De ochtend vloog voor mij om met allerlei dingen achter de laptop. Heiko was naar buiten gegaan en wilde nog weer een beetje uitgraven van het beekje. Toen hij later weer binnenkwam bleek dat hij iets “anders” had gedaan. Naast onze veranda had de vorige eigenaar een blauw badje in het gras gegraven. Ze noemden dat “het kikkerbadje”. Blijkbaar gingen daar veel kikkers in badderen ´s zomers. Wij vonden dat blauwe ding in het groene gras niet mooi en gooiden die al eens vol met strooigrind, een voorraadje om gladheid te bestrijden. Daar bovenop werden een paar dikke keien ter decoratie gelegd en ach, zo leek het wat. Toch bleef het voor ons een verstoring in de grasmat.
Vandaag schepte Heiko het grit eruit, trok het blauwe badje eruit en vulde het gat met vier kruiwagens “slik” uit het beekje! Eindelijk is na zes jaar het blauwe ding verwijderd. Als de natte grond morgen of overmorgen een beetje gedroogd is wordt het vlak geharkt en komt er graszaad in. Na deze actie ging Heiko zich meteen douchen, want het zweet liep hem overal langs het lichaam. Het was zó warm buiten. We zouden nog op stap met onze vrienden Klaas en Reinie…
Bij toeval kwamen wij er vier jaar geleden achter, dat er een Harley Davidson museum bij ons in de buurt is. Gevestigd in een grote boerenschuur. Tussen de plaatsjes Frinnaryd en Gripenberg, op ongeveer een half uur rijden afstand van ons huis. Wij kochten daar vier jaar geleden een grote watertank, waar we nu 1.000 liter regenwater in opvangen. Ideaal voor het water geven van de plantjes en alles wat in de groentetuin staat. Laatst was de tank overigens al een behoorlijk eind leeggetapt, vanwege de lange droogte. Na de regenbuitjes van zondag en gisteren zit de tank weer vol. Hartstikke mooi! Die watertank kochten we destijds bij “een boerenschuur…” We betaalden, maar we moesten wisselgeld terug hebben.
Toen opende de verkoper een deur en wisten we niet wat we zagen! Er bleek een museum in die oude schuur gevestigd te zijn. “Jeetje!” was onze eerste reactie. Aan de buitenkant zie je er helemaal niets van! Dat is ook de bedoeling van de eigenaar. Om twee redenen: ten eerste is hij niet alle dagen open en als er een groot bord op de gevel hangt verwacht men ook dat je open bent. Ten tweede wil hij geen ongenode gasten “uitnodigen”, om zijn verzameling te stelen. Alles wat hij heeft staan is uiteindelijk door de jaren heen door hemzelf verzameld en van grote emotionele waarde.
Over dit museum vertelden wij onze vrienden Klaas en Reinie en dat wilden ze ook wel eens zien. Het werd ons uitstapje voor vandaag. We hadden met de eigenaar van het museum, Peter, via sms-contact gehad en we spraken af, dat we er om twee uur zouden zijn. Of we ook koffie wilden drinken met hem… Ja, natuurlijk! Plezant! Zodoende waren Klaas en Reinie om half twee bij ons en reden we met de Volvo naar de bewuste schuur. Zodra hij weet dat er gasten komen, zet hij een bord buiten en opent hij de deuren. Overigens hadden we gevraagd naar een bezoekmogelijkheid ergens in deze week. Woensdag of donderdag, maar toen zei hij resoluut “donderdag”, omdat ze in de straat bezig waren met het ingraven van de elektriciteitskabels: de stroom ging er op dinsdag en woensdag af. Zonder stroom geen verlichting en dan is het wel erg donker in de ruimtes van zijn schuur, annex museum.
Klaas en Reinie keken hun ogen uit! Wij waren er drie jaar geleden voor het eerst geweest met mijn neef Sietse en zijn moeder, tante Heiltje. Voor ons was het zodoende de tweede keer, maar ondertussen had eigenaar Peter alweer het een en ander veranderd en zagen ook wij weer nieuwe dingen. Sowieso zie je een tweede keer meer. Er is zoveel te zien, dat je het nooit in een keer kunt opnemen. Waarschijnlijk zelfs niet in twee keer. Klaas en Reinie bekeken alles nauwkeurig en waren net zo verbaasd als wij toen we er voor de eerste keer doorheen liepen.
