Nee, heel veel was het niet. Maar toch lag er vanochtend rond half zeven een beetje sneeuw!
Het viel meteen op, toen ik vanaf het keukenraam richting de vijver keek: het dak van de carport en de vloer van het terras waren een ietsiepietsie wit. Wit-tig…
De poedersneeuw bleef overigens wel liggen. De temperatuur kwam namelijk een groot deel van de dag niet hoger dan het vriespunt.
De hele dag zouden we vervolgens kleine “sneeuwbuitjes” krijgen. Soms kon je de vlokjes zien vallen. Soms moest je echt turen, om ook maar iets van wit in de lucht te zien.
Het gaat dus de goede kant op met de winter. Twee jaar geleden hadden we op de 19e november de eerste sneeuw in Ödarp en vorig jaar op de 8ste november. Dit jaar dus op de 18e, waarbij we kunnen constateren dat de winter keurig op planning ligt!
Even later in de ochtend kwam de zon er voorzichtig door. Dat leverde een mooie lucht op richting het oosten. Mijn opa zei altijd, dat een bepaalde kleur oranje in de wolken duidde op sneeuw. En hij had dit keer ook weer gelijk. We kregen immers met (poeder-) sneeuwbuitjes te maken…
Vanwege die eerste sneeuwval vonden we, dat het nu de hoogste tijd was om de vogeltjes bij te voeren. Vanuit de kelder haalde ik de emmer met zaadjes en een emmer met vetbollen. Tenslotte het bakje waar we de laatste weken stukjes brood in deden, zodat het kon drogen. Het koolmeesje zat eerst nog lekker te snoepen van het stukje spek, maar even later kon hij kiezen uit een veel groter aanbod. Hoe ze dat zo snel door hebben weet ik niet, maar binnen de kortste keren zaten er zomaar een stuk of tien koolmeesjes rond het hokje. Ook een Vlaamse gaai kwam langs, evenals een ekster en mevrouw de grote bonte specht. Gezellig hoor, welkom terug!
Eergisteren, aan het eind van de middag, was Heiko nog even naar boven gelopen. Hij wilde wel eens zien wat er nou precies gebeurd was. Het was immers een aan- en afrijden van (groot-) materieel! De versnipperaar en vrachtauto´s met grote bakken gingen daar vast niet voor de lol even kijken. Heiko had gelijk! De grote stapel takken en stammen waren nagenoeg verdwenen! “Hoe hoog was de stapel nou eigenlijk?” Daarvoor zocht ik even in de foto´s en vond een plaatje van het moment, dat Heiko eind mei van dit jaar er takken op gooide. Zie je die dikke stammen liggen? Die werden vrij eenvoudig versnipperd door die zware, krachtige machine.
De takken die Heiko er hier bij gooit waren de restanten van de twee bomen, die in de januari storm gesneuveld waren en over de weg waren gevallen. Deels in onze tuin. De stammen hadden we verzaagd tot brandhout en de dunnere takken lieten we toen liggen. In de verwachting dat men die later zou komen ophalen. Nee dus. Wij hebben ze maar naar deze stapel gebracht. Daarna is er nog iets bijgekomen. Een bedrijf had in opdracht van elektriciteit leverancier E.On, bomen en takken onder de stroomkabels verwijderd. Ook dat alles bleef gewoon liggen. Dat hebben we eveneens destijds samen opgeruimd, en ook die stammetjes en takken kwamen op deze grote hoop. Dat alles hebben ze gisteren weggehaald! Ter plekke versnipperd en in twee grote containerbakken afgevoerd naar de papierindustrie of naar een energiecentrale als stookmateriaal.
Het was niet aldoor rond het vriespunt vandaag. Anders kon dit plantje aan zijn lege takjes toch niet zoveel waterdruppeltjes hebben hangen? De gevallen sneeuw was aan de takjes blijven hangen en blijkbaar toch gaan smelten. Dat leverde, vond ik, een heel leuk tafereeltje op. Het zijn net traantjes, alsof de plant verdrietig is dat zijn tijd er op zit.
Ja, er waren een paar kleine sneeuwbuitjes. Die deden het terras verkleuren! Op de houtstek zie je overigens nog net een glimp van een zonnestraal schijnen. De zon deed erg zijn best, om zich vandaag ook even te laten zien. Soms lukte dat net, als er een klein gaatje in de bewolking zat. Veel was het niet. Dus de stelling, dat als het vriest is de lucht zonder wolken gaat niet altijd op…
Heiko had eerst even een paar opruimklusjes gedaan. Rondom ons huis pakte hij onder andere de watermeter uit de houder en zette hij het bistrosetje in de berging van de carport. Ook gingen de laatste plantjes in bakjes naar de compostbak. Ze hadden hun best gedaan en nu was het over voor ze. Daarna ging hij met de kettingzaag ons bosje in. Hij had gezien, dat er een berkenboom was afgeknapt en op de grond lag. Die wilde hij opruimen. Eveneens wilde hij een van de twee, scheef staande hoge, berken omzagen. Nu het blad er helemaal af is gaat dat het handigst. De lange boom viel keurig op de grond en met de kettingzaag was het een kleinigheid, om alle zijtakken ervan af te zagen. En om de boom daarna in stukjes te zagen. Het vervelendste was, om alle stukken naar de weg te dragen en in de aanhanger mee naar huis te vervoeren. De dunnere uiteinden van de boomstam liet Heiko in stukken van drie meter, zodat hij die in een keer mee kon nemen. In plaats van in allerlei korte stukjes, wat vaker lopen betekende. Het was erg nat in dat stukje van het bosje en bij bijna elke voetstap verdwenen de schoenen gedeeltelijk onder water kwam. Heiko had zijn werkschoenen aangetrokken en die waren gelukkig waterdicht!
