Een zonnige dag met een grijs randje

Het was vandaag een heerlijke zomerdag. De weersverwachtingen gaven aan, dat het een warme, maar bewolkte dag zou zijn in Ödarp. Gelukkig zaten ze er naast wat die bewolking betreft. Het was een stralende dag met temperaturen rond de 26 graden. In Nederland was het zelfs nog een paar graden warmer zagen we. Sterkte daar! Voor ons is deze 26 graden al meer dan voldoende. Uiteraard hebben we er wel af en toe even van genoten door op een stoel, afgewisseld met een ligbedje, in de tuin te gaan liggen. Daarbij dwaalden onze gedachten nog wel weer af naar gisteravond. Naar het gemiste concert van André Rieu, de koning van de wals. Het eerste grijze randje van vandaag. Normaliter zouden we vanochtend wakker zijn geworden in een mooi hotel in Oslo, na een spetterend optreden van André en zijn orkest. Helaas, helaas, het mocht niet zo zijn. Een tweede aanleiding voor een grijs randje, is het feit dat het vandaag de verjaardag was van mijn overleden broertje, Eddy. Hij had vandaag 53 jaar oud moeten worden. Helaas mocht ook dat niet zo zijn…

Vandaag kregen we een brief van het ziekenhuis van Eksjö. Van de afdeling “smärtenheten”. We dachten daarvoor naar Jönköping te moeten, maar we houden het dichterbij. De afdeling pijnbestrijding had het verzoek van de huisarts ontvangen. In de brief stond vermeld, dat ze me, zo snel ze mij hebben ingepland, een oproep sturen voor het bezoek. Volgens “de zorggarantie” heb ik recht op het krijgen van een onderzoek binnen 90 dagen. Slik… Dat betekent, dat de afspraak de volgende week gemaakt kan worden, maar ook medio september… We gaan uit van het positieve en hopen binnen een paar weken een afspraak te hebben!

Vanmiddag ging Heiko verder met het kloven. De laatste dikke blokken van de sparrenboom gingen er dit keer echt aan! Eigenlijk waren de blokken te dik voor de klover. Het ging namelijk om de onderste stukken van de dikke stam. Door de blokken een paar keer onder de bijl te draaien en zodoende de bijl vanaf verschillende kanten door de stam te laten drukken, lukte het om alles doormidden te krijgen. Soms moest de bijl er nog even aan te pas komen, omdat de taaie vezels van de sparrenboom niet los wilden laten. In kleine blokjes werd het hout vervolgens gestapeld. Op de pallets, houtstapel nummer vier, ligt nu ongeveer vier kuub te drogen. Ze zeggen hier, dat hout dat vóór midsommar is gekloofd, de komende winter al gestookt kan worden. Dat is echter niet de intentie. Dit hout mag twee jaar drogen. Er ligt nu 80 kuub hout. En als je nu denkt dat het klaar is, heb je het mis! En liggen op verschillende plaatsen in onze tuin, in ons bosje en aan de overkant van de weg nog een aantal stammen die gezaagd moeten worden en daarna gekloofd. De klover is voorlopig is nog niet werkloos. En Heiko ook niet.

Ebba volgde mij de hele tijd toen ik door de tuin liep. Als een hondje liep ze achter mij aan. Met geluid: bijna bij elke stap miauwend. En als ik stilstond ging ze aan mijn voeten liggen. Uiteraard met het idee, dat ik haar dan zou aaien. Ohhh… Zo lief… Daar moest ik uiteraard wel een paar foto´s van maken. Ik zal jullie niet bestoken met alle foto´s, maar met slechts een hele kleine selectie.

Voor de tweede keer deze week werd de grill aangestoken! We hadden nog voldoende worstjes, hamburgers en vlees op satéstokjes in de diepvries. Het mooie weer nodigde uit tot deze vorm van “dineren”. Het vuurtje werd weer gestookt en de gieter met water ernaast gezet. Zo langzamerhand wordt het wel weer droog in de natuur en kan een klein vonkje een hele grote bosbrand veroorzaken. Dat willen we uiteraard niet graag op ons geweten hebben. Veiligheid voor alles! Het vlees smaakte weer prima. Dit keer hadden we er patatjes uit de oven bij en alles werd extra op smaak gemaakt met barbecue sauzen. Een biertje erbij en goed gezelschap. Wat wil je nog meer? Dit is genieten in al zijn eenvoud!

Terwijl we zaten te grillen zag ik engeltjes in de lucht boven ons hoofd. Vreemd gevormde wolken, die me toch werkelijk aan engeltjes deden denken. Zou het dan toch zo zijn, dat mijn veel te vroeg overleden broertje erbij was en misschien zelfs samen met mijn moeder? Dat ze me nu vanuit de hemel blijven volgen en stilletjes over mij, ons waken? We weten het niet, maar de gedachte daaraan doet me in ieder geval goed. Ik geloof erin en dat geeft me kracht en vertrouwen voor de toekomst…