Wat een druk weekje: in het weekend bezoek van Martin en Marijke, woensdag kwamen Hennie en Ingrid, gisteren een spontaan bezoekje van Rob en Marijke met zijn ouders, vandaag naar Jan en Ria toe in Stockaryd en morgen fika bij Rob en Marijke en met hen en Rob zijn ouders naar Knutstorp. Dat zijn deze twee “oudjes” niet meer gewend hoor. Maar gezellig is het uiteraard wel. Héél erg gezellig! Vanochtend werden er zodoende toch maar even een aantal huishoudelijk dingen opgepakt. Want daar hadden we de afgelopen dagen nauwelijks tijd voor gehad. Of eigenlijk voor gemaakt. Even hier en daar wat afnemen, met de stofzuiger door het huis en tenslotte dweilen. Terwijl de wasmachine draaide en de was even later buiten aan de lijn hing te drogen. De website werd nog bijgewerkt en toen nog snel even douchen. Weg was de zaterdagochtend!
Het dorpje Stockaryd ligt op een afstand van ongeveer 5 kwartier rijden vanaf Ödarp. In zuidelijke richting. Daar wonen Jan en Ria nu sinds een half jaar. Hen hebben we leren kennen via een emigratiebeurs in Almere, waar Heiko aanwezig was om zijn eerste boek over Zweden te promoten. Zij kochten er een exemplaar en ze raakten aan de praat. Er volgde een vriendschapsverzoek via Facebook en zo kwam het balletje aan het rollen. Zij hadden hun huis eerder verkocht dan wij en emigreerden zodoende een paar maanden eerder naar dit fantastisch mooie land. Toen Jan twee jaar geleden ziek werd en geopereerd moest worden werden ze echter met de neus op de feiten gedrukt. Voor wat betreft hun eerste Zweedse huis. Dat stond midden in de natuur zeg maar, in een streek zonder openbaar vervoer en zonder winkels. Aangezien Ria geen rijbewijs heeft, werd Jan zijn afwezigheid op die locatie erg “confronterend” voor haar.
Ze verkochten hun huis en kochten iets nieuws in het dorpje Stockaryd. Een dorp met winkels, voldoende buren en een goede verbinding met het openbaar vervoer. Vandaag gingen wij bij hen op bezoek, voor een fika zoals Ria in de uitnodiging aangaf. We hoorden onder andere over de “vreemde manier” van de verkoop van hun huis in Solkaryd. Dat is gekocht door Duitsers en die hebben het huis digitaal gekocht! Ze hadden een aankoop makelaar ingeschakeld en die liep met de mobiele telefoon door het huis te filmen en te praten. De kopers konden zodoende meekijken en tegelijkertijd vragen stellen aan de makelaar. Wij hadden er nog nooit van gehoord, maar zo kan het dus ook. De Duitsers kochten het huis en wonen er nu permanent.
Wij werden rondgeleid in hun nieuwe huis in Stockaryd. Een plaats waar in ieder geval nog twee Nederlandse gezinnen wonen. Het vrijstaande huis van 1975 staat in het centrum van de plaats naast een tankstationnetje en vlakbij het trein- en busstation. Het huis heeft drie verdiepingen en een zolder. Eigenlijk net zoals ons huis. Hun huis is echter breder en daardoor groter. Een modern huis met vooral een keuken die is voorzien van veel apparatuur. Het huis was prima onderhouden en ze zijn er dan ook zo ingetrokken. Er hoefde werkelijk niets aan te gebeuren!
We werden door Jan en Ria getrakteerd op een fika met allemaal zelfgebakken koekjes en taart. Heerlijk! Er werden zelfs nog een paar kopietjes gemaakt van recepten die ik mee kreeg. Ze vertelden ook over hun bezoek aan Frankrijk. Daar waren ze bij hun zoon en schoondochter geweest. Er is namelijk een kindje geboren, hun eerst kleinkind: Ama. Uiteraard kregen we foto´s te zien van het meisje, de trotse ouders en eveneens van de trotse opa en oma met kleindochtertje. Het was al een tijdje geleden dat we elkaar voor het laatst hadden getroffen en dat had alles met mijn val te maken. Het was echter weer heerlijk om elkaar te spreken en te zien!
Na 2,5 uur kon ik niet langer zitten en stapten we weer op. We hadden toen ook nog een autorit van vijf kwartier weer voor de boeg. We waren om twaalf uur weggereden en we waren uiteindelijk om half zeven weer thuis. Nu moet ik eerlijkheidshalve ook melden, dat we in Eksjö even hebben gelopen. Daarna zijn we nog bij de Burger King gestopt voor een patatje met een hamburger… Ondanks de lekkernijen bij Jan en Ria vonden we het inmiddels “etenstijd” en vonden we dat we ons daar wel op mochten trakteren. Toch ook wel eens lekker hoor, zo´n snack dag…
Op de terugweg, over het kronkelpaadje tussen Blå Grindar en Bördsjö zagen we nog een reetje met twee jonkies! Oh, wat ontzettend lief! Moeder ree liep links met haar kalfjes in de berm toen we aan kwamen rijden. We stopten even, om van deze drie beestjes te genieten. Moeder vond het maar niets, dat er een auto stopte en dat er twee mensen naar haar jongen keek. Instinctief riep ze de twee om haar te volgen. Door het hoge gras, terug het bos in. Daar waar ze met haar kalfjes veilig zou zijn. Toch hebben we ze even kunnen bewonderen!
Gisteren had Heiko Kenth nog in het zonnetje gezet. Nou ja, we hadden nog een cadeautje voor hem, voor de opening van de nieuwe zaak. Ik had het idee opgevat, om voor hem visitekaartjes te maken. Dat vond Heiko meteen een goed idee. Tot gisteren werd vaak een kladpapiertje gepakt waarop snel naam en telefoonnummer geschreven werd. Nu kan een heus visitekaartje worden afgegeven. Kenth was erg verrast. Niet alleen door het cadeau, maar ook door de kaartjes. Hij was er zichtbaar content mee!
Vandaag was het de dag, dat middelbare scholieren officieel de studie afsloten met een hoop feestelijkheden. Binnenkort iets meer over school in Zweden. Vandaag moest er gefeest worden. Deze dag is voor de studenten meer dan alleen het krijgen van een diploma: het is voor hen meer een afsluiting van de puberteit en dat men klaar is voor de weg naar volwassenheid. En het feestje mag wat kosten: – Er is altijd een bal van tevoren, waarvoor nieuwe schoenen en een jurk of pak gekocht wordt. – Op de studenten dag is er een champagneontbijt. – Men draagt een muts, lijkt op een matrozenpetje, en daar moet eigenlijk de naam op staan. – Natuurlijk moet men er wederom fantastisch uitzien, dus nieuwe kleding. – Dan huurt men een vrachtwagen, om de eindexamenklas mee door de stad te rijden. – Die wagen moet uiteraard versierd worden. – Na het feest in de stad gaat men naar huis, om met familie een feestje te vieren. – Ter afsluiting gaat men met klasgenoten de stad weer in, meestal naar nachtclubs en disco´s. Tel al die kronen maar eens op. Maar ach… Je sluit uiteindelijk slechts een keer je middelbare school af. Gefeliciteerd allemaal!
