Weer was ik deze week lekker vroeg uit de veren!
De meeste dagen rond zes uur en op een dag zelfs alweer om vijf uur.
Het voordeel van het hebben van een hondje is, dat je daar dan meteen mee naar buiten gaat.
Sune wil namelijk graag zijn blaas en darmen legen.
Eenmaal buiten hoorde ik het concert dat de vogeltjes voor mij zongen.
Vele verschillende geluiden leverden een kakofonie aan vogelstemmetjes op.
Goedemorgen!
De afgelopen week deden we samen veel klusjes. Zo werd bijvoorbeeld, nadat alles in de badkamer boven klaar was, het wasbakje afgekit langs de nieuw behangen wand. Verder werd de beluchtingspijp van het waterzuiveringsdijkje weer vastgezet. Ons rioolwater loopt via een buis vanuit huis in twee grote opvangtanks in de grond. In de eerste tank komt het “vaste” bestanddeel. Het “vloeibare” deel gaat over naar de tweede tank. Vanuit de tweede tank wordt het vieze water opgepompt richting het waterzuiveringsdijkje. In dat dijkje loopt boven in een buis, waar dat vieze water doorheen loopt. Die horizontale buis bevat gaten onderin, waar het vieze water uit kan lopen, dat dan vervolgens door een aantal lagen stenen, schelpen, zand en meer loopt. Voordat het in het grondwater komt. Aan beide uiteinden van die horizontale buis zit een bochtje van 90 graden waar een ontluchtingsbuis op is geplaatst. Aan de ene kant van die horizontale buis was die bocht losgegaan en liep het vieze water eruit. Langs het dijkje naar beneden. Het probleem werd deze week nader geanalyseerd en opgelost!
Tijdens dat klusje bleek het gras op het dijkje al behoorlijk lang te zijn en werd het meteen maar even getrimd. De grote trimmer werd uit de schuur gepakt, er kwam benzine in het tankje en… De trimmer startte in één keer. En dat na het lange stilstaan!
Maar plotseling liet het linker handvat los: hij was afgebroken! Gewoon radicaal afgebroken! Het handvat is een soort stuur en in dit geval gemaakt van aluminium. Het linkerdeel knapte precies na de klem af, waarna de trimmer “onbestuurbaar” werd. Er werden foto´s van gemaakt en die worden naar de fabrikant gestuurd. Hopelijk kunnen ze een nieuw “stuur” naar ons opsturen. Ondertussen heeft Heiko het wel provisorisch gemaakt. Die timmerde namelijk een koperbuisje in het ene deel, waar een knik in de buis zat, zodat dat kopenbuisje goed klem kwam te zitten. Daarna zette hij het andere deel over het uitstekende koperbuisje en zette beide delen vast onder de klem met de rode knop. Dat houdt, totdat het loslaat…
En ach… Toen werd besloten, om ook maar meteen het hele grasveld even te maaien. Met de zitmaaier. Niet dat het nu al heel erg hoog stond, maar het ziet er nu wel weer verzorgder uit. Dat was de allereerste maaibeurt in Ödarp na de winter. Op 7 mei 2024. Deze machine startte eveneens in één keer! Hij moest echter in het begin wel even “stoom afblazen”: wat een kwalm rook! Volgens Heiko het gevolg van het stilstaan, waardoor de benzine ontbindt. Ook de benzine die nog van vorig jaar in jerrycans klaarstond was “ontmengd”. Nadat de motor een paar keer een behoorlijke hoestbui had gehad was het klaar. Als de zitmaaier volgende week weer gestart wordt is het probleem voorbij. Dat was de eerste keer maaien hier, terwijl dochter Elise in Onstwedde al vele malen het gras bij hen heeft gemaaid. Ik meende zelfs al zes keer. Dat betekent, dat ze zes weken geleden zo ongeveer al begon met maaien. Wát een verschil met hier!
Verder werd links en rechts een beetje onkruid tussen de stenen van de oprit weggehaald. Vooral onder de waslijnpalen was het nodige onkruid gekomen. Met name mos, omdat het daar een nat stuk in de oprit is. Bij de aansluiting van onze oprit op de doorgaande asfaltweg werd eveneens het nodige onkruid verwijderd. Nadat we paardenmest op de groentetuin hadden gegooid, was dat zo blijven liggen. Binnenkort willen we echter weer het nodige aan zaadjes in de grond stoppen, zodat het tijd was om de groentetuin om te spitten. Geen gigantische klus, maar het moet even gebeuren. Zoals zo vele dingen. We hadden trouwens afgelopen zondag samen een lijstje gemaakt, met al deze kleine klusjes en zo langzamerhand werden een aantal daarvan deze week afgewerkt. Nog lang niet alles en er komen er ook steeds weer nieuwe bij. “Hoe kan dat nou?”
