Gisteren aan het eind van de middag nog een rondje Hagen gelopen. Dat is bij ons de weg oversteken, omhoog via het huisje van de zussen, links af richting het zuiden en dan uitkomen op de weg naar weg 1047. Op die weg zag ik, dat er alweer het nodige kapwerk was gedaan. Wat zijn die lui snel! Eigenlijk moet ik zeggen “Wat is die man snel!”, want er is slechts een harvester, een zaagmachine. Zoals genoemd staat daar nog een huis. Niet altijd bewoond trouwens. Onlangs was het bos achter het huis gekapt en gedeeltelijk aan de rechterkant ervan. Daar zijn ze gisteren verder gegaan, want rechts was zeker een paar honderd vierkante meter bos nu ook weg.
Dat gaf weer een grillig uitzicht. Die kale vlakte, de stronken van de gekapte bomen, de stammen en de toppen: Jig! Dat wordt heel snel anders, wanneer alle stammen zijn verzameld, op grote stapels zijn gelegd en uiteindelijk zijn opgehaald. Als ook nog eens de toppen bijeen worden gelegd, veelal met een kleed ertussen en erover, dan is er weer even rust. Niet in de zin van geluid, maar vooral in het hoofd. De toppen zullen waarschijnlijk een jaar of twee blijven liggen, zodat ze de kans krijgen goed te drogen. Daarna zullen die eveneens opgehaald worden. De meeste worden versnipperd en gebruikt voor het stoken van energiecentrales. Ook zal een deel door de papierindustrie gebruikt worden. En als er dan nog iets over is worden er nog pellets van gemaakt ook. Die misschien ooit nog in onze kachel worden gebruikt. Je weet maar nooit…
Eenmaal op de weg 1047 en na de bocht werd duidelijk, dat de harvester nog meer gedaan had dan verwacht. Stond er drie dagen geleden nog zeker vier rijen bomen: ze zijn verdwenen! Zie je de verschillen van de foto links van drie dagen geleden en de foto rechts van gistermiddag? Natuurlijk is door de kapperij het minder donker, want het was zeker een heel dicht en donker bos. Alleen… Ja, je weet hoe we erover denken. Om even te laten zien hoever het allemaal van ons huis is, heb ik een foto gemaakt van ons plaatsnaambordje. Die van de zuidkant. Het zal rond de driehonderd meter zijn, waar de kapperij is begonnen. We weten eigenlijk niet of ze nog verder naar onze kant gaan kappen. Zoals het nu lijkt blijft de grens daar waar die nu is.
Heiko was vanochtend al vroeg de kelder ingedoken. Het was weer tijd om de waterfilters te vervangen. Dat doen we ieder kwartaal en eigenlijk had het op 1 oktober alweer gekund. Het werd echter steeds uitgesteld. Er is uiteindelijk altijd wel iets te doen en omdat het niet urgent was konden de nieuwe filters wel even blijven liggen. Vandaag niet! De stekker van de waterpomp ging eruit! Even later liet Heiko het water wegstromen, via twee tappunten in de kelder. De druk moet er namelijk af, als de filters vervangen worden. Toen werden de omhulsels van de filters losgedraaid. De stoffen filters waren erg donkerbruin van kleur en dat is voor ons het bewijs, dat ze hun werk goed gedaan hebben. De omhulsels werden schoongemaakt en de oude filters werden vervangen door twee nieuwe, mooie, witte, schone filters. Wat zal het water nu weer lekker(der) smaken! Veel verschil zit er niet in, maar het is wel beter zo.
Rond elf uur stond ik klaar om me om te kleden. Maar toen ik naar buiten keek, richting het westen, zag ik een enorme onheilspellende donkergrijze lucht aankomen. Heiko zag het blijkbaar ook en rende ertegen, om weer een paar kruiwagens met stookhout nog droog onderdak te krijgen. Vijf minuten later vielen er al vele behoorlijke grote druppen. Even wachten dus. Dat buitje duurde echter een half uur, waarna het ook alweer tijd was voor een boterhammetje. Dat werd een broodje om de frustraties van het weer weg te slikken En hoe kun je dat beter doen dan met een lekkere tosti? Eentje met ham en kaas en uiteraard met een tomaatje. Er werd nog een eitje bij gekookt ook. Zo´n “halvegare”, waarbij het eigeel nog een beetje dun is zeg maar. Oh, dat was wel genieten hoor. Frustraties helemaal weg!
