Afzuigkap weg?

Vanwege de aanhoudende lasten had Heiko een berichtje gestuurd naar de fysiotherapeut van de vårdcentral, naar de huisarts en naar de afdeling neurologie van het ziekenhuis in Eksjö. Daar was hij een jaar geleden voor de laatste keer geweest in verband met de controle voor zijn problemen met de polyneuropathie in de voeten en onderbenen. Omdat de huisarts, de fysiotherapeut, de chiropractor en een andere fysiotherapeut hem gedurende dit jaar niet hebben kunnen helpen, besloot Heiko nu een afspraak te maken met de neuroloog. Wellicht hebben zijn klachten rond de heupen en onder in de rug, te maken met de polyneuropathie. Vandaag kwam er een reactie op zijn berichtje. In de vorm van een afspraak. Fijn, want dan kan een andere specialist er ook een keer naar kijken en hopelijk de oorzaak van het probleem vinden. Met pijnstillers en rek- en strekoefeningen komt hij niet veel verder…

Nee, dit keer niet alleen maar reclamefolders in de brievenbus. Er zat een kaartje bij! Het was er eentje vanuit Emmer-Compascuum. Wat toch lief! Soms voel je je zo beroerd en verdrietig, dat je denkt, dat je even alleen op de wereld bent. Mede door dit kaartje krijg je weer moed. Heel erg bedankt, lieve mensen!

Nu de beide overlopen klaar zijn, ging Heiko vanmiddag beginnen met een ander klein klusje. Wij vonden al vanaf het begin toen we de keuken plaatsten, dat de afzuigkap erg laag hing. De ruimte tussen het fornuis en de afzuigkap was naar onze beleving te klein. Als je in de achterste pannen op het fornuis wilden kijken, moest je je bukken om daar iets in te kunnen zien. De vraag was echter, of de afzuigkap hoger geplaatst zou kunnen worden. Dit in verband met het feit, dat die een integraal onderdeel uitmaakt van het kastje daarboven. Vandaag demonteerde Heiko het een en ander, om dat eens goed te kunnen beoordelen. Na enig denkwerk kwam hij tot de conclusie, dat er wel mogelijkheden zijn om de afzuigkap hoger te krijgen.

Toen bedachten we, dat het ook beter zou zijn, om achter het fornuis een andere achterwand te nemen. Nu hebben we er een matje van kleine witte tegeltjes zitten, maar dat is lastig schoon te houden. Via het internet zochten we naar een andere, eenvoudig schoon te houden achterwand. Die vonden we bij Ikea, waar de hele keuken ook vandaan komt. Het is een heel dun aluminiumplaatje geworden met verschillende opdrukken. We kozen die, die wij leuk vonden en bestelden deze. Het wordt thuisbezorgd, wat goedkoper bleek te zijn, dan heen en weer te rijden met de auto. Woensdag zal het bezorgd worden. De bestelde plaat is 55 centimeter hoog. Dat betekent, dat de ruimte tussen de onderkant van de afzuigkap en de bovenkant van het fornuis, maximaal 55 centimeter mag zijn. Op basis daarvan kan de afzuigkap 10 centimeter omhoog! Liever hadden we die nog iets hoger gehad, maar dit is in ieder geval al een hele verbetering. Morgen gaat Heiko het een en ander afzagen en de afzuigkap weer ophangen, waarna woensdag de achterwand geplaatst kan worden.

In de koelkast lagen nog een aantal sinaasappels, die er feitelijk al te lang hadden gelegen. Ze waren niet meer zo lekker om uit de hand op te eten. Ik besloot om ze in een taartje te verwerken. De hele snelle en simpele methode via de koekenpan. Een beetje meel, boter, vanille- en gewone suiker, een ei, melk en nog een paar ingrediënten en uiteraard de partjes sinaasappel. Dit keer als extra rozijntjes en citroenrasp. Alles kwam in de koekenpan op het fornuis. Een half uurtje later zaten we samen in de kamer aan de koffie met een stukje sinaasappeltaart met slagroom. Eenvoudig. Maar wel erreg lekker…

