Donald was er vanochtend weer! Wat een mooi beest is het toch. Maar eigenlijk wel een beetje jammer, dat hij alleen is. We zagen hem hier, als we hem al zagen, vaak met een vrouwtje. Nu is hij er al een paar dagen helemaal zonder gezelschap. De woerd is niet bang. Hij lag op de wal, achter het vijvertje en ik liep naar het bruggetje. Hij bleef gewoon liggen! Wat een vertrouwen heeft dat beestje.
Toen Heiko gisteren op Schiphol wachtte op zijn vlucht, die in plaats van om 14:20 uur om 15:35 uur ging, kreeg hij een automatisch gegenereerd mailtje van de KLM. Daarin stond de nieuwe, verwachtte vertrektijd vermeld. Degene die dat had opgesteld was echter vergeten om de eindtijd (16.00 uur) aan te passen. In plaats daarvan was de datum aangepast naar vandaag. Dat betekende, dat volgens het berichtje de vlucht 24 uur en 25 minuten zou gaan duren! Wow! Gelukkig wist Heiko beter. Toen hij het mailtje aan een van de medewerksters liet zien, suggereerde die, dat er wellicht overgestapt moest worden… Ja hoor…
Vanochtend kregen we via dochter Elise een berichtje binnen, over een wilde staking bij het bagagepersoneel van de KLM. Er waren als gevolg daarvan vele vluchten vertraagd en ook tientallen geannuleerd. Elise schreef dan ook “Maar goed dat je gisteren hebt gevlogen en niet vandaag!”. De kans was groot, dat er vandaag niet op Linköping gevlogen zou worden. Je zult maar ingecheckt hebben en door de douane gegaan zijn, koffertje al hebben afgegeven en dan te horen krijgen dat je vlucht is geannuleerd. Balen! Dan kun je geen kant meer op. Overnachten op Schiphol? In een stoel bij de gate? Bijzonder vervelend voor degenen die vandaag op vakantie zouden gaan. In het westen van Nederland zijn namelijk de meivakanties begonnen voor de basisscholen. Later op de dag bleek, dat de vlucht naar Linköping daadwerkelijk was geannuleerd…
Er komen knoppen in de fruitbomen! Maar krijgen we ook daadwerkelijk vruchten? Dit is het bekende verhaal van de bloemetjes en de bijtjes: “Om een bloem te laten uitgroeien tot een vrucht, moet die eerst bestoven worden. Dit wil zeggen dat er stuifmeelkorrels (mannelijke voortplantingscellen) op een rijpe stamper (vrouwelijk deel van de bloem) moeten terechtkomen. Naast de bestuiving is er ook nog bevruchting nodig. Hiervoor moet uit de stuifmeelkorrel een kiembuis groeien, die dwars door de stamper heen groeit tot in het vruchtbeginsel. Op die manier kunnen de mannelijke en de vrouwelijke voortplantingscellen versmelten en zal er zaad gevormd worden. Pas wanneer dit proces van bestuiving en bevruchting goed verloopt, zal de bloembodem uitgroeien tot een vrucht, ter bescherming van de zaden. Hierbij dient opgemerkt te worden, dat er heel veel stuifmeel in de lucht aanwezig is en op de stamper terechtkomt (door de wind en insecten). Slechts het geschikte stuifmeel zal gestimuleerd worden, om een kiembuis te vormen en de bloem te bevruchten.” We houden hoop!
