Gisteren had Heiko vrij genomen in verband met het bezoek van Klaas en Reinie. Maar vandaag, althans vanochtend, was hij weer paraat bij Örtengren in Tranås. Om acht uur had hij afgesproken met een bollenkweker uit Nederland. Kenth Örtengren heeft namelijk eindelijk de handtekening kunnen zetten onder het koopcontract van het nieuwe pand en nu worden daarvoor de plannen gemaakt. Onder andere over de inrichting van het pand én de grote ruimte buiten. Er zal in ieder geval een afdeling komen met bloembollen. De contacten met de bollenkweker en groothandelaar uit Voorhout waren in november 2020 gemaakt op de vakbeurs in Jönköping. Heiko was toen mee en was intermediair – tolk tussen de Nederlander en zijn baas Kenth. Vorige week belde Heiko op verzoek van zijn baas met de bollenkweker en die vertelde toen, dat hij deze en volgende week in Zweden was.
Gelukkig kon er nog een afspraak ingepland worden en zodoende was hij vanochtend in Tranås. Een beetje onwennig, maar tegelijkertijd wel leuk voor hem, dat Heiko erbij was, die Nederlands en Zweeds spreekt. Op het moment, dat Kenth met de man naar het aangekochte pand ging, een grote garage van een oud touringcarbedrijf, ging Heiko aan het werk. Er werden op drie adressen een paar fruitbomen gesnoeid. Op het eerste adres kreeg hij van de bewoner de instructie mee, om flink hard terug te snoeien. Ze kregen namelijk véél te veel pruimen ieder jaar. Nou ja zeg, da´s ook een probleem… Hij bood aan om deze zomer langs te komen, om ze van de pruimen af te helpen. Dat was meteen akkoord! Desondanks snoeide hij de pruimenboom flink terug, conform de wens van de bewoner. In een nieuwbouwwijk snoeide hij vervolgens nog een tweetal bomen. Alle takken werden deze keer meegenomen. De werkdag sloot vandaag voor hem al om twaalf uur, omdat hij na de middag een afspraak bij de huisarts had staan.
Voordat Heiko vanochtend wegreed had hij een paar broodjes gesmeerd. Die zou hij onderweg naar huis opeten, zodat hij bij thuiskomst meteen onder de douche kon springen, zich kon omkleden en daarna naar Aneby kon rijden. Het zou allemaal net lukken. Om half twee had hij namelijk de afspraak met de huisarts in de vårdcentral. Die afspraak was al drie keer verplaatst, maar gelukkig ging die nu door. De reden van de afspraak was zijn aanhoudende “rugklachten”. Eigenlijk zit het niet in de rug, maar lager, zonder dat er sprake is van uitstraling naar de benen. Heiko begon zo langzamerhand te twijfelen of het wel de rug was. “Zou het misschien ook vanuit de heupen kunnen komen?” De bezochte fysiotherapeut in Tranås kon geen oplossing meer bieden. Na een fiks aantal behandelingen is Heiko daar toen mee gestopt. Het werd niet beter.
Die fysiotherapeut vertelde, dat het de ischias zenuw was waar Heiko last van had. Volgens hem waren het de verkrampte spieren die de zenuw irriteerden. Hij behandelde de spieren rondom die zenuw, echter er veranderde niets. Datzelfde gold voor de methode met acupunctuur: geen soelaas. Daarom nu maar een bezoekje aan de huisarts in de veronderstelling, dat er röntgenfoto´s of een scan gemaakt zou gaan worden. Dat werd het niet. De huisarts kon na een aantal eenvoudige oefeningen vaststellen, dat het niet in de rug zat, niet in de heupen en ook niet in de zenuwen. Hij verwees Heiko terug naar een fysiotherapeut. Die mag er nu eerst weer naar kijken. Oftewel met het bezoekje van vandaag is hij nog niet veel verder gekomen…
Bij thuiskomst kreeg ik voor het eerst dit jaar een paar takken van een kersenboom. Heiko had ergens een körsbärträd gesnoeid, een kersenboom dus, en een paar takken daarvan had hij meegenomen. Vorig jaar deed hij dat ook regelmatig en ik had me al afgevraagd wanneer hij voor de eerste keer met die takken thuis zou komen. Vandaag! Een tiental takken, die ik meteen op een vaas in de kamer zette. Binnenkort zullen de knoppen uitkomen en die geven dan mooie witte bloemen.
