Vanochtend werd het me even te veel. De laatste vijf weken in het korset, niet kunnen doen wat je graag zou willen doen: de muren kwamen op me af. Twee dagen geleden waren we even kort met de auto weggeweest, hier in de omgeving en het was fijn om weer iets anders zien. Tegelijkertijd was het achteraf vervelend, omdat ik extra rugpijn kreeg door het zitten en het stoten van de auto op de oneffenheden van de weg. Vanwege mijn stemming, stelde Heiko desondanks voor om weg te gaan. De gevolgen van de korte rit van zondag weerhield me er eigenlijk van om al zo snel weer in de auto te stappen, maar in de veronderstelling, dat de autoweg veel vlakker is en zodoende beter te berijden zou zijn, besloten we om toch weg te gaan. Soms wil je iets doen, waarvan je eigenlijk wel weet dat het misschien niet zo verstandig is… Ik moest er gewoon even uit. Winkelen bij Ikea in Jönköping was het doel. Maar eerst werden er door Heiko nog een paar paadjes geschoven: er lag weer een laagje sneeuw! Hier en daar waren er zelfs duintjes gevormd. Mooi om te zien, minder mooi om doorheen te moeten… Nog even de voorruit schoon en toen was het precies twaalf uur toen we vertrokken.
Het eerste gedeelte van de weg, vanaf huis naar weg 32, was twintig minuten lang spannend. We moesten immers via het “kronkelpaadje” van Bordsjö naar Blå Grindar. Het was wel een schitterende route hoor. Met al dat sneeuw, het zonnetje erbij, nagenoeg strakblauwe lucht… Zucht… Daarna reden we op mooi vlak asfalt tot aan Huskvarna en Jönköping toe. We parkeerden de auto voor de uitgang van Ikea en liepen als eerste naar de afdeling klantenservice. Op 28 januari had Heiko gebeld met de klantenservice van Ikea in verband met de kapotte keukenkraan. Nou ja kapot: hij draaide erg zwaar, waardoor de hele kraan meeging. De monteur, die er op verzoek van Ikea naar moest kijken, constateerde dat de fout in de kraan zat. Het oordeel van die expert gaf recht op een nieuwe kraan.
Er zat namelijk 10 jaar garantie op. Met de oude kraan meldden we ons bij de balie. De dame die ons hielp moest even navragen of de 10 jaar garantie ook gold, voor een artikel dat bij Ikea in Groningen was gekocht. Destijds was die kraan namelijk niet in voorraad in Jönköping en aangezien we toen vrij snel na de aankoop van onze keuken naar Nederland reisden, kochten we er een bij de vestiging aldaar. Dat bleek geen probleem te zijn en na enkele administratieve handelingen kregen we een nieuwe kraan mee naar huis. Perfect geregeld door Ikea!
Hierna gingen we de winkel in. We hadden een tweetal dingetjes op een lijstje staan, waar we even naar wilden kijken. Maar niet alleen naar die twee artikelen. We wilden, met name ik, ook gewoon even lekker rustig winkelen. Op ons dooie akkertje wandelden we door de grote winkel, waar het bijzonder rustig was. Aan het einde van de route, op de eerste verdieping, stopten we bij het restaurant. We combineerden het nuttige met het aangename. Nuttig, omdat we beide wel heel graag even wilden zitten en aangenaam, omdat we er gingen eten. Nadat we lang genoeg hadden gezeten en de inwendige mens aan zijn trekken was gekomen, vervolgden we onze strooptocht op de onderste verdieping van deze grote winkel. Tjonge, wat hebben ze toch altijd mooie, slim bedachte en nuttige dingen bij Ikea. Wij genieten er elke keer weer van.
De artikelen die we zochten vonden we. En meer… Zo gaat dat als je bij Ikea rondloopt. We kochten onder andere een balanskruk voor achter het bureau. Zo´n kruk hadden we eerder in Blijham al, maar die is op enig moment gesneuveld. Verder lagen er nog een paar kleine artikelen in ons winkelkarretje. Niet eens zo heel veel eigenlijk. In ieder geval wel meer dan er op het lijstje stond. Toen we wilden afrekenen konden we echter geen bemande kassa vinden! Een vriendelijke medewerkster wees ons op de scankassa´s. Ja, die hadden we wel gezien, maar we wilden eigenlijk via een “echte” kassa. Wat bleek: die was er niet meer! Er waren vanaf nu alleen maar meer zelfscankassa´s! In Groningen deden we dat ook wel eens, echter nu blijkt het geen optie meer te zijn: het moet! Oh kee…
Na de kassa´s zagen we in het winkeltje met de etenswaren, dat er semlor (een soort moorkop, maar dan zonder chocolade) werden verkocht. Daar is Heiko gek op en daarom namen we er twee voor hem mee. Verderop kochten we ons nog een kop koffie, alvorens we de reis naar huis weer zouden aanvaarden. Tot onze grote verbazing moesten we hier ook al (net als bijvoorbeeld bij de McDonalds) bij zo´n bestelzuil onze koffie bestellen. Even later kregen we van een medewerkster twee bekertjes, waarna we ook nog eens zelf de koffie moesten inschenken! Het is niet alleen maar meer een winkel waar je kasten in een doe-het-zelf bouwpakket koopt, maar ook doe-het-vooral-lekker-zelf winkel als je je boodschappen wilt afrekenen en als je bijvoorbeeld koffie wilt hebben.
