Vanochtend deed Heiko poging twee, om de wekelijkse boodschappen (en meer) uit Tranås op te halen. De eerste poging was gisteren immers mislukt, omdat zijn pasjes nog thuis lagen… Mooi op tijd vertrok hij uit Ödarp, zodat het nog rustig was in de winkels. Als eerste stopte hij bij de Ica. Daar sloeg hij twee vliegen in een klap. Bij de supermarkt zelf haalde hij siroopjes, die voor de Sodaclub machine gebruikt worden. Die kun je voor zover ik weet alleen nog maar bij de Ica krijgen. Om er niet meteen weer zonder te zitten nam Heiko drie flacons mee. Dat was de eerste “vlieg”. De tweede vlieg die hij sloeg was een recept bij de apotheek. Onder hetzelfde dak zit namelijk ook een apotheker. En aangezien het in Zweden niets uitmaakt waar je je medicijnen haalt, deed hij dat daar. Het waren medicijnen voor hemzelf, die hij ´s avonds moet innemen en die er hopelijk voor zorgen, dat hij ´s nachts minder last krijgt van kramp in de onderbenen. Een bijverschijnsel van zijn polyneuropathie.
Na de Ica reed hij naar de vuilstort. In de werkplaats stonden nog een aantal dingetjes die weg moesten en dat had hij voor vertrek snel nog even achter in de auto gezet. Het afval werd in de verschillende bakken gesorteerd en de kofferbak was weer leeg. Mooi, dat is ook weer weg! De volgende stop was de Lidl. Daar werden de meeste boodschappen gehaald, gevolgd door een paar andere dingen bij de Willy:s, omdat de Lidl die niet heeft. Onder de Willy:s zit de winkel Fyndlagret, waar Heiko op zoek ging naar donkergroene kaarsen en navulling voor vochtvreters. Helaas slechts voor de helft geslaagd. Geen navulling. Precies op het moment, dat hij daar liep, keek ik thuis op Life360. Gewoon even nieuwsgierig waar hij op dat moment was. Met de app kon ik zover inzoomen, dat ik kon zien, dat hij bij Fyndlagret naar binnen ging. Hoe gaaf is dat?
Hierna kon hij weer koers zetten naar Ödarp. Voordat hij was vertrokken, had Heiko nog een paar extra boodschappen tassen uit zijn Volvo gehaald en in de Hyundai gelegd. Er waren namelijk verschillende stops en daarvoor dacht hij vele tassen nodig te hebben. Verstandig, zo bleek wel. Bij de diverse winkels waren de tassen soms volledig, maar vaak slechts half gevuld. Toen die tassen allemaal uitgeladen waren en in de kelder stonden leek het wel heel erg veel. Gelukkig viel het qua inhoud wel mee hoor. Thuis aangekomen maakten we ons meteen een lekker vers broodje, die Heiko een uurtje eerder bij de Lidl had gekocht. Het was ondertussen ook al bijna twaalf uur. De boodschappen hadden we samen snel in de kasten, inclusief koel- en vrieskast opgeborgen. Klusje geklaard!
In de tijd, dat Heiko onderweg was, had ik wederom oefeningen gedaan. Zoals al eerder vermeld, had ik een paar nieuwe oefeningen gekregen van Martin, de fysiotherapeut. Deze zijn speciaal voor mensen met rugklachten, zoals ik aan de val van de 17e januari heb overgehouden. Eergisteren had ik ze voor de eerste keer gedaan. En dat ging best met vele twijfels. Ik was erg voorzichtig, omdat het allemaal nog zo gevoelig is. In een rustig tempo en daarbij goed in de gaten houdend hoe mijn rug reageerde, ging het toen eigenlijk best goed. Vandaag deed ik het wederom rustig en het gevoel werd beter. Met meer vertrouwen. Mijn rug voelt uiteraard erg slap aan, maar dat komt natuurlijk ook van het feit, dat de laatste weken de rug “anders” werd gebruikt. Overmorgen, misschien zelfs morgen al, ga ik weer aan de slag!
Na ons broodje ging Heiko weer naar zijn grote kameraad, de klover. In de kelder werden de daar nog aanwezige blokken gekloofd en in de garage opgestapeld. Ongeveer twee uurtjes is hij daarmee bezig geweest. Toen waren de blokken op en moest er weer gezaagd worden. Een mooi moment, om even te stoppen voor een kopje koffie met een kanelbulle. Die laatste ging even kort in de magnetron en kwam er vervolgens heerlijk geurend uit en met een sterkere smaak, dan wanneer je die koud op eet. Lekker hoor! Waarom had ik er eigenlijk maar twee uitgelegd? Voor beide slechts een? Ik heb namelijk altijd een zakje met kanelbullar in de diepvries op voorraad. Erg handig voor onverwacht bezoek of voor de eigen lekkere trek!