Om drie uur hadden we afgesproken om te gaan beeldbellen met onze vrienden Martin en Marijke uit Apeldoorn. Die hebben we leren kennen via onze website en Heiko zijn boeken. Inmiddels zijn ze een paar keer in Zweden geweest en staat er een volgende vakantie in Zweden gepland. Uiteraard komen ze dan ook weer bij ons langs! Ik heb regelmatig contact met Marijke via WhatsApp en het was de hoogste tijd om elkaar weer eens te zien. Vandaar het beeldbellen. Gelukkig was Martin vandaag ook vrij en konden we met z´n vieren bellen. Eind mei komen ze weer met z´n tweeën hier. Voor de oversteek kiezen ze deze keer voor de nachtboot Travemünde – Malmö. Voor hun verblijf huren ze deze keer een vakantiehuisje in de provincie Värmland. Dat is wel een eindje verder in noordelijke richting en 3 tot 3,5 uur rijden naar ons toe, maar dat maakt hen niets uit. Ze komen bij ons! Het was weer een supergezellig gesprek, welke helaas niet al te lang kon duren, omdat ik niet zo lang op de keukenstoel kon zitten. Het gesprek wordt echter ongetwijfeld voortgezet via WhatsApp berichten en in mei live bij ons op het terras of op de veranda!
Aan het einde van de middag kreeg Heiko een berichtje van zijn pensioenfonds. Sinds hij bij Örtengren werkt wordt er voor hem premie ingehouden. Dat betekent ook, dat hij hier een AOW-tje krijgt. Dat is toch prettig geregeld? Uiteraard wordt er niet zo heel veel meer opgebouwd, omdat we nog niet zolang in Zweden wonen. Liever gezegd werken. Om die reden hebben we ervoor gekozen, om de AOW-verzekering in Nederland op vrijwillige basis voort te zetten. Daarmee zal het AOW-bedrag, dat na het bereiken van de 67-jarige leeftijd wordt uitgekeerd, gewoon het normale, maximale bedrag zijn.
Bij een ongewijzigde voortzetting van zijn werkzaamheden bij Örtengren zal Heiko een pensioen kunnen ontvangen van 100 kronen per maand. Bruto wel te verstaan. Oftewel €.10,- bruto en ongeveer €.7,- euro netto. Aangevuld met 600 kronen AOW, dus €.60,- bruto. De oudedagsvoorziening vanaf Zweedse kant zal daardoor ongeveer €.47,- netto per maand zijn. Hopelijk zijn de brandstofprijzen tegen die tijd weer een beetje gedaald, anders gaat het pensioengeld op aan een tank benzine… Gelukkig hebben we naast deze Zweedse pensioenvoorziening onze normale AOW nog uit Nederland en ons opgebouwde pensioen. Anders zou het een trieste zaak worden.
Wat toch een lief dametje! Ebba had gezien, dat ik naar de veranda gegaan was. De ramen aan de kant van de veranda wilde ik lappen. Van binnen waren ze onlangs gedaan. Terwijl ik daar bezig was ging Ebba naar de deur, sprong op de radio en ging voor het raam staan kijken waar ik bleef… Zucht… Hoe lief is dat? Aan het eind van de middag hadden Heiko en ik beide het lampje uit. Daarom begon de avond ietsjes vroeger dan normaal. We aten eerder en namen plaats op de bank. Even nog rustig zitten en genieten van de ondergaande zon. Nee, die was niet zo spectaculair als gisteren, maar wel weer de moeite waard.