Na deze uitgebreide lunch gingen we samen naar buiten. Heiko zou me uitleggen hoe de nieuwe klover werkt. Eerst moesten er kabels worden uitgelegd. De klover draait immers op 220 volt stroom. Bij de houtstek hebben we (nog) geen stroompunt. Twee verlengsnoeren aan elkaar, aansluiten op de klover en starten maar! Heiko liet mij zien hoe het moest en wenste mij al vrij snel “Veel succes!” Hij stapte in de auto en reed met een lege aanhanger naar Eksjö. Hij wilde een aanhanger vol met boomstammen halen, van de buurman van de Fin Pentti. Donderdag hadden we samen al een last gehaald. Voor dit vrachtje moest er eerst veel met de kettingzaag gezaagd worden. De mannen, die de boom hadden geveld, hadden het achtergelaten in stukken van twee meter. Die waren zogezegd niet te tillen.
Daarom had Heiko nu de kettingzaag mee. Net als extra benzine, extra olie en een extra ketting. Zaagbroek aan, veiligheidsschoenen aan en een helm op (met vizier) en oorbeschermers. Toen hij ter plekke was, zag hij een andere auto staan en twee mannen in vergelijkbare kleding als hij. Het waren de mannen, die de hoge populier om gingen zagen. Ze hadden zojuist de hoogwerker naar huis gestuurd en de takken waren op dat moment al versnipperd. Wat hen nog te doen stond, was het kappen van de lange hoge en hele dikke stam van de populier. Wat een gevaarte en wat een aantal kuub hout! Heiko praatte even met de twee mannen en vervolgens gingen ze allen hun eigen ding doen.
Terwijl Heiko de stukken hout van de kersenboom in kortere stukken zaagde, gingen de twee mannen die lange stam te lijf. Zij gebruikten daarvoor een kettingzaag met een zaagblad van minstens 70 centimeter. Misschien wel 80. Op een afstandje volgde Heiko de twee professionals. Kijk eens op de foto naar de hoogte van de boom in vergelijking tot het “poppetje” dat er onder staat! Ze gebruikten overigens een soort “steuntje”, die ze tegen de boom aan hadden gezet. Die werd door een van de twee steeds verder op spanning gezet, terwijl de andere man aan het zagen was. Op enig moment werd het zagen gestaakt en werd het steuntje verder uitgedraaid. Langzamerhand ging de boom schuiner staan. Het zag er naar uit, dat het veel kracht kostte, om de steun uit te draaien.
Toch lukte het de beide heren, om de boom precies daar te laten vallen, waar ze het gepland hadden. Mooi om te zien. Toen de boom lag ging Heiko er even heen te kijken. Wat een diameter zeg! Hmmm… Het eerste wat Heiko dacht was: “Komen we daar wel doorheen met ons klein kettingzaagje?” Zelfs als je die boom rondom inzaagt met onze kettingzaag van 30 centimeter, kom je waarschijnlijk niet in het hart van de boom. Dat wordt nog een uitdaging! Nadat Heiko voldoende blokken van de kersenboom had gezaagd, legde hij alles in de aanhanger. Totdat het maximumgewicht voor de vering van de aanhanger was bereikt. Morgen misschien nog een vrachtje halen en daarna focussen op de populier, die vanmiddag was neergelegd.
