“Gaan we vandaag naar Nässjö of toch morgen?” Dat was de vraag gisterochtend aan het ontbijt. We hadden een paar dingen die we in Nässjö moesten doen en dat konden we dan combineren met de wekelijkse boodschappen. We keken op de telefoon naar de weer-app en besloten om toch maar deze dag te gaan. Dan zou het namelijk droog blijven. Morgen zouden er kleine buien, verspreid over de dag komen. Aangezien we de boodschappen graag droog in de auto zetten, reden we vandaan dan maar tegen tien uur via weg 32 naar Eksjö en door naar Nässjö.
Op het tweede deel van de weg, waar zo hard aan gewerkt is de laatste maanden, was het bijzonder rustig. We konden wel zien dat ze veel hadden gedaan, maar nu lag het stil. De vakantieperiode is blijkbaar nog niet voorbij. Al zal dat vast niet zo lang meer duren. We vermoeden, dat alles volgende week weer op gang komt. Volgens de informatieborden langs de weg is het project overigens pas medio 2025 klaar! Het duurt nog eventjes voordat het klaar is…
Hmmm… Blijft het daadwerkelijk droog? Onze eerste stop was bij de brillenwinkel, waar we beiden een paar maanden geleden onze nieuwe brillen hadden gekocht. Mijn rechterglas zat een beetje los in het montuur en van Heiko zijn bril zat het scharniertje van het rechter stangetje los. Twee kleinigheidjes, die binnen een paar minuutje door de uiterst vriendelijke dame werden verholpen. Heel fijn. Als er nog een keer iets was konden we gewoon even binnenlopen, zei ze nog toen we de winkel weer uitliepen. Doen we! Hierna bezochten we nog een paar winkels, om vervolgens terug te gaan naar de auto. Voordat we de straat echter overstaken, om het zijstraatje in te lopen waar de auto geparkeerd stond, liepen we eerst rechtdoor naar het bakkertje op de hoek. Café Princess. Inmiddels is een bezoekje daar vaste prik en het was ook iets na twaalf uur trouwens. Koffie met een lekker belegd, versgebakken broodje!
Aan een andere kant van Nässjö werden de winkels Rusta en Öob bezocht voor een paar dingetjes en tenslotte was het tijd voor de wekelijkse boodschappen. Toen de kofferbak inmiddels redelijk gevuld was, door alle tassen en de koelbox, reden we de stad weer uit. Richting de rotonde, waar de wegen richting Eksjö en richting Jönköping op uitkomen. Wij namen de afrit tussen die beide wegen in. Die leidt naar een winkelpark met onder andere Biltema, DollarStore en Byggmax. Volgende week willen we met onze kleinkinderen grillen. We hadden voor het grillen vijf telescoop prikkers, maar eentje is stukgegaan. Volgende week zijn we met z´n zevenen, dus moesten er drie prikkers bijgehaald worden. Genoeg voorraad daar en daarmee snel geregeld. Daarna naar huis!
Het is werkelijk onvoorstelbaar hoe zo´n dag dan voorbij vliegt. Om tien uur ´s ochtends vertrokken en om vijf uur ´s middags weer thuis! Even alle boodschappen opbergen, even een rustmomentje en… “Aan tafel!” Tijd voor de warme maaltijd. Gelukkig hebben we veel kunnen regelen voor het aanstaande bezoek van de kleinkinderen (en hun ouders). Vrijdag aan het eind van de middag zijn ze bij ons. Ze verblijven dit keer in het zomerhuisje van onze vrienden Erling en Brit in Västorp. We kochten extra eten en drinken, alsmede de boodschappen waar Elise om gevraagd had. Verder een paar spelletjes om met de kids te spelen. Ze kunnen komen: opa en oma zijn er klaar voor!
De kleinkinderen waren vandaag in Denemarken. Naar Legoland! Een lang gekoesterde wens. De weg ernaartoe ging met horten en stoten: het was erg druk op het laatste stukje weg naar Legoland. Dochter Elise stuurde een foto van de lange rij auto´s met inzittenden, die allemaal naar het park gingen. Eenmaal bij het park aangekomen was het bij de ingang een drukte van jewelste. Je kon er werkelijk “op de koppen lopen”. Brrrr… Niets voor ons. Ook Gert en Elise, Gert zijn ouders en de kleinkinderen vonden het te druk. Het park, dat oorspronkelijk alleen legobouwwerken had, is langzamerhand veranderd in een pretpark met leuke attracties voor kinderen. Helaas golden vandaag wachttijden van drie kwartier en dat vonden de kids niet echt fijn. Van het legopark gedeelte werd echter zeker genoten! De rest was een beetje een ergernis. “Hoe kunnen ze zoveel mensen toelaten op zo´n park”, vroeg Elise zich af. “Vol is vol”! Maar dat criterium geldt blijkbaar niet. Des te meer bezoekers, des te meer entreegelden, des groter de winst. Jammer!
