Nog even over gisteren. We waren laat naar Eksjö gegaan, om zoveel mogelijk te kunnen genieten van de kerstverlichting in de schemering. Niet alleen tijdens de kerstmarkt aldaar, maar ook in en om de huizen. In Eksjö was het mooi, maar op het platteland is het mooier. Alsof men er daar meer aan doet dan in de steden. Vele lichtjes zijn te zien achter de ramen: ja, uiteraard de bekende trapjes en sterren. Daarnaast heeft men ook vaak de veranda´s gezellig verlicht. Zelfs zijn er vele lichtjes te zien in de tuinen: bomen zijn volgehangen met verlichting of er staat een fairybell, een vlaggenmast kerstboom te pronken. Met de sneeuw erbij: kerstsfeer ten top! Top was overigens ook de verlichting van onze auto. Heiko had schijnbaar de hele weg van Blå Grindar naar Bordsjö (het kronkelweggetje) de led balk aan, wat de weg en de bomen daaraan prima verlichtte. Toen hij die led verlichting even uit deed werd het verschil wel heel erg duidelijk. Nu ben ik toch blij, dat Heiko dat “speeltje” destijds heeft gekocht! Zo zie je eventueel overstekend wild véél eerder dan zonder die extra verlichting. Het is geen garantie uiteraard, maar we rijden absoluut veiliger dan zonder zo´n extra lichtbalk.
Ik weet niet wat het is met deze laatste dagen van het jaar, maar er komt niet veel meer uit de handen van Heiko. Is het batterijtje leeg? Zijn het de bekend laatste loodjes van het jaar? Buiten is het feitelijk prachtig om erop uit te gaan. Met die mooie laag sneeuw, alleen het is wel frisjes. Te frisjes voor ons beide. Op dit moment gaan we niet voor ons plezier naar buiten. Om te wandelen of om daar iets te gaan doen. Zo heeft Heiko er al een paar dagen over nagedacht, om de laatste blokken hout te kloven en telkens komt hij erop terug. Die blokken liggen nu onder de sneeuw en ze zijn waarschijnlijk aan elkaar vastgevroren. Misschien ook wel goed, dat hij zijn lichaam rust gunt, voor de reis van zaterdag aanstaande. Hij heeft even genoeg gewerkt. “Ta det lugnt” zal de Zweed zeggen: doe rustig aan… Terwijl ik met het huishouden bezig was, ging Heiko even achter de laptop, toen dronken we samen koffie, stookte hij de kachel op, deed een paar spelletjes Wordfeud en dat alles met kerstliedjes op de achtergrond.
We aten voor de verandering tussen de middag warm. Dat is voor ons heel ongewoon, omdat we dat altijd ’s avonds doen. Toen we beide aan het werk waren, was het al standaard. Eenmaal hier hielden we ons vast aan deze gewoonte. Wanneer Heiko aan het werk is, zou het ook niet anders kunnen. Vanochtend had ik echter de maaltijd al voorbereid en ach, toen het toch eenmaal klaar was… “Aan tafel!” We aten hutspot! Aardappelen, wortels en uien samen gaar gekookt, daarna gestampt tot stamppot. Bij gebrek aan een Hollandse rookworst, had ik er deze keer een stuk zuurkoolspek bij gedaan en gebakken spekreepjes. Dat smaakte ons prima hoor en het was ruim voldoende. Toch werd de rookworst wel gemist. Heiko krijgt in ieder geval één ding op zijn boodschappenbriefje voor Nederland: rookworsten!
Een telefoontje van buurman Erling was het einde van de rustperiode voor Heiko! Erling had de sneeuwkettingen om de grote achterbanden van de tractor gekregen en kon de stapel hout wel opladen en brengen. Dat vond Heiko prima. Snel werd er een plekje gezocht, waar de boomstammen tijdelijk kunnen liggen. Niet zo heel veel later kwam onze buurman en vriend eraan. Met de grote tractor en daarachter de aanhanger. Die zat vol met boomstammen van verschillende lengtes en diktes. Snel deed Heiko zijn dikke jas aan, deed de muts op, kwamen de handschoenen om de handen en ging hij naar buiten. Erling reed de combinatie achteruit op ons grasveld en begon de aanhanger leeg te pakken met de hydraulische kraan die aan de tractor zit. Heiko had een tweetal pallets in de sneeuw neergelegd, waar de stammen opgelegd konden worden.
