Zo kleurrijk als deze dag begon, zo kleurloos begon eigenlijk onze dag. Beide voelden we ons niet helemaal fit. We waren de afgelopen dagen een beetje begonnen te hoesten en vanochtend hadden we daarbij pijn in de keel. Na de eerste Ibuprofen voelde Heiko zich echter goed genoeg om aan het werk te gaan. Zelf rommelde ik maar eerst een beetje aan.
Even uit het keukenraam kijkend, zag ik weer een paar kringen in de vijver ontstaan. Daar moest iets zijn wat die verplaatsing van het water veroorzaakte. Even later kwam Donald in beeld! Die was heerlijk rustig aan het dobberen en af en toe dook hij even onder water om iets eetbaars te zoeken. Daarna ging hij maar weer naar de kant, om zich te drogen. En dit keer was hij niet alleen: Katrien was er ook! Toen ik echter de keukendeur open deed, om ze beter te kunnen bekijken vlogen ze weg! Misschien dat ze ons morgen wederom samen komen bezoeken!
Nou ik helemaal in de ban van dieren was, zag en hoorde ik ineens nog veel meer! Zo hoorde ik een paar spechten, die in de hoge bomen zaten te kloppen. Er vlogen een paar kwikstaartjes over het grasveld. In een van de berkenboom zag ik wel een hele vreemde vogel. Maar wat voor soort was dat eigenlijk? Ik kon het niet duidelijk voor de bril krijgen en daarom pakte ik de camera er maar bij. Even inzoomen op de plek waar de vogel zat en… Het was mos, dat om een paar takjes was gegroeid! Ik ging er even bij liggen: ik zag dingen die er niet waren…
Heiko kon vandaag verder werken aan “zijn project”. Deze keer samen met collega Anton. Als eerste gingen ze de paaltjes voor de schutting plaatsen. Het beton, die ze ruim een week geleden hadden gestort, was uiteraard inmiddels uitgehard en de, daarin geplaatste, ijzeren steuntjes voor de palen zaten goed vast. De ijzers waren allemaal langs een draad gezet en stonden nu mooi in een lijn. Van dat klusje had Heiko wel een foto gemaakt, maar helaas niet met de paaltjes erin. De palen zetten ze samen. Heiko schroefde ze vast aan het ijzer en Anton zorgde er via de waterpas voor, dat ze verticaal stonden. Teamwork! Alle vijfentwintig palen werden zo geplaatst, zodat de klant de komende dagen verder kan werken aan de planken, die er horizontaal aan vastgezet gaan worden. Op Heiko´s advies had de man de paaltjes op een meter lengte gezaagd. Het hekwerkje wordt maar 70 centimeter hoog. Echter de grond loopt erg af naar de weg toe en daarmee was enige speling vereist, om de “horizontale” planken een beetje fraai te kunnen vastzetten.
Bij diezelfde klant konden ze vervolgens in de voortuin een cirkel in het gras uitsteken. Daar wil de klant een “rotonde” hebben, zoals ze dat hebben genoemd. Het wordt een cirkel met stenen, oude granieten cobblestones. In de uitgegraven cirkel legden ze “stenmjöl”, zeg maar grof zand, en daar worden later de vierkante, maar zeer ongelijkvormige, met de hand uitgehakte cobblestones gelegd. Om die er netjes in te leggen zal nog een aardige puzzel worden. Daarbij moet het ook nog een beetje bollend worden. Niet te veel, want er komen later potten met bloemen op te staan. Vanaf het huis werd nog een flexibele buis ingegraven naar die cirkel toe, omdat de klant er later een stroomkabel naar toe wil leiden voor verlichting. Binnenkort komt er een graafmachine, die de oude oprit uitgraaft, waarna er nieuwe asfalt in worden gelegd. Om de graafmachine een beetje meer ruimte en overzicht te geven, moest de grote coniferen heg van de buren flink gesnoeid worden. Ook dat klusje werd nog eventjes tussendoor gedaan en de redelijk gevulde aanhanger werd vervolgens geleegd op de stort.
Terwijl Heiko daarna met de klant de laatste balkjes aan de veranda vastschroefde, zorgde Anton ervoor, dat er een zaagsnede kwam in het asfalt. Het asfalt van de weg voor het huis liep namelijk een stukje door in de oprit van de klant. Dat was vroeger blijkbaar in een keer gelegd en diende voor een parkeerplaats. Nu de klant binnenkort nieuw asfalt over de gehele oprit krijgt, moest dat oude stuk losgemaakt worden van de weg, zodat de graafmachine de oude rommel er netjes uit kan halen. Zonder het asfalt van de weg te beschadigen. Rond de klok van vier uur waren ze eerst weer klaar. Morgen kan de klant planken halen voor zijn veranda en kan hij beginnen met het vastschroeven van die planken.
Tussen de werkzaamheden bij deze klant door, hebben Heiko en Anton nog een spoedklusje gedaan. Er moest grasgemaaid worden en onkruid worden verwijderd uit borders en onder een heg. Bij een andere klant welteverstaan. “Is daar dan spoed bij?” Het bleek, dat deze klant het huis te koop ging zetten en dat morgen of overmorgen een makelaar komt om foto´s te maken. Daarvoor moest het buitenom het huis uiteraard netjes uitzien. Er stond behoorlijk veel onkruid in de heg en dat konden de oudere bewoners van de tuin niet zelf meer weghalen. Vandaar dat Örtengren gebeld werd en Heiko en Anton de tuin, voor en achter het huis, in 2,5 uur netjes hebben gemaakt.
Mezelf iets beloven werkt niet altijd: “Vandaag maar even rustig aan!” Tegen twee uur begon ik nog aan de achterkant van de carport. Waar ik op een normale manier, zonder een trapje op en af te hoeven gaan en zonder te veel strekken bij kon komen, verfde ik. Met de inmiddels bekende verf op lijnolie basis, in de kleur Faluröd. Het was de laatste wand van de carport, die nog gedaan moest worden. Ondanks dat de zon scheen, was het daar aan de achterkant van de carport erg koud. De wind kwam uit het noordwesten en blies precies om het hoekje waar ik bezig was. Ik had de wand voor tweederde af, toen Heiko (gelukkig) de oprit op kwam rijden. Tijd om te stoppen: tijd voor een kopje koffie samen! Morgen het laatste deel maar doen. Daarna is het Heiko zijn beurt, om de bovenkanten te doen en alles wat verder op een hoger niveau nog gedaan moet worden.
Heiko had op de terugweg van Tranås de route van Nääs genomen en had nog even bij de schaapjes gekeken. Daar zag hij, dat er nog een paar lammetjes bijgekomen waren. Er was er eentje bij die nog maar nauwelijks op zijn of haar pootjes kon staan. Daarvoor stopte hij de Volvo en nam hij snel een paar foto´s. De volwassen schapen zijn eigenlijk niet eens echt mooi te noemen, althans dat is mijn mening, maar die kleine, vrolijk dartelende lammetjes zijn geweldig leuk om te zien!