Voor in de tvättstuga wilden we graag een nieuwe radio cd-speler hebben. Het is altijd wel gezellig, om tijdens het knutselen, tijdens het doen van de oefeningen, het darten en tijdens het strijken, een beetje muziek op de achtergrond te hebben. De radio cd-speler, die we van Heiko zijn ouders hadden meegekregen vorig jaar, was “overleden”. De cd´s werden niet meer afgespeeld. Naast Ikea zit een grote winkel van Elgiganten en daar keken we naar een nieuwe. Helaas vonden we niet wat we zochten. Wel vonden we daar een nieuw statief voor onze fotocamera. De oude was door het vele gebruik kapot gegaan. De nieuwe is een mooi verjaardagscadeautje voor mij.
Voor de radio cd-speler reden we nog snel even door naar de Media Markt. Daar lieten ze ons uit twee modellen kiezen. Twee maar! Ze worden niet meer gemaakt. Er is een grote keuze in losse luidsprekers, waar je je muziek vanaf je mobiele telefoon via Bluetooth op af kunt spelen, maar cd-spelers waren er helemaal niet meer. Jeetje: we worden (gelukkig) oud. We konden ons vinden in een van de twee modellen en daarmee had ik al een tweede cadeau voor mijn verjaardag. Heel blij mee!
En daarna snel naar huis. In de wetenschap, dat we vervolgens pas een uur later thuis zouden zijn, kreeg ik het ineens Spaans benauwd. Ik had in de loop van de dag al spijt gekregen van mijn besluit om naar Jönköping te gaan vandaag en het vooruitzicht van nog een uur in de auto hobbelen was de bekende druppel. Het was achteraf gezien zó onverstandig… Geradbraakt kwamen we thuis. Niet alleen ik trouwens, ook Heiko had last van zijn rug. Sinds enkele maanden heeft hij last van zijn ischias spier, waar de fysiotherapeut hem niet vanaf kon helpen. Stilletjes hoopt hij dat het door een beetje rust en “gewoon doen” over gaat, maar daar lijkt het nog niet op. Gelukkig hadden we al warm gegeten en konden we nu volstaan met een broodje en een kop koffie. Daarna gestrekt op de bank.
Dat we niet te laat naar bed gingen zal je niet verbazen. Wat ons overigens verbaasde, was dat er nog iemand tegenover ons in het bos aan het werk was! Om half tien nog! Het was zo´n machine, die de gezaagde bomen bij elkaar zoekt en op stapels legt, een forwarder. We hadden hem eerder vanavond al wel gezien, rond een uur of zeven en daarna er geen aandacht meer aan geschonken. We denken, dat het bedrijf wellicht de opdracht aangenomen heeft en daarbij de klus voor een bepaalde tijd moest klaren. Want waarom ben je nog om half elf (toen ik nog wakker was) nog in het bos aan het werk?
Nog even een feitje: de eerste kraanvogel is alweer waargenomen bij het Hornborgasjön. Op het kaartje ter plekke van de rode stip ligt dat meer. Het meer ligt tussen Skara, Skövde en Falköping. De eerste van de vele duizenden kraanvogels die jaarlijks het meer bezoeken is geland, kondigde de provinciale raad van bestuur van Västra Götaland aan. De vogel werd in het afgelopen weekend waargenomen. De kraanvogel werd gezien in het zuidelijke deel van het meer. Het is waarschijnlijk de eerste van ongeveer 20.000 kraanvogels die ieder jaar op dezelfde plaats nestelen. Langzaamaan komt de lente eraan en de zogenaamde trandance (de kraanvogeldans, tran is kraanvogel) gaat dan beginnen. “De grote zwermen kraanvogels komen meestal eind maart naar ons toe, dan hopen we ze hier weer te kunnen ontmoeten”, zegt de natuurdirecteur. Tot eind april kunnen toeschouwers de tienduizenden vogels bij het meer bewonderen.
