Een poosje geleden had ik Marijke (van Rob) beloofd uit te zoeken wat voor plantje ze in de tuin hadden. Die hadden wij namelijk ook. Alleen moesten we even wachten tot er bloei in zat. Het was een campanula of akkerklokje. Een vaste plant, tussen de 70 en 100 centimeter hoog, bloei is violetblauw en bloeit in juni tot oktober. Helaas is het een woekerplant, maar trekt daarentegen wel bijen en vlinders aan. Het akkerklokje bloeit met klokvormige bloemen (dus…) en staan op lange onvertakte, weinig behaarde stengels. Deze plant is niet veeleisend en volledig winterhard. Het akkerklokje Is tevreden met elke gewone, goed losgemaakte grond en kan zelfs tussen rotsen groeien. De enige vereiste is dat de grond tijdens de bloeiperiode redelijk koel blijft en niet in de volle middagzon of felle wind staat. Hij staat bij ons goed aan de noordgevel van het huis!
Als alternatief had ik haar nog foto´s gestuurd van de puntwederik. Dat is een robuuste, eveneens vaste plant met rechtopstaande stengels en ze staan bij onze fiets bij de oprit. Felgele bloemen bloeien op dezelfde stengel als de lancetvormige bladeren, in de bovenste bladoksels. Groeit snel in grote, rechtopstaande bosjes in alle niet te droge, humusrijke grondsoorten. Heeft ook de neiging te woekeren. De plant vormt namelijk ondergronds veel worteluitlopers. Voordeel is dan wel weer, dat hij net als het akkerklokje vele vlinders aantrekt. De plant overleeft vrijwel iedere standplaats. Deze langbloeiende plant kan zowel in de border als voor onderbeplanting onder bomen en struiken worden toegepast. Dit was dus niet het plantje dat ik bij Rob en Marijke in de tuin dacht te hebben gespot…
Toen stuurde ik haar een foto van dit plantje, omdat zij misschien wist wat het was. Via een app van Rob kwamen we er achter dat het ging om zeepkruid. Deze plantjes staan tegen de muur van de veranda en zijn vaste planten, worden 50 tot 70 centimeter hoog, heeft mooie zachtroze bloemen en bloeit in juni tot oktober. Ze bloeien aan rechtopstaande ruwe stengels met enkelvoudige roze (of witte) buisvormige bloemen. De redelijk sterk geurende bloem trekt ook weer vlinders aan! Ze geuren naar zeep. Vandaar de Nederlandse naam waarschijnlijk. De bladeren zijn lang en langwerpig. Vormen vele uitlopers maar zonder echt te woekeren. Ze verlangen een voedzame kalkrijke grond en hebben een hekel aan natte voeten in de winter.
Met behulp van de app “PlantNet” ging ik nog even op zoek naar dit plantje. Volgens Heiko was het “kind op moeders schoot”, maar daar had ik mijn twijfels over. Het bleek te gaan om de vrouwenmantel. Een sterke plant die makkelijk combineerbaar is door het aantrekkelijk blad en de vrij neutrale bloemkleur. Van mei tot september bloeit de plant met geelgroene trosvormige bloemschermen. De plant wordt even breed als hoog en heeft een lichtgroen/ grijsgroen viltig blad met gegolfde randen waarop de dauw en regendruppels als pareltjes blijven liggen. De vrouwenmantel groeit van oorsprong vooral in het bos en kan daarom niet goed tegen droogte. Het is een vrij makkelijke plant. In principe is iedere plek in de zon of halfschaduw goed en ook een plek met schaduw is prima. De plant Vrouwenmantel wordt zo’n 25-30 centimeter hoog en bloeit voornamelijk in de maanden mei tot en met juli. Zijn de bloemen uitgebloeid? Knip dan de bloeistengel met uitgebloeide bloemen weg. Dikke kans dat je vrouwenmantel opnieuw gaat bloeien in augustus/ september. Dat moeten we dan maar doen, want Heiko vindt dit plantje geweldig!
Heiko vermaakte zich vandaag in Tranås met de motor heggenschaar. Hij reed van het ene naar het andere adres met de bedrijfsauto + aanhanger. Op het eerste adresje was hij drie uur bezig met een zeer uit de kluiten gewassen heg. Eerst knipte hij de zijkant aan de wegkant. Daarna de bovenkant voor zover die vanaf een kant te bereiken was en tenslotte de hoek onder 45 graden afschuinen. Daarna hetzelfde verhaal aan de tuinkant. Nadat alle afgeknipte takjes bijeen geharkt waren, nog even de onderste takken afknippen en met een timmermansoog langs de zijkanten en bovenkant kijken of het strak is. Hier en daar nog even bijwerken en klaar. Wát een verschil. Mooi en vooral dankbaar werk hoor. De aanhanger kwam volledig gevuld met alles wat er afgeknipt werd. Onder de heg werd aan beide kanten nog even getrimd en daarna ging hij na een bezoekje aan de stortplaats verder naar het volgende klusje.