Dat was “zo niet voldoende” voor de enorme stapel boomstammen die nu afgeleverd werd! Erling legde daarom maar twee dikke stammen in de lengte op de grond, waarna de rest er haaks op werden gelegd. Zo bleef het meeste vrij van de grond en kan het drogen. Het werd alles bij elkaar een behoorlijke stapel. Toen de laatste stam er lag spraken ze kort met elkaar en dacht Heiko dat dit het was. Dat bleek niet zo te zijn: dit was pas de eerste vracht! Er zouden zeker nog twee en misschien wel drie volgen, volgens Erling. Oeps! Met de lege aanhanger reed Erling terug naar zijn bos, om de volgende vracht op te halen. Een uur later werd de tweede vracht op ons besneeuwde grasveld neergelegd. Zodra de sneeuw weg is heeft Heiko weer het een en ander te doen. Met behulp van een duimstok en een paar inschattingen denkt hij, dat er ongeveer 10 kuub is gebracht. Zodra de sneeuw weg is kan hij daar weer mee aan de slag.
Nou moet ik toch eerst eventjes iets rechtzetten. Vrijdagmiddag sprak ik “een poosje” met Froukje. Dat had ik onlangs in een bericht op de website geplaatst. Al snel kwam er een WhatsApp berichtje van haar binnen: “Er staat iets fout op jullie site!” Nou leest Heiko altijd de geplaatste berichten door en ik had niets van hem gehoord. Maar het was niet zoals ik dacht een typefout, maar ik had een fout gemaakt in het schrijven over haar werk. Dat kan uiteraard niet en daarom een “rectificatie”! Het is namelijk zo, dat Froukje werkt voor een cateringbedrijf. Dat bedrijf is ingehuurd door de GGD. Het heeft dus niets met het UMCG te maken. En dat schreef ik wel! Mijn fout zat hem in het feit, dat Froukje eerder werkte bij de GGD in een gebouw tegenóver het UMCG! Die twee heb ik met elkaar verwisseld… Foutje, bedankt…
Heiko had de smaak weer te pakken en na het vertrek van Erling ging hij nog even aan de slag. Zo werd zijn tweede en tevens laatste actie buiten, het bevestigen van de stevige rails. Aan de zijkant van de carport. Daar waar de grote schuifdeur van de berging straks moet komen. Aan deze rails komt later een deur te hangen. De zware rails had hij bewaard toen hij de betimmering van de twee containers eraf had gehaald. Daar zat namelijk in de achterwand een schuifdeur. Met drie grote houtdraadbouten werd de rails aan een balk vastgezet. De dubbele, zware rollers had hij er ook alvast ingedrukt. Nu nog een deur in elkaar timmeren. Die moet dan op de een of andere manier aan de twee grote rollers bevestigd worden en dan is het eerst zover klaar. Uiteraard op het verven na. Dat zal nog wel even op zich laten wachten en wordt vast en zeker pas in het voorjaar van het volgend jaar gedaan.
Terwijl Heiko en Erling met de boomstammen aan het lossen waren, was ik op de veranda bezig. Ik had het idee opgevat, om het daar ook wederom een beetje in kerstsferen te brengen. Door middel van een paar kerstdecoraties. De verlichting hangt er al een paar weken, daar heb ik vanmiddag nog een paar rode kerstballen tussen gehangen. De lege tafel kreeg een kersttafelkleedje met daarop een witte kaarsenstander met rode kaarsen. Een rode deken werd nonchalant op de witte houten bank gelegd, waarna tenslotte een krans aan de kast werd gehangen en een schilderij aan de wand kwam. Dat fleurde de boel even lekker op. Met de rode tinten is ook de veranda klaar voor de kerstdagen. Toen om drie uur de duisternis intrad en de verlichting aan moest, staken we de houtkachel in de kamer aan. Ter aanvulling op de warmte van de pelletkachel in de kelder, die de radiatoren van warm water voorziet. De warmte van de houtkachel in de kamer en de geur daarvan is heerlijk en geeft net even dat beetje extra sfeer. Glaasje glühwein erbij, non-stop kerstmuziek op de radio… Genieten!
Is dit niet onvoorstelbaar? Heiko heeft iets van de spulletjes verkocht, die hij onlangs op Marketplace had geplaatst. In verband met de afstand tussen ons en de koper had de koper gevraagd om het gekochte naar hem toe te sturen. Geen probleem, want de verzendkosten werden eveneens betaald. Gisteren werd het pakketje bij de Ica afgegeven. Die hebben een agentschap van PostNord. Vanmiddag krijgt Heiko een berichtje op de mobiele telefoon: “Het pakket is klaar voor levering. Bevestig jouw verzendgegevens. Klik hier…” Nou, als dat geen oplichterij is? Gelukkig zagen we de naam van de website, die we helemaal niet vertrouwden. Even niet goed kijken en je trapt erin. Met alle gevolgen van dien…
