“Help! De heide verzuipt!” Vannacht had het gesneeuwd en daarbij flink gewaaid. Zodoende was onder andere de plantenbak onder het raam van de keuken helemaal vol gewaaid met dat mooie witte spul. Alleen de topjes van de rode heide komen er nog bovenuit. Het levert wel een leuk plaatje op, al zeg ik het zelf. Vandaag zou er een beetje aan de kerstversieringen gebeuren en daarom ging ik op zolder. Een paar kratten haalde ik op, met dingetjes die ik zou willen gebruiken. Toen zag ik, dat het kleine raampje daar, aan de noordzijde van het huis, voor de helft was bevroren. Dat wil zeggen, dat er tot aan de helft ijsbloemen op zaten. Wat grappig! Vooral grappige figuurtjes. De temperatuur daar op de zolder was niet om over te juichen en daarom was het een kwestie van de juiste krat pakken en snel weer naar beneden.
Daar wachtte Heiko me al op en namen we ons ontbijt. Dat is de laatste dagen niet altijd meer zo vroeg. Nu mijn wederhelft thuis is, slaapt hij ietsjes langer. Heel begrijpelijk. Na ons ontbijtje met heerlijk geurende, warme afbakbroodjes, maakten we ons klaar voor vertrek. We hadden afgesproken om samen naar Tranås te gaan. Het was tijd voor de wekelijkse boodschappen. Omdat het op vrijdag en zaterdag in de winkels zo druk is, deden we dat graag vandaag. Ook zouden we bij Kenth Örtengren aan gaan, om twee grote zakken met gekloofd hout te brengen. Vorige week vrijdag had hij Heiko daar namelijk naar gevraagd. Het was niet voor hemzelf, maar voor een bekende van hem. Kenth had gevraagd om droog berkenhout, maar dat lag nu in de houtstek niet voor het grijpen. Wel ander hout uiteraard en dat bleek ook goed te zijn. Gisteren had Heiko twee zakken gevuld en klaargezet in onze stookruimte. Zodoende kon het hout nog eens extra drogen over de nacht.
Voordat we konden vertrekken moesten er wel eerst een paar baantjes geveegd worden. Er was vannacht ongeveer vijftien centimeter sneeuw gevallen! Om met droge voeten bij de auto te komen, veegde Heiko de oprit schoon. Althans, hij maakte een paadje van een halve meter breed, vanaf de achterdeur naar de carport. Eveneens eentje van de oprit naar de houtstek. We zijn inmiddels begonnen met de voorraad van de eerste houtstek, die bij de vijver. Ook fijn, dat daar nu een paadje is gemaakt zodat we er fatsoenlijk met de kruiwagen langs kunnen om hout te halen. Het was een serieuze sneeuwbui die gisteravond en vannacht over Ödarp trok. Zelfs de vijver is nu helemaal dicht gesneeuwd. Het ijs zie je nu niet meer liggen. In tegenstelling tot gisteren, toen we ook de waterval met de bevroren randen en kanten duidelijk konden zien. Nadat het pad gebaand was, tilde Heiko de twee zakken met hout achter in mijn auto en konden we vertrekken.
Ja, we gingen vandaag samen op pad. Dat was niet alleen veel gezelliger en maar op die manier had ik alle mogelijkheid tot het maken van een paar foto´s van de geweldige sneeuwval van de afgelopen nacht. Het is momenteel een prachtige wereld. Het witte van de sneeuw heeft een rustige, vredige en reine uitstraling. Dat kan alleen in dit seizoen. Helaas was het ondanks de lage temperaturen niet helder in de lucht. De zon deed haar uiterste best, om zich af en toe even tussen de wolken door te laten zien, maar dat was eerder uitzondering dan regel.
