Soms ben ik te bang om te snoeien. Soms juist helemaal niet! Dat gold zeker voor de clematis. Vorig jaar was hij echt even te brutaal geweest met de groei: hij groeide ons letterlijk boven het hoofd. En hij kroop zelfs onder de wandplaten! Aan het eind van het vorig seizoen heb ik de plant daarom bijna met de grond gelijk gemaakt. Dat klinkt heel negatief, maar voor de plant was het geen probleem hoor. Want zie hoe hij er vandaag alweer bij staat! Hij moest wederom met een bandje aan de zijkant van het portiek vastgemaakt worden, want hij hing behoorlijk voorover. Dat zou alleen maar erger worden, want hij zit bommetje vol met knoppen. En de eerste bloem bloeit al! Blijkt maar weer, dat in de meeste gevallen “snoeien doet bloeien” toch opgaat.
Bij de klant waar de oprit belegd werd met stenen, kon Heiko samen met Lippe vandaag toch verder werken. Ondanks het feit, dat de stenen op waren. De grijze stenen waren namelijk op, maar niet de zwarte exemplaren. De zwarte stenen kwamen als een rand rondom het plein te liggen en daar waren nog voldoende van overgebleven. Zodoende konden deze zwarte als een randje rondom de uitbouw van het huis, de overdekte veranda, gelegd worden. Één rijtje stenen moest daar gelegd worden, ongeveer op dezelfde hoogte als het gras. Op die manier kan de klant met de grasmaaier over die stenen heen rijden en alles in een keer maaien. Zonder dat hij de trimmer ook nog moet gebruiken voor de kantjes. Dat ene rijtje kostte relatief gezien veel tijd, omdat het gepriegel op de vierkante centimeter is. Eveneens werden de heren in hun werk onderbroken door een regenbui, wat ook weer een paar minuutjes van de werktijd afsnoepte.
Rond het middaguur waren ze klaar en rest er nog slechts 6 m2 waarvoor de klant nu stenen mag gaan halen. Van de zwarte stenen is nog ongeveer 3 m2 over en de klant zal er nog 3 m2 grijze stenen bij halen. In het laatste vlak zullen de grijze en de zwarte stenen gemengd gelegd gaan worden. Het zandbed is al op hoogte gelegd en het zwarte randje rondom ligt er ook al in. Om te voorkomen, dat er mensen over het vlakke zandbed gaan lopen, hebben ze daar tijdelijk een paar houten platen overheen gelegd. Dit klusje zal waarschijnlijk volgende week afgerond worden.
Na de middag reden de beide collega´s naar een dorpje genaamd Kvarnarp. Dat ligt aan de weg tussen Tranås en Gränna. Ongeveer halverwege. Ze gingen daarheen voor een bijzonder klusje. Daar wilde een klant namelijk een hondenkennel betegeld hebben. Nee, geen alledaags klusje. Aan de garage waren twee hondenverblijven gebouwd, zonder een vaste vloer. Eentje aan de zijkant van de garage en eentje aan de achterkant van de garage. Die laatste was nogal lastig te benaderen vanwege ongelijke ondergrond en veel onkruid. En in welke moesten Heiko en Lippe tegels leggen? Juist, in die aan de achterkant.
Er lag al een vrachtje stenmjöl voor de garage. Overigens is stenmjöl letter vertaald “steenmeel”, oftewel bergrots wat gehakt is en daarna zeer fijn vermalen is tot meel. Ook lagen er voor de garage een aantal tegels. De klant had doorgegeven, dat er een kruiwagen aanwezig was, dus die hadden de beide mannen dan ook maar niet meegenomen van Örtengren. Wat de klant er niet bij had verteld was, dat de kruiwagen een lege band had. Fijn! Schuin tegenover het huis van de klant was een houtzagerij en het leek de beide mannen sterk, dat ze daar geen compressor zouden hebben. De kruiwagen ging achter in de auto en zo reden ze naar die houtzagerij. En ja hoor, met een volle kruiwagenband kwamen ze even later terug bij de klant. Toen kon het werk echt beginnen.
Met een paar bij elkaar gezochte planken werd een “paadje” gemaakt en zo rolden ze menig kruiwagen met stenmjöl naar achteren. Daar wachtte een nieuwe uitdaging. Het hekje van het hondenverblijf was slechts 50 centimeter breed en de kruiwagen was breder. Ze konden niet met de kruiwagen naar binnen en moesten de kruiwagen dus buiten eerst leegscheppen en daarna