Vanochtend begon ik meteen met bakken! We vonden namelijk nog een paar appels. Die waren we volledig vergeten. Ze lagen in de kelder en hoewel het daar koel en donker is, werden ze toch een beetje droog. Hun huidje ging rimpelen… Om die zo op te eten trok ons niet, want dan zijn ze meestal een beetje melig en hebben ze minder smaak. ” Wat kan ik met deze appels doen?” Weggooien was geen optie, want daarvoor waren ze te goed. Aan de vogeltjes geven? Nee, die kunnen in de natuur nog genoeg eten krijgen. Natuurlijk kon de koekenpan weer eens gepakt worden, om een “makkelijke” taart te maken, maar daar had ik geen zin in. Oh! Appelflappen! Dat schoot me zomaar spontaan te binnen!
Meteen werden een paar plakjes bladerdeeg ontdooid. De oven ging aan op 200 graden en de appels werden geschild. Vervolgens werden ze in kleine stukjes gesneden. In een kom werden ze vermengd met een beetje suiker en kaneel. Dit keer kwamen er eveneens geweekte rozijntjes doorheen. Van het mengseltje kwam een eetlepel vol op de inmiddels ontdooide plakjes bladerdeeg. Als extra toevoeging kwam er een beetje frambozenjam op. Daarna werden de plakjes deeg diagonaal gesloten en aangedrukt. Toen kregen ze “een aai over hun bol”: ze werden ingesmeerd met een mengseltje van geklutst ei en melk. Tot slot werden ze bestrooid met een beetje suiker. Een kwartiertje mochten ze de oven in. Uiteindelijk leken ze goed gelukt te zijn. (Heel) Binnenkort maar eens proeven…
Vanochtend hebben we samen de kerstboom in elkaar gezet en opgetuigd. Het grote aantal kratten met kerstspullen had Heiko naar beneden gehaald, waaronder de twee dozen met de kerstboom. We hebben al een jaar of tien een kunstkerstboom en dat bevalt ons prima. Het is even goed opletten, dat de verschillende takken op de juiste plaats komen: onderin de langste en verder naar boven steeds kortere takken. Gelukkig hebben ze op de takken een stickertje geplakt met een kleur. Die komt overeen met de sticker op de ring, waar de takken ingestoken moeten worden. Heiko pakte de takken uit de doos, boog de zijtakjes open en gaf die vervolgens aan mij, zodat ik ze in de staander kon hangen. Heiko had het zich gemakkelijk gemaakt en de bureaustoel erbij gepakt. Binnen een half uur hadden we de boom staan!
Dan heb je uiteraard een beloning verdiend! We wisten niet hoe rap we de koffie in moesten schenken, om maar zo snel mogelijk aan de appelflap te kunnen beginnen. De eerste hap… Hmmm… Ze waren nog lekker warm en het bladerdeeg was een beetje knapperig. Hmmm… De rozijntjes en de jam bleken een goede keuze te zijn geweest. Met name de jam. Ondanks het feit, dat de flappen nog warm waren, voelde het alsof de jam fris was. Iets koeler. Snap je het nog? In ieder geval weet ik zeker, dat we nooit weer een appel weg zullen doen. Daarvoor smaakten deze appelflappen met rozijnen en jam veel te goed!
Later op de dag begon ik toch aan het aanbrengen van de lampjes in de kerstboom. Zonder verlichting maakt zo´n grote jongen het wel heel somber in de kamer. Daarna kwamen de ballen, toen een paar andere frutsels en als laatste een aantal zuurstokken. Vanaf nu branden de lampjes weer elke dag tot ongeveer een weekje na nieuw jaar. Een gezellige tijd is weer begonnen! We houden van kerst. Buiten ligt inmiddels weer een heel dun laagje sneeuw, waardoor het net een klein beetje wit is. De voorspellingen zijn, dat er meer sneeuw komt deze week en dat het, zowel overdag, als ´s nachts gaat vriezen. Dit witte lakentje buiten zal waarschijnlijk wel een tijdje blijven liggen. Voor zover we nu vooruit kunnen kijken lijken de kansen op een witte kerst reëel. Hopelijk komt het uit…
Voor vandaag was Heiko door zijn werkgever Örtengren uitgenodigd voor het jaarlijkse kerstdiner. Hij werkt nu vijf seizoenen voor Örtengren en dit is de eerste keer, dat Heiko bij het traditionele kerstdiner aanwezig kon zijn. Telkens als het georganiseerd werd, gingen we naar Nederland en vorig jaar was hij ziek. Dit jaar mocht Heiko het dan toch meemaken! Andere jaren gingen ze met de hele groep naar een restaurant, maar deze keer had Örtengren gekozen voor een lopend buffet in zijn eigen zaak. De ruimte was er immers wel voor.