Als eerste leverden we het hout af bij de zaak van Örtengren. Ondanks een sms-berichtje vooraf, dat we er tegen half tien zouden zijn, was Kenth er zelf niet. Wel troffen we collega Håkan aan, die op dat moment de sneeuw van het pleintje aan het schuiven was. Later zou hij ook bij enkele vaste klanten het stoepje schoonvegen. Dat is na elke redelijke sneeuwbui vaste prik. Toen we weer ruimte in de kofferbak hadden voor de boodschappen, reden we door naar onze eerste winkelstop: Öob. “We hebben geluk! We kunnen precies voor de deur parkeren!”. Er was zelfs ruimte voor meerdere auto´s. Hmmm… Vreemd. Normaliter staat het hier altijd vol. Ineens ontdekte Heiko de reden: het was nog maar half tien en de winkels zouden pas over een half uur opengaan… We hadden er stiekem een beetje op gerekend, dat we nog even bij Kenth zouden praten en misschien een kop koffie drinken. Dan waren we precies op tijd bij de winkels geweest, maar dat ging vandaag niet door. Zodoende waren we nu nog te vroeg.
Toen maar direct door naar de Willy:s en vervolgens naar de Lidl. Op de rotonde aldaar, begroetten ons de bekende tomten, kerstmannen alweer. Gezellig! Bij de Lidl zette Heiko mij eruit, om zelf door te rijden naar de bouwmarkt ByggMax. Met het vastzetten van de vele planken rondom de carport, althans het schuurgedeelte, waren de schroeven op. Alweer! Twee dozen met elk 1.000 stuks schroeven zijn er al doorgedraaid. Letterlijk en figuurlijk: door het hout gedraaid. Deze keer nam hij niet weer zo´n grote doos van 1.000 stuks mee, maar koos hij voor een doosje van 250 schroeven. Maar dan wel met twee verschillende lengtes: 4,2 en 5,5 centimeter lang. Terug bij de Lidl kwam hij me in de winkel opzoeken. Achteraf gezien eigenlijk niet zo´n goed idee. Voor het helpen met het uit- en inpakken van de winkelwagen wel. Echter dat laatste nam Heiko wel heel serieus: er kwam veel meer in de boodschappenkar dan wat op het lijstje stond!
Na het afrekenen, want dat moet hier ook nog steeds, pakten we de winkelwagen leeg en de kofferbak vol. Er kwam zelfs nog iets op de achterbank te liggen. “We hadden deze week toch niet zoveel nodig?” Eerlijk is eerlijk: in deze periode, tegen de kerst, liggen de supermarkten vol lekkernijen en dan is het ongelooflijk moeilijk om daaraan voorbij te gaan. We reden via de plaats Hestra terug naar huis. Net op het moment, dat we Tranås verlieten, kwam ons een grote sneeuwschuiver tegemoet rijden. Die veegde de sneeuw met veel geweld van de weg af, de berm in. Even iets anders dan onze sneeuwschuif… Vervolgens konden we rustig en veilig richting Hestra rijden. De weg was redelijk schoon (op de andere rijstrook) en we genoten van de omgeving. Leuk, dat we deze route ook weer eens reden. Een heel andere omgeving dan langs de weg 1047.
In Hestra stopten we bij het tankstation om mijn brandstoftank nog even vol te gooien met diesel. De prijs van de brandstof is duidelijk aan het dalen. We betaalden daar nu €.1,87 per liter en eerder was dat nog €.1,97. Is de prijs van een vat ruwe olie gedaald of is er al iets gewijzigd aan het belastingpercentage? De nieuwe regering van Zweden wil namelijk de accijnzen op brandstof verlagen. Mede de reden waarom de Milieu Partij uit de regering is gestapt. Als brandstof namelijk goedkoper wordt, gaan mensen wellicht weer meer autorijden en dat is slecht voor het milieu. Eveneens is het geen stimulans voor de consument, om over te stappen op elektrisch rijden. Ook in Nederland gaat het met de brandstofprijzen weer de goede kant op las ik. De prijzen aan de pomp zijn al ruim een week aan het dalen. Zo betaal je voor benzine 1 tot 1,5 cent per liter minder dan vorige week. Dat blijkt uit cijfers van een consumentencollectief. De directeur verwacht, dat benzine binnenkort mogelijk minder dan 2 euro kost. Tot voor kort liepen de brandstofprijzen juist flink op. Twee maanden geleden kwam de gemiddelde landelijke adviesprijs voor benzine zelfs voor het eerst boven de 2 euro uit.