Na de koffie was het half vier. Over een half uurtje zou Heiko de computer overnemen van zijn moeder. Gevolgd door die van zijn vader. Te weinig tijd meer over dus om naar buiten te gaan om nog een paar stammen te zagen. Zodoende deed hij zijn werkkleding uit en maakte hij zich klaar voor de computerovername. Ze begonnen met die van zijn moeder. Het bleek, dat er problemen waren met het overzetten van foto´s van de mobiele telefoon naar de laptop. Dat ging altijd eenvoudig en goed, totdat er (ongevraagd) een update komt van mobieltje of laptop en dan gaat het ineens anders. Helaas is het probleem niet opgelost. Morgenvroeg wordt het opnieuw bekeken.
Later belde Heiko nog met de vårdcentral, de dokterspost, om een afspraak te maken voor de volgende TBE-vaccinatie. De assistentie keek het een en ander in de computer na en constateerde, dat we iets te vroeg belden. De laatste prik hadden we volgens haar in week 17 in 2019 gehad en pas in week 17 van dit jaar, de week van 25 april, konden we een volgende inenting tegen TBE krijgen. Tickborne encephalitis (TBE) is een andere naam voor een, door teken overgebrachte, virusinfectie. Vreemd, want in mijn digitale administratie vond ik gegevens, dat we op 12 februari 2019 het laatst waren ingeënt… In ieder geval hadden we het op tijd in onze (eveneens) digitale agenda gezet, zodat we het niet zouden vergeten. De assistente zou het doorgeven aan degene die binnen de vårdcentral verantwoordelijk is voor de inentingen. Die zal ons vervolgens oproepen als het zover is. Mooi! Overigens werkt deze vaccinatie alleen tegen TBE en niet tegen een eventuele Borrelia-infectie. Helaas, maar evenzogoed fijn, dat het wel voor een deel beschermd.
Inmiddels had ik het eten voorbereid, tenminste alles zover klaargezet, toen mijn mobieltje een geluidje gaf. Het was eentje van Google Mail. Ik had een emailbericht binnen gekregen. Toen ik zag wie de afzender was, keek ik meteen. Het was namelijk van een uitgever. Een aantal uitgevers in het noorden van Nederland had ik in november vorig jaar benaderd met de vraag, of ze de gedichten (in het Gronings dialect) van Heiko zijn opa, de moeite waard vonden in boekvorm uit te geven. Van een aantal kreeg ik vrij vlot bericht, dat het niet in hun beleid paste. Deze uitgever was echter heel positief en ging in overleg met collega´s, om een definitief besluit te nemen. Jammer genoeg was ook dit bericht negatief. Met dit bericht eindigt meteen het verhaal van de riemsels, gedichten van Heiko´s opa. Het had me enorm leuk geleken, omdat wij vinden, dat hij superleuke verhaaltjes had geschreven. Dat hadden we graag met anderen gedeeld. Nu blijft het in de familie en zullen we ze zo af en toe erbij pakken, om een paar (opnieuw) te lezen.
We lazen in de kranten, dat de stormen uit Engeland inmiddels Nederland vanavond hebben bereikt. Met name de storm met de naam Eunice. Deze zal ook over Zweden trekken, zeker over het zuidelijk deel van het land. In tegenstelling tot eerdere berichten, dat de storm in kracht bijna volledig zou zijn afgezwakt, wordt er nu toch harde wind en zware sneeuwval verwacht. In het zuiden van het land kan er binnenkort een meteorologische lente ontstaan. Dat betekent, dat de gemiddelde temperatuur al zeven dagen achter elkaar boven het vriespunt ligt. Maar… Ondanks dat goede nieuws kwam er meteen het slechte nieuws achteraan. De SMHI, Zweedse KNMI, heeft onder meer een code geel waarschuwing afgegeven voor sneeuwval, die voor problemen kan zorgen. De provincie Skåne, het meest zuidelijke deel van Zweden, krijgt code geel voor veel wind met krachtige windstoten. Langs de zuidkust kan het morgen in de ochtenduren tot 25 tot 30 meter per seconde waaien, volgens een meteoroloog van Klart. Net als in januari wordt er gewaarschuwd, dat het risico bestaat, dat op meerdere plaatsen de stroom uitvalt. We zijn nog niet van de stormen af…
Toen ik aan het eind van de middag door het raam naar buiten keek, over de veranda heen, richting het zuiden, kreeg ik een ware déjà vu. De sfeerverlichting hebben we nog aan de veranda hangen. Puur om de donkere dagen “korter” te maken. De timer had aangegeven, dat ze aan moesten gaan en omdat er momenteel weer een mooi laagje sneeuw ligt, moest ik terugdenken aan de kerstdagen. We zijn eigenlijk weer een beetje terug in kerstsferen! Gezellig hoor. Met de camera zoemde ik voor de grap een beetje in, waardoor het leek alsof de lichtjes in de grote dennenbomen, verderop in de tuin, hingen. Mooi plaatje toch? Net kerst!
