Mandarijntjestaart

Vanochtend ging ik al vroeg aan het bakken. Ik had nog een paar “oude” mandarijnen liggen. Ze leken niet meer lekker. Simpelweg omdat het schilletje er een beetje droog uitzag. Dan pak je ze al niet meer. Herken je dat? Van binnen waren ze echter nog heel goed. Heel lekker zelfs! Om ze niet kapot te laten gaan besloot ik er iets van te bakken. De mandarijnen werden gepeld en doormidden gesneden. De ingrediënten voor mijn baksel kwamen uit de kasten en op het aanrecht: meel, melk, suiker, boter, een ei, vanillesuiker en bakpoeder.

Een eetlepel boter en suiker werden in de pan gesmolten, waarin de halve mandarijntjes gelegd werden. Met de platte kant naar beneden. Het ei, de melk, de suiker en een theelepel vanillesuiker en bakpoeder werden met elkaar vermengd en over de, inmiddels licht gebakken, mandarijnen verdeeld. Toen kwam de deksel op de pan en op een middelmatig vuur in tien minuten gebakken. Daarna kon het baksel omgedraaid worden (met behulp van een bord) en was het klaar toen de onderkant droog was en eveneens een kleurtje had. Natuurlijk werd even geproefd. Ik moet immers weten, wat ik Heiko bij de koffie doe vanavond. Het was heel smakelijk en daarmee weet ik zeker, dat hier nooit meer “overrijp” fruit weer weggegooid zal worden: dat wordt verwerkt tot een taart!

In Tranås was Heiko vandaag op twee verschillende plaatsen te vinden. Eerst werd, samen met collega Anton, in een villawijk een paar vierkante meter grind weg geschept. In januari, tijdens de tweede storm, waaide daar een glasplaat van een grote tuintafel op. De glasplaat ging in vele duizenden stukjes en die stukjes kwamen in de tuin terecht. Onder andere tussen het grind. De verzekering werd ingeschakeld en die gaf een bedrag voor een schadevergoeding door. Vervolgens werd Örtengren ingeschakeld om de schade te herstellen. En zo kwam het, dat Heiko en Anton vandaag het “vervuilde grind” weg moesten scheppen. Fijn…

Alles ging op de aanhangwagen en mee naar de oude locatie van de zaak van Örtengren. Daar gaan later deze week een paar jonge meiden het grind uitzoeken! Alle grote kiezelstenen moeten met de hand opgepakt worden en op een andere stapel gelegd worden. Wat uiteindelijk overblijft zijn de glasscherven… Geen leuk werkje, maar voor de klant voordeliger dan nieuw grind. Plus het feit, dat nieuw grind een andere kleur heeft dan het oude en dat lijkt niet mooi bij elkaar. Een mooie oplossing!

Zoals gezegd, had Heiko gisteren het gras gemaaid. Alleen de kantjes waren nog over. Dat moest met de trimmer gebeuren. Rond de waterkant van het beekje en vijver, rond de bomen, rond alle borders, rond de grillplaats, langs de heg, op het eilandje, het paadje rond de vijver… Zucht… Veel! Je wordt al bijna moe van het schrijven! Gelukkig zat er nu voldoende draad op het spoeltje en waren beide batterijen vol. Ik kon dan ook naar hartenlust aan het trimmen! Op zich is het geen zwaar werkje en je ziet à la minute resultaat. Dit was immers de eerste keer na de winter. Het gras was al voor de tweede keer gemaaid en dan weet je wel hoe laat het is.

Natuurlijk was het geen aangenomen werk en kon ik voldoende pauzes tussendoor nemen. Aan het einde van de dag was het klusje geklaard en kunnen we met een heel fijn gevoel naar buiten kijken en genieten van de tuin. Alleen krijg je op enig moment wel een beetje een kramp-achtig gevoel in de handen. Van het indrukken van de schakelaar. Niet dat je die heel hard moet indrukken, maar wel goed stevig zeg maar, want anders stopt de trimmer er uiteindelijk mee. Op het paadje, achter de vijver, had ik ook nog even een beetje onkruid en uitgebloeide bosanemoontjes getrimd. Toen zag ik, dat het niet alleen mooi is, om reetjes in de tuin te hebben. Terwijl ze uit de vijver hebben gedronken, hebben ze het paadje vertrapt…

Op het tweede adres vertelde de klant aan Heiko en Anton wat er moest gebeuren. Ruim een jaar geleden had deze klant aan de achterzijde van zijn tuin een heg geplant gekregen van de gemeente. Een heg, bestaande uit allemaal beuken planten. Dat was een tegemoetkoming van de gemeente, omdat die hadden besloten, dat het bos achter het huis van deze klant moest wijken voor een nieuwe woonwijk. Dat vond de klant niet leuk en ter compensatie werd er een lange beukenhaag gepoot. Het bedrijf dat de beukenplanten “in de grond had gezet” had dat volgens de klant echter niet zo heel erg fraai gedaan. Er zat te veel ruimte tussen.

De stekken voor een beukenhaag moeten namelijk op een hard-op-hard afstand van 30 tot max 35 centimeter gepoot worden. Een groot aantal van deze stekken stonden echter op 50 centimeter! De klant accepteerde dat uiteindelijk niet en vroeg Örtengren om raad. Er werd besloten om een tweede rij beukenplanten voor de reeds gepote haag te poten. In totaal werden er 210 stekken van ongeveer een meter hoog in de grond gezet. En daarmee zal de klant uiteindelijk een hele dichte haag krijgen. Die wil hij tot ongeveer twee meter hoog laten groeien, zodat het inzicht in zijn tuin geminimaliseerd wordt en hij niet de hele tijd naar de nieuwe, in aanbouw zijnde, woonwijk hoeft te kijken.

Het planten van zo´n heg is overigens teamwork. De een steekt de spade in de grond en wrikt de grond open, de tweede zet er een stek in en drukt de grond iets aan. Volgende… Lopende band werk. De stekken worden voor het poten eerst een tijdje met de wortels in een grote bak water gezet zodat die wortels zoveel mogelijk water op kunnen zuigen. Na het poten werd alles nog eens flink water gegeven. Tenslotte werd de grond verbeterd met turfmolm en extra voeding gegeven met kippenmest. De heg kan niet snel genoeg groeien voor deze klant…

Het was qua weer vandaag een beetje “vreemd”. Zo scheen de zon volop en was er geen of nauwelijks een vuiltje aan en in de lucht. Een half uurtje later zat de lucht dicht met wolken. En niet de grappige, witte wolkjes, maar die grauwe. Waaruit elk moment regen zou kunnen vallen. Geluk gehad, want er is geen druppeltje gevallen. Ook geluk hebben we met de oude appelboom. In het midden van de tuin. Die vertoont eindelijk bloei! Het is altijd de laatste. Toch twijfel ik elk jaar weer of het wel goed gaat. Onterecht dus!