Vanochtend stonden we in de startblokken om met Ebba naar de dierenartsenpraktijk in Tranås te rijden. Maar wat zagen we? Ze liep weer op het pootje! Nou ja zeg! Net zoals grote mensen die met kiespijn naar de tandarts willen gaan en op het moment van de afspraak plotseling geen pijn meer hebben. Het was werkelijk onwerkelijk, maar ze liep weer op het linker voorpootje. We hadden inmiddels door, dat er iets in haar pootje zat. Bij de kussentjes van het pootje. Gisteravond beet ze daarop en slikte ze er flink aan. Blijkbaar heeft ze dat “iets” eruit gekregen en is de pijn weg. Of hield ze ons voor de gek? We hadden steeds tegen haar gezegd, dat ze weer naar buiten mocht als ze weer op vier poten liep. Belofte maakt schuld, dus mocht ze nu weer naar buiten. We deden de keukendeur voor haar open en ze glipte er meteen vandoor. Hè? Liep ze toch ineens weer op drie poten? Het leek wel beter te gaan vanochtend en ze was er nu ook vandoor gegaan. We belden de dierenarts maar af…
Dat scheelt weer een ritje. Of toch niet? Nee toch niet, want Heiko wilde zijn gezicht even laten zien bij Kenth en eveneens even bij de Lidl aan. Hij wilde een extra batterij kopen voor het elektrische gereedschap van het merk Parkside. Dat is de naam van de fabrikant, die veel tuingereedschap maakt en waarvan we het een en ander bij de Lidl hadden gekocht. Meerdere apparaten inmiddels. Zoals de trimmer, een slagboormachine om de moeren van de wielen van de auto´s mee los te draaien, een riool-ontstoppingsapparaat en meer. Allemaal draadloos en met dezelfde accu. Het leek ons daarom handig om een extra batterij te hebben. We hadden al twee batterijen, maar een derde blijkt geen luxe te zijn. Door het vele gebruik en steeds opnieuw moeten opladen, gaat er op enig moment ook een keer eentje kapot waarschijnlijk. Die batterijen waren lange tijd niet los leverbaar helaas. Gelukkig stonden ze nu op de folder en konden we er eentje bijkopen.
Bij Kenth was het zoals gebruikelijk “druk, druk, druk!” Hij was op dat moment bezig met het snoeien van alle (fruit-) bomen, die hij nog op het terrein op voorraad had staan. Ja, ook de eigen (fruit-) bomen moeten natuurlijk gesnoeid worden. Ook al zijn ze nog niet gepoot. Kenth en Heiko liepen even samen een rondje over het terrein. Ergens apart stonden drie té grote en té eenzijdig gegroeide kersenbomen. Die kon Kenth niet meer verkopen zei hij en konden in principe naar de vuilstort. Hij vroeg of Heiko er misschien belang bij had. “Zet ze ergens in een hoekje in je tuin en kijk maar wat het wordt”. We hebben wel ruimte, dus oké. Kenth snoeide de drie kersenbomen en Heiko legde ze achterin de Volvo. Het zijn zogenaamde “bigaro körsbär” oftewel bigarreau kersen. Lekkere zoete en iets grotere kersen. Binnenkort maar poten!
Uiteraard kwam het gesprek op Heiko zijn rug, waarna hij Kenth even bijpraatte over de behandelplannen en de vorderingen. Kenth melde later in het gesprek, dat hij het elke ochtend zo druk had met het opstarten van de werkzaamheden voor Heiko, Anton, Håkan en Lippe. Dat is logisch als je zo slecht georganiseerd bent en geen structuur hebt aangebracht dacht Heiko meteen. Heiko gaf aan, dat hij dat goed zou kunnen structuren en al het werk uitstekend in kaart zou kunnen brengen, om het werk vervolgens te verdelen onder de mannen. Hij stelde voor, om elke week samen met Kenth een uurtje rond te rijden en de verschillende klussen dan in vogelvlucht te inventariseren. Daarna zou Heiko alle klussen en adressen “netjes” kunnen uitwerken op een werkbon en die tenslotte verdelen over de collega´s en eventueel kunnen toelichten.
