Week 16 tot en met 22 oktober: eerste sneeuw 2023!

Maandag had ik een afspraak staan op de afdeling revalidatie. Bij een fysiotherapeut in het ziekenhuis te Eksjö. Naar wat ik van die afspraak had begrepen zou het gaan om een zogenaamde “conditietraining”. Ik had me dan ook voorbereid op fietsen met plakkers op de borst, die het hart in de gaten houden en een bloeddrukmeter om mijn arm. Terwijl we die ochtend aan het ontbijt zaten ging de telefoon. Het ziekenhuis te Eksjö. De fysiotherapeut was ziek. De afspraak werd afgezegd. Er werd meteen een nieuwe afspraak gemaakt voor 6 november aanstaande. Jammer vond ik het wel. Ik had namelijk graag geweten en gemeten waar ik momenteel sta. Ook met het oog op de reis naar het noorden. Het is niet anders, nog even twee weken geduld.

Na dat telefoontje trok Heiko zijn werkkleren weer aan en ging naar de kelder: verder met de wc/ douche ruimte. Eerst werden de kozijnen geschilderd. Drie deurkozijnen en een raamkozijn. Het gordijntje nam ik onderhanden. Daarna vroeg Heiko mijn hulp. Hij wilde namelijk beginnen met het leggen van de laminaatvloer, maar daaraan voorafgaande wilde hij de aangelegde koperbuizen testen op “waterdichtheid”. Stel dat er een knelkoppeling bij zit die nét niet ver genoeg is aangedraaid. Dat kan zo maar gebeuren, alhoewel Heiko niet veel aan het toeval overlaat wat dat betreft en alles altijd erg stevig aandraait. Op het moment dat hij het afsluitkraantje in de tvättstuga opendraaide, eerst van de koudwaterleiding, vroeg hij mij om in de wc/ douche ruimte naar de koppelingen te kijken. Zodra ik een drup zag of erger: water zag spuiten, moest ik een gil geven. Zelf hield hij de koppelingen aan de kant van de tvättstuga in de gaten. Hij telde zelfs af, voordat hij het afsluitkraantje opendraaide: “een – twee – drie!” Mijn ogen vlogen in het rond, maar waar ik ook keek: geen drup! Ook aan Heiko zijn kant van de muur bleef het droog! Mooi werk!

Na dit succes volgde het openzetten van het warme water en ook die nieuw aangelegde, koperen leidingen met knelkoppelingen vertoonden geen lekkage. Geweldig! Alles in een keer goed waterdicht! Heiko kon met een gerust hart beginnen met het leggen van het laminaat. Uiteraard kwam er eerst een laag isolatie op de betonvloer. Zelfs twee lagen van dat dunne, soepele spul. Aangezien de vloer niet 100% vlak is mogen twee lagen isolatie de oneffenheden een beetje uitvlakken. Hierna werden de eerste laminaatdelen gelegd. Met een decoupeerzaag werden bepaalde hoeken uitgezaagd. Dat kostte een beetje tijd, maar verder ging het als een speer. Wát een verschil! Plafond wit gesausd, wanden wit gesausd, kozijnen geschilderd en nu een mooie vloer erin. Het wordt nu toch echt een nette ruimte hoor. En dan te bedenken dat het eerst een “vuile” werkplaats was…

´s Middags had Heiko weer een afspraak staan bij de fysiotherapeut in Tranås. De half Zweed – half Nederlander masseerde opnieuw zijn nek. De man constateerde, dat de spieren al wel soepeler waren geworden. Toch zijn Heiko zijn klachten absoluut niet weg. Gelukkig staat er nog een afspraak voor donderdag, voordat we afreizen naar de Noordkaap. Nadat hij terugkwam verdween hij weer naar de kelder, om nog een paar delen laminaat te leggen. Het hoekje waar de douchecabine komt kon nog voltooid worden voordat het etenstijd was. Dinsdagochtend maakte hij het hoekje van het toiletgedeelte af. Nu nog op zoek naar een plintje. Die konden we bij IKEA niet meer kopen. Hopelijk wel bij een andere bouwmarkt en anders misschien in Nederland? Bestaan de mooie, handige plakplintjes nog in Nederland? Zo ja, dan moeten we die in december maar meenemen, als we weer naar Nederland gaan. Het heeft immers geen haast. Het “camping sanitair” hoeft dit jaar niet af te zijn. Er komen nu immers toch geen campinggasten. Of toch nog?

