“Stil eens! Hoor ik daar een reetje in nood?” Het geluid kwam van boven, vanaf de heuvel tegenover ons. Het was duidelijk een blaffende ree en het klonk alsof het om een jong reetje ging. Omdat de geluiden aanhielden wist ik het zeker: “Ik moest naar boven dat reetje redden!” Maar “de grote ree” wilde niet gered worden. Sterker nog, die wilde mij niet eens zien! Want op het moment dat hij mij in de gaten kreeg blafte hij nog eens en rende vanaf het land, tussen de boompjes en struiken door, het bos in! Blij toe eigenlijk: er was geen dier in nood geweest!
De wandeling was natuurlijk op zich natuurlijk niet verkeerd. Daarbij kwam nog een voordeel in beeld, want de frambozen langs het pad lieten al kleine vruchtjes zien! Dat zal niet zo heel lang meer duren, voordat we daar een paar (handjesvol) van kunnen eten! Vlakbij zag ik een mooie plant met paarse bloemen. Een distel. En als je denkt, dat een distel een distel is, dan heb je het mis, want er zijn er ongeveer twintig soorten. Links zie je een kruldistel. Dit soort heeft een rechtopstaande, vertakte stengel. Die is bijna tot aan de top gekroesd gevleugeld door 5 bochtig getande, met kleine gele stekels bezette “vleugels.”, die gevormd worden door de aflopende bladen. De bladen zijn bochtig. De stengel en de takken dragen aan de top en in de bovenste bladoksels bloemhoofdjes, die meestal in hoopjes van 3 tot 4 bijeen zitten. Dat is niet het geval bij de vederdistel, die wij in ons taludje hebben staan. Daar zitten slechts één bloempje aan…
We gaan nog maar even door met het kletsen over de bloemen. Zo bloeien in ons talud nu ook de prachtklokjes. De bloemkleur hiervan is blauw (paars) en de bloeitijd is van juni tot en met juli. De hoogte van een volwassen vaste plant is rond de 90 centimeter. Deze plant verlangt een plekje in de halfschaduw en is zeer geschikt als borderplant, want hij woekert niet of nauwelijks en laat zich goed combineren met andere planten. Even verderop bloeit eveneens de beemdkroon. De kleur hiervan is violetblauw en hun bloeitijd is van juni tot september. De hoogte ligt tussen de 15 en 60 centimeter. Groot pluspunt van de beemdkroon is, dat ze vlinders en bijen aantrekken. En dat is zeer gewenst voor de fruitbomen.
De prachtklokjes hebben duidelijk ook een aantrekkingskracht, maar niet voor vlinders en bijen. Voornamelijk voor katachtigen… Natuurlijk was Ebba bij mij in de buurt, toen ik een rondje tuin maakte. Toen ze op het gras, bovenaan het talud ging zitten en zich ook nog eens begon te wassen: fotocamera in de aanslag en knippen maar! Hoewel ze dan voor ons bij ons in de buurt blijft, heeft ze uiteraard wel haar oortjes en oogjes goed open. Er ontgaat haar niets! Zo ook nu niet, want er ritselde iets in de moestuinbak met aardbeien (waarschijnlijk een kikker) en weg was ze!
Vanochtend hadden we afgesproken met onze vrienden Jan en Ria. Sinds een half jaar wonen ze in Stockaryd en nog niet zo lang geleden bezochten we hen daar voor het eerst. Nu gingen we er voor de tweede keer heen en meteen ook voor de laatste keer. Want Jan en Ria gaan terug naar Nederland. Ze zijn een paar maanden geleden voor het eerst opa en oma geworden en hun kleindochter woont in Frankrijk. Vanaf Zweden elke keer een behoorlijke reis. Daar heeft voornamelijk Ria het helemaal mee gehad. Jan mist toch wel contacten en vandaar dat ze besloten hebben terug te gaan, te remigreren.