We zijn nog niet klaar met de opsomming hoor. Het laatste stukje gipsplaat werd namelijk door Heiko aangebracht in de wc voor de campinggasten en een dag later door mij meteen ook maar behangen. Het waren er slechts twee banen, alleen een beetje lastig te plakken, vanwege de minimale bewegingsvrijheid aldaar. Met geduld lukte het! Mooi, ook weer afgerond. Net als het aanbrengen van een kunststof plakplintje. De laminaatvloer moest daaraan voorafgaand wel eerst een beetje bijgewerkt worden! Heiko had de vloer namelijk net zo gelegd als in de kamer en keuken boven. Met aan alle kanten een halve centimeter vrije ruimte, zodat de vloer ruimte kreeg om te kunnen werken.
Echter… Boven hebben we een constante temperatuur. In de doucheruimte voor de campinggasten hebben we geen verwarming. Gasten komen immers alleen in de zomer, wanneer het aangenaam is qua temperatuur.
Tel daarbij op, dat het laminaat op een koude betonvloer ligt die vanuit de grond vocht aantrekt en je weet wat er gebeurt. De laminaatdelen werden té vochtig en gingen té veel uitzetten. De plankdelen kwamen alsnog klem te zitten tussen de muren en de vloer ging hier en daar bol staan!
Dat moest eerst verholpen worden, voordat de plakplint erop aangebracht kon worden. Met het multi tool gereedschap was dat prima te doen. De randen werden schoongemaakt en er werd geplakt! De plakplintjes dekten vervolgens de kieren langs de wanden keurig af. De vloer ligt nu veel beter en is netjes afgewerkt langs de muren. Zo! Nu rest er nog maar één ding aan, voordat de eerste campinggasten kunnen komen: het aanbrengen van een buitenkraan. “Hé! Die stond nog niet op het “To-do-lijstje”…”
Wanneer je de laatste vier beelden ziet, kun je je bijna niet voorstellen, dat dát de nieuwe wc/ doucheruimte voor campinggasten is. In december 2022 begon Heiko met het slopen en verplaatsen van zijn toenmalige werkplaats. Sinds wij hier wonen hingen er kastjes aan de muur en stond er een oud aanrecht met kastjes en laden eronder. Daar had hij ruimte voor veel van zijn gereedschap. De rest lag in de garage. Dat werd allemaal op één punt geconcentreerd en kwam achter in de garage. Veel overzichtelijker, dan dat het op twee plaatsen ligt. Het oude aanrecht kwam daar ook, zodat hij daar (meer) kast- en laderuimte kreeg. In een rustig tempo werd de ruimte langzamerhand omgetoverd naar een sanitaire voorziening. “Wat een verschil!” Op de plek van het oude aanrecht met de bovenkastjes is nu links het toilet en de rechts de douche. Aan de andere wand staat een kastje met een wasbak. Wij zijn bijzonder tevreden over het resultaat. De ruimte heeft nu een mooie functie gekregen.
Uiteraard werd er deze week ook weer een paar keer met de kruiwagen heen en weer gelopen, om hout te halen voor de houtkachel en werd Sune dagelijks meerdere keren uitgelaten. Dat zijn echter geen klusjes, maar is dagelijkse routine. Net zoals eten koken. Alleen beleef je met het uitlaten van onze “vent “puber” iedere keer wel iets (bijzonders). Voor je er erg in hebt zit hij in het water van ons beekje. Of rent hij als een gek achter Ebba aan. Dan is Sune ineens stokdoof en kun je hem roepen wat je wilt: komen doet hij dan niet. Doen we hem aan een lange riem achter het huis, mag je ervan uitgaan, dat er gaten gegraven worden in de oprit. Of laat hij zijn bot aan Ebba zien, terwijl die op haar beurt aan Sune haar gevangen muis laat zien…
Wat ook uitgevoerd werd was het vervangen van de verlichting, aan de achterzijde van de aanhanger. Beide lampen waren dermate beschadigd, dat ze compleet vervangen moesten worden. De aanhanger wordt hier erg veel gebruikt en vooral de laatste weken. De bomen, die Heiko bij buurman Jörgen omzaagt, worden immers op onze aanhanger naar Ödarp vervoerd. Tijdens een van die acties kwam er een stuk boomstam tegen het rechterachterlicht aan en vernielde niet alleen het glaasje, maar het complete achterlicht! Aangezien links ook al eens beschadigd was, werd voor beide zijden een nieuwe besteld. Online bij het bedrijf AutoExperten. De oude lampen werden losgeschroefd en het stekkertje aan de achterzijde losgemaakt, waarna de nieuwe, op heel eenvoudige wijze, gemonteerd konden worden. Vriend Jan uit Assen had al eens de suggestie gedaan, om beschermkapjes te kopen voor de achterlichten, maar helaas past dat niet op deze aanhanger. Heiko moet gewoon wat voorzichtiger zijn!