Even ter verduidelijking, er staan geen motoren in het Harley Museum. Alleen allerlei artikelen die met het merk Harley Davidson te maken hebben. Dat zijn onder andere motoronderdelen, zoals een lange voorvork, stuur of verschillende modellen tanks, koplampen, uitlaten, en reserveonderdelen als bougies, olie en filters en nog veel meer. Daarnaast heel veel T-shirts en jassen waar Harley Davidson op staat, posters en veel foto´s, emblems van grote Harley bijeenkomsten. Verder een heleboel schaalmodellen van plastic, ijzer en hout. Lucifer- en muntdoosjes, sleutelhangers, kerstmannen op de Harley… Zelfs een hondenriem met een waterbak met de merknaam erop! Verder gewoon te veel om op te noemen en te veel om in geld uit te drukken ook. Er moet werkelijk voor miljoenen (kronen) staan daarbinnen! Een bonte verzameling en getracht om, zo goed en zo kwaad als het kan, mooi op te stellen. Eigenaar Peter vertelde ons, dat er op het eiland Gotland nóg een Harley museum is. De eigenaar daarvan was al eens bij Peter geweest. Andersom nog niet. Dat was er nog niet van gekomen. De man op Gotland was wel een keer voor een motortijdschrift geïnterviewd en dat tijdschrift en bewuste artikel liet Peter ons (uiteraard) zien, inclusief vele foto´s van dat museum. Of we daar nog eens heengaan?
Na de rondleiding bood Peter ons de beloofde koffie aan. Hij had buiten een tafel met vijf stoelen neergezet, waar we prima konden zitten. Het was uiteindelijk weer schitterend weer. Wel stond er ondertussen veel wind, echter die kwam van achter de schuur vandaan. Die gaf ons zodoende geen ongemak. Overigens betaalden we slechts 25 kronen aan entreegeld voor dit museum, oftewel €.2,50 per persoon. We spraken nog een beetje met de eigenaar, die zelf geen motor meer rijdt. Dat kan hij niet meer vanwege zijn deels verlamde linkerarm en -been. Autorijden lukt gelukkig nog wel en met de camper trekken hij en zijn vrouw er dan ook nog regelmatig op uit. Vanwege die camper en de wens om daarmee op pad te kunnen gaan, wil hij geen permanente uitstraling aan de gevel. Dan verwachten de mensen ook dat je open bent en die verplichting wil hij niet. Het is zijn privéverzameling, die hij af en toe wel aan anderen wil laten zien en meer ook niet. Kan ik me heel goed voorstellen!
We namen afscheid van Peter
en bedankten hem voor de gastvrijheid.
Wellicht komen we er nog weer eens.
Hopelijk duurt dat dan niet weer drie jaar…
“Vi ses, Peter!”
Klaas en Reinie vertelden ons nog, dat ze gisteren naar het Moped-museum waren geweest. Moped is Zweeds voor brommer. In dat brommer- en fietsmuseum waren wij twee jaar geleden en zodoende wisten waar ze het over hadden. In Björkenäs staat de bovenverdieping van een grote boerenschuur helemaal stampvol met oude, verschillende merken fietsen en motoren. Klaas is gek op oude brommers en heeft zelf een zeer fraai gerestaureerde Kreidler en een Puch voor Reinie. Daar rijden ze af en toe mee en nemen ze wel eens deel aan georganiseerde tochtjes. Ook dat museum was voor hen een feest der herkenning!
Via een andere route reden we terug naar Ödarp. Een route met een verrassend mooi uitzicht! Werkelijk adembenemend mooi! We waren meteen alle vier jaloers op de mensen, die daarboven op die berg woonden. “Wat vervelend!” Die zandweg kwam even later uit op de weg 32 van Eksjö naar Tranås, waar we richting de plaats Sunhultsbrunn reden.
Bij het restaurant aldaar kochten we ons een lekker Daim ijsje. Reinie had die al gehad en vertelde ons, dat die wel héél erg lekker was. We aten het ijsje op het terras, in de zon en uit de wind: écht een heerlijke traktatie! Het lag in de bedoeling om na het bezoek aan het Harley museum bij ons in de tuin te gaan grillen. Boven het vuur in de betonnen putring. De harde wind gooide jammer genoeg roet in het eten. Het was niet aangenaam bij de grilplaats en gevaarlijk omdat er vonkjes vuur weg zouden waaien. Vandaar dat we de plannen maar omgooiden.
Na de koffie voor de dames en een biertje voor de heren op de veranda, waar het met het uitgetrokken windscherm prima vertoeven was, begon ik aan het bereiden van het warm eten. Ik had besloten om een hartige taart met spinazie te maken. Daar zit wel een beetje werk in, maar het is tegelijkertijd ook erg lekker en iets wat je mooi kunt presenteren.
Het smaakte ons allen prima! Hierna verwenden we ons opnieuw met een beetje ijs en slagroom. Voor Klaas en Reinie een sigaar uit eigen doos, want die bak ijs hadden zij voor ons meegenomen. Met de bedoeling om die na het grillen te consumeren. Het was ondertussen half tien toen ze voor vandaag afscheid namen en terugreden naar hun vakantiehuisje Slogebo. Het was weer een supergezellig samenzijn!
