In tegenstelling tot eerdere ochtenden was het vanochtend nog behoorlijk donker om vijf uur. Soms is de maan er namelijk bij en als er geen wolken in de lucht zijn, is alles rond Ödarp prima te zien. Niet deze ochtend. De omgeving bleef nog zeker anderhalf uur verborgen voor mij. Overigens was het niet koud. Zou Koning Winter ons alweer aan het verlaten zijn? Dat zou wel erg vroeg zijn en het zou in dat geval een beetje een teleurstellende winter zijn geweest. Eind vorig jaar in december hadden we een leuk laagje sneeuw, toen verdween het weer, om vervolgens in januari ook weer een tijdje sneeuw te krijgen, wat ook weer verdween. En het beetje sneeuw wat er nu nog lag is ook alweer aan het verdwijnen. Het is een zachte winter deze keer, die komt en gaat.
Nu de elektricien eerst zover klaar is, was het boven de deur een rommelige aanblik. Je kon precies zien waar de oude stoppenkast had gezeten, oude leidingen en de oude beugeltjes waarmee de leidingen vastgezeten hadden zaten er ook nog. Kortom: een rommeltje. Heiko zijn eerste klusje van vandaag was het netter maken van dat stukje huis, boven de deur naar de kelder. Alles wat er niet meer hoefde te zitten werd verwijderd. Dat leverde een grote hand vol met spijkers, schroefjes en beugeltjes op. Daarna haalde Heiko de emmer met witte verf uit de kelder en een kwast. Het hele vlak boven de deur werd wit gemaakt en op de zijwanden, waar oude kabels waren verwijderd, werd het eveneens geverfd. Zo, dat ziet er in ieder geval alweer een stuk beter uit. Later wil Heiko er vanaf een trede van de trap naar boven, een plafondje in maken, zodat er nog iets meer van het lelijke hoekje uit beeld verdwijnt.
Een frequent terugkerende activiteit is het scheuren en verpoten van de vrouwentong, de sanseveria. Ik tel het aantal keren niet, maar gevoelsmatig doen we dit zo´n vier keer per jaar. In het begin spaarden we elk stekje, maar nu niet meer. Het worden er te veel. Waar moet je er mee heen? Heiko begon meteen al te roepen, dat we een sanseveria-kwekerij zouden kunnen beginnen. We zouden de logeerkamer bijvoorbeeld kunnen opofferen, om daar alle stekken op oppottafels te kunnen uitstallen. Als we er meer dan honderd hebben zouden we die kunnen gaan verkopen. Ja, ja… Nou nee Heiko, bedankt. Deze keer heb ik de planten zelf gescheurd en verpoot. Een werkje waar ik rechtop bij kon staan, bij het aanrecht in de tvättstuga. Van de vier potten met stekken maakte ik deze keer zeven. De rest van de stekken gooide ik heel eenvoudig in de compostbak.
Na de lange donkere nacht en ochtend, werd het uiteindelijk vandaag toch nog een mooie dag. De bewolking brak op enig moment open en de zon kwam er zelfs nog even bij. Die zon en de temperaturen boven nul deden de laatste sneeuw verder smelten. Het gras kwam er weer door en het werd zienderogen groener in de tuin rondom het huis. De vogeltjes leken meer lawaai te maken dan anders. Zou de lente in aantocht zijn?
Heiko had het plan opgevat, om vandaag de ontmantelde dennenboom in korte stukken te zagen. Als eerste pakte hij een stukje hout uit de houtstek. Die zou dienen als maatstaf. Dat gekloofde stukje hout legde hij op de boomstam en aan de hand daarvan zaagde hij de lange boomstam steeds een stukje in. Hij trok streepjes met de kettingzaag zeg maar. Op deze manier kregen alle te zagen stukken mooi dezelfde lengte en dat is handiger tijdens het kloven en daarna ook tijdens het stapelen.
Daarna begon het echte zagen. Een voor een werden de streepjes verder ingezaagd en uiteindelijk doorgezaagd, waardoor er weer een blok dennenhout op de grond viel. Heiko was bij de top begonnen, althans bij het deel wat redelijkerwijs bereikbaar was. De echte top, de laatste vijf of zes meter ligt nog over het beekje heen. Het doel voor vandaag was, om het grasveld weer vrij te maken. Vanaf de top werkte hij naar de stam toe en langzaamaan werden de blokken steeds groter en zwaarder. De blokken werden in het begin met vier tegelijk in de kruiwagen gelegd en naar hun eindbestemming gebracht. De plek waar ze gekloofd gaan worden. Even later kwamen er drie blokken in de kruiwagen en weer een stukje verderop bleef het bij twee blokken. Ze waren bijna niet meer te tillen!
