Het was vanochtend daadwerkelijk witter! Ietsjes witter dan gisteren! Zelf had ik verwacht, dat er nu een paar centimeter zou liggen. En dat lag er ook wel. Alleen niet op elkaar, maar naast elkaar… Het was daarentegen wel erg koud. Nou is minus drie wat de thermometer aangaf nog niet eens zo veel, maar er stond een straf windje. Eentje uit het noorden en die maakte het zo “fris”! Nee, om voor je lol naar buiten te gaan deed je echt niet!
Vanochtend had ik natuurlijk weer op Klart gekeken. “Wat hebben ze vandaag voor ons in petto?” Links staat het plaatje zoals die gisteren door ze werd vermeld. Rechts die van nu.
Er zijn verschillen waar te nemen. Zo stond er voor vandaag 5,4 millimeter sneeuw, wat nu nog slechts 4,2 is.
Voor morgen de 20ste hadden ze eerder 2,4 millimeter voorspeld en vandaag verwachten ze voor morgen naar 5,8. En zelfs voor maandag staat er sneeuw.
De temperaturen in beide overzichten verschillen niet veel.
Het overzicht voor de komende week is toch wel heel anders. In het lijstje van vanochtend zien we begin van de week regen en dinsdag een nachtvorst van minus 7 graden. Dat stond gisteren voor maandagnacht! Vanaf aanstaande zaterdag zijn zowel, de temperaturen overdag, als voor de nacht weer boven nul en stelt de neerslag eigenlijk niets voor.
Zo te zien moeten we de komende twee dagen zoveel mogelijk van de sneeuw genieten, want daarna is het eerst weer over! Maar wie weet: morgen kan de voorspelling weer heel anders zijn… Het weer: het blijft ons toch weer bezighouden…
Gisteren al vroeg stopte het “blauwe autootje” weer bij onze brievenbus. Dat is de bezorger van reclamefolders. Hij was dit keer een dag eerder dan normaal. Nou weten we inmiddels, dat de Zweed graag eet en dat werd weer eens duidelijk gemaakt door het aangeboden drukwerk. Naast een enkele andere folder, eentje van een bouwbedrijf, bestonden ze alleen maar uit aanbiedingen van etenswaren! De supermarkten uit onze omgeving waren allemaal vertegenwoordigd. Ica, Coop, Hemköp, Lidl en Willy:s. De ene met een nog mooiere brochure dan de andere. En wat te denken van de aanbiedingen zelf! De supermarkten hebben de kerst ook al volledig in het hoofd! Net als de overige winkels trouwens! En het is allemaal zo lekker… Nu weet ik waarom de folders eerder kwamen: heb je een dag langer om het lekkers te kopen!
Heiko ging vanochtend wel naar buiten, ondanks de sneeuwbui! Althans, af en toe ging hij naar buiten. Hij wilde aan het kloven. De stammen van gisteren, die uit ons bosje kwamen, lagen nu immers in de garage. Daar moeten ze niet te lang liggen, want ze zijn nat en dan kunnen er snel schimmels op komen. Nat hout moet buiten liggen onder een afdakje, zodat de wind het droog kan blazen. Het moest maar meteen gekloofd worden. Dat was het beste. De klover was deze week ook onderdak gerold, dus alles bij de hand. Het kloven verliep voorspoedig, omdat het hout nog erg nat was. Dat klooft een stuk gemakkelijker dan droog hout. Vooral berkenhout wordt erg taai als het droog is. Ook fijn dat die stapel weer aan de kant is, want er Heiko kennende komt er snel weer iets bij.
Nou had Heiko een slim en erg efficiënt idee: onderdak kloven tot de kruiwagen vol was, dan die leegmaken in houtstek 4 en meteen een volle kruiwagen met gedroogd hout weer mee terug nemen uit houtstek 2 en die naar de stookhok brengen. Zes kruiwagens vol met vers berkenhout ging naar houtstek vier en zes kruiwagens met “van-alles-en-nog-wat-hout” uit houtstek 2 gingen mee terug. Ja, de kist met de grijpvoorraad was alweer leeg. Die was precies een week geleden gevuld. Nu ligt er weer een kuub onderdak. Ben benieuwd of dat ook voldoende is voor de komende week met die lagere temperaturen.
Vanochtend bleek, dat de amaryllis weer een stukje was gegroeid. De beide “knoppen” in het midden van de bol worden groter. Een van de twee laat zien, dat daar de bloemen in zullen komen. Tenminste wat wij met ons “timmermansoog” er van denken. Zou de tweede ook een bloem worden? Op het plaatje staat een plant met in ieder geval vier stuks. Best wel leuk om de bol zo te zien groeien. Dag voor dag, centimeter voor centimeter. “Ga zo door, mijn kind!”