Ook op de dagen dat hij niet werkte zou hij daarvoor telefonisch bereikbaar kunnen zijn. Op de werkorders komen dan meteen alle gegevens van de klant te staan en dat is in een later stadium voor de boekhouding eveneens een stuk eenvoudiger. En het bespaart veel tijd! Nu staat een uit te voeren klus op een kladblaadje en die bevat vaak erg weinig informatie. Daardoor moet er met regelmaat nagevraagd worden, wat precies de bedoeling is. Kenth was meteen akkoord met Heiko´s voorstel! Wow! Het lijkt erop, dat er veranderingen komen. Veranderingen komen vaak als de noodzaak daartoe zelf gevoeld wordt. Dan “moet” het. Zodra Heiko weer iets kan doen wordt ermee gestart. Een jaar geleden had hij al eens een “werkbon” gemaakt via Excell, waarmee hij die zo weer tevoorschijn kan halen en invoeren.
Onze huisvuilcontainer werd vandaag omgeruild. Via de mail hadden we gevraagd om de kleinste container, omdat we de container nooit vol krijgen. We scheiden het afval zo goed mogelijk en alles wat gecomposteerd kan worden, gooien we in onze eigen compostbak. Wat er overblijft, het restafval, komt in die huisvuilcontainer en dan is het ruim voldoende, dat die een keer in de maand geleegd wordt. In dat kader melden we bij de gemeente dat het wat ons betreft voldoende en veel efficiënter is, als de vuilniswagen hier slechts een keer in de maand komt om te legen. Dat kon wel, maar dan moest je de kleinste container hebben van 140 liter en een goedgekeurde compostbak. Om dat administratief in orde te maken kregen we een week geleden twee formulieren via de mail. De een voor het omruilen van de container en de andere voor het laten goedkeuren van de compostbak. Die beide formulieren stonden nog in de mail om geprint en ingevuld te worden. Desondanks kwamen er vandaag twee gepensioneerde mannen onze container omruilen voor het kleinste model van 140 liter. Ehhh… Dat is dezelfde die we nu ook hebben toch? “Ja, dat klopt” zei de ene man. “Jullie hadden al een kleinere versie, alleen in de computer staat dat jullie een 190 liter container hadden.” Foutje…
Ze namen desondanks onze oude mee en zetten de andere ervoor in de plaats. De oude alsnog laten staan was geen optie, omdat de chip in de nieuwe container al was geprogrammeerd op ons adres. Voor het omruilen zouden we moeten betalen en daarna per maand een lager bedrag gaan betalen voor het legen. Nu is het een andere zaak. Deze kleine container hebben we al ruim een jaar. Misschien wel al twee. Dat betekent, dat we die hele tijd te veel hebben betaald, omdat het bij de gemeente verkeerd in de computer stond. Overal worden fouten gemaakt… Nu alleen nog even het formulier voor de compostbak invullen en klaar. Voor de volledigheid meldde Heiko dit omwisselen voor eenzelfde wel even bij de gemeente en hij kreeg al snel een reactie. Het klopte inderdaad dat we twee jaar (!) geleden een andere, kleinere container hadden gekregen. Er was een aantekening gevonden, maar die was helaas nooit verwerkt in hun administratie. Het werd nu correct aangepast in de computer per die datum in 2020. Netjes!
De betonnen vaas die ik maandag gemaakt had van een oude theedoek en het restant beton, was uitgehard. Vandaag deed ik er zand in en zette er een nepplantje in. Een plastic hedera, die we gisteren in Jönköping hadden gekocht. Maar waar moeten we die neerzetten? Daar komt wel een plaatsje voor. Een paar jaar geleden had ik ook al een keer een paar oude schoenen met beton ingesmeerd. Ook daar kwam een plantje in. Toen Heiko daarvan een foto liet zien aan Kenth, wilde hij dat wel verkopen in zijn winkel. Dat schiet me nu ineens weer te binnen. Misschien kan ik er wel een paar meer gaan maken voor de verkoop… In de kelder zag ik de twee plantenbakken staan, die we eerder op ons terras hadden staan. Heiko had gehoord, dat je geraniums prima kon laten overwinteren en dat gaan we nu proberen. Je kon ze gewoon wegzetten in een ruimte waar wel een beetje licht komt en heel af en toe moet je ze een beetje water geven. Dit alles volgens een klant. We proberen het uit!
