Vanochtend werkte ik onze administratie en blog weer bij en ging Heiko naar buiten. Hij wilde nog even een paar stammetjes zagen. Een uurtje werk. Een gedeelte van die stammetjes konden meteen op de houtstapel om te drogen en een ander deel moest opgestapeld worden naast de klover. Die moesten eerst nog even een of twee keer doormidden alvorens gestapeld te kunnen worden, om vervolgens eveneens te mogen drogen. Toen dat klusje klaar was, liep hij met de kettingzaag naar het stukje grond achter ons beekje en zaagde daar een paar smalle boompjes om. De stammen daarvan werden aan de zijkant van het paadje met de boomsnippers gelegd. De stammen geven de zijkant van het paadje aan en als we nu weer een keer takken gaan versnipperen, kunnen we de snippers tussen die stammen leggen. Handig!
Na die actie liep hij langs de bakken met de aardbeien en zag daar wel erg veel rood tussen de groene plantjes. Wow! Gisteren zagen we hier en daar wel al een klein beetje verkleuring, maar nu was het ineens rood! Wat super! Vanuit de garage pakte Heiko een plastic bakje en begon de meest rood gekleurde aardbeien te plukken. Het zijn er nog niet zo verschrikkelijk veel, maar dat is eigenlijk goed. Elke dag een paar aardbeien is beter dan in een keer een heleboel. Nu konden we ze meteen opeten en voorkomen we dat ze bewaard moeten worden met het risico van bederf. Van beide aardbeisoorten konden we wederom proeven. We blijven erbij, dat de “gewone aardbei” de lekkerste is.
Via Facebook waren we een tijd geleden lid geworden van de pagina over Askeryd. Een klein dorpje vlak bij ons huis, dat vroeger een zelfstandige gemeente was. Toen het aantal inwoners daalde en tegelijkertijd de gemeente Aneby groeide, werd het dorpje Askeryd opgeslokt door buurgemeente Aneby. Onder de gemeente Askeryd viel destijds ook Bordsjö, Västorp, Edhult en… Ödarp! In het dorp is tegenwoordig een klein museum, dat iets over de historie van het dorp vertelt. Het museum is in de zomer een paar weken op zondag open van een tot vier uur in de middag. Op dat moment zijn er twee vrijwilligers aanwezig, die iets over het museum kunnen vertellen. Niet alleen over het museum, dat wil zeggen het gebouw en de inhoud, ook over de omgeving. Dat vonden we wel heel interessant!
Een beetje over de historie. In 1880 werd besloten een nieuwe school in Askeryd te bouwen met schoolzalen, een parochiehuisje en appartementen voor leraren. Tegelijkertijd kwam er een verzoek van een handelaar Hagström in Eksjö, om een pand in de school te huren, om een winkel te starten. Dit werd goedgekeurd. Maar graaf Gustav Trolle Bonde in Bordsjö vond het ongepast om een winkel in een school te hebben. Hij stelde daarom voor, om het oude parochiehuisje te verplaatsen naar een plek tegenover het armenhuis en Hagström daar een pand te laten huren. Dat gebeurde. De graaf huurde een perceel om het huis op te zetten, het huis werd verplaatst en de winkel werd geopend in 1882. De eerste handelaar was Hagström, maar het bedrijf werd geleid door A.J. Blixt. Die nam na een paar jaar het bedrijf over en runde het tot 1918. In dat jaar namen Melander en Larsson uit Eksjö het bedrijf over.
Bodaskog (volgens ons de naam van het pand) was in de jaren 1917 tot 1965 eveneens een postkantoor. Daarvoor was er eentje in het landhuis van Askeryd, welke echter in 1879 werd gesloten wegens slechte resultaten. Na een jarenlang verzoek van de gemeenteraad kreeg Askeryd in 1908 eindelijk een postkantoor in Skolhuset, met onderwijzer Lindstrand als directeur. Toen met een salaris van sek 250 per jaar. Men vond echter, dat de onderwijzer zich moest wijden aan het leren lezen van de kinderen, dus in 1917 werd het postkantoor verplaatst naar Bodaskog, om er tot 1965 te blijven. Het kwam op de bovenverdieping te zitten, waar nog vele zaken van de eindjaren liggen. Toen bekend werd dat de laatste bewoner van Bodaskog zou verhuizen en zich in Aneby zou vestigen werd besloten het huis te kopen en er een museum van te maken. In 1994 kocht de Hembygdsföreningen het pand Bodaskog voor sek 75.000. Momenteel wordt het museum onderhouden door een twintigtal vrijwilligers. Financieel? Waarschijnlijk met steun van de gemeente en vrijwillige bijdragen.
Nadat we zo leuk waren ontvangen en ons veel en duidelijke informatie werd verstrekt, leek het ons een goed plan, om ons voor sek 50,- per jaar lid te maken van de vereniging. We deden dat dan ook meteen bij thuiskomst en maakten het bedrag aan ze over. Door de leden wordt eveneens geld gegenereerd voor onderhoud van het pand. Wij hebben een heel klein steentje bijgedragen. Mede door een boek te kopen en een gift te doen. Uiteindelijk moet dit soort musea zo lang mogelijk blijven bestaan. Het is te mooi, om te laten verdwijnen.
Aan het einde van de dag verkochten we ons bed nog! Eigenlijk hadden we de moed al opgegeven. Het tweepersoons (logeer-) bed stond al een paar weken te koop. Niemand had er ooit op gereageerd. De prijs was laag, waarmee het daar niet aan kon liggen. Ook geldt hier weer “de aanhouder wint”, want ineens kregen we vanochtend een berichtje van een enthousiaste koper! Rond half vijf was hij daadwerkelijk in Ödarp en nam met een blij gezicht het bed mee. Top! Iemand blij gemaakt met een goed (-koop) bed en wij hebben ruimte terug in de kelder. Win-winsituatie!
De pandemie heeft ook Astrid Lindgrens Värld en de toeristenindustrie in Vimmerby hard getroffen. Maar de toeristen stromen nu binnen als nooit tevoren. Het faillissement van het themapark was heel dichtbij en de strijd met de politie over coronamaatregelen domineerde de afgelopen jaren de krantenkoppen. Een woordvoerder vertelt, dat vanaf het midzomerweekend tot week 32 de accommodatie volgeboekt is. De stroom bezoekers uit met name Duitsland en Denemarken is dit jaar eerder op gang gekomen dan andere jaren. Waarschijnlijk gaat men de cijfers van 2019 verslaan en dat was een recordjaar. Helemaal probleemloos is het nog niet, want zoals bijna overal is er momenteel een gebrek aan bekwaam keuken- en bedienend personeel. Men laat zich daardoor gelukkig niet ontmoedigen. We zijn blij, dat het erop lijkt, dat het park de coronapandemie heeft overleefd!
