Potverpielekesnogaantoezeg! Hebben we geschreven, dat we op Eerste Paasdag een “somber ontbijtje” hebben gehad! Dit was verre van een goede start van een “Vrolijk Pasen”… Er stond slechts één lettertje te veel in dat woordje en het maakte meteen een groot verschil. Het had uiteraard een “sober ontbijtje” moeten zijn. Bedankt, dat je ons hier op hebt gewezen, Johanna! Men kan wel denken, dat we die dag verdrietig waren begonnen, maar dat was zeker niet het geval hoor!
Juist op het moment, dat wij denken, dat we de nachtvorsten wel hebben gehad, heeft het vannacht nog weer eens vijf graden gevroren! Het dak van de carport was weer wit en dat viel uiteraard meteen op. Op hetzelfde moment dat ik dat zag, waren ook de mooi gekleurde wolken weer waar te nemen. Dat maakte de koude nacht weer een beetje goed. Het zal hier overdag ongeveer 13 graden worden: dan begrijp ik toch die nachtvorst niet meer helemaal. Hopelijk is dat met een paar weken over, want dan krijgen we bezoek. Die overnachten hier een paar dagen in een tentje…
Al op tijd kreeg ik vanochtend van Heiko de eerste foto toegestuurd. Het was eentje van kleinzoon Mason en de tekst die erbij stond was: “Goedemorgen, oma!” Dat was een fantastisch welkome verrassing! Dat heerlijk kereltje te zien, dat vrolijk gezichtje… Zucht… Een brok in de keel. Had hem uiteraard ook graag in de armen genomen en even lekker geknuffeld…
Niet veel later komen er meerdere foto´s binnen. Dit keer ook van kleinzoon Noud! Het schijnt, dat hij een “goed gesprek” heeft gehad met opa. Zou het gegaan zijn over veiligheid op de fiets? Want Noud was namelijk te zien op zijn trapfietsje! Die wij ooit voor hem hadden gekocht. Leuk! Kleine jongetjes worden groot. Zo groot, dat hij het al ontzettend fijn vind om erop te zitten en dat hij dan geduwd wordt. Zelf fietsen gaat nog niet volgens mama Daniëlle. Het begin is er toch maar mooi!
Volgens supermarkt Lidl is het begin er ook al van de hoge temperaturen! Ze hadden gisteren namelijk al heel veel soorten zonnebrandcrème in mandjes liggen. Diverse beschermingsfactoren en zowel zonnebrandcrème, als -olie. De zon heeft uiteraard al best veel kracht. Dat was duidelijk te zien aan het gezicht van Heiko, wanneer hij een dag in het zonnetje had gewerkt. Zijn huid was die dag dan ook wel degelijk iets verkleurd. Alleen is het niet een beetje vroeg, om je al te moeten insmeren met beschermende middelen? Aan de andere kant zijn er misschien meer mensen dan we denken, die overgevoelig zijn voor zonnestralen. Daarbij weten we inmiddels allemaal ook wel, dat te veel Uv-straling niet goed voor ons is. Zouden dit de redenen zijn, dat de zonnebrandcrème en -olie al te koop zijn?
Een van de eerste dingen die ik vanochtend deed, was naar de vijver lopen. Uit zien te vinden, of er daadwerkelijk kikkerdril is gelegd. Het viel meteen op, dat er nog meer kikkers aan de kant van de vijver in het water zaten dan gisteren. Ik telde er maar liefst tien! En warempel: er is kikkerdril gelegd! Tellen ga ik ze niet, maar ik durf met zekerheid te zeggen, dat het er honderden zijn. Misschien wel duizenden. Het lijkt erop, dat er nog meer bijkomen, want er “dreven” nog een paar kikkers op het water. Dat worden vele jonkies!
Vlak voor Tranås zagen we deze groep dames. Heerlijk in de weide liggend, genietend van de zon. En van elkaar, want velen van hen hadden kalfjes bij zich in de buurt. Hoewel ik alle koeien mooi vindt, is de roodbonte toch zo langzamerhand wel mijn favoriet geworden. Heel eerlijk? Je ziet hier ook nauwelijks zwartbonte.
Zouden deze moeder koe en haar kalfje ons nagedaan hebben? Door net zo verwonderd te kijken als wij op dat moment deden? Nee, ze waren gewoon beide genoeglijk aan het herkauwen en dat deden ze toevallig gelijktijdig!
Toen was het voor deze dame inmiddels tijd om te doen wat ze wilde doen: naar buiten om te gaan verven! Tijdens het klaarzetten van de benodigde spulletjes zag ik meer en meer kleur in de tuin komen. Tot nu toe veel paars trouwens. En blauw! Dat is van de Chionodoxa. Die bloeit soms zo vroeg, dat ze haar bloeiende stelen vaak zelfs door smeltende sneeuw steekt. Daarom wordt ze ook Sneeuwroem genoemd. In het Grieks betekent chion sneeuw en doxa glorie: Sneeuwroem. Het kleine plantje is een grootbloemige voedselbron voor bijen. Ze komen nu her en der op, zelfs in het gras. Misschien dat we ze toch maar eens moeten verzamelen en samenvoegen. Straks als ze uitgebloeid zijn. De eerste lupines steken hun koppies ook al boven de grond!
Eindelijk werd er begonnen met verven! Enkele dagen geleden had ik al een gedeelte van de betonwand gedaan. Die van de veranda. De voorkant en de trap naar de voordeur waren aan de beurt. Net als toen werd eerst alles schoongemaakt en hier en daar kwam de roestborstel er nog zelfs aan te pas. Op die plekken was de verf losgelaten en gaan bladderen. Dit klusje ging verbijsterend mooi. Waarschijnlijk omdat het verschil best wel groot was. Morgen de trap naar de keukendeur!
Rond de klok van elf was Heiko vanochtend naar Hoogezand gereden. Nadat hij met Daniëlle en de kleinkinderen een wandeling had gemaakt. Het zou ongeveer twee uur geweest zijn, dat hij bij zijn ouders in Hoogezand was. Dat weerzien was zonder meer emotioneel. Er werd uiteraard lekker bijgepraat en Heiko mocht een klusje doen. Na bijna anderhalf jaar had Heiko zijn vader eindelijk een kussenkist gevonden met de juiste maten. Het was eentje die niet alleen bestemd was voor kussens, maar ook voor een tweetal stoelen. Ze waren blij, dat Heiko de kist in elkaar kon zetten, zodat die op het balkon gezet kon worden. Mooi, dat Heiko dat voor ze kan doen.
Tegen half zes had hij afgesproken met neef Sietse. Daar slaapt hij de komende twee nachten. Nee, er is niets mis met de “B&G” van Geert en Froukje hoor. Integendeel! Maar als je eigen neef Heiko uitnodigt, om daar te komen overnachten, sla je dat aanbod natuurlijk niet af. Zo kwam het dus, dat beide heren mij tegelijk een foto stuurden. Ze hadden elkaar aan tafel op de foto gezet. Ha, ha! Nadat zij nog een hele poos hebben gebabbeld ging Heiko rond half elf naar bed. Daar wachtte hem nog een verrassing. De foto heb ik qua kleuren aan moeten passen, omdat het in het donker genomen was. Duidelijk is nu wel te zien, wat die verrassing was: er lag een briefje en een chocolaatje op zijn kussen! Wat zal hij lekker geslapen hebben… Trusten allemaal!