De plaats Tranås werd weer aangedaan voor een paar boodschappen.
De weg ernaartoe verandert langzamerhand in frisgroen,
doordat de bladeren zich ontwikkelen.
Ook staat menig boom in bloei!
Bij een tankstation werden een aantal jerrycans met benzine gevuld. Dat hebben we nodig voor de zitmaaier, de trimmer en voor de kettingzaag. En als de stroom uitvalt ook nog voor het aggregaat. Een voorraadje van een liter of vijfentwintig is daarmee geen overbodige luxe. Voor de oude kettingzaag is geen benzine meer nodig. Die werd vorige week naar de reparateur gebracht, omdat die slecht startte. Ze hadden deze week gebeld en doorgegeven dat de carburateur vervangen moest worden. De reparatie ging ongeveer €.250,- tot €.300,- kosten! Wetende dat er nog meer “twijfelachtig” is aan die kettingzaag en dat die meer dan tien jaar oud is en véél is gebruikt, besloten we van reparatie af te zien. Doe er €.100,- bij en je hebt namelijk een splinternieuwe! De oude werd wel weer opgehaald. Misschien dat Heiko via het internet een carburateur gaat kopen en via een YouTube filmpje gaat bekijken of hij die er zelf in kan zetten. Gewoon voor de lol, om er iets van te leren. Kapot is dat ding toch al: hij kan er niets meer aan vernielen.
Nadat we terug waren gekomen van onze 12,5-jarig huwelijksreis (via Stockholm, Oslo en Tromsö) naar de Noordkaap, hadden we een collage gemaakt van verschillende foto´s in verschillende fotolijstjes. Dat hing in de kamer, naast de televisie. De lijstjes hadden allemaal een andere afmeting en kleur. We vonden het leuk, maar het was het nét niet. De verscheidenheid in kleur van de lijstjes maakte het druk en eigenlijk nog rommelig ook. Ik besloot een paar lijstjes toch nog over te verven in de kleuren zwart of grijs. Daarmee gingen “de gouden” eruit en werd het meteen een stuk beter, rustiger. Dagelijks kijken we wel even naar die foto´s en halen we herinneringen op van die fantastische reis.
Terwijl Daniëlle in Rotterdam met hun drie kids aan de wandel was, ging Elise met hun drie kids naar de dierentuin in Emmen, naar Wildlands. In Rotterdam werd gewandeld met de kinderwagen, omdat onze jongste kleindochter Lynn nog maar slechts een half jaar oud is. Het voordeel voor de jongens Noud en Mason is, dat die op de kinderwagen kunnen meeliften als ze willen. Mason staat vaak achter op de treeplank en als Noud geen zin meer heeft om te lopen kan hij er onderin kruipen. Elise liet zich met Merle, Daan en Jelte in een soort treintje rondrijden door het park. Ze komen er vaker per jaar en hebben dan ook een abonnement. Heel leerzaam voor de kinderen. En zo te zien hadden ze allemaal mooi, droog weer!
We hebben weer een kleurrijke border langs de oprit! De rode en gele tulpen maken er, tezamen met de frisgroene blaadjes van blijvende planten, een fris geheel van. Vanaf nu is het weer een strijd, om het onkruid onder controle te houden. Binnenkort maar weer even op de knietjes erbij langs…
Opnieuw werd er een paar uurtjes besteed aan het weghalen van een paar bomen bij de buurman. Het wordt daar meer en meer open. Precies zoals Jörgen dat graag wilde hebben. Of het allemaal af komt, voordat er weer nieuw blad aan de bomen zit, is nog maar zeer de vraag. Er staan nog een aantal bomen, met “een waarde” van zeker tien kuub en rond ons huis is ook voldoende te doen nu. Het is niet alleen een kwestie van bomen omzagen, takken eraf halen, op een stapel leggen en de stam in stukjes zagen, maar jullie weten inmiddels wel, dat alles vervolgens gekloofd en gestapeld moet worden. Daarbij komt, dat er ruimtegebrek ontstaat in de houtstekken! Het is voor ons beter als de rest na de zomer opgehaald gaat worden. De uitbreiding van houtstek drie is in ieder geval alweer grotendeels gevuld.
Als wij ´s avonds nog eventjes televisie kijken heeft onze Sune een “jammer-momentje”. Eerst wil hij spelen. Dan moeten wij zijn speeltje, een stoffen rat of een hondje van Ikea, weggooien en haalt hij die weer op. Even later is dat voorbij en wil hij op schoot. Omdat we hem echter niet op de bank of elke willekeurige stoel willen hebben, gaat een van ons dan op de grond zitten. Daar kruipt hij meteen op schoot. Direct is hij rustig en kunnen wij ook weer verder kijken naar hetgeen op de televisie is.