Sindsdien steeg die prijs verder, om op 18 november uit te komen op het hoogste punt tot dusver: 2,145 euro. Ook voor diesel en lpg betaalde je toen recordprijzen. Inmiddels is de prijs voor benzine gezakt naar 2,128 euro en dat was op dinsdag. Weliswaar is dat een kleine daling, maar de verwachting is, dat de prijs nog verder zakt, omdat een vat ruwe olie vorige maand 20 procent goedkoper werd; in geen enkele maand van dit jaar daalde de prijs zo snel. Vooral de recente angst voor de nieuwe zogenaamde Omikron-variant van het coronavirus zorgde hiervoor. Ook speelt mee, dat er al langere tijd minder vraag is naar olie. Men verwacht niet, dat de prijzen aan de pomp net zo hard zullen dalen als de olieprijs. Dit komt allereerst doordat een groot deel van de prijs bestaat uit belastingen, die maar beperkt meebewegen met de brandstofprijzen. Daarnaast is de waarde van de euro, ten opzichte van de dollar, gedaald. En doordat de meeste olie op de wereldmarkt in dollars wordt betaald, is de olie voor eurolanden duurder geworden. Toch wordt verwacht, dat een tankbeurt de komende tijd ietsje minder pijn gaat doen in de portemonnee.
Tegen elf uur waren wij weer thuis en zagen we, dat we het kenteken van de auto niet meer konden lezen. Zoveel sneeuw was er onderweg opgewaaid en aan de auto vast blijven zitten. Eenmaal binnen borgen we de boodschappen op en trakteerden we ons op een lekker warm kopje koffie. Hierna voelde ik me niet helemaal lekker. Moe, geen energie en erge hoofdpijn. Zodoende besloot ik om er even bij te gaan liggen. Dat doe ik niet snel, maar in dit geval toch maar wel. Dat “even” duurde uiteindelijk van half twaalf tot vier uur in de middag. Toen ik weer beneden kwam liet Heiko mij een foto zien van het resultaat van zijn geknutsel.
Hij had nog een paar planken van voldoende lengte gevonden waarmee hij de laatste wand van de berging dicht kon zetten. Van, zowel de brede, als de smallere planken had hij nog precies genoeg. Daarmee is dat nu klaar! De volgende stap is het maken van een grote schuifdeur. Verder had hij het paadje van de flagstones, vanaf de keukentrap naar de voordeurtrap, onder de sneeuw vandaan gehaald. Ach en toen had hij meteen ons tegelpaadje vanaf de weg naar de voordeur ook maar even schoongeveegd. Daar was immers dezelfde lading sneeuw gevallen en voordat er nog meer bij gaat komen, is het maar beter dat dit eerst weer weg is. Netjes en belangrijker: we kunnen weer veiliger naar de brievenbus lopen!
Om half drie was Heiko tussentijds nog naar binnen gekomen. Hij had met dochter Elise afgesproken, dat ze met elkaar zouden bellen. Helaas kon dat niet doorgaan, want Elise was opgeroepen om extra te werken. Ze staat voor drie dagen in de week voor de klas, maar er waren veel zieken en daardoor werd er een beroep op haar gedaan. Ze spraken daarom af om het beeldtelefoongesprek ´s avonds te doen. Fijn, want zo kon ik toch ook nog even meebabbelen. Meteen nadat de kids, of de kabouters zoals Elise ze noemt, op bed lagen, belde ze. Toen we nog maar net in gesprek waren kwam de oudste kabouter, Merle, nog even in beeld. Ze kon niet meteen slapen en hoorde stemmen in de kamer. Leuk! Het gesprek duurde niet al te lang, want het was een lange werkdag geweest en ook morgen moet ze weer invallen. Daarnaast kampt ze met een slijmbeursontsteking in de schouder. Vervolgens wordt er in Nederland het komende weekend Sinterklaasfeest gevierd en dat vraagt uiteraard ook weer de nodige voorbereidingen. Toch hebben we bijna een uur weer bijgepraat en dat zijn waardevolle momenten!