Vanuit het vliegtuig had Heiko vele foto´s genomen. Hij had een stoel bij het raam en van daaruit probeerde hij op de grond herkenningspunten te vinden. Zo zag hij vanuit de lucht onder andere de Öresundbrug tussen Malmö en Kopenhagen. Helaas was het raampje van het vliegtuig deels bevroren, omdat ze zo hoog vlogen. Daardoor kon hij er geen scherpe foto van maken. Het zou wel leuk geweest zijn, want dan hadden we de brug vanaf de weg op de foto, vanaf het water en vanuit de lucht. Verder zag hij dat ze nagenoeg over de Dollard vlogen en over Delfzijl. Ook herkende hij de vele windmolens bij Zuidbroek en ontdekte hij de woning van neef Sietse. Vlakbij Amsterdam zag hij de bollenvelden met verschillend gekleurde tulpen. Van vriendin Tineke kreeg ik toevallig vandaag een paar foto´s van de tulpen. Van juist heel dichtbij. Bleek, dat ze daar een paar dagen verbleef met haar man Thomas!
De bomen, die na de stormen in januari zijn omgewaaid, waren deze week van de wortels losgezaagd en door een harvester van alle zijtakken ontdaan en in kortere stukken gezaagd. Vervolgens kwam de forwarder de stammen verzamelen. Inmiddels liggen er op het grote gebied, waar de kap eind vorig jaar was uitgevoerd, opnieuw behoorlijke stapels stammen. Van de bomen die volgens de bosbouwwet verplicht gespaard moesten worden, waren er een heleboel omgewaaid. Dat was natuurlijk te verwachten. Ze hadden geen steun meer van de andere bomen. Er zullen weer een aantal ritjes met de grote bomen-vrachtauto´s gemaakt moeten worden, om alle stammen naar de houtzagerij te brengen. Het wordt steeds “kaler-der”.
Onderweg naar Eksjö zagen we deze mooie bloemetjes in de berm staan. Fleurig toch?
Een hele tijd geleden hadden we via Facebook de open dag van de militaire basis in Eksjö voorbij zien komen. Daar hadden we onze interesse voor getoond en daarmee was die dag in onze agenda terechtgekomen. Vanochtend besloten we om ernaartoe te gaan. Om half elf verlieten we Ödarp. Het is een half uurtje rijden en de open dag begon om elf uur. Met muziek. Mooi! Maar… Toen we via weg 32 Eksjö naderden zagen we een enorme lange file, die bij de afslag naar het garnizoen stond. Vanaf weg 32 richting de hangars en barakken stond het helemaal vast! Er zijn twee afslagen naar Eksjö vanaf deze weg en tussen die beide afslagen stond een lange rij auto´s. Onze inschatting was, dat die file zeker 3 tot 4 kilometer was. Er was blijkbaar heel veel animo voor de open dag.
Het deed ons besluiten om door te rijden. We hadden geen zin, om ergens in die rij aan te sluiten. Het stond immers helemaal klem vast. Dan moet er nog een parkeerplaats gevonden worden… We reden Eksjö zodoende maar voorbij en om naar de winkel van Erikshjälpen te gaan. Daar waar ik eerder als vrijwilligster had gewerkt. Daar kochten we een paar dingetjes, namen we in het restaurantje een kopje koffie met een tosti en spraken we met een aantal oud-collega´s. Zelfs met een paar vaste klanten die mij elke zaterdag in de fiket bezochten. Hé, wat toch weer gezellig! Wat mis ik die contacten toch enorm.
Na Erikshjälpen reden we nog eventjes langs de Lidl in Eksjö, om te kijken of ze daar nog Hollandse frikandellen in de vriezer hadden. Maar helaas. Ook hier uitverkocht. Jammer. Gelukkig hadden we afgelopen maandag een paar pakjes kunnen bemachtigen. Om de file tussen de beide afritten te vermijden reden we door het dorp naar de verste afrit, zodat we zonder problemen weer naar huis zouden kunnen rijden. Toen bleek dat de lange file inmiddels volledig was opgelost. Wel zagen we overal vele auto´s geparkeerd staan en vele mensen lopen. De open dag was begonnen en gezien de grote belangstelling met succes. Wij hadden op dat moment de puf niet meer, om er alsnog heen te gaan. Misschien volgend jaar. Naar huis en gezellig verder bijpraten!