De aanleiding van ons bezoek was dubbel. Het was niet alleen een “Tot-ziens-bezoekje”, maar ook een “nog-belang-bij…-bezoekje”. Het ging in eerste instantie alleen om een paar hangplanten, een drietal graslelies. Omdat ze te veel hadden vroeg ze of ik een paar wilde en dat vond ik prima. Daarnaast kreeg ik nog een paar (Zweedse) kookboeken met (Zweedse) recepten en Heiko een aantal dvd´s en boeken in het Zweeds. Uiteindelijk namen wij nog wat contante Zweedse kronen mee. Nee, dat kregen we niet, dat maakten we weer via Swish aan hen over. Digitaal geld is immers makkelijker voor ze. Contanten zullen ze de eerste tijd niet gaan gebruiken.
Acht jaar hebben ze in dit land gewoond en niet zonder te hebben genoten. Beslist niet! Dat is niet de aanleiding van de remigratie. Ze hebben het hier zeker naar hun zin gehad. Ria heeft altijd al geroepen, dat als er kleinkinderen komen ze terug zouden gaan. En dat is nu gebeurd. Ze gaan niet naar Frankrijk om te wonen, maar naar Arnhem. In Nederland wonen ook nog een dochter met haar man. Het reizen naar hun kleindochter is vanuit “de lage landen” in bijna een dag te doen en dat was doorslaggevend. Dat ze op korte termijn voor vakantie terugkomen in Zweden leek ze onwaarschijnlijk. Ze willen tot rust komen en daar horen lange reizen niet bij. Daarom spraken we af, dat wij hen eerst eens bezoeken. Wanneer?
Lieve Jan en Ria, we hebben van jullie en jullie bezoekjes altijd enorm genoten. We hadden regelmatig contact via social media en dat blijven we uiteraard houden. Toch gaan we jullie missen… Tot ziens in Arnhem!
We gingen terug. Niet naar huis, maar slechts op een derde van de route. We gingen op dat moment naar het westen in plaats van naar het noorden: we reden naar Nässjö. Daar vond een kofferbak-loppis plaats op het grote plein in het centrum. Alleen waren we toch iets langer in Stockaryd gebleven dan verwacht. Daardoor zouden we niet veel meer van de kofferbak-loppis kunnen zien. We besloten om daarom naar Biltema te gaan voor onder ander olie voor een motorkettingzaag en een regenmeter. Ach en toen we de winkel eenmaal door waren en bij het restaurant aankwamen was een broodje (met worstje) toch ook wel heel verleidelijk…
We zouden even later wel naar het centrum rijden. We gingen eens even ouderwets winkelen. Gewoon even door de winkelstraten en winkels slenteren. Dat hadden we al een hele poos niet gedaan. Heel abrupt werden die plannen verstoord! Heiko noemde ineens de openingstijden op zaterdag. En laten nou alle winkels om twee uur gesloten zijn… Alsof we dat na vijf jaar nog niet weten! Jawel, maar we hadden daar geen seconde aan gedacht! Als we al een keertje samen weggaan is dat niet vaak op een zaterdag… Natuurlijk was er geen man over boord. We zijn rustig naar huis gereden, terwijl we onderweg konden genieten van de omgeving…
Dat het EK damesvoetbal aan de gang is weet toch iedereen? Of is dat alleen het geval bij de EK van mannen? Voor wie het nog niet wist: het begon 6 juli en eindigt met de finalewedstrijd op zondag 31 juli 2022. Het wordt dit jaar overigens in Engeland georganiseerd. En kun je het toeval noemen, dat voor, zowel de Nederlandse, als voor de Zweedse club de eerste wedstrijd vanavond is? En dat het tegen elkaar moet spelen? Voor wie zijn wij dan? Heiko is duidelijk voor de Zweedse dames en ik kijk gewoon naar de wedstrijd. De Nederlandse en Zweedse EK-première eindigde in 1-1 nadat Jill Roord vroeg in de tweede helft de voorsprong van Jonna Andersson gelijk maakte. De Kosovaarse Asllani was met blauwgele ogen verantwoordelijk voor een prima voorbereiding op de 1-0 van Andersson in een goed beloofde eerste helft. Maar ondanks dat Nederland door blessures hun keeper en een verdediger moest vervangen, wisten ze vroeg in de tweede helft weer in de wedstrijd te komen. “Wij” hebben gelijk gespeeld!