Zaterdag hadden we bij IKEA een mooie grote, rieten lampenkap gekocht. Dat was het geheimpje. Die wilden we boven het hoektafeltje hangen, op de hoek waar de twee lange banken bij elkaar komen. Daar hing sinds we hier wonen een antieke petroleumlamp. Deze was eerder al omgebouwd naar een lamp met elektriciteit. We hadden er echter meer dan lang genoeg naar gekeken. Van dit type antieke lamp hebben we er drie en alle drie staan ze nu te koop via Marketplace van Facebook. Opruimen! De nieuwe lamp werd op dezelfde plaats opgehangen en aangesloten. Lekker fris! Soms wil je gewoon een keer iets anders.

Dinsdagmiddag reed Heiko opnieuw naar Tranås. Deze keer in verband met een afspraak bij schoenenzaak Foten. De pedicure had hem verteld, dat zijn voetprobleem waarschijnlijk verholpen kon worden door een kleine aanpassing van de steunzolen. Vanmiddag werden de voeten bekeken, de stand van de voeten en de huidige steunzolen. Uit dat laatste kon de man een heleboel aflezen en het probleem eigenlijk al helemaal oplossen! De drukverdeling van de voet was inderdaad niet meer goed. In het midden onder de voet kwam een extra verhoging, waardoor het nu beter zou moeten zijn. Ook mocht Heiko nog even een stukje lopen op de lopende band. Daarachter hadden ze, op voethoogte, een camera staan. Het lopen werd opgenomen en vanuit de vertraagd afgespeelde beelden kon de man nog een kleine aanpassing aan de steunzool maken. Top! Hierna liep Heiko naar de apotheek om een verklaring opiumachtige medicatie te laten invullen door de apotheker. Dat formulier is nodig voor de reis, wanneer een douanier mijn medicatie gaat controleren. Oxycodon valt namelijk onder de Opiumwet en mag niet zomaar ingevoerd worden in een ander land. Het aantal meegenomen tabletten over de hele vakantieperiode wordt geteld en op het formulier aangeschreven.

Vorige week hadden we een simpel oud tuinsetje op Marketplace gezet. We hadden al besloten om die naar de stort te brengen. Net als eerder met andere spullen bedachten we ons, dat er wellicht iemand blij mee gemaakt zou kunnen worden. Zodoende werd er een foto op Marketplace geplaatst en om te voorkomen dat er meteen 25 liefhebbers zich zouden melden, werd er een prijs bij gezet van €.25,-. Even een lage drempel opwerpen, om zo alleen serieuze belangstellenden te krijgen. Binnen een uur was het bankje met een stoel en een tafeltje verkocht! Een man uit Eksjö kwam het ´s avonds nog ophalen ook. Op Marketplace stonden nog drie andere, oude advertenties, die in de tijd waren weggezakt. Onder andere een verkoopadvertentie voor een schommelstoel die we nog steeds hadden staan. Deze en de twee andere advertenties werden ververst en vervolgens reageerde er iemand op de schommelstoel. Deze week werd die eveneens verkocht en opgehaald. Ook weer opgeruimd! Dat gaat lekker zo. De tuinset stond buiten en niemand in de weg, maar de schommelstoel, waarvan we er nog een hebben staan, nam wel te veel ruimte in beslag. Fijn dat die nu weg is. Tot nu toe hebben we eigenlijk best regelmatig succes met het verkopen via Marketplace. Nu staan de drie antieke olielampen te koop. Wie biedt?

