Goedemorgen, op deze bijzondere morgen! Alsof de zon wist, dat er vandaag eentje jarig was in huize Leugs te Ödarp. Die zon was vanochtend de derde, die mij feliciteerde. De eerste trouwens op een dergelijke originele en stralende manier. De eerste twee schriftelijke felicitaties had ik rond middernacht op mijn mobiele telefoon ontvangen. Het waren WhatsApp berichtjes. Waren Jan uit Assen en Sia uit Slochteren nou nog zo laat op, of juist zo vroeg? De zon kon in ieder geval niet tegen deze twee op qua tijd. Toch was deze opkomst om half acht ook fantastisch. Het beloofde een hele mooie, zonnige verjaardag te worden…
Dat bleek daadwerkelijk zo te zijn. Toen ik vanmorgen in de kamer kwam, zag ik dit tafereeltje. Nou ja zeg! Dan voel je je toch meteen jarig? Op mijn bureau lagen diverse cadeautjes, kaartjes, een slinger en een ballon. Er brandden zelfs een paar kaarsjes! Geen 58 stuks hoor. Heiko was gestopt bij 10 stuks en hij had ze op een stukje kaas geprikt! De bovenkant van de taart die gisteren gemaakt was, is erg zacht door de slagroom, respectievelijk de mokka. Daar blijven geen kaarsjes in staan. Daarom had hij een stukje kaas afgesneden. Er was volgens Heiko op de taart ook geen ruimte geweest voor zoveel kaarsjes, zodat hij tien “symbolisch” voldoende vond. Leuk!
Van Heiko kreeg ik een mooie kaart, een nieuw camerastatief en een radio-cd speler. Eerder deze week gaven we al aan, dat de radio-cd speler in de tvättstuga kapot was. Die speelde de cd´s niet meer af. Tijdens het strijken was het zodoende wel erg stil en dat maakte het strijken nog vervelender. Nu kan ik weer met veel luisterplezier de overhemden van Heiko strijken… Verder lag er een fotocamera statief, omdat de oude kapot was gegaan. Nu kunnen we weer het veld in, om mooie foto´s te maken of bijvoorbeeld een groepsfoto maken als er visite is. Er was trouwens ook een kaartje van Ebba bij, die mij feliciteerde en bedankte voor de goede zorgen van het afgelopen jaar. Heel lief. Voordat ik de cadeautjes in ontvangst mocht nemen, moest ik natuurlijk wel eerst de kaarsjes uitblazen…
Van Heiko zijn ouders had ik een pakketje gekregen. Die hadden ze vorige week donderdag op de bus gedaan en het was precies een week later door PostNord bij ons bezorgd. Heiko had de brievenbus donderdag leeggehaald en dat pakje en enkele kaartjes voor mij verstopt. Alleen de nota´s had hij aan mij gegeven. Hmmm… Erg selectief in het doorgeven van de post, die jongen. Die kaartjes en dat pakje had hij in de Volvo gelegd, vertelde hij me vandaag. Wat een verrassing!
In het pakketje zat een mooi kookboek met heerlijke recepten zag ik al heel snel, een kookschort en twee ovenwanten. Iets wat ik absoluut vaak gebruik. Ik mag immers erg graag koken en bakken. Helemaal goed! In het pakje zat ook nog een kaartje en een mooi getypt verhaal. Prachtig hoor. Daar had ik totaal niet op gerekend. Even later belden Heiko zijn ouders nog via Google Duo om mij te feliciteren. Ik voelde me toen al echt 100% jarig. En dat ging door, want meerdere felicitaties bleven binnenkomen…
Nadat er een aantal WhatsApp berichtjes waren binnen gekomen en vele reacties via Facebook waren ontvangen (en zoveel mogelijk ook beantwoord waren), was het de hoogste tijd voor een kopje koffie. Mét gebak natuurlijk. Het was aan mij de eer om de taart aan te snijden. Voor Heiko een stuk uit de halve taart met slagroom en voor mij een stuk uit de andere helft met mokka. Beide helften zagen er behoorlijk lekker uit. Dat kan ik makkelijk schrijven, want ik had de taart uiteindelijk gemaakt… Maar “onpartijdige” Heiko kan het beamen.