De langere stukken stam werden meteen gezaagd en alle korte stukken kwamen in de garage te liggen. Gisteren was de klover al naar de garage gerold, in verband met de voorspelde nachtvorst. Het “indoor kloofseizoen” is weer begonnen! Misschien dat Heiko morgen zin heeft om te kloven. Buiten zal het niet meer gaan. We hadden nu al een beetje sneeuw, maar als de voorspellers gelijk krijgen, komt er morgen een echt laagje van dat mooie witte poeder. Mooi dat er dan binnen gewoon gekloofd kan worden. Alles bij elkaar is er ongeveer een kuub hout uit ons bosje gehaald vandaag. We kunnen weer een weekje stoken in 2024…
“Maar Heiko! Wat is dát voor een stam die op de aanhanger ligt?” “Nou… Ehhh… Ja… Dat is een achtergelaten, doormidden geknapte paal van een elektriciteitskabel. In de storm van januari dit jaar, waren er een paar dikke palen waar de elektriciteitskabels aan hangen, doormidden geknapt. Die palen zijn toen vervangen en de oude palen zijn in de berm achtergelaten. Eerder al had Heiko twee stuks bij huis gekregen en nu deze derde ook nog. Dit is het tweede deel van een paal die al eerder was gehaald. Alleen wat moet je daar nou mee? Brandhout van maken? Nee! Dochter Elise had Heiko een keer getagged in een Facebookbericht, dat ging over een opa, die een grote boomhut had gebouwd! Oftewel “Opa Zweden”, kun jij dat ook maken voor jouw kleinkinderen?” Wat kan het dan ineens raar lopen, als er vlak bij ons huis zo´n paal afknapt en de twee delen feitelijk lang genoeg zijn, om te dienen als ondersteunende constructie voor een boomhut! Toeval? Nee, toeval bestaat niet. Het moest zo zijn. Een duidelijk teken, dat Heiko met een boomhut aan de slag moet. Wellicht begon volgend jaar?
Gisteren keek ik nog op Klart. Je wilt immers graag weten wat voor weer het (ongeveer) wordt. Toen werd door de meteorologen aangegeven, dat er vrijdag 1,6 millimeter sneeuw zou vallen bij een temperatuur rond de 1 graad. De nacht van vrijdag op zaterdag zou het minus 1 worden.
Vanochtend keek ik weer en toen stond voor vandaag de neerslag op 0,6 millimeter bij een gelijke temperatuur. Alleen vannacht gaat het kouder worden: minus 3.
Voor morgen en zondag zijn de meningen eveneens verdeeld: eerst 3,6 millimeter sneeuw bij minus 1 en zondag 2,1 millimeter bij minus 2. Vanochtend was dat alweer veranderd: 5,4 millimeter sneeuw morgen en zondag 2,4. Zal de voorspelling morgenvroeg weer anders zijn? En ziet het overzicht er voor de volgende week net zo uit als vanochtend? Denk het niet. We houden het in de gaten… Misschien is het morgenvroeg wel wit(-ter)!
Volgens de meteorologen lijkt de eerste sneeuwval van dit seizoen daadwerkelijk dit weekend het zuiden te bereiken! Na de recordwarmte in de late herfst van vorig weekend, met bijna 17 graden aan de kust van Småland, lijkt de novemberkou zich nu over dit land te verspreiden. Op verschillende plaatsen in Götaland, ons gebied (zie het kaartje), en Svealand kan de eerste sneeuw vallen. Aan de andere kant lijkt de milde herfst tot nu toe ertoe bij te dragen, dat de sneeuw moeilijk blijft liggen. “Tegen het einde van de week wordt verwacht, dat de zuidoostelijke tot oostelijke wind sneeuw- en regenbuien zal veroorzaken vanaf de Oostzee”. En daarmee kregen ze al gelijk. Hoewel er niet heel veel van dat witte goedje viel. “Als er op vrijdag, zaterdag en zondag sneeuw valt, is er kans op gladheid op de wegen. Ook al smelt de sneeuw op de meeste plaatsen meteen weer. Met de temperatuur rond het vriespunt, en zelfs even lager, zal de neerslag op de wegen bevriezen. Daarom is het wellicht een aanrader om op winterbanden te gaan rijden en in het verkeer een beetje voorzichtig te zijn.” Oh kee. We zijn gewaarschuwd!