! Mochten er al twijfels zijn over de dooi, dan kunnen ze hiermee weggeveegd worden. Zo weinig als er eergisteren van het beekje te zien was, zoveel meer was er nu te bekijken. En de stroming zat er alweer lekker in. Niets hield die vele honderden, duizenden liters water tegen. Maar goed ook.
Terug naar Hoogezand: Nadat de boodschappen gedaan waren, gingen Heiko en zijn moeder terug. Ze namen thuis alle drie iets te drinken en er kwam kaas en worst op tafel. Daarna ging Heiko zijn moeder met het warm eten aan de slag. Op het menu stond vandaag stamppot uien. Nee, dit keer niet met een rookworst of gehaktbal. Met een stuk leverworst voor Heiko! En dat vindt hij toch “Lekkerrr…”. Natuurlijk werd het toetje niet vergeten! Na het eten gingen Heiko en zijn vader de storing aan de droger via de website van AEG melden. Eerst moest de wasdroger geregistreerd worden en pas daarna kon er een monteur ingepland worden. Ook logisch, want zonder registratie kent het systeem de droger immers niet. De monteur komt op woensdag, de 29e december tussen 08:00 en 18:00 uur. Lekker ruim gerekend… Nog veertien dagen moeten ze blijven aanmodderen. Het wasgoed wordt gewoon niet droog. De droger staat 6 uur (!) op een dag aan en daarna moet alles nog op de radiator verder drogen ook. Wat een stroomgebruik! En wat een brandrisico! En dat al zo lang…
Even post gehaald. Alleen folders trouwens. De tijd dat de brievenbus vol kwam te zitten met rekeningen hebben we uiteindelijk wel zo´n beetje gehad. Die komen nu in de digitale postbus. Krijgen doen we ze wel hoor… Nu het dooi is, krijgt de omgeving weer een heel andere uitstraling. Het groen en bruin van bomen en struiken komt weer naar voren, net als het bruine van het grind op de wegen. Lijkt een beetje “ongezellig en slordig”, maar voor de veiligheid is het een prima middel! Door de hogere temperaturen worden de diverse sporen van dieren ook meer zichtbaar. Zo is nu heel duidelijk te zien, dat er een reetje even naar de perenboom naast de oprit is gelopen en terugging via het tegelpaadje bij de voordeur. Een ander spoor laat zien, dat er eentje naar de seringenstruik is gelopen, daar een rondje maakte en vervolgens de oprit weer opgelopen is.
Waren de sporen nu ook beter te zien in de achtertuin? Dat moest ik weten, en daarom liep ik maar eventjes door om daar te gaan spoorzoeken. Ja hoor! Daar zag ik, naast die van Ebba, nu een paar routes van een eland. En naast de afdruk van mijn snowboots, die over het algemeen net ietsjes groter zijn dan normale schoenen, heeft meneer of mevrouw Eland een grotere schoenmaat dan mijn 39! Dat moet wel een volwassen dier geweest zijn. Het spoor kon ik volgen tot aan de grote appelboom, midden in het grasveld. Daarna is het dier waarschijnlijk via het bruggetje naar het land, achter ons huis gelopen. Alleen zet ik je nu wel volledig op het verkeerde “spoor”: het is namelijk de pootafdruk van een haasje… Had je hem meteen door? Rechts is die van een eland…
De andere sporen waren, naar mijn bescheiden mening, van een ree en ook van een vos. Deze pootafdrukken liepen een route vanaf de groentetuin, over het gras en over de grote hoop van onze zuiveringsinstallatie. Daarna verdwenen te sporen op het land van de buurman. Ze moeten haast wel van een vos zijn, want de sporen zijn te groot om van Ebba te zijn. Die heeft ook niet van die lange nagels, zoals op de rechter foto te zien is. Dat is overigens een vergroting van de middelste foto, om een duidelijker beeld van de afdruk te krijgen. Binnenkort zal ik de wildcamera binnenhalen, want daar zou wel het een en ander op staan.
En ja hoor: de eerste selfies met zelfontspanner zijn vanmiddag ontvangen! Niet een, niet twee, maar een stuk of vier, vijf! Heiko ging vanmiddag even met zijn ouders naar de kringloopwinkel in Sappemeer. Ma voorin en pa achter in de Volvo. Heiko reed via een omweg, want hij wilde graag van zijn vader horen, waar die eerder heeft gewoond. Dat liet hij Heiko zien. Vervolgens werden bij de kringloop een aantal dingen afgegeven. Op de terugreis reden ze ook niet meteen naar huis. Dat werd min of meer een toeristische route. Zo reden ze ook langs het huis, waar opa en oma Leugs in Kleinemeer gewoond hebben. En langs het huis van opa en oma Pietersen, aan de Parallelweg. Er werden vele herinneringen opgehaald. Gezellig even uit!
Eenmaal weer thuis werd er thee gedronken met… een kniepertje! Ja, die vallen in Hoogezand erg in de smaak en het trommeltje raakt al behoorlijk leeg. De bodem is inmiddels te zien. Hebben ze tot zondag wel genoeg? Heiko oefende later nog met zijn moeder een paar keer, om afspraken in de agenda van de mobiele telefoon te zetten. Ze hebben er echt aardigheid aan. Zo knap van ze! Om zes uur aten ze samen een broodje en daarna ging de televisie aan. Er was weer een belangrijke persconferentie over de Corona maatregelen. Geen goed nieuws, zo vertelde Heiko. Mondkapjes, afstand houden, geen kleinkinderen bij opa en oma op bezoek, winkels om vijf uur dicht, scholen een week eerder met kerstvakantie en meer. Na de koffie reed Heiko naar Geert en Froukje. Onderweg hebben wij elkaar nog even gesproken, om zo toch elkaars dag samen door te nemen. Gezellig!
Ook in Zweden is de bezettingsgraad in de zorg de afgelopen weken licht gestegen, maar blijft op een aanmerkelijk lager niveau ten opzichte van het voorjaar. Het aantal bevestigde en intensive care-gevallen per 100.000 inwoners is hoger onder niet-gevaccineerde inwoners, dan onder de gevaccineerden. In week 48 (29 nov. – 5 dec.) werden in Zweden 13.805 bevestigde gevallen van het virus gemeld en 27 sterfgevallen. Vergelijkbaar met Nederland: 116.477 nieuwe besmettingen en 1.878 sterfgevallen. Van de bevestigde besmettingen waren 7.227 niet gevaccineerd, wat overeenkomt met 52 procent. Het hoogste aantal bevestigde gevallen per 100.000 inwoners was in de leeftijdsgroep 10-19 jaar, gevolgd door de groepen 40-49 jaar en 30-39 jaar. In onze provincie (kaart hierboven, tekst in blauw) lag een persoon op de intensive care en kwam niemand te overlijden, in totaal waren er 375 besmettingen. Dat staat te lezen in het eerste gedeelte. Daaronder staan de totaalcijfers vanaf het begin van de pandemie. In Tranås (kaart hieronder) zijn er momenteel vier mensen ziek. Morgen wordt een persconferentie gehouden. Dan wordt duidelijk of hier de maatregelen aangescherpt worden.