Een ander medium waar we iets te koop hebben staan is Blocket. Daar staat onze camper te koop. Maandag werden we gebeld door een meneer, die een aantal vragen stelde over de camper. Hij was serieus geïnteresseerd en nadat alle vragen waren beantwoord werd er een afspraak gemaakt voor een bezichtiging. Dinsdagmiddag kwam hij met zijn vrouw kijken. Zowel van binnen als van buiten werd alles nauwkeurig bekeken en werden aanvullende vragen gesteld. Dat er bepaalde oneffenheden waren verbaasde hun niet. De camper is tenslotte 31 jaar oud! Desondanks stond die er netjes bij, aldus de potentiële kopers. Ook binnen waren ze aangenaam verrast door de nieuwe bekleding op de kussens en de frisse gordijntjes. Nadat overal uitleg over was gegeven werd er zelfs nog even een korte testrit gemaakt. Waren ze serieus geïnteresseerd of niet? Echt wel! Gelukkig gingen ze niet over een nacht ijs en wilden ze ook nog een andere camper bekijken. Dat gaan ze vandaag (zondag) doen. Daarna zouden ze opnieuw van zich laten horen. We wachten het maar rustig af. De camper is in afwachting daarvan maar gewoon weer teruggezet op zijn winterstallingsplaats… Geduld is een schone zaak…

Het genoemde formulier van de apotheek is een van de laatste voorbereidingen voor onze vakantie naar de Noordkaap. De laatste dagen ben ik zelf regelmatig bezig met de, door Heiko, georganiseerde reis. De laatste puntjes komen op de i en het Worddocument waarin de reis beschreven staat wordt met steeds meer details aangevuld. Details in de zin van: welke bezienswaardigheden gaan we in Oslo bekijken, in Tromsö, in Kirkenes en in Stockholm? In Oslo zijn we een dag, in Tromsö zijn we een dag, in Kirkenes zijn we drie en een half uur en in Stockholm tenslotte nog twee dagen. In de hoofdstad van Zweden hebben we gekozen voor een hotel op het schiereiland Djurgården, waar zich het Abba museum bevindt, het Vasa museum, een Vikingwerf en het grote park Skansen. Als het lukt gaan we aan alle vier bezienswaardigheden een bezoekje brengen. Langzamerhand gaat de reis ten behoeve van ons 12,5-jarig huwelijksjubileum steeds meer leven.

Op het gebied van eten was er deze week weer een nieuw recept. Met een ander soort, gekruid gehakt: salsiccia. Een Italiaanse worst, meestal van varkensvlees. De worst staat erom bekend, dat hij gekruid is met venkel of anijs als primaire smaakmaker. Dit was duidelijk eentje met venkel. Via het internet zocht ik er een recept voor op, want hiervan had ik nog “geen kaas gegeten”. Dat het geen vreemde worst was bleek wel uit het feit, dat er behoorlijk veel recepten naar voren kwamen. Het viel meteen op, dat het veelal werd verwerkt in pizza´s en pasta´s. Toen werd het een maaltijd met pasta. Fusilli om precies te zijn. Voor de bereiding van het vlees volgde ik het opgezochte recept. De worst moest in plakjes gesneden worden en gebakken in de koekenpan. Daar werden uien aan toegevoegd, die gefruit werden. Onder andere kwamen er nog gehakte tomaten bij en diverse kruiden. Alles serveerde ik met een salade van sla, tomaten en komkommer. Een lekkere saus, hoofdzakelijk door de goedgekruide worst, de salsiccia. Die wordt vaker gekocht, want we willen meer recepten proberen!

Verder heb ik geprobeerd knäckebröd te maken.
Echte Zweedse knäckebröd volgens een recept van onze buurvrouw Britt.
Ik had het graag met haar willen maken,
want die wij van haar hadden geproefd waren heerlijk!

Met onder andere roggemeel maakte ik het deeg. Die mocht rijzen en dat lukte prima! Na ongeveer een uur werd het deeg in een rol gedraaid en werden er plakje van gesneden. Daarvan werden bolletjes gemaakt, welke ik met de hand tot plakjes drukte. Vervolgens werden ze met een speciale deegroller, gekregen van Michiel en Maaike (!) nog verder uitgerold. En kwamen er gaatjes in de plakjes deeg. Alleen kreeg ik ze niet dun genoeg. Het deeg bleef te veel en te vaak aan de deegroller hangen, hoe goed ik hem ook met meel had ingepoederd! Ik was zodoende gedwongen om de knäckebröd dikker te laten dan eigenlijk hoort.

