Vanochtend was ik min of min verplicht, om te beginnen met de bitterballen. En dan bedoel ik met het maken ervan. Gisteren had ik de ragout gemaakt en in de koelkast gezet. Gekoeld is de ragout beter te verwerken als je er balletjes of kroketten van wilt draaien. Dan plakt het vele malen minder. Daarom pakte ik alles erbij, om de ragout om te zetten in bitterballen. Een tweetal eieren werden geklutst en in een bakje gedaan. Net als dat er een bakje werd gevuld met paneermeel. Met een koffielepel, die net even groter is dan een theelepel, werd er een beetje ragout gepakt, wat tot een balletje werd gedraaid. Die werd door de geklutste eieren gehaald en ging vervolgens door het paneermeel. Tenslotte kwam dat balletje, de bitterbal, op een grote schaal te liggen. Toen de ragout op was waren er weer exact 40 stuks gemaakt. Daar kom ik namelijk elke keer op uit! Wat dat betreft ben ik wel “standvastig”! De schaal met bitterballen kwam een uurtje in de diepvries te staan. Op die manier werden de balletjes steviger, zodat ze tijdens het pakken om ze in de zakjes de leggen, niet zouden beschadigen. Als ze zo zacht zijn knijp je er willekeurig toch deukjes in. Dat wil je toch niet? En ja: er werden vier zakjes gevuld met elk tien bitterballen, die in de diepvries belandden. Hoe lang zal het duren, voordat er weer eentje uitgehaald wordt?
Je zou het volledig vergeten, door de bitter- en eierballen. Eergisteren was het toch echt weer tijd voor Fettis- of Semmeldagen. Waarom heet het broodje eigenlijk “semla”? De naam semla komt van het Latijnse simila, wat fijn tarwemeel betekent. Waarom eten we die broodjes op Vastenavond? De traditie van het eten van semla, voor de 40 dagen vasten voor Pasen, begon in de 16e eeuw. Men moest op die dag goed eten en dat deed men door het eten van zoetigheid. Een semla is gemaakt van zoet brood gevuld met amandelpulp en slagroom. Dat vulde daarmee ontzettend goed! De semla zoals het er nu uitziet werd voor het eerst geserveerd in de jaren 1920.
Kun je semla eten in december? Natuurlijk, waarom niet? Toch kregen enkele bakkers in Malmö, die al broodjes verkochten voor Kerstmis, in 1952 een boete! Tegenwoordig beginnen veel bakkerijen en banketbakkers hun broodjesverkoop begin december al. Het is het beste gebak van het land, maar dat wist je waarschijnlijk inmiddels wel. Wist je ook, dat gedurende het hele seizoen de ruim 10,5 miljoen Zweden ongeveer 50 miljoen semlor (meervoud van semla) eten?
Heiko besloot om vanochtend met de aanhanger naar Eksjö te rijden. Hij hield weer een vrachtje hout op. Dat lag daar nog van twee zaterdagen geleden, toen ze daar een paar grote bomen hadden omgezaagd. Vooraf gaf Heiko de Fin even een seintje dat hij zou komen, maar hij zou zichzelf wel redden. Ter plekke bleek dat de Fin niet thuis was. Heiko haalde de schrikdraad-draden even weg en reed het weiland op. De paarden in het weiland hielden Heiko goed in de gaten en bleven gelukkig op een afstandje. Het weiland werd overgestoken en aan de andere kant weer uitgereden.
Na enige gemanoeuvreer met de aanhanger kon hij het hout vanaf de stapel direct in de aanhanger gooien. Bijna alles kon meegenomen worden. Slechts vier grote, zware blokken bleven achter. Van de boom, of het trosje bomen, staan nu nog twee stammen op hem te wachten. Die gaan ze binnenkort waarschijnlijk omzagen en in korte stukjes maken. Ook deze keer kwam hij met anderhalve kuub thuis. Net als de vorige keer en de keer daarvoor. Hetgeen er nu nog staat zal dezelfde hoeveelheid zijn, zodat we de voorraad straks weer hebben aangevuld met zes kuub.
