Na elk uitstapje, of het nu met een tent, een caravan, een camper of gewoon met de auto is, geldt dat er weer het een en ander opgeruimd moet worden. En gewassen. De wasmachine draaide gisteren drie keer en ook drie keer werd de waslijn volgehangen met kleding en beddengoed. Het grote voordeel daarbij was, dat het wasgoed na een uurtje aan de lijn te hebben gehangen, alweer droog was! De zon zorgde voor een aangename temperatuur en de wind blies als een föhn door de kledingstukken. De perfecte combinatie om was te drogen.
Wasmachine klaar, droge was eraf, natte was erop, wasmachine aan, droge was opvouwen en strijken, enzovoort. Het liep als een geoliede machine. Tussendoor een paar spullen uit de camper halen en andere spullen weer aanvullen, alvast voor de volgende trip. Begin van gistermiddag was de was aan de kant, was het bedje in de camper weer opgemaakt en lagen de kleren weer in de kast.
Op het moment dat ik vond dat het koffietijd was, was ik Heiko kwijt! Ik zocht op alle drie de verdiepingen en riep hem, maar geen enkele reactie. Ook buiten, achter het huis in de tuin, zag of hoorde ik hem niet. Als laatste keek ik vóór het huis en daar zag ik hem. Bezig met de heg! De heg was de laatste weken enthousiast gaan groeien. Dat is op zich erg fijn, ware het niet, dat we beiden van een strakke heg houden. Tegelijkertijd is het zo, dat het bijna midsommar is en dat betekent dat de heggen geknipt mogen worden. Volgens een ongeschreven wet. Na midsommar groeien ze niet meer zo snel en daarmee is dit het knipmoment.
Voorgaande jaren deed Heiko dat karwijtje met de motorheggenschaar. Deze keer met de elektrische heggenschaar, met een accu. Vandaar dat ik hem niet hoorde! De elektrische maakt veel minder lawaai. Tegelijkertijd is die een stuk lichter, waardoor het veel prettiger is in gebruik. Het netjes knippen van een lange heg neemt de nodige tijd in beslag. Zoals gezegd houden we van een strakke heg en hoe dat moet heeft Heiko ondertussen wel geleerd. Het resultaat is dan ook naar volle tevredenheid! Een goed verzorgde heg en grasmat zijn een lust voor het oog.
Over die grasmat zullen we het verder maar niet hebben… In principe is gras groen… Ook het gras in Ödarp… Na vele weken van droogte, warmte en wind is dit echter het resultaat. Als we er overheen lopen knapt en knispert het onder onze voeten. Het doet ons denken aan onze vakantie in zuid Frankrijk, inmiddels alweer zo´n twaalf jaar geleden. Daar was het gras ook zo geel en bruin en knisperde het ook net zo. Het voelt dan ook alsof we in zuid Frankrijk wonen op dit moment. Hoezo is het altijd koud en nat in Zweden? Waarom denken mensen dat? Het gras zal de nodige regenbuien behoeven om weer een beetje kleur te krijgen. De meteorologen verwachten voor morgen echter regen! De hele dag lang een beetje nattigheid. Dat zou fantastisch zijn voor de natuur! Daar is echt behoefte aan. Geen dikke stortbui, maar een hele dag regen. Perfect. We duimen ervoor!
Nadat de heg klaar was, pakte Heiko de trimmer. Toen kon ik wel horen waar hij bezig was! De motortrimmer maakt meer lawaai. Heiko wilde het stukje grond voor het trollenhuisje weer netjes maken. Daar zijn een aantal sparrenboompjes gepoot en die doen het goed. Het onkruid daaronder echter ook! We snoeien dat ieder jaar resoluut heel erg kort en met een krachtige motormaaier kun je het bijna tot in de grond wegsnoeien. Grote stofwolken verschenen dan ook toen Heiko daar bezig was. Het onkruid werd met wortel en tak verwijderd. Althans een poging daartoe werd gedaan. Dat stukje grond voor het trollenhuisje kan niet met een grasmaaier gemaaid worden, omdat er enorm veel dikke keien in de grond zitten. Dat vinden we schitterend en die keien laten we dan ook graag zo goed mogelijk zichtbaar worden. Een mooi stukje Småland.
