Vanochtend namen we tijdelijk afscheid van onze vrienden Klaas en Reinie. Vorig jaar hadden ze het vakantiehuis Slogebo voor een week gehuurd en deze keer voor veertien dagen. Die dagen zaten er vandaag alweer op! De periode van veertien dagen was hun overigens goed bevallen. Een week is feitelijk te kort voor zo´n lange reis.
Vanochtend moesten ze om ongeveer twaalf uur buiten staan en dat is hen ruimschoot binnen de tijd gelukt, inclusief de schoonmaak van het huisje. Om half tien zaten ze namelijk al bij ons aan de keukentafel voor een laatste gezamenlijk kopje koffie. Ergens deze twee week had ik hen Zweedse wafels beloofd en het was er nog steeds niet van gekomen. Dus… Vandaag! Op het nippertje! Vers gebakken, warme Zweedse wafels met een beetje frambozen-sylt (jam) en slagroom. Nou, dat ging erin als koek kan ik je vertellen!
In een doosje hadden ze ons nog een paar boodschappen gegeven. “Overgebleven/ aangebroken etenswaren” noemden ze dat en dat wilden ze niet meer mee terugnemen naar Nederland. Dankjewel hoor! Het doosje met Merci chocolaadjes was niet overgebleven. Die was speciaal voor ons gekocht, als dank voor de gastvrijheid en de superfijne gezamenlijke uitjes. Voor Ebba was er zelfs nog een zakje met lekkers gekocht. En dat terwijl ze onze Ebba alleen op grote afstand hebben kunnen zien. Zodra de Nissan van Klaas en Reinie de oprit opkwam rijden, was Ebba vertrokken. Zo jammer…
Ze waren echter niet de enige met een verrassing. Wij hadden ook nog iets voor hen. Reinie is erg geboeid door “Zweedse dingen” en dat geldt ook voor Zweeds eten en Zweedse recepten. Vandaar dat we een mooi kookboek voor haar hadden gekocht. Daarmee kan ze en Zweedse woordjes leren en lekkere gerechten maken. Ze was er blij mee! Het tweede pakje was voor hun beiden en ze besloten om dat thuis uit de pakken. Ondertussen bleef de gespreksstof maar komen. Helaas tikte de klok ook door en moesten we de gesprekken afkappen. Ze moesten uiterlijk om half twaalf in de auto stappen, om op tijd bij de eerste boot te zijn. Die hadden ze weliswaar niet gereserveerd, maar de tweede wel. Als ze de eerste boot te laat zouden nemen, konden ze in tijdnood komen voor de tweede. Vandaar hun strakke planning.
Voor onderweg had ik hen nog
twee zelfgebakken krentenbollen gesmeerd.
Voor zo´n lange reis moet je
wel voldoende energie hebben toch?
De hele dag door kreeg ik van Reinie korte WhatsApp berichtjes, waarin ze aangaf waar ze waren en hoe de reis verliep. Tot elf uur ´s avonds heb ik ze gevolgd en toen gingen we naar bed. De volgende dag zag ik een berichtje, dat ze om kwart over twaalf thuis waren. Hier waren ze om half twaalf weggereden. De reis heeft hen zodoende 12 uur en drie kwartier gekost. Op een paar plaatsen hadden ze op de Duitse snelweg last gehad van files. Een als gevolg van een ongeluk. Desondanks is het gewoon een feit, dat de reis 12 tot 13 uur duurt, inclusief pauzes.
´s Middags liep ik nog even de tuin in. Richting de vier bakken met aardbeien. We kunnen er nu elke dag een paar plukken. Gisteren had Heiko er een grote handvol afgeplukt, maar meteen in zijn mond gestopt. Dusss… Ik had een emmertje meegenomen en had zowel de gewone aardbeien als de bosaardbeien geplukt. Plus een aantal rode besjes. Die laatste is Heiko met name erg gek op. Ik lust ze ook wel, maar als je me echt wilt verrassen, geef mij de zwarte besjes maar. Daar moet ik echter nog even op wachten, omdat die nog niet rijp zijn. Nadat het fruit was schoongemaakt werd meteen de bak met aardbeien gepakt. Binnen een kwartier was die leeg. Lekker hoor verse aardbeien. Morgen weer even kijken, want het gaat nu snel.
Als wij naar Aneby rijden doen we dat meestal via de slingerweg vanaf Bordsjö naar Blå Grindar. Een schitterende weg, met vele heuvels en dalen en enorm veel bochten. Meer dan 100 meter recht en vlak stuk asfalt zit er volgens mij niet in. Ergens op die route passeren we een stuk grond, waar zich rood gesteente bevindt. Drie jaar geleden was dat gebied helemaal kaal geworden door de bomenkap die had plaatsgevonden. Zodoende kwamen die rode stenen plotseling tevoorschijn. Rood graniet.
Ondertussen groeit er alweer heel veel groen en verdwijnen die stenen langzamerhand uit het zicht van de passerende auto´s. Heel jammer. Die stenen zijn straks pas over zestig jaar weer te zien, als de bomen opnieuw gekapt worden. Bijzonder toch? Op dezelfde manier worden er op dit moment na een boskap ineens hele verrassende dingen zichtbaar voor ons, die eerder achter bomen en struiken verscholen bleven. “Oh? Zit daar een berg achter? Nooit geweten.”
Wat ik ook niet wist is, dat criminelen weer bezig zijn. Met pinautomaten! De politie waarschuwt mensen om op te passen. Wat is er aan de hand? We weten allemaal, dat we tegenwoordig zogenaamd contactloos kunnen pinnen. In winkels. Je houdt je pas óp de pinautomaat of aan de zijkant ervan: “Piep” en je hebt betaald. Handig! Contactloos geld opnemen bij een pinautomaat is niet mogelijk! Zie je een plaatje, zoals getoond op onderstaande foto, in de gele cirkel? Bel dan meteen met de politie en blijf even bij de automaat staan tot de politie is gearriveerd. Deze vorm van criminaliteit heet skimmen. Op het moment, dat de bankpas voor het plaatje gehouden wordt, kopiëren de criminelen de chip van jouw bankpas. Daarmee kunnen zij elders met jouw gegevens contactloos betalen! Dus wees alert en als je dat plaatje ziet: bel in Nederland 0900 – 8844 of in Zweden 114 – 14 of met Nederlands abonnement 0046 – 77 114 14 00. Een gewaarschuwd mens telt voor twee…