Meteen bij thuiskomst werd er begonnen met het leeghalen van de aanhanger. Het hout werd direct gekloofd en in houtstek twee gestapeld. Er gingen tien volle kruiwagens naar houtstek twee en er werden tegelijkertijd vijf kruiwagens weer opgehaald uit houtstek drie. Dat verdween in de bak met de grijpvoorraad in de stookruimte. We zijn goed aan het stoken en de voorraad hout blijft op peil. Eigenlijk neemt het zelfs weer een beetje toe.
In het weekend hadden we problemen met het benaderen van een aantal websites. Het bleek niet aan ons te liggen. “Nieuwe bedreigingen van hackeraanvallen waren tijdens het weekend gericht tegen de Zweedse autoriteiten en bedrijven”. De hackergroep “Anonymous Sudan” schreef op hun site, dat ze van plan waren hackeraanvallen uit te voeren op bijvoorbeeld BankID, Vattenfall, Kivra, SOS Alarm, Klarna, Svenska Järn (spoorwegen) en Skatteverket (belastingdienst). Die sites waren inderdaad zondag nagenoeg allemaal “overbelast”. Ook Tele2, Saab en het Zweedse PTS (post- en telecommunicatie autoriteit) hadden te kampen met grote problemen. Anoniem Sudan zei te protesteren tegen de koranverbranding in Stockholm.
Op hun site schreven ze eveneens: “Onze excuses aan alle onschuldige mensen in Zweden, maar zondag zal er een enorme “onderbreking” zijn in veel sites. We hopen dat je geduld hebt, maar we moeten dit doen omdat men de Koran heeft verbrand.” Ze schreven ook, dat de IT-aanvallen tot dinsdag zouden doorgaan. Daarvan hebben wij gelukkig weinig hinder ondervonden. De groep viel eerder al meerdere doelen in Zweden aan en zorgde onder meer voor grote problemen bij luchtvaartmaatschappij SAS en haar passagiers. Op diezelfde dag werden ook verschillende Zweedse universiteiten getroffen en Zweedse mediahuizen. Het hackerscollectief schreef, dat de reden voor de aanvallen op Zweden ook is, dat “Zweden officieel nog geen excuses heeft aangeboden voor de koranverbrandingen”.
Via social media werd onlangs de vraag gesteld, wat de zwarte vuilniszakken of stukken plastic aan de sneeuwstokken betekenden. Die stonden met regelmaat langs de wegen in het noorden van dit land. Het antwoord was, dat men (vaak de rendierherder) dit deed om weggebruikers te waarschuwen, dat op dat punt veel vrije rendieren de weg op lopen en/ of oversteken. Voor de rendieren is het niet altijd gemakkelijk, om zich in de grote hoeveelheden sneeuw te verplaatsen en gaan dan wel eens de weg op. De weggebruiker wordt door die zakken of stukken plastic gevraagd, om daar voorzichtig te zijn en de snelheid laag te houden. Eveneens willen ze graag, dat men andere weggebruikers waarschuwt door de alarmlichten aan te doen wanneer men elkaar tegenkomt. In het verkeer is het altijd belangrijk om de persoon of ding dat je tegenkomt; geef de dieren de tijd om te passeren. “Voor de meeste dieren is een confrontatie met het verkeer een stressvol moment en is hun primaire instinct om te vluchten wat, net als bij ons mensen, kan leiden tot irrationele acties. Als er een ongeluk gebeurt of als u dode rendieren langs de weg ziet, bel dan 112 of 114 14 en meld het!”. Dat schrijft de Zweedse rijswaterstaat. Dat melden geldt natuurlijk in heel Zweden. We hopen echter, dat niemand die nummers ooit moet bellen!