Om vier uur was Heiko aanwezig en zag hij, dat er al vele collega´s met partners aanwezig waren. Men had het gezellig aangekleed! Een aantal tafels waren een elkaar geschoven met voldoende stoelen er omheen. Een mooi papiertje over de tafels, bloemetjes en kaarsjes erop en voldoende glazen en servetten. Heiko werd meteen aangesproken door de collega´s, die hem al een paar weken niet hadden gezien. Een leuke ontvangst. Hij werd direct weer bijgepraat over van alles en nog wat. Heiko moest op zijn beurt vertellen hoe het met hem ging. Er werd ook veel naar mij gevraagd. Als partner was ik ook uitgenodigd…
Nadat er tijd was vrijgemaakt om elkaar te begroeten en bij te praten, opende Örtengren het buffet en begon eenieder langs het uitgebreide aanbod aan eten te lopen. En op te scheppen! Prima georganiseerd! Er was meer dan voldoende en een ruime keuze. Bij een traditioneel kerstmenu hoort Janssons Frestelse, met kleine gehaktballetjes en prinskorv (kleine worstjes). Verder waren er drie soorten ingelegde haring, rode bietensalade, plakjes ham en worst, gevulde eieren en nog veel meer. Uiteraard stond er voldoende bier klaar van allerlei soorten en sterkte qua alcohol en witte wijn. Ook was er uiteraard frisdrank. Er werd lekker gegeten en gedronken, waarbij de verschillende collega´s óf steeds spraakzamer werden of steeds aanhankelijker werden of steeds luidruchtiger werden… Gelukkig niemand die vervelend werd!
Later vertelde Heiko mij, dat er ruim twintig personen aanwezig waren geweest. In gesprekken met zijn directe collega´s, hoorde hij, dat Kenth had verteld dat Heiko vanaf 2023 hun leidinggevende zou worden. Heiko neemt die uitspraak met een korreltje zout, omdat Kenth dat al twee jaar zegt. De collega´s waren er nu echter goed van overtuigd, dat het in het nieuwe jaar ging gebeuren! En ze zagen ernaar uit, want een beetje organisatie van het werk en een stukje planning is zeer welkom. Op zich heeft Heiko daar heel veel zin in en ervaring mee. Nadat iedereen uitgegeten was werd er koffie geserveerd voor degene die daar zin aan had. Toen Heiko aanstalten maakte om op te stappen, werd hem door meerdere mensen gezegd, dat hij een plastic bakje uit de keuken moest pakken, om daarin voldoende eten van het buffet mee te nemen. Voor mij. Lief toch… Ze waren mij niet vergeten!
Terwijl Heiko daar lekker zat te eten met de hele groep, maakte ik een paar pannenkoekjes klaar. Heiko is niet zo heel erg gek op pannenkoeken en daarom eten we die niet zo vaak.
Zodra hij “van huis is” grijp ik mijn kans en maak ik er een paar voor mezelf. Voorafgaand aan mijn “diner” had ik de keuken alvast een klein beetje in de kerstsferen gebracht. Daarmee kwam er een ander soort van gezelligheid in de ruimte. Morgen doe ik de rest, want voor vandaag was het kaarsje uit.
De pannenkoeken met boter en bruine suiker smaakten me heerlijk! Mede door de, misschien iets te veel aan, kerstversieringen!
