Vandaag was het dan zover. De geplande trip naar het grote winkelcentrum in Mantorp, het plaatsje aan de snelweg E4 richting Stockholm, ging zaterdag niet door. Deze dag wel! “Op naar Mantorp!” Of was het toch in Linköping? Ja dus! Het was in de plaats, die net achter Mantorp ligt. Wel eveneens aan de E4. Om kwart voor tien reden we uit Ödarp en anderhalf uur later stonden we op een parkeerplaatsje voor de toegangsdeur van het winkelcentrum. De parkeerplaats was al goed gevuld en het winkelend publiek liep verspreid achter elkaar aan naar binnen. Het winkelcentrum heet “I-Huset”, wat zoiets betekent als “onderdak”. De eerste winkel die we binnenliepen, H&M, was meteen ook de eerste winkel. Ik ben op zoek naar een lekkere warme trui, maar kon daar niet slagen. Blijkbaar zijn hele korte truitjes (net op of boven de navel) in de mode, maar dat is nou niet echt wat ik zoek. Wat ons opviel was, dat H&M ook een afdeling heeft met woninginrichting: warme kleden, kussentjes, kaarsen en allerlei prullaria.
Binnen in het winkelcentrum viel het met de drukte overigens erg mee. Het is groot genoeg en de mensen verspreidden zich snel over de verschillende winkels. Behalve een groot aantal kleding- en schoenenzaken, zagen we een paar juweliers, een groot aantal telefoonaanbieders, meerdere boekenzaken, een schoenlapper/ sleutelboer en uiteraard vele eetgelegenheden. Ook zagen we een winkeltje, althans zo leek het toen we er aan kwamen lopen, van Ikea. “Oh? Heeft Ikea nu ook al kleinere winkels, naast de giga grote loodsen?” Nee, het bleek een zijingang, respectievelijk uitgang te zijn van de grote winkel!
Die zat aan dit winkelcentrum vast en daar hadden ze, heel slim, een extra ingang gemaakt. Omdat Ikea altijd hele leuke dingen heeft, liepen we daar naar binnen. Het heeft altijd een grote aantrekkingskracht op ons. Ja, gelukkig op ons beide… We stonden met name stil bij de keukenartikelen, echter vonden deze keer niets. We kopen bij de supermarkt altijd een grote cilindervormige kaas, genaamd “Hushållost”. Tot op heden hebben we daar nog geen geschikte kaasstolp voor gevonden. Ook Ikea kon ons dus niet helpen.
Toen we daar toch binnen waren, vonden we dat een mooie gelegenheid om even naar het restaurant te gaan voor een kopje koffie met (vanzelfsprekend) een stukje appelgebak. In het restaurant van Ikea is het altijd gezellig druk en je kunt er lekker relaxed mensen kijken. Omdat een tweede kopje koffie “påtår” is, oftewel bij de prijs van één inbegrepen is, namen we nog een tweede kopje ook. Daarna brachten we, voordat we verder het winkelcentrum inliepen, eerst even de gekochte spullen naar de auto. Ja, we kwamen echt niet met lege handen uit de Ikea! Daarna bezochten we nog een aantal kledingzaken, op zoek naar die ene trui voor mij. Die werd niet gevonden, omdat het óf niet de goede kleur was óf niet de goede maat of niet de goede prijs. Wel kochten we nog twee lekkere warme, flanellen overhemden voor Heiko!
En toen zagen we “het leuke winkeltje” weer. Het cadeauwinkeltje dat we de vorige keer ook waren ingelopen en waar we zo van onder de indruk waren. Het heet overigens “Flying Tiger Copenhagen”. Een erg leuk winkeltje met allerlei bizarre, speelse, bijzonder cadeaus, die je nergens anders vindt. We kochten daar een paar dingetjes voor de kleinkinderen, alvast voor ons bezoek aan Nederland. Bijna twee uur later (!) stonden we aan de andere kant van het winkelcentrum. We hadden de benedenverdieping gehad… Deels heeft het gebouw twee verdiepingen en we liepen via de bovenverdieping terug naar de ingang waar we de auto geparkeerd hadden. Tot we weer langs Ikea kwamen. “Hmmm, zullen we nog even weer langs het restaurant gaan?” Het eten en drinken in het Ikea restaurant is immers prima. “Natuurlijk!” We besloten om deze keer de beroemde, heerlijke balletjes te nemen met patat. Zo, de inwendige mens was ook weer verwend. Hierna liepen we rechtstreeks naar de auto en reden we nog een klein rondje over het gigantisch grote bedrijventerrein.
“Hé, een Rusta!” Daar kopen we altijd het kattenbakgrit voor Ebba haar bak. Eveneens wilden we kijken naar een paar rollen behang. Op de achterste overloop hebben we het ruim vier jaar geleden behangen met één soort. Nu willen we een wand opnieuw behangen, maar dan met een motiefje dat er echt uitspringt. Rusta verkoopt behang en heeft een redelijke keuze. “Ohhh… Wat gezellig! Alle kerstspullen staan er al weer in!” Voor aan de carport kochten we een vijftien meter lange lichtstreng en daarna stonden we vrij lang stil bij de afdeling verf en behang. Uiteindelijk konden we een keuze maken waar we het beiden over eens waren. Van onze keuze waren nog precies vier rollen en dat was voldoende voor dat ene wandje. We hadden de nummers op de rollen gecontroleerd en die waren allemaal hetzelfde. En toch was het fout! De dame bij de kassa wees ons erop, dat de nummers weliswaar gelijk waren, maar dat de letter van het verfbad, op een van de rollen anders was. “Geen risico nemen” en zodoende zonder behang naar buiten. Hé bah, wat een tegenvaller. De keuze was al zo moeilijk en had veel tijd gekost en dan ook nog met lege handen naar buiten komen. Het was niet anders…
Ondertussen was het buiten een beetje gaan regenen, was het erg bewolkt en werd het al een beetje schemerig. We besloten om weer richting huis te rijden. Dat zou immers nog anderhalf uur reistijd in beslag nemen.
Via de E4 reden we naar Mjölby en we wisten dat daar ook een Rusta winkel was. “Ach, we komen praktisch voor de deur langs.”
We deden die winkel aan en binnen een kwartier stonden we weer buiten met de gewenste vier rollen behang! Voldoende voorraad en allemaal met hetzelfde nummer én letter van het verfbad. Toch nog geslaagd!
Zo´n beetje naast de Rusta staat de Lidl. We waren van plan, om in Tranås nog langs de Lidl te rijden voor de wekelijkse boodschappen, maar nu we er naast stonden, deden we dat ook maar meteen in Mjölby.
Dan konden we daarna meteen doorrijden naar huis. En zo geschiedde.
We zagen overigens nog een stuk vlees in de supermarkt liggen, waar je met recht “U” tegen kon zeggen. Het was “Cured Pork Shoulder”. Nadat we het later hadden opgezocht, bleek dat het ging om ham van een varkensschouder. Het is erg gezouten. In dit geval ook nog eens gedroogd, waardoor het buiten de koeling houdbaar blijkt te zijn. Het ging om een stukje vlees van 3,75 kilogram. Bijna vier kilo! Daar eet je zeker een paar dagen van… Uiteindelijk kwamen we in het pikkedonker in Ödarp terug. En ons dametje stond niet eens op ons te wachten! Die liet zich pas rond acht uur zien en toen was het meteen heerlijk knuffelen en spinnen. Het was een hele leuke dag. Er even helemaal uit! Misschien kunnen we het aankomende weekend het wandje op de achterste overloop behangen…