Om te proberen te voorkomen, dat de kluit weer terug zou zakken en de boomstam rechtop zou komen te staan, haalde Heiko zoveel mogelijk zand en stenen uit de kluit. Enorme keien werden er met behulp van een schep en een breekijzer uit gestoken. Die vielen terug in het gat, waar een mooi plasje water in stond. Met een grote plons verdwenen ze in het gat. Het viel niet mee om dat te doen, omdat er nog veel vorst in de grond zat. Dat dit belangrijk was om te doen weten we inmiddels uit ervaring. Nadat er meer en meer van de lange stam wordt afgezaagd, wordt de boom lichter en lichter en kunnen de wortels en de kluit zomaar ineens terug veren. Levensgevaarlijk, als je op dat moment met de kettingzaag aan het zagen bent…
Terwijl Heiko aan het zagen was, bleek dat er in het stukje bos achter ons huis, twee mannen in werkkleding waren gekomen. Toen Heiko zijn kettingzaag even uit deed, hoorde hij ineens twee andere kettingzagen. In duo. Hij keek in de richting van het geluid en zag de beide mannen aan het werk. Het gepleegde telefoontje naar Stockholm had effect gehad! Twee weken geleden hadden we doorgegeven, dat er een aantal bomen van Stiftelsen Tranås Säteri omgewaaid waren en nu kwamen ze al actie ondernemen. Heiko maakte een praatje met de beide mannen en hoorde dat ze voorbereidend werk deden voor de grote machine die later zou komen. Alle bomen die op de grond lagen zaagden ze los van de grote stam. Net boven de kluit. De machine zal die afgezaagde boomstammen later oppakken en van alle zijtakken ontdoen. De omgewaaide bomen, die tegen andere bomen aanleunden, lieten ze met rust. Dat was veel te gevaarlijk om te doen. Dat lieten ze aan de grote bosbouwmachine, de harvester, over.
Na het gesprekje met de beide mannen ging Heiko verder met het zagen van onze eigen boom en het opruimen daarvan. De laatste blokken stammen waren niet meer te tillen. Heiko besloot, om die rollend naar hun laatste rustplaats te brengen. Er was inmiddels een mooie stapel met blokken boomstam ontstaan nabij de twee volle houtstekken. In totaal liggen er nu 46 (!) grote blokken en de top moet nog gezaagd worden. Het is de bedoeling, dat er nog een derde houtstek, in totaal de vierde, gemaakt wordt. Er zal een soort U-vorm ontstaan van houtstekken. Zoals het nu lijkt is de winter op zijn retour en kan de klover snel weer naar buiten gerold worden. Dan kan er gekloofd worden, op de plek waar ook gestapeld gaat worden. Dat scheelt een paar extra handelingen met het hout en een heleboel loopjes met de kruiwagen. Om de rug te sparen tilde Heiko de laatste blokken niet meer op, maar schopte hij ze rollend naar de juiste plek. Hij was aan het voetballen met stammen!
Toen hij de laatste stukken van de stam zaagde zag hij, dat de kluit begon te bewegen! Het tegengewicht was er op dat moment af en de kluit wilde dus tóch terugzakken… Dat was niet gewenst en zodoende besloot Heiko een paar wortels door te zagen. In de hoop dat de spanning eraf zou zijn. Dat er spanning op die wortels zat was duidelijk. Nadat een dikkere wortel voor driekwart was ingezaagd, ging de kettingzaag klemmen. Hartstikke vast! Met veel moeite en geweld, er kwam zelfs een trap met zijn grote maat 46 werkschoenen aan te pas, kreeg hij de zaag weer los. Snel pakte hij de zaag onder de kluit vandaan en nog geen seconde later was de kluit teruggezakt in het gat! Oeps… Net op tijd, want anders was de kettingzaag onder de kluit begraven.
Yes! Gisteren plaatste ik een item over het filmpje met mijn moeder bij het tv-programma Kunstschatten. Met in die tekst een vraag om hulp. Het gemaakte filmpje was namelijk niet op een eenvoudige manier af te spelen. Daarop reageerde trouwe lezer Wilfred. Dankzij zijn aanwijzingen heb ik het filmpje van mijn moeder nu toch goed gekregen! Wat bleek? Een mproj-bestand, wat het filmpje had meegekregen, nadat ik het had ingekort met Windows Movie Maker, is eigenlijk nog maar de helft van de bewerking. Zoals Wilfred terecht aangaf, moest ik het nog exporteren. Met die informatie maakte ik een nieuw filmpje en exporteerde die naar een zogenaamd mov-bestand. En dat is inderdaad een bestand, die kan worden afgespeeld als film! Als een kind zo blij! Wilfred, als je hier weer komt staat er een gebakje op je te wachten! Enorm bedankt voor jouw reactie!