Ook het onkruid achter het beekje werd weer weggehaald met de trimmer. Alsmede het “paadje” achter de witte deur. “De uitgang van ons paradijsje” noemen wij dat. Tenslotte werd er naast de border naast de oprit, op het land van de buurman een meter onkruid weggehaald. Als wij dat niet doen, groeit het gewoon verder richting onze border en dat is niet echt wenselijk.
Terwijl Heiko aan het trimmen was, liep ik gisteren aan het eind van de middag nog even langs de groentetuin. De rode bieten, boontjes, ijsbergsla en paksoi doen het goed! We kijken er erg vanop, dat de plantjes van de boontjes zo mooi zijn. Dat hebben we hier nog nooit gezien. Maar… Er kwam wederom ook hier en daar onkruid op! Meteen een emmertje gepakt en een harkje. Bijhouden is het allerbeste. Nu is het te overzien. Wanneer het meer wordt, veel meer wordt, zie je ook veel meer op tegen het beginnen van onkruid wieden. Het onkruid wat er nu weer stond plukte ik er direct met wortel en al uit. Die kunnen niet meer verder groeien! Een uurtje later constateerden we, dat de groentetuin er dapper bij ligt. Af en toe krijgen de plantjes een paar gieters water over zich heen en dat lijkt ze goed te doen.
Overigens zijn we niet alleen tevreden over de groentetuin hoor.
De rest is eveneens naar onze tevredenheid.
Daar was deze hommel het mee eens!
Die nam de nectar en pollen uit de bloemen van de rododendron mee.
Ook hij tevreden!
Langs de oever van het inmiddels gortdroge beekje staan een tweetal rode bessenstruiken. Die zijn dit jaar heel veel van plan! Zie je al die besjes? De relatief kleine struikjes zitten vol! De rode bes is Heiko zijn favoriet, de zwarte bes is meer mijn vrucht. Die laatste staan in een bordertje vlak bij de waslijnpalen. Over het algemeen ieder jaar goed voor een behoorlijke vracht zwarte bessen. Voor in de yoghurt of cupcakes. Of gewoon zo uit de hand eten. Hmmm… Nog even wachten tot ze rijp zijn!
Nog een paar dagen en dan is het midsommar! Dan hebben we de langste dag van dit jaar alweer gehad. De dag met de meeste zonuren. Naar die zonuren kijk je uit vanaf de maand maart. En nu is het over een weekje al zover, dat het aantal zonuren weer afneemt. De zomer is aanstaande woensdag, 21 juni op zijn hoogste punt. We hebben al zes weken onafgebroken zomer gehad. Een prachtige zomer tot nu toe. Is dit de invloed van El Niño? Na deze hele lange periode van droogte zaten we gisteravond te wachten op een paar regendruppen. Dat was uiteindelijk voorspeld. Helaas bleef het bij een donkere lucht. In het nieuws lazen we wel over enorme onweersbuien met veel regenwater en bliksem in zuidoost Småland. In de buurt van Växjö en verder naar het zuiden. Daar bleef het echter. Het kwam jammer genoeg niet naar ons toe. De donkere wolken gleden aan ons voorbij…
In de nacht van zaterdag op zondag had het echter wel geregend. Oh! Wat fijn! Wat waren wij en de natuur daaraan toe!
Op het moment dat we wakker werden zagen we aan de straat voor ons huis, dat het geregend had. Na ons ontbijtje deden we de keukendeur open en roken we de frisse geur van regenwater in de natuur. Heerlijk!
Er kwamen nog kleine regendruppeltjes uit de lucht en we ontvingen ze met een vreugdedansje op het terras! Wat kun je toch blij worden van een beetje regen. Onvoorstelbaar!
De hele dag door bleef het rustig regenen. Erg fijn dat het water zo verspreid over de dag kwam en niet in een grote stortbui. Toen we later even op de veranda liepen hoorden we de druppels op het dak vallen. Een heerlijk geluidje. Aan het einde van de dag zat er 13 milliliter regenwater in de regenmeter. Die hoeveelheid heeft de natuur met liefde opgezogen. Ons beekje stond echter nog steeds leeg. Het regenwater is meteen geabsorbeerd door de bomen, struiken en grond.