De volgende heg wachtte op hem bij een bedrijfspand. Een andere soort heg, maar ook deze was behoorlijk gegroeid. Opnieuw een uitdaging om alles mooi recht en vlak te snoeien. Tegelijkertijd ontzettend dankbaar werk. Het hele blok werd met enige moeite vanaf de zijkanten benaderd met de heggenschaar, vooral precies in het midden erg lastig. Gelukkig is Heiko lang en heeft hij lange armen. Het afval van deze heg en een ander stukje heg bij dit pand vulde opnieuw een aanhanger met knipsels. De stortplaats was daar gelukkig dichtbij dus opnieuw naar de stort, meteen nadat ook het kleine stukje grasveld was gemaaid.
Onderweg zag hij zijn collega Håkan bij een klant. Die was ook een lange heg aan het knippen. Toen Heiko terugkwam van de stort reed hij met de aanhanger naar Håkan, omdat hij had gezien dat die geen aanhanger meehad. Terwijl er daar ook sprake was van een hele lange heg en heel veel afval. Hij besloot Håkan te helpen door hetgeen er afgeknipt was, bijeen te harken en op te laden op de aanhanger. Binnen een uur opnieuw een volle aanhanger, dus voor de derde keer naar de stort. En zo werd het een leuk knipdagje. Op het lijstje staan nog vele heggen in Tranås die geknipt mogen worden. De komende weken hoeven ze zich niet te vervelen. De laatste actie van vandaag werd het water geven van de vorige week aangeplante ligusterheg bij een gezinsvervangend tehuis. Vanwege de droogte leek het Heiko verstandig om die stekken van water te voorzien.
Niet alleen onze planten en bloemen blijken het goed te doen. De oude appelboom, midden in de tuin, heeft sinds een tweetal jaren weer meer appeltjes. Dit keer zijn ze niet geteld. Als ik een schatting moet maken… Er zitten zeker veertig kleine appeltjes in. En we hebben warempel drie peren in de boom! Drie! Het eerste jaar, in 2017, hadden we hetzelfde aantal. We kwamen er toen achter, dat ze wel heel erg goed smaken. Hopelijk worden deze kleintjes groot en krijgen we weer eens een peer van onze eigen boom. Wel een oneven aantal voor twee mensen. Wie krijgt wat? Ruzie krijgen we er vast niet om. Misschien wel om die ene pruim die we hebben ontdekt. Want als die rijp is, wie moet die dan hebben? Wellicht is het handig om er om te tossen?
Het is weer zomer, het is weer warm en dat brengt de wespen ook weer in en rond het huis. Omdat we er geen fan van zijn had ik een paar tips opgezocht. Gebruik een hor of vliegengordijn – Sla een wesp niet dood! Hoe verleidelijk het ook is. Een wesp in nood maakt namelijk feromonen aan. Dit stofje zorgt er weer voor dat er andere, agressieve wespen op de plek des onheils afkomen om hun vriendje in nood te helpen – Laat geen eten en drinken staan – Hang een of meerdere zakken met water op. Wespen hebben een hekel aan de schittering die je ziet als de zon op een zak met water valt – Nep wespennest. Wespen zijn onwijs territoriaal – Sla niet hysterisch om je heen! Makkelijker gezegd dan gedaan, ik weet het. Een wesp wordt op dat moment alleen maar agressiever, omdat deze in paniek raakt van de bewegingen.
– Geurtjes Wespen zijn heel gevoelig voor geur, dus het is geen verrassing dat je ze op afstand kan houden met tea tree olie, citronella en kruidnagel – Laat bladluizen zitten, daar zijn ze gek op. Grote kans dat de wespen ons mensen met rust laten en zich tegoed doen aan deze beestjes in de tuin. Daarnaast keek ik nog naar hoe te handelen als je een nest in je tuin hebt of wanneer je merkt dat er wespen bezig zijn om een nest te bouwen. Dan is het tijd voor het grovere werk: Bestrijden! Wespen zijn, in tegenstelling tot bijen, niet beschermd en er mogen chemische middelen tegen ze gebruikt worden. Toch is het niet verstandig om dit zelf te doen. Schakel liever een bedrijf in. Want wil jij boze wespen achter je aan hebben vliegen?
“Wat is het koud, hè Ebba?” Terwijl ik even op de bank lag, kwam Ebba ook binnen. Eigenlijk controleert ze dagelijks meerdere keren waar ik ben. Ze loopt dan even de keuken of kamer binnen en vertrekt dan weer als ze me heeft gezien, als we even met elkaar hebben “gesproken” en als ik haar heb geknuffeld. Dit keer bleef ze bij me en ging op de schommelstoel liggen. Toen ik wakker werd lag ze onder de kussen! Die was natuurlijk op haar gevallen en erg vond ze dat totaal niet. Ze was gewoon blijven liggen. Met de kussen op haar. Waarschijnlijk had ze het koud…