Heiko kreeg vandaag een reprimande van zijn telefoon! Hij heeft er namelijk een app op staan die zijn stappen registreert. Op de dagen dat Heiko aan het werk was bij Örtengren, zette hij soms meer dan 10.000 stappen. Sinds hij thuis is, is dat aantal een stuk minder. Fors minder!
De app geeft hem wekelijks een overzicht van de prestaties in de vorm van een grafiekje en enkele getalletjes. In het weekoverzicht van deze keer was te zien, dat hij de hele week niet één keer zijn doel had bereikt! Het doel is namelijk 6.000 stappen per dag. Verder werd vermeld, dat hij gemiddeld 14 minuten per dag minder actief was geweest in vergelijking met vorige week.
Tenslotte kon hij zien, dat hij per dag minder calorieën had verbrand de afgelopen week. De app gaf hem het “dringend advies” om voor de komende week zijn best te doen om zijn doel van 6.000 stappen per dag te bereiken. “Kom op Heiko! Je kunt het!”

Deel IV van de metamorfose van Björkhaga 1: de oprit. “De eerste indruk maak je maar een keer” zegt men. Dat geldt voor mensen, maar ook zeker voor een huis. Je kunt een heel mooi huis hebben, echter als de tuin en de oprit er niet verzorgd uitzien, haalt dat het huis naar beneden. In ons geval zag het er rondom het huis niet echt verzorgd uit. Behalve de twee grote coniferen bij de voordeur, was de oprit helemaal dichtgegroeid met onkruid. Je kon ongeveer de contouren van de oprit nog zien, of waar die zich zou moeten bevinden zeg maar. Maar, net als bij de aankoop van ons huis in Blijham, keken wij door de achterstallige onderhoudssituatie heen en wisten we, dat we er wel weer iets moois van konden maken. Onze eerste gedachte was, om de oprit af te laten graven door iemand met een graafmachine. We belden een bedrijf in Aneby en de man kwam langs, bekeek de situatie en bracht een offerte uit. Uiteraard duurde het een paar weken voordat we die hadden. Toen we die zagen schrokken we van de prijs. Voor het afgraven van ongeveer 20 centimeter en het afvoeren van alles, werd een prijs neergelegd van €.4.000,-! Dat vonden we overdreven veel.

We besloten om het zelf te doen. Monnikenwerk, ik weet het, echter eveneens een vorm van bezigheidstherapie. We begonnen aan de achterzijde. Bij de grote garagedeuren gingen we met een klein harkje krabben. Alle steentjes werden los gekrabd, om aansluitend al het onkruid en het gras er tussenuit te kunnen halen. Meteen kwam de rommel in een emmer. Elke volle emmer kwam in de kruiwagen en af en toe werd de kruiwagen elders geleegd. Eind 2017 zijn we met die megaklus begonnen. Dagelijks een uurtje of twee op de knieën, een strookje van een meter breed bij vier meter lang schoonmakend. Na het werk bij Örtengren en na het warm eten. Het ging niet snel, maar het resultaat was meteen zichtbaar. De beloning was groot. Op enig moment viel de winter in en moesten we stoppen. Vanwege de sneeuw en de vorst. Die eerste winter was een échte en duurde van november 2017 tot april 2018. Pas in april kon daarom de klus weer opgepakt worden. Meter voor meter werd het oprit schoner en schoner. Het was enorm dankbaar werk!

Op een gegeven moment was er nog slechts een klein stukje over. Omdat Heiko met dit klusje was begonnen mocht hij het ook beëindigen. Ik besloot destijds om een lijntje te spannen tussen twee Zweedse vlaggetjes; de finishlijn. Als hij de laatste centimeters schoon had, kreeg hij als beloning een bloemetje en een pilsje! Heiko vond het een geweldig idee en een nog mooier moment, omdat de klus eindelijk klaar was. Zowel achter het huis, als het stuk naar de weg toe.

We besloten vervolgens om er grijze steentjes op te laten gooien. Dat paste goed bij de grijs geverfde onderzijde van ons huis. Via Örtengren konden we dat bestellen en de vrachtauto die het kwam brengen, liet het mooi verspreid vallen. Zo, dat we daar niet veel werk meer van hadden. De oprit was bijna een jaar later klaar. Wát een verschil!