Geen widgets gevonden in de zijbalk

Twee jaar geleden zouden ze al komen. Vorig jaar zouden ze al komen. Helaas: corona. Maar dit jaar, 2022 zijn ze er dan toch: Klaas en Reinie zijn in Zweden! En dan komen ze uiteraard bij ons! We hadden elkaar hier voor het laatst ontmoet in februari 2019. Wat een feestje, om elkaar nu weer te treffen en lekker te kunnen omhelzen! Dan merk je pas, dat je dat allemaal door de pandemie hebt moeten missen. Niet langer, want nadat ze gisteren waren aangekomen in “Hestra Slogebro” kwamen ze vanochtend bij ons!

Het was vanochtend heerlijk weer en daarom besloten wij om tegen de tijd dat we hadden afgesproken, even naar buiten te gaan. Op het terras, in het zonnetje en uit de wind (heel zwak) was het heer-lijk! Zo heerlijk, dat we de verleiding niet konden weerstaan, om de tuinset uit de winterstand te halen en op het terras klaar te zetten. Oh kee, er moest nog een beetje sneeuw van de stoelen en bank verwijderd worden, maar dat was bijzaak. Wat een verschil met twee weken geleden: toen was het daar nog zeker met tien centimeter sneeuw bedekt! Heiko testte even of we er zouden kunnen zitten. Hoewel het heel lekker was, leek het ons niet verstandig. Dit zijn toch maar even de eerste handelingen voor de komende lente en zomer: de stoelen staan er klaar voor!

Net als wij voor hen, hadden zij voor ons een verrassing in petto. In de vorm van lekker eten en drinken. Uit Nederland natuurlijk. Het pakket bestond uit snoepgoed, Groninger koek (Oude Wijven- en Notenkoek), stroopwafels, bier voor Heiko en metworsten en leverworst voor mij. Of zou ik die moeten delen? Het bier was “gewone” Heineken, maar ook een speciale. Een houten kratje met een paar bijzondere merken bier. Met wel een hele speciale breekijzer als opener! Bedankt, lieve mensen.

We waren al meteen gezellig aan het babbelen en vervolgden dat even later in de kamer. Daar gingen we aan de koffie met… Een stuk monchoutaart. Die had ik gisteren zover klaar gemaakt, dat alleen de topping er vanochtend nog op moest. Het nadeel van monchou is altijd, dat het door de bovenlaag, wat veelal bestaat uit iets met kersen of andere vruchten, zo snel verkleurd. Dat wilde ik voorkomen en dat is gelukt. Het smaakte goed, al zeg ik het zelf. Dit is overigens de vierde keer dat Klaas en Reinie in Zweden zijn. Ze gingen nagenoeg altijd naar Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland op vakantie. Nadat wij hierheen waren verhuisd kwamen ze naar het hoge Noorden. Voor de eerste keer bezochten ze Hällaryd, waar we ons vakantiehuisje Rolsberg hadden. Ze vinden het hier ook fantastisch en dan met name de rust, de ruimte, de fantastische natuur en het gemoedelijke.

Het was al bijna een uur toen we voor een broodje aan tafel gingen. Uiteraard kwamen er typisch Zweedse broodjes op tafel en de zelfgebakken rozijnenbroodjes. Waarom was het toch, dat de lunch zo lang duurde? Doordat we elkaar zoveel hadden te vertellen natuurlijk! Diverse onderwerpen kwamen aan de orde. De kinderen en kleinkinderen, de gezondheid van alle vier, het werk van Reinie en het pensioen van Klaas: het ging maar door. We dronken hierna nog een kopje koffie en al met al was het na drieën, dat Klaas, Reinie en Heiko de wandelschoenen aantrokken: ze gingen erop uit! De route werd die via Västorp, langs het huis van Johan en Kristina in Söråsen, in noordelijke richting naar Edhult en dan terug naar de 1047. Maar vervolgens gingen ze nog niet rechtstreeks naar Ödarp, maar maakten ook nog het rondje langs de andere twee huizen van het dorpje Ödarp. Ze hadden de smaak goed te pakken. Het werd een wandeling van 8,12 km waar ze 2 uur en 19 minuten over hadden gedaan. Het was een lange wandeling met ups en downs, maar het was schitterend wandelweer!

Ruim twee uur later kwamen ze weer bij Ebba en mij. Ja, Ebba! Die kwam zomaar de keuken binnen, ondanks dat die twee “vreemden” er zaten. Nou moet ik zeggen, dat onze Åtta in Blijham dezelfde afwijking had. Als er bezoek kwam ging zij er vandoor. Maar niet voor Klaas: die kon hem zelfs op de arm nemen. Wat dat is met de katten en Klaas? Ze raakten over de wandeling niet uitgepraat. Reinie vond het zo prachtig, dat er nog zoveel sneeuw lag. Onderweg van Helsingborg naar hier had ze al gezien, dat her en der nog een beetje lag en ze was dan ook verbaasd, dat er in onze omgeving nog zoveel meer lag. En toen was er uiteraard weer koffie…

Klaas was blij, dat hij weer “thuis” was. Hij heeft ooit een longembolie gehad, waarbij een bloedvat naar de longen verstopt zat. Dat maakt, dat hij niet zo goed omhoog kan lopen. En dat kwam tijdens de wandeling wel een paar keer voor. Voor Reinie was het “eenvoudig”. Die is enorm fanatiek met sporten. Zo gaat zij van hun huis naar die van hun jongste dochter hardlopen. Och, “maar 21 kilometer… Ze showde nog even haar prachtige sokken. Een paar met hondjes en een paar met katjes. En van beide had ze eentje aan. Per ongeluk, Reinie? Nee, dat hoorde nu zo. Eigenlijk was het volledig uit de mode, wanneer je gelijke sokken draagt. Oh jee…

Voor vanavond had ik een ovenschotel met zuurkool gepland. Ondanks het feit, dat ik niet (meer) wist wat onze gasten niet lustten. Dat werd pas (weer) bekend nét voor ze gingen wandelen. Zuurkool werd niet genoemd: poeh hé! Reinie hielp me nog even met het klaarmaken. Maar waarom duurt het zo lang, dat het gehakt geruld is? “Heb je de plaat wel aan staan, Joke?” vraagt ze op enig moment. Ha! Was ik dat vergeten! Ja, dan kan het bereiden lang duren! Al met al is het gelukt en hebben we er smakelijk van gegeten. We babbelden nog een uurtje, waarna onze vrienden rond half negen naar hun huisje vertrokken. Even later kregen we een WhatsApp berichtje, dat ze goed waren overgekomen.

We konden aan het eind van de middag nog genieten van een mooie zonsondergang. En dat ik niet de enige ben die van dit soort beelden houdt bleek al snel. Reinie pakte eveneens haar telefoon en maakte meerdere foto´s. Klaas vertelde, dat zij ook zo van luchten kan genieten. En dan bedoelde hij uiteraard de wolken aan de hemel. Dat hebben wij dames dan ook maar mooi weer gemeen! Zou het daarom al vele jaren tussen ons zo goed klikken? Denk het wel!

5 gedachten over “Visite uit Muntendam!”
  1. En wat hebben we genoten. Het voelde als thuis komen, een warme deken om ons heen.

    Tack för dessa fantastiska dagar.
    Stor puss från Klaas och Reinie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.