Vandaag werd een dagje met van alles en nog wat. Ik vermaakte me deels achter de laptop, om onder andere weer een paar kaarten te maken voor aanstaande jarigen. Verder weer de nodige mail wegwerken en archiveren. Tussendoor een beetje strijkgoed aan de kant maken en een wasmachine aanzetten en de inhoud later ophangen. De steeds weer terugkerende huishoudelijke taken. Heiko wilde vandaag eigenlijk naar Tranås rijden, om bij de vuilstort een donatie te doen. Eveneens konden er bij de apotheek medicijnen gehaald worden en moesten er tenslotte een paar boodschapjes bij de Ica gekocht worden. Zoals glutenvrije wafelmix voor dochter Daniëlle. Een paar jaar geleden hadden we beide dochters een wafelijzer gekocht met een pak wafelmeel. Dat pak is uiteraard allang op en daarmee tijd voor aanvulling. Aangezien Daniëlle een glutenintolerantie heeft moet dat voor haar glutenvrije meel zijn. Dat heeft de Ica gelukkig in overvloed. Ze hebben hier in Zweden sowieso veel glutenvrij eten! Om de reis naar Tranås helemaal efficiënt te maken, zaten we te wachten op een sms-berichtje van PostNord. Ik had namelijk iets besteld en had verwacht, dat dat pakje vandaag afgehaald zou kunnen worden bij de Preem. Helaas kwam dat bericht niet, waardoor Heiko de rit naar Tranås een dag uitstelde. In plaats daarvan ging hij onder andere de sleuf graven waar de rioleringsbuis in moet komen voor de te maken wc/ douche ruimte voor campinggasten.
Ook werden randjes van de borders getrimd, onder de heg langs voor het huis, het waterzuiveringsdijkje en het onkruid op het eilandje. Dat was bijna klaar toen de eerste, voorspelde regendruppels begonnen te vallen. Heiko had echter een helm op en vernam die regen niet eens, totdat zijn rug nat en koud begon te worden. Het klusje werd snel afgerond, waarna we samen onder het dak van de veranda een warme kop koffie namen. Hierna was het weer droog en werd de elektrische heggenschaar gepakt. Om de kleine uitlopers van de heg te knippen. Kleine takjes, die met veel gemak en binnen een half uur weggepoetst werden. Zo! Ook weer netjes! Het bosje van de Japanse roos werd zelfs even in model gesnoeid. Alle rommel werd bij elkaar geharkt en op de “heuvelrug” langs het beekje gegooid, waar ook het afgemaaide gras op komt. Strak en netjes!
Na de middag werd de trimmer opnieuw ter hand genomen. Het stukje grond voor het trollenhuisje was alweer behoorlijk op weg om te groen te worden van onkruid. Ik moet overigens zeggen, dat er steeds meer gras komt te staan en dat het andere onkruid langzamerhand verdwijnt. De motortrimmer gaat overal met gemak doorheen. Wat toch een fantastisch apparaat! Doch één ding werkte op een gegeven moment niet meer: de aan- en uit knop. Tijdens het trimmen vernam Heiko, dat het handvat los zat. Dat kon heen en weer gedraaid worden, draaiend om de buis waar die op geschoven zit. Zeer waarschijnlijk is er toen een draadje losgegaan, dat richting de aan-uit knop gaat. Gevolg: de trimmer start wel, maar stopt niet meer. Hmmm… Wachten totdat de benzine op is? Dat is wel erg lastig. Of was er tóch nog een andere manier, Heiko? Jawel, toen hij de motor uit wilde zetten, zette hij de choke open. De motor verzoop in de benzine en stopte ermee! Slim hoor, maar kijk morgen toch maar even of je iets in het handvat kunt zien wat loszit.
De rest van de middag werd gebruikt voor het afmaken van het “geheime paadje”. Het paadje wat een boswandeling moet worden in eigen tuin, aan de andere kant van ons beekje. Daar was eerder al een start mee gemaakt. Vandaag werd de aansluiting gemaakt met het al bestaande paadje met de houtsnippers. Die laatste meters kostte de meeste moeite. De bekende laatste loodjes zeg maar. Veel wildgroei van bomen moest weggehaald worden met een grof getande boomzaag. Het is echter gelukt en het paadje is klaar! Er kan rondgelopen worden. Toen hij weer binnen kwam noemde hij het spontaan “Het Geheime Bospaadje van Opa”. Oftewel, daar moet hij met de kleinkinderen langslopen komend weekend.
De plant die we twee weken geleden van Kenth en Marie hebben gekregen is ogenschijnlijk tevreden met zijn nieuwe, grotere bloempot. En de verse tuinaarde. Hij staat nu in het hoekje op de veranda en bloeit als een dolle! Mooie, geel met oranje bloemen laat deze plant zien. Prachtig! Ook de clematis die bij de boog staat doet het erg goed. Vele paarse bloemen schenkt hij ons, als bedankje. Dat we hem “onderdak” hebben geboden in onze grote tuin. Denk ik…
