Vandaag was het dan toch zover. Om twee uur werden we bij de dierenarts verwacht met ons dametje Ebba. Vorige week maandagavond zagen we, dat ze op drie pootjes liep. We keken het toen een dag aan en besloten de volgende ochtend toch maar de dierenarts in te schakelen. We kregen een afspraak over twee dagen, vorige week donderdag. Diezelfde ochtend verraste Ebba ons door weer gewoon op dat pootje te lopen en het leek alsof er niets meer aan de hand was. Aan haar pootje was niets te zien, behalve dat ze er erg flink aan had geslikt. Omdat ze er weer gewoon op liep trokken wij de conclusie, dat ze het probleem aan haar pootje zelf had opgelost. We lieten haar zodoende weer naar buiten gaan. Dát bleek achteraf een verkeerde beslissing te zijn geweest. Toen ze terug kwam liep ze weer op drie pootjes en ook de volgende dag nog. In het weekend konden we niet naar de dierenarts bellen, zodat we de ontwikkelingen aan haar pootje verplicht moesten aanzien. Ze liep er wel weer op, maar niet op de volle voet. Meer op haar tenen eigenlijk. We besloten om dinsdagochtend toch maar weer een afspraak te maken met de dierenarts en daar konden we vanmiddag terecht.
Terwijl we buiten stonden te wachten, tot de lunchpauze tussen een en twee uur voorbij was, zagen we in de verte een enorme dikke zwarte rookwolk stijgen. Bij een paar huizen tegenover de dierenarts, maar net aan de andere kant van het spoor. We hoorden nog geen sirenes, maar dat kon alleen maar een kwestie van tijd zijn. En inderdaad. Een paar minuten later reed er een rood autootje, een verkennend voertuig, van de brandweer met gillende sirene voorbij. Gevolgd door een tweede voertuig met evenveel lawaai en blauw zwaailicht. De zwarte rookpluim leek inmiddels flink af te nemen in intensiteit, echter toch kwam er nog een bluswagen aan te pas. Die zagen we later in een straat staan, die we na ons bezoek aan de dierenarts passeerden. Blijkbaar was het geen grote uitslaande brand, want het bleef beperkt tot een blusvoertuig van de brandweer en de rook was inmiddels verdwenen. En dus de brandhaard ook. Voor ons was het wel duidelijk, dat er iets van rubber in de brand heeft gestaan. De rook was immers zo zwart. Misschien een paar autobanden op een vuurtje gegooid?
Precies om twee uur ging de deur van de dierenartspraktijk open en konden we naar binnen. We melden ons aan bij de receptie en werden meteen naar een behandelkamer gebracht. Daar zou de dierenarts snel bij ons komen, vertelde de dame van de receptie. Om iets over twee kwam er inderdaad een dierenarts binnen en begon Ebba te onderzoeken. Ik had haar al uit de reismand gehaald, om haar alvast iets te laten wennen. Ze was enorm gestrest door de geluiden buiten. Ze kroop helemaal weg in mijn jas. Eerst had ze buiten die twee luide sirenes gehoord en even later ook nog een hele lange goederentrein die voorbij kwam razen. Geluiden, die Ebba niet kent en waar ze erg zenuwachtig en angstig van werd. De dierenarts bekeek de poot, maar zag niet direct een probleem. Hij stelde voor, om Ebba een roesje te geven, zodat hij in alle rust de poot verder kon bekijken. Hij zou even iets van de vacht wegscheren en daarna zien wat er eventueel in het vlees bij haar pootje zou zitten. Wij gingen akkoord, waarna hij vertelde dat we Ebba tegen vier uur weer op konden halen.
In de behandelkamer zagen we een papier aan de wand hangen met belangrijke informatie. Vanaf 1 januari 2023 is het verplicht in Zweden om een kat te laten chippen en registreren. Een nieuwe wet verplicht dat. Nou, dat gaan we dan maar doen na 1 januari. We verlieten de dierenkliniek om half drie. Gelukkig hadden wij de nodige boodschapjes die we wilden doen en daarmee werd die anderhalf uur “wachten” niet echt wachten, maar kwam het ons feitelijk heel goed uit. Een paar winkels werden bezocht voor de wekelijkse boodschappen en de apotheek. Voor mijzelf moesten we herhalingsmedicijnen halen en ook meteen voor Ebba. De dierenarts had dat al gemeld, voordat we de behandelkamer uitliepen. Dat gaat allemaal digitaal en erg snel. Gelukkig waren de medicijnen voor mij en voor Ebba in voorraad en hadden we alle boodschappen ook precies binnen de beschikbare tijd gedaan. Om iets na vier uur stapten we de dierenkliniek weer binnen. De dierenarts bracht ons verslag uit. Ebba had haar pootje opengehaald aan iets scherps vertelde hij. Dat kan een tak geweest zijn, een stuk glas of een stuk ijzer. In die wond, die duidelijk zichtbaar werd na het wegscheren van een stukje vacht, was een ontsteking ontstaan. Daardoor moest de wond opengemaakt worden, werd het van binnen schoongemaakt en kreeg Ebba zes hechtingen in haar pootje om de huid te dichten.