Jammer. Ze werden na ongeveer 7 à 8 minuten gebakken op een hoge temperatuur. Maar eenmaal uit de oven bleek toch al snel, dat ze voor knäckebröd te dik waren gebleven. Het waren knäckebroodjes. De smaak was goed, niets mis mee. De structuur was ook goed, maar ze waren gewoon te dik… Misschien voor een volgende keer toch maar die ene hulplijn inschakelen: “Britt, hjälp mig. Snälla…”

Woensdag waren we terug in het ziekenhuis te Eksjö voor een controle bij de hartafdeling. De verpleegkundige vertelde ons, dat de uitslagen van het bloed uitstekend waren! De verklaring hiervoor is, dat we meer aan het bewegen zijn en gezonder eten met minder vet en suikers, kleinere porties, meer fruit en natuurlijk de medicatie tegen een te hoog slechte cholesterolniveau. Mooi! Tevreden! Eveneens meldde ze, dat de nieren en lever ook oké waren. Vervolgens werd een ECG, wat hier een EKG heet, gemaakt. Op dat hartfilmpje waren geen onregelmatigheden af te lezen! Kortom ze was erg tevreden en daarmee wij ook! Het was voor haar zelfs aanleiding, om de volgende afspraak over vier weken telefonisch te doen! Met een gerust hart (!) liepen we de afdeling af. Het geeft ons (meer) vertrouwen voor onze vliegreis van volgende week. “Noorwegen, we komen eraan!”

De door ons online gekochte douchecabine zou binnen twee tot vijf werkdagen geleverd worden. Woensdag kregen we bericht van PostNord, dat hun een pakket was aangeboden, welke ze volgende week dinsdag of woensdag wilden bezorgen. “Nee hè! Dan zijn wij er niet!” De online-winkel van Jula had zich aan de afspraak van twee tot vijf dagen levertijd gehouden, maar helaas kon PostNord deze week niet meer naar Ödarp komen. Ze stuurden een berichtje, dat het volgende week dinsdag zou worden bezorgd. Hmmm… En nu? Hé! Onze vrienden Martijn en Marijke komen vrijdag aan voor hun verblijf van een half jaar. Ze gaan ook voor ons dametje Ebba zorgen. Hun hebben we nu ook maar gevraagd of ze dinsdag het pakket bij ons thuis in ontvangst kunnen nemen. Gelukkig was dat geen probleem en zodoende kan de geplande levering gewoon doorgaan! Heiko weet weer wat hij kan doen als we terugkomen…

Aan het einde van de week was het tijd voor het bijeenzoeken van bijvoorbeeld onze kleren voor volgende week. Best lastig. Wij rijden eerst namelijk naar Stockholm en vliegen daarvandaan naar Oslo. In Stockholm en in Oslo zal het eenzelfde temperatuur zijn, omdat beide hoofdsteden op dezelfde breedtegraad liggen. Ik verwacht, dat we daar in hetzelfde type kleding kunnen lopen als momenteel hier in Ödarp. Na Oslo gaan we echter een heel stuk Noordelijker, naar Tromsö en zal het tegelijkertijd een stuk kouder zijn. De kans, dat we daar vorst en sneeuw aantreffen is erg groot. Nu zijn we natuurlijk wel op een goed verwarmde boot van Hurtigruten, maar we willen overdag uiteraard ook veel buiten verblijven en de Noorse fjorden zien.

Daarnaast hopen we ´s avond het bijzondere, groene, dansende Noorderlicht te zien. Ook dan moeten we buiten aan dek staan en reken maar dat ik dan een paar foto´s ga maken! Daarvoor zullen we extra warme kleding mee moeten nemen. Ook voor de excursie met de bus naar het monument op de Noordkaap. Daar is het echt wel koud hoor! Nu overdag al minus 4. Tegelijkertijd willen we de koffers niet te zwaar maken en onze bagage beperken tot handbagage. Met maximaal acht kilogram per koffer per persoon. Overigens ben ik me aan het verdiepen in de camera-instellingen. Het Noorderlicht beweegt en krijg je niet zomaar goed op de foto. Je hebt er een langere sluitertijd voor nodig en je moet de ISO-waarden van de camera instellen op 400 of 800. Gelukkig kan ik alles met de hand instellen op onze Nikon camera. Ik moet alleen nog even uitzoeken hoe…