Woensdagmiddag waren we uitgenodigd bij Rob en Marijke in Flisby. Zij zijn vier weekjes in hun vakantieverblijf en Marijke had ons een Indische rijsttafel beloofd. Dat was vorig jaar al, maar een hartinfarct gooide roet in het eten. “Wat in het vat zit verzuurt niet” en zodoende werden we deze week opnieuw bij hen uitgenodigd. Sune mocht ook mee en daarvoor werd de eerste keer de “opstap-box” gebruikt. Stijl is die wel. Onze auto is nu eenmaal vrij hoog, waardoor de oploopplank erg stijl komt te liggen. Samen met Heiko zijn hulp redde Sune het, om zonder te hoeven te springen, in de kofferbak te komen! Lang leve het tuigje dat hij om heeft, waar Heiko hem aan vast kon houden…
Om vier uur werden we in Flisby verwacht. Het was rustig op de weg. Hmmm… Is dat nieuws? Nee eigenlijk niet. Het is hier altijd rustig op het platteland. Ha, ha, heerlijk! Onderweg genoten we van de omgeving.
Bij Rob en Marijke werden we zeer hartelijk verwelkomd, waarbij de heerlijke geuren van de Indische rijsttafel ons al tegemoet kwamen. Maar eerst: een biertje! Een alcoholvrij biertje voor Heiko dan, omdat hij nog weer moest rijden. De tafel was grotendeels al gedekt en we konden meteen plaatsnemen. Sune mocht ook mee naar binnen, maar voor onze gemoedsrust leek het ons beter, om hem op de overdekte veranda te laten. Daar kon hij op het meegebrachte kleed liggen en niets kapot maken. Met zijn bijtgrage tandjes is het altijd maar afwachten waar hij in gaat bijten. Tja, die fase heeft hij nu, net als kleine kinderen.
Nét voordat we begonnen aan de, met liefde en zorg, bereidde Indische maaltijd, vroeg ik wat het was, wat onze vrienden Rob en Marijke hadden gekookt. Rijst, gekookte eieren in licht gekruide tomatensaus, “pulled chicken” met kruiden, lekkere gehaktballetjes, zoetzure komkommer, boontjes, kroepoek, sambal, sojasaus en meer. Dat Marijke de dag ervoor al het een en ander had voorbereid kan ik me heel goed voorstellen!
Volgens mij hebben wij de kok niet teleurgesteld. Met veel smaak hebben we gegeten, onder het genot van goed gezelschap. Leuke gesprekken en ondertussen heerlijk gegeten. Na de warme maaltijd serveerde Marijke ons ijs met slagroom. Het was al rond de klok van zeven, dat we terug waren in Ödarp. “Bedankt voor de gezellige middag, lieve vrienden en tot gauw!”
Donderdag 9 mei: Kristi Himmelfärdsdag, Hemelvaartsdag! De feestdag, die altijd op donderdag valt, wordt sinds de vierde eeuw gevierd en valt 40 dagen na Paaszondag. Over het algemeen zijn alle belangrijke feestdagen gebaseerd op de maancycli, wat betekent dat ze op verschillende data in verschillende jaren vallen. Wat Hemelvaartsdag betreft, deze zal niet eerder komen dan 30 april en niet later dan 3 juni. Het is een belangrijke christelijke feestdag, maar in Zweden zijn echter nog meer redenen om deze dag te vieren. Vroeger werd het in grote delen van dit land beschouwd als de eerste zomerdag van het jaar. Zo werd het de “blote-armdag” genoemd: vrouwen begonnen met blote armen te lopen. Een andere term voor de dag was “weidevrijgave”, de dag waarop vee werd vrijgelaten op een groene weide. In Midden- en Zuid-Zweden bijten de vissen volgens de traditie niet voor Hemelvaartsdag en daarom wordt de dag “forste metaredan” of de eerste voederdag genoemd. Het markeert eveneens de start van het visseizoen. Het is belangrijk om op deze dag te vissen, omdat het geluk dat je hebt met het vangen van vissen, bepaalt hoeveel geluk je gedurende het seizoen krijgt.
Kleur in de tuin!
Meer en meer bladeren en bloesem aan de bomen!
De zonsopkomsten zijn mooi. Heel mooi. Maar wat dacht je van de zonsondergangen? We moeten er trouwens wel steeds langer op wachten. Ondertussen is het tot ongeveer half tien ´s avonds licht. Het zonnetje was vanavond om kwart over acht nog duidelijk aanwezig. De zonnestralen schenen nog net over de boomtoppen aan de andere kant van de weg bij ons de tuin in. Wij genieten van deze fantastische plaatjes.