De medicijnen waren tegen de pijn en infecties. We bedankten de man vriendelijk, waarna hij ons Ebba bracht. Nog even bijna €.400,- (!) afrekenen bij de receptie en toen snel naar huis. Ebba was nog een beetje afwezig door de narcose. Om ervoor te zorgen, dat ze niet aan de hechtingen zou gaan slikken, had ze een plastic kap om haar kopje gekregen. Thuis lieten we haar uit de reismand en werd ze uiteraard getroost. Toen we haar daarna in de kamer lieten werd ze echter korte tijd enorm wild. Ze was in paniek door die plastic kap. Ze botste overal tegenaan. Heel erg zielig ging ze tenslotte ergens in een hoekje zitten, half achter een gordijn. En die ogen! De pupillen nog zo groot. Bah, geen leuk plaatje. Hopelijk voelt ze zich morgen snel weer iets beter. Uiteraard kreeg ze veel aandacht van ons, maar echt helpen konden we haar op dat moment niet.
De vele neerslag van de laatste tijd in de vorm van regen, regen en nog eens regen heeft in ons beekje en ons vijvertje weer gezorgd voor hoog water. Het water stroomde wederom over de gemetselde stuwdam en trad ook op andere plaatsen buiten zijn oevers. Tjonge, wat gaan daar een aantal litertjes doorheen! Toevallig hadden we het gisteren met Rob en Marijke over het drinken van water uit een beekje of een meer. Zij hebben een “apparaatje”, waarmee ze op een zeer eenvoudige manier het water uit een beekje of meertje kunnen zuiveren, waarna ze het kunnen drinken. Het apparaatje heet een Geopress Purifier. Een drinkfles met daarin een filter, die ongeveer 350 keer gebruikt kan worden. Dat betekent 250 liter schoon water.
Het filter haalt enorm veel bacteriën en virussen uit het beek-water. Zodoende hebben ze altijd water bij de hand als ze een lange wandeling maken van meerdere dagen. Het scheelt een hoop gewicht in hun rugzakken. Een liter water weegt immers een kilo. Meerdere dagen onderweg betekent meerdere liters water meenemen, zeker voor twee personen. Dat hoeft dus niet, dankzij dat apparaatje. We denken eraan, om zelf ook zo´n ding te kopen. Er was inmiddels een verbeterde versie en die wilden Rob en Marijke ook bestellen. Die was onder andere te koop bij de online winkel van “Naturkompaniet” en kost ongeveer €.100,-. Erg handig als je onderweg bent en dorst hebt. Standaard in de rugzak zo´n ding!
Twee dagen geleden schreef ik het verhaal over de toenemende oorlogsdreiging. Dreiging in de vorm van cyber aanvallen, verstoringen van de telecommunicatie of energievoorziening en vele andere mogelijkheden. Vandaag lazen we over een nieuwe campagne van MSB (Myndigheten för Samhällsskydd of Beredskap). MSB is overheidsinstantie, welke verantwoordelijk is voor het ondersteunen van de paraatheid van de samenleving, bij ongevallen, crises en civiele bescherming. Er worden met ingang van deze week meer dan 120.000 brieven verstuurd naar jongeren, die dit jaar 16 worden. De brieven bevatten informatie over het feit, dat ze kunnen worden opgeroepen voor totale verdediging in geval van oorlog. Tot nu toe is dat nog nooit gebeurd. De jongeren, jongens en meisjes, kunnen bijvoorbeeld taken krijgen, zoals het helpen met uitdelen van voedsel en water, het wijzen van de weg of het uitdelen van informatie. Men wil hiermee de kennis van jongeren vergroten over hun plichten. Daarom de ruim 120.000 brieven met informatie en een kort verhaal over het onderwerp. Ook deze week start er een podcast gericht op jongeren, waarin mede duidelijk wordt gemaakt, dat iemand in de leeftijdsgroep van 16 tot 70 jaar is onderworpen aan de totale verdedigingsplicht. Mocht er in Zweden een verhoogde noodtoestand of oorlog komen, dan moet iedereen uit die groep erbij betrokken worden. Het is positief dat iedereen weet wat hij moet doen. “Je wilt opkomen voor je land en kunnen helpen” zegt een jongen van 16 jaar. Dat de brief ook andere vormen van reacties oproept mag duidelijk zijn…
In Zweden zijn de laatste maanden veel drones boven strategische plaatsten gesignaleerd. Bij bijvoorbeeld militaire vliegvelden en legerbasis, maar ook boven kerncentrales. Nu komen er eveneens meldingen vanuit Noorwegen. Daar is hetzelfde gaande. Het nachtelijke drone-alarm op Flesland Airport in Noorwegen is de laatste weken een aantal keren afgegaan. Volgens de Noorse veiligheidspolitie blijven ze bij hun standpunt, dat er een verhoogde veiligheidsdreiging vanuit Rusland komt. Men houdt er rekening mee, dat het sabotagerisico tegen Noorwegen nu reëler is dan voor de oorlog tussen Rusland en de Oekraïne. Op verschillende locaties in ons buurland zijn de afgelopen weken dus meerdere drone-waarnemingen gedaan. De veiligheidspolitie neemt nu de onderzoeken voor hun rekening.
Slechts een half uur nadat gisterochtend vroeg de eerste meldingen binnenkwamen over drone-activiteit op Flesland Airport in Bergen, kreeg de politie ook een melding binnen van een mogelijke waarneming van een drone in het gebied rond het militaire station Haakongsvern. Zondag nog sloot de Noorse luchtvaartautoriteit Avinor het luchtruim boven de luchthavens van Stavanger en Haugesund na gelijke alarmen. Gisteren werd de politie ook gewaarschuwd, dat er een verdachte drone was gezien bij een gasfabriek in de gemeente Tysvær in het zuidwesten van Noorwegen. “Het is een nieuwe situatie van het veiligheidsbeleid. We hebben onze nucleaire paraatheid van A tot Z doorlopen”, zegt de Noorse premier.
Wij genieten ondanks bovenstaande toch van alles en iedereen om ons heen.