Geen widgets gevonden in de zijbalk

Kleindochter Merle is kampioen geworden met haar volleybalteam! Ze speelt dit jaar voor het eerst volleybal bij de club in haar woonplaats Onstwedde. Op hun niveau mogen ze de bal eerst vangen en daarna twee keer overgooien. Daarna moet de bal over het net richting het vak van de tegenstanders. Het is de voorloper voor het echte volleybalspel. Regelmatig kregen we een of meerdere foto´s of een kort filmpje van dochter Elise en dan zagen we een zeer enthousiaste en fanatieke Merle in het veld staan. Leuk om te zien, dat ze er zoveel plezier aan beleeft en nu zelfs, samen met haar teamgenoten, kampioen is geworden! Daar moesten natuurlijk foto´s van gemaakt worden. Niet een, niet twee, niet drie en zo kan ik nog even doorgaan… Merle staat op de foto´s precies in het midden. Of moeder en coach Elise, die zelf ook volleybalt, daar nog invloed op heeft?

Gisteren had ik in de loop van de ochtend nieuwe pantoffels besteld via een webwinkel. Toen Martin en Marijke hier zondag waren, zag ik dat ze allebei “die mooie pantoffels” weer aanhadden. Zoals het hoort hier in Zweden, trek je je buitenschoenen uit bij de deur waar je binnenkomt. Om geen koude voeten te krijgen in huis worden dan pantoffels aangetrokken. Die onze vrienden aan hadden zagen er niet alleen mooi uit, ze waren ook nog eens lekker warm. Zowel Martin, als Marijke waren er erg enthousiast over. We hadden het er al vaker over gehad. Gezien het feit, dat ik nagenoeg de hele dag door koude voeten heb, was ik zodoende dit keer meer geïnteresseerd. Ik vroeg naar het merk en het materiaal waarvan ze gemaakt waren. Dat bleek vilt te zijn en je moest er eigenlijk met blote voeten in. Dan had je het beste effect. Ik mocht de pantoffels van Marijke even proberen. We hebben toevallig dezelfde maat. Ze zaten goed en ik besloot, nadat zij weer naar hun vakantiehuis waren, om op het internet eens te zoeken naar dit merk en soort pantoffels. Het bleek een Deens fabricaat te zijn: Glerups. Via diverse webshops waren de pantoffels te bestellen. Ik bestelde bij een Zweedse webshop en binnen 24 uur konden we ze al afhalen bij het postagentschap in Tranås. Dát is snel!

Heiko was lui vandaag. “Joke, wat zeg je nou?” Tja, het is even niet anders. Als ik een verslag zou moeten schrijven van zijn activiteiten van vandaag, kwam ik niet ver. Hij had wel regelmatig de houtkachel gestookt en hij had twee kruiwagens met hout gehaald uit de houtstek. Dat was het wel voor deze ochtend. Verder werden er spelletjes Wurdian, variant op Wordfeud, gespeeld en op Facebook gekeken. Er was geen doel, geen strijd en geen motivatie vandaag. Na de middag reed hij nog wel even naar Tranås, om het pakketje te halen bij het postagentschap bij benzinepomp Preem. Mijn pantoffels! Om die rit efficiënt te maken, werden meteen een paar boodschapjes gehaald bij de supermarkt. Daar bleef het bij vandaag. Soms heb je gewoon zo´n dag. Het lokte trouwens ook niet om erop uit te gaan voor een wandeling. Het was dooi, het motregende en de sneeuw verdween. Net als het ijs op de weg voor ons huis. ´s Morgens was die weg echt onberijdbaar.

Meteen nadat Heiko thuiskwam werden vanzelfsprekend de pantoffels uitgepakt en aangepast. Zonder sokken en dat is voor mij heel bijzonder. Dat doe ik eigenlijk nooit. Natuurlijk wel in zomerschoenen, maar in dichte schoenen of in dit geval pantoffels? Nee. Maar… Ik stapte in de pantoffels en ze zaten als gegoten! En niet minder belangrijk: in een mum van tijd had ik warme voeten! Wat liepen ze ook heerlijk. Licht in gewicht en nagenoeg volledig om de voeten gesloten. Ik ben er dan ook heel erg blij mee. “Bedankt, lieve Kerstman!”