Terwijl Heiko in Eksjö was, begon ik daadwerkelijk met de klover te werken. Er lag een behoorlijke stapel hout, dat al in stukken was gezaagd, maar nog wel gekloofd moest worden. Aangezien ik ook wel eens iets anders wil doen dan het huishouden en administratie ging ik aan het kloven. Heiko had ook nog eens de handen vol aan het ophalen en zagen van nieuw hout. Al snel had ik door, dat het een mooie machine is. En je kunt er rechtop bij staan. Oh kee, je moet stammetjes pakken en het gekloofde hout wegleggen, maar voor de rest kun je rechtop staan! Heiko is zo enthousiast over de nieuwe, blauwe klover en ik kan het nu alleen maar beamen. Het was nog wel even spannend wat het weer betrof, want ondanks dat men regen had voorspeld na zes uur, hadden we al een paar fikse buien gehad. Wel weer gevolgd door mooie zonnige momenten met een mooie lichtblauwe lucht.
Op enig moment had ik meer dan de helft van de stapel te kloven stammen gekloofd. Beide houtstekken van dertig m3 liggen vol en we hebben nog geen extra, derde houtstek. Daarom hadden we besloten, om alles op pallets te leggen en daarna het hout met een dekkleed af te dekken. De plaats van de pallets hadden we gisteren samen bepaald en vanmorgen had Heiko er een aantal waterpas neergelegd. Het stapelen kon beginnen! Niet alleen de vers gekloofde stammen, ook de stapel die Heiko eerder al had gekloofd en tijdelijk naast de klover had gelegd. Met behulp van de kruiwagen bracht ik alles van de ene naar de andere kant van de “hout-verwerkings-plaats”. Er zaten nog geen planken aan de voor-, achter- en zijkant van de nieuwe houtstek en daarom moest het allemaal vrij nauwkeurig gestapeld worden. Zo, dat alle lossen stukken hout niet zouden vallen. Oef! Secuur werkje, maar toen het bleef liggen was het snel vergeten!
Net op het moment dat ik er wel klaar mee was, intussen ruim twee uur later, kwam Heiko er weer aanrijden. Met een zwaarbeladen aanhanger. Ik had net de blauwe klover weer ingepakt met een blauw dekkleed. Ja, het moet natuurlijk wel bij elkaar passen… De stroomkabels had ik alweer opgerold en opgeruimd. Het was ook niet de bedoeling om meteen het nieuwe hout te gaan kloven hoor. Overigens viel het kloven me wel een beetje tegen. De bijl doet het meeste werk uiteraard, maar het laatste stukje van een blok hout blijft af en toe aan elkaar zitten. De bijl gaat dan niet helemaal tot onderen door. Dat laatste stukje moet je dan zelf van elkaar lostrekken en daarvoor heb ik de kracht niet meer. Ook waren sommige houtblokken vrij zwaar om op te tillen en ze onder de kloofbijl te leggen. De volgende keer moeten we dit klusje misschien toch maar samen doen. Heiko parkeerde de aanhanger in de buurt van de klover en maakte de aanhanger meteen leeg. Wat een stapel zeg en er komt nog zo´n stapel bij. Alleen al van de kersenboom!
Nou, de komende tijd is er voldoende werk voor de klover. Als ik kijk hoeveel hout we daadwerkelijk verstoken, moet er ook wel een grote voorraad liggen. Helemaal wanneer je voor twee winters genoeg wilt hebben. Het gekloofde moet tenslotte wel een jaar of twee goed drogen. Het hout onder de tijdelijke houtstek, achter het trollenhuisje, is over een weekje of twee op en daar lag vijftien kuub! Nog niet zo lang geleden veranderde er een kuub hout per week in as. En dat terwijl het eigenlijk nog maar heel af en toe licht heeft gevroren. Vanmiddag gingen we na de gedane arbeid eerst maar eens genieten van een kop lekkere koffie en een warme douche. Wat kan dat toch lekker zijn na een aantal uurtjes in de frisse buitenlucht te hebben gewerkt. Vervolgens kwamen we op de bank te zitten, nadat we hadden gegeten. Geen uitgebreide maaltijd deze avond, maar “dikke rijst”, rijstepap. Eenvoudig, maar wel lekker!