Iets voor de middag stopte gisteren het “gele autootje” van PostNord ook nog eens bij onze brievenbus. Nadat die weer was doorgereden liep ik een kwartiertje later toch maar naar de brievenbus, om te zien wat we hadden gekregen. Nieuwsgierig ben ik dan wel hoor. In de verwachting, dat het alleen folders zouden zijn deed ik het klepje van de brievenbus open. Het was meer! Het fotoalbum voor Heiko zijn vader was er al! Jeetje, dat is snel. Ze hadden voorspeld, dat het de 23ste van deze maand klaar zou zijn. Of eerder. Ze konden het boek dus vier dagen eerder afleveren. Toppie!
Binnen maakten we het pakketje van Önskefoto voorzichtig open. Heiko bekeek het boek meteen, want die was op zijn beurt weer nieuwsgierig naar hoe het er in het boek allemaal uit zou zien. Dat is uiteindelijk toch weer heel anders, dan wat je het op je scherm ziet. Dat is allemaal stukken kleiner. Gelukkig werden er geen fouten ontdekt en daarmee waren we erg tevreden. Wij vinden het een heel mooi exemplaar, dat de veranderingen aan de buitenzijde van ons huis heel goed weergeeft. Nu maar hopen dat Heiko zijn vader het ook mooi vindt… Het album zit weer in de verpakking, want we willen niet dat het beschadigd wordt tijdens de reis naar Nederland.
Maar dat was nog niet alles. Dat was niet het enige wat ik uit de brievenbus haalde. Naast de folders en het album zaten er ook een paar kaartjes in! Van familie hadden we er al eentje gehad en nu zaten er nog twee bij van vrienden. Wat lief! Een hart onder de riem, vanwege de behandeling aan de rug. En ook aan Heiko werd gedacht! Ontzettend bedankt, lieve mensen! Dit doet ons goed!
Nu het fotoalbum voor Heiko zijn vader (en moeder natuurlijk) klaar is, besloot ik om verder te gaan met een ander album. Het Jaarboek van 2021 moet nog verder gemaakt worden. Volgens mij ben ik nog nooit zo laat bezig geweest met het maken van het album van het voorgaande jaar. Het sorteren was nog niet eens klaar en daarom begon ik daar maar mee. Het nadeel van het laten liggen van het boek is, dat je nu niet meer weet wat je allemaal gedaan hebt. Daar ging dan ook veel tijd mee verloren. Toen ik het eindelijk had gevonden kon het verder sorteren weer beginnen.
Later in de middag ging Heiko naar de kelder, naar de garage om precies te zijn. Hij wilde nu eindelijk eens een keer die vervelende, oneffen betonvloer aanpakken. Meteen achter de grote zwarte toegangsdeuren van de garage is er door de vorige eigenaar flink in de betonvloer gehakt. En we vermoeden dat we weten waarom dat is gebeurd. Zeer waarschijnlijk zijn de oorspronkelijke garagedeuren vervangen door grotere deuren. De oorspronkelijke deuren waren kleiner (en de onderkant van die deuren zat hoger). Daarvoor was het niveau van de grond buiten ook hoger. De betonvloer was op die buitenhoogte aangepast. Toen er andere, grotere (en lager geplaatste) deuren in kwamen, moest er buiten iets uitgegraven worden en binnen een stukje van de betonvloer afgekapt worden.
Dat uithakken was op een grove manier gedaan. Er moest waarschijnlijk snel resultaat geboekt worden, omdat er een auto naar binnen moest. Daarna is er geen energie meer ingestoken. Tot vandaag! Vandaag is de eerste meter van de betonvloer van de garage met een pneumatische boormachine met een beiteltje erin, helemaal vlak gemaakt. Nou ja, helemaal vlak natuurlijk niet. Daarvoor zijn er vier zakjes met beton gekocht. De grote oneffenheden zijn in ieder geval weggebeiteld en waar het beton nog teveel omhoog liep richting de deuren is ook behoorlijk wat weggehaald. Een paar uur later en een halve kruiwagen vol brokken beton later, vond Heiko het welletjes. Alles werd goed aangeveegd en daarna gestofzuigd. Misschien morgen nog een keer goed schoonmaken, afspoelen met water en daarna echt gladstrijken met nieuwe beton.
En wat eet je met dit weer? Natuurlijk: een stamppotje! Heiko had al een poosje over stamppot uien met leverworst “gezeurd”. Om hem het zwijgen op te leggen, kookte ik dat vandaag dan maar. Veel werk is het niet, alleen ga je er wel bij huilen. Niet alleen de aardappelen moesten geschild worden: ook de uien en die zetten de traanbuizen in werking. Het eten smaakte ons ondanks dat heerlijk. Maar denk je dat Heiko nou zwijgt? Nee hoor: hij praat gewoon door!