Al vroeg in de ochtend reed er een grote vrachtauto de straat in, waar Örtengren zijn zaak heeft. De bestelde snijbloemen werden geleverd. De chauffeur kwam zelf al aanlopen met een paar emmers met tulpen en zette die bij Örtengren in de koeling. Daarna liepen hij en de baas samen naar de gekoelde vrachtauto, om nog enkele boeketten uit te zoeken. Ook werden er nog een paar bakken met paasbloemen, narcissen, uitgeladen. Eind april is het Pasen en omdat de lente onderweg is en de mensen lentebloemen willen kopen. Bij de zaak worden dan ook alweer de nodige viooltjes verkocht! Daar begint het seizoen altijd mee. Die zetten de klanten in potten en bloembakken. Zodra de viooltjes zijn uitgebloeid volgen de geraniums en het seizoen wordt afgesloten met heideplantjes. Zo gaat het jaar in jaar uit. Uiteraard worden daaromheen nog een heleboel andere bloemetjes, planten en struiken verkocht. Voor binnen verkoopt hij heel veel kamerplanten.
Heiko zijn eerste klus van vandaag was het snoeien van een paar bomen in het dorpje Boda. Daar staan zegge en schrijve twee huizen en bij een daarvan moesten vier fruitbomen onder handen genomen worden. Het dorpje ligt overigens halverwege ons huis en Tranås. Heiko rijdt er iedere dag voorbij. Ook vandaag reed hij er eerst aan voorbij, want hij moest naar Tranås, om collega Anton op te halen. En om een aantal trappen en de ladder mee te nemen. Anton begon met de drie kleine bomen en Heiko begon aan de grote. Een appelboom, die de laatste paar jaren niet meer gesnoeid was. Dankbaar werk! Dat vindt Heiko de mooiste klussen. Van de puinhoop weer een fatsoenlijke boom creëren.
Overigens kan hij zich voorstellen dat de klant met angsten en beven vanuit het huis toeziet op het grove snoeiwerk. Die denkt nu waarschijnlijk “Ach ach ach, mijn mooie boom. Daar komt nooit weer een lekker appeltje aan…”. Hij zal de naderende zomer dan ook met veel spanning tegemoet zien. Uit ervaring weten we inmiddels dat dat wel goed komt. Sterker nog, des te opener de boom, des te betere opbrengst in de vorm van gezonde en dikke appels. Na vier uurtjes met z´n tweeën te hebben geknipt en gezaagd waren ze klaar en reden ze terug naar Tranås. Vooraf was de inschatting dat het ongeveer tien uur in beslag zou nemen, maar het ging voortvarend.
Na de lunch ging Heiko verder met de twee fruitbomen waar hij vrijdagmiddag al aan was begonnen. Toen had hij er een uurtje aan besteed en vanmiddag kon hij die afmaken. Eveneens twee bomen, die een paar jaar niet waren gesnoeid. Niet zo erg als die van Boda, maar toch… De laatste keren was er ook niet goed gesnoeid, waardoor de boom helemaal dicht zat. Wederom een leuk project. Dat kostte nog eens twee en een half uur, inclusief het bijeenrapen van alle takjes. Het was daarna te laat in de middag, om nog ergens anders te beginnen, zodat Heiko zijn collega´s opzocht die in de buurt bezig waren met een paar giga grote bomen. Daar hielp hij nog een half uurtje mee, waarna de werkdag er op zat. Heiko heeft weer lekker buiten kunnen “spelen” met dit mooie weer.
De kraanvogels zijn er weer! Vandaag hoorde ik het getetter van de grote kraanvogels toen ik buiten stond. Heerlijk! Ach, het is een afgrijselijk gekrijs van die beesten, maar het feit dat ze er weer zijn stemt me vrolijk en positief. Dat betekent namelijk, dat de lente eraan komt! Als ik hier om me heen kijk zou je dat overigens niet zeggen. In onze tuin ligt nog steeds ongeveer tien centimeter sneeuw. Dat wil maar niet smelten vanwege de nachtvorsten. Daar trekken de kraanvogels zich blijkbaar niets van aan. Toen Heiko thuiskwam vertelde hij mij, dat hij er ook al eentje had zien vliegen. Vlak bij ons huis. Fijn gevoel hoor. Hogere temperaturen, wegsmeltende sneeuw, opkomende sneeuwklokjes en krokussen, struiken die knoppen zetten… Ik heb er zin in!
En dan sta je ineens met de mond vol tanden: krijg ik zomaar ineens een boeketje rode rozen van Heiko! WoW! Die zag ik niet aankomen! Op de vraag “Waarom krijg ik bloemen?” zei hij, dat hij mij daarmee een hart onder de riem wilde steken. De laatste tijd ben ik soms een beetje verdrietig, mistroostig en gefrustreerd door pijn en ongemakken. Ook de situatie in Oekraïne is van invloed op mijn gemoed. Wat daar momenteel gaande is… Verschrikkelijk! En wat daaruit verder nog voort kan vloeien richting andere landen. Onder andere richting Zweden. We lezen in het nieuws, dat de dreiging vanuit Rusland richting Zweden hier toeneemt en het leger in een verhoogd tempo versterkt wordt. Moet het land nu wel of geen NAVO-lidmaatschap nemen? Welke consequenties heeft dat? Onzekere tijden! In de winkels merken we dat er al gehamsterd wordt. Ook jerrycans voor water, campingkookgerei en kleine draagbare radio´s op zonenergie zijn niet aan te slepen, sinds de toespraak van de minister-president. Daarin zei ze, dat “we” ons moesten voorbereiden. Daar wordt nu gehoor aan gegeven. We gaan op deze spannende situaties in onze blog bewust niet verder in, omdat er al (terecht) heel veel over geschreven wordt. Heiko wilde mij met dit boeketje rozen iets opvrolijken. Ontzettend lief en hartstikke bedankt, Heiko.
Gefeliciteerd! Ingrid Svensson uit Tranås werd 110! Twee weken geleden was de een na oudste inwoner van Zweden jarig. Het was Ingrid Svensson uit Tranås die 110 jaar werd! Voor Ingrid werd een klein feestje georganiseerd. Er was een taartfeest in het verpleeghuis. Daar was ze het afgelopen jaar pas komen te wonen, het 109-jarig jubileum werd vorig jaar namelijk nog thuis gevierd. Helaas bleef ze niet lang de een na oudste inwoner van Zweden. Twee weken later overleed ze…