We wilden net een eerste hapje van het gebak nemen, toen mijn neef Sietse belde. Ook hij wilde mij feliciteren met het volgemaakte 58ste levensjaar en met het begin van mijn 59ste. Heel attent. Vrij snel na dat telefoongesprekje kwam er een mailtje binnen van onze trouwe lezeres Wilma! En later nog van Wilfred en de rest van de “Smitjes”! Wat een aandacht! Lief, heel erg lief allemaal. Overigens niet alleen verjaardag wensen, maar ook nog steeds beterschapswensen. Uiteindelijk begonnen we aan de koffie met het gebak en die smaakte ons uitstekend.
Op je verjaardag ga je niet aan het werk als het enigszins kan. Geen huishoudelijke taken voor mij vandaag en ook Heiko zou vandaag niet naar buiten gaan, om bijvoorbeeld met hout te spelen. Na de koffie haalde ik daarom een paar spellen van boven en namen we samen plaats aan de keukentafel. Ik moest toch naar boven, omdat ik koffie op mijn kleren had gemorst. Mijn 59ste levensjaar begint goed… We kozen voor het spel Triominos. Het was al een tijdje geleden, dat we dat voor het laatst hadden gespeeld. Het eerste partijtje was meteen winst voor mij, maar daarna won Heiko 5 spelletjes op rij! Ik leek glorieus ten onder te gaan, alleen liet ik dat natuurlijk niet gebeuren. Ebba kwam ook nog even bij ons kijken en sprak mij een beetje moed in. Waarschijnlijk dankzij haar aanwezigheid, de rust en het vertrouwen wat ze uitstraalde, kwam ik nog heel sterk terug. Uiteindelijk werd het 5 – 4 voor Heiko. Gefeliciteerd jongeman! Toen had ik lang genoeg gezeten op de harde keukenstoel. Tijd voor een beetje verandering.
Het was nog steeds een prachtige zonnige dag. Ideale omstandigheden om eventjes aan de rit te gaan. Er ligt nog steeds voldoende sneeuw op de paden in het bos, waardoor een wandeling voor mij nog geen optie is. Doodsbenauwd dat ik uitglijd en mijn rug opnieuw beschadig. Dat risico nemen we niet. Daarom stapten we in de Hyundai en reden we een rondje over asfaltwegen, omdat die redelijk vlak zijn. Heiko reed, zodat ik de kans had om goed om me heen te kijken. Een klein ommetje richting Hestra en via Liden, onderaan het grote Västra Lagern meer en weer terug via Bordsjö naar Ödarp. Een ommetje van een uurtje ongeveer en dat was weer net lang genoeg. Maar het rijden door de mooie omgeving met sneeuw overal, een blauwe lucht en het zonnetje erbij compenseert een hoop.
Helaas geen wild gezien op een haastige haas na. Jeetje, wat had die de sprint ingezet toen hij ons zag of hoorde aankomen! Op het laatste stukje van de route dacht ik nog wel in het gras een ree te zien en vroeg ik Heiko om even een klein stukje achteruit te rijden. Heiko had de ree niet gezien en dat die er toch stond wilde ik met een foto bewijzen. Ehhh… Toen ik inzoomde bleek het om een boomstronk of boomwortel te gaan… De aftakeling is begonnen! Op de weg naar Hestra kwamen we langs de bierbrouwerij van Nääs. Daar lopen altijd schapen. Bijzondere schapen. Nu liep er zelfs eentje met twee koppen! Het bewijs staat hieronder.
Het was wederom een bijzondere verjaardag. Twee jaar geleden had ik op deze dag nog visite. Terwijl in Nederland de eerste besmetting met Covid-19 een feit was. Dat was ook de reden, dat er vorig jaar geen visite ontvangen mocht worden. Dit jaar waren we met z´n tweetjes, vanwege de rugklachten, die de laatste week erger was geworden. Dan heb je niet zoveel zin in drukte. Toch hoor je mij niet klagen, integendeel. Ik ben niet alleen door Heiko verwend, maar eveneens (digitaal) verwend door familie en vrienden. Daar ben ik iedereen ontzettend dankbaar voor!