Donderdag reed ik met Heiko mee naar Tranås. Terwijl hij een (voorlopig) laatste bezoekje aan de fysiotherapeut bracht, liep ik naar supermarkt Coop voor een paar boodschapjes. Nagenoeg tegelijkertijd waren we klaar en reden we naar de andere kant van het spoor, dat Tranås in tweeën deelt. Daar bezochten we de winkel van Fyndlagret en tenslotte deden we de supermarkt aan voor een paar boodschapjes voor onszelf en voor onze vrienden Martin en Marijke. Zij stapten donderdag in de auto en reden richting Kiel, om daar de boot op te gaan richting Göteborg. Hun avontuur van een halfjaar-verblijf in een huurwoning in Zweden begon vrijdagmiddag. In de komende zes maanden gaan ze op zoek naar hun Zweeds droomhuis. Ze hebben het vakantiehuis Slogebo voor zes maanden kunnen huren en wonen dan op acht minuten afstand van ons. De boodschapjes waren voor die dag en het ontbijt voor de volgende dag. Hoefden ze niet meteen naar de stad en de supermarkt in. We verheugen ons op hun aanwezigheid en hopen oprecht, dat ze erin slagen een eigen Zweedse woning te kopen.

Vrijdagochtend werden we verrast met de eerste sneeuw van de komende winter! Een dun laagje, natte sneeuw zorgde ervoor, dat de weg en ons grasveld wit werden. Helaas moest Heiko die ochtend nog eventjes naar Aneby heen en weer en was het onderweg erg oppassen. Het was bijzonder glibberig. Het zorgde wel meteen voor mooie plaatjes. Gek genoeg was het in de plaats Aneby helemaal schoon! Heel bijzonder. Vrienden van ons, Hennie en Ingrid verbleven een weekje in een vakantiehuisje in Värmland en toen ik hun een foto stuurde van de winterse omstandigheden in Ödarp, kreeg ik een foto terug van de landkaart van Zweden. Op die kaart stonden de plekken aangegeven waar het op dat moment sneeuwde. Grappig genoeg was dat op drie plaatsen, waarvan eentje dus precies boven Ödarp! De sneeuw bleef niet liggen en aan het einde van de dag was het weer groen om ons heen. Toch is de eerste sneeuw gevallen. Verder was het eigenlijk een onplezierige dag, met een hele harde, gure wind. Heel veel blad verliet de bomen, die op hun beurt meteen een stuk kaler werden.

Vrijdagmiddag verwelkomden wij dan onze vrienden Martin en Marijke. Ze waren rond twaalf uur ons huis voorbijgereden richting Slogebo. Ze hadden de reis veilig volbracht, inclusief hun hond Noor en kat Pien. Om half drie waren we bij hen met de boodschappen, een welkomstpresentje en iets voor bij de koffie en thee. En wat kun je dan beter meenemen dan… Een prinsesstårta? Op het moment van aanrijden was er net een flinke natte sneeuwstorm gaande. Brrr… Maar wat een warme ontmoeting! Het was fijn om elkaar weer in de armen te kunnen sluiten. We bleven uiteraard niet te lang, omdat zij moe waren van de reis en omdat ze hun meegebrachte bagage nog hier en daar een plekje wilden geven. Tijdens de koffie veranderde het weer van winter naar zomer. Ineens scheen de zon en ging de wind liggen. Het was echter van korte duur. Zaterdags zagen we elkaar weer, omdat ze voor Ebba gaan zorgen de komende tijd. Ze kregen tekst en uitleg over het eten en drinken voor Ebba. Daarna gingen we in Aneby samen een hapje eten. We zijn blij met onze nieuwe Nederlandse “buren” op acht minuutjes afstand.

En nu zijn we onderweg!

Vandaag rijden we naar Stockholm:
ons avontuur naar de Noordkaap is begonnen!


Tot na 1 november!


“Ha det så bra alla!”
Heb het allemaal goed!