Ik zette mij vanochtend achter de laptop. Gedurende de drie dagen onderweg naar, aan en vanaf de oostkust waren er in totaal bijna 900 foto´s gemaakt. Die werden een voor een bekeken en goed- of afgekeurd. Afgekeurd werden ze als de foto bewogen was of hetgeen erop stond geen herinneringen opriep of omdat er meerdere foto´s van hetzelfde waren genomen. Dat leverde ongeveer een halvering op van het grote aantal beelden. Nog steeds veel, maar gelukkig kost het hebben van vele digitale foto´s niets. Alleen een beetje schijfruimte. Van deze ruim 450 foto´s maakte ik een selectie voor de website. Daarvoor werden ongeveer 50 stuks gebruikt. Rechtstreeks bij de teksten en in een slideshow. Die 50 foto´s werden een voor een via het programma Paint verkleind. Een tijdrovende, leuke bezigheid. Uiteraard afgewisseld met iets waarbij ik even de benen kon strekken. Samen met koffiepauzes!
Met bijna elke foto beleefde ik de reis opnieuw. Prachtig! Wát is het daar mooi in en rond Loftahammar aan de oostkust. Tenminste als je de zon er in overvloed bij hebt. Twee weken geleden waren we ook aan de oostkust, in Mönsterås, met een koude gure wind. Toen vonden we het beslist niet leuk! Voor ons de bevestiging, dat een verblijf aan het water slechts enkele dagen per jaar leuk is: als er volop zon is. Laat ons maar mooi in de bossen wonen.
Heiko zijn enige activiteit voor vandaag was het aansluiten van de eerder opgehangen buitenlamp op het terras. Daarvoor had hij een stroomkabel uit de doos met “overgebleven kabels” in de kelder gepakt. Een kabeltje dat eerder aan een andere lamp had gezeten en die precies de juiste lengte had! Dat had Heiko al even gemeten, door de stekker in het stopcontact te doen in de serre en de kabel richting de lamp te houden. “Past precies!”
Of toch niet…
Vanaf het stopcontact zette hij de kabel netjes op de plint vast met kabelklemmetjes en toen bleek dat hij aan het einde vier centimeter te kort kwam! Jammer! Een iets langere kabel had hij niet, dus werd deze gewoon een beetje verlengd via een kroonsteentje. Daarmee kreeg de lamp zijn voeding en via een klein schakelaartje kan de lamp aan- en uitgezet worden. Een extra lichtpuntje op het terras straks voor de donkere wintermaanden.
Aan het einde van de middag had ik genoeg van de bezigheden achter de laptop. Ik wilde nog iets bakken! De lade in de diepvries waar het brood in zit was minder vol en daar kan ik niet zo goed tegen. Ahum… Er moet voldoende voorraad zijn! De eigengebakken rozijnenbollen waren op, net als de witte bolletjes. Meel had ik (natuurlijk) voldoende in voorraad. Net als eieren, gist, melk, boter en rozijnen. Aan de slag! Het deeg van de rozijnenbollen rees weer als vanouds. Alleen het deeg van de witte bollen (opnieuw) niet! Onvoorstelbaar. Wat is daar toch mis mee? Ik gebruik exact hetzelfde recept voor beide soorten bollen en laat in de witte bollen alleen de rozijnen weg. Toch wil dat niet rijzen…
Eveneens bleef het deeg erg “dun” en plakkerig en daarom konden er geen bollen van gedraaid worden.
Ergens zal toch wel iets fout gegaan zijn in mijn berekeningen van de hoeveelheden. Had ik er per ongeluk misschien te veel melk bij gedaan, waardoor het deeg te dun bleef?
Na toevoeging van een beetje extra meel en gist kwam het deeg een half uurtje later wel flink omhoog. Ik kon er alsnog “iets” van maken. Nog steeds konden er geen bollen van gedraaid worden. Wel kon de bakplaat met deeg worden gevuld. Dan maar op die manier.
De ingrediënten zijn goed, alleen de vorm is deze keer behoorlijk anders geworden.
Over de smaak was Heiko na het afbakken wel zeer tevreden. Hij pakte twee stukken en at die met veel smaak op. Ondanks het feit, dat we eerder al een pizza hadden gegeten…
Vandaag, 18 juni 2023 is overigens de dag, dat ons dametje Ebba vijf kaarsjes mag uitblazen! Samen met onder andere zusje Jikke (die niet meer onder ons is) werd ze vijf jaar geleden geboren in een gehuchtje, een uurtje rijden vanaf hier. Ebba is een lieve, dappere meid, heeft veel plezier aan en in de tuin en de bossen om ons heen en lust graag een muisje. We hebben veel genot van haar en houden van het beestje. “Gefeliciteerd, Ebba!”