Later in de middag werd er aan de buitendeur geklopt. Toen Heiko opendeed zag hij onze buren uit Västorp op de stoep staan. Lennart, oud huisarts, en Irene, oud lerares Zweeds. Wij hadden vorige week bij alle buren in Västorp een kaartje in de bus gedaan, waarmee we hen “God Jul”, fijne kerstdagen wensten en bij Lennart en Irene hadden we er een cd´tje bijgedaan van André Rieu. Met kerstmuziek. Dat is niet gebruikelijk, maar ze is nog herstellende van de zware operatie en zodoende vonden we dit wel gepast. Ze houden ook enorm van dit soort muziek.

Nu stonden zij bij ons voor de deur, om ons een kerstkaart en een presentje te geven. Hoe lief is dat? Ze bleven slechts heel even op de deurmat binnen staan, want ze zouden nog een rondje rijden, om meerdere kaartjes te bezorgen. We spraken wel nog over haar herstel. Pijn had ze niet meer zo erg. Het vervelendste vond ze, dat haar mond aan die kant als het ware hangt en eten en drinken, alsmede praten, haar erg bemoeilijkt. In het pakje zat een hyacint, wat hier een op een gekoppeld is aan kerst, een potje zelfgemaakte rabarber en een lieve kaart. Heel fijn van deze lieve buren en vrienden! Eveneens een teken, dat we als Hollanders geaccepteerd zijn?

In een huis-aan-huisblad lazen we dit bericht: “Nederlanders gelokt naar de provincie Jönköping!” Er werd vermeld, dat de provincie Jönköping (tezamen met een aantal plaatsen in die provincie) een aantal jaren achtereen een stand hadden gehad op de emigratiebeurs in Utrecht (Houten), in Nederland. Dit om Nederlanders naar de provincie Jönköping te “lokken”. In het bericht stond verder, dat “velen geïnteresseerd zijn” en dat “wij ze nodig hebben”! Dat zijn positieve berichten. Het artikel beschrijft, dat 177.000 Nederlanders jaarlijks vertrekken uit Nederland. Vaak om economische redenen (alles wordt te duur) en vanwege de drukte (te veel mensen per vierkante meter). In de provincie Jönköping zijn ze specifiek op zoek naar mensen met een medische opleiding. Via de beurs hopen ze 15 tot 20 emigranten te vinden, die in deze prachtige provincie wil wonen en werken. Het bericht geeft ook nog aan, dat de Nederlanders die naar Zweden komen, zich met name vestigen in kleinere dorpjes en op het platteland. Ze willen vooral rust en ruimte. Dat past uitstekend, want zo blijven de kleinere dorpjes bewoonbaar. Kijk naar Ödarp! Het dorp leeft weer!

Hoe vind je dit? Is het niet prachtig? Een schaatser ontdekte dit ongewoon en ongebruikelijk ijsverschijnsel op het Funbomeer. Het meer ligt in de buurt van Uppsala, ongeveer 75 kilometer boven Stockholm. De ontdekker schaatst al dertig jaar, maar hij had nog nooit zoiets gezien. Hij vond het een erg bijzonder en interessant wetenschappelijk fenomeen. Hij had al vele gasbellen in ijs gezien, alleen niet in zo’n perfecte ring. Er was veel rijp op het ijs “gegroeid”. In het midden van het verschijnsel. Allemaal heel bijzonder. Men denkt, dat het gas kan zijn, wat naar boven is gekomen. En de ijskristallen lijken enorm veel op wit gras. Ze zijn gevormd door de vochtigheid en koude lucht. Heel bijzonder om te zien en mooi, dat de schaatser het heeft gefotografeerd! Over foto´s gesproken: zie je hoe glad het ijs daar was? Al met al een schitterend plaatje en fantastische ijsformatie!

Op de nieuwspagina van Aneby werd gemeld, dat de weg van Bordsjö naar Blå Grindar niet te berijden was. Althans niet zonder spijkerbanden! Het was een lange, bochtige en heuvelachtige ijsbaan. Ook werd gemeld, dat de schoolbussen vanochtend niet naar de huizen op het platteland kwamen om de kinderen op te halen. Eveneens vanwege die extreme gladheid. De scholen waren in ieder geval ´s ochtends gesloten. Het was té gevaarlijk bij de weg vanwege die regen en de vorst die nog in de grond zat. Er reden om die reden dan ook slechts een handjevol auto´s voor ons huis langs en allemaal met een aangepaste (lage) snelheid. Desondanks hebben sleepbedrijven en schadeherstelbedrijven vandaag weer goede zaken gedaan. Helaas werkt het nu eenmaal zo.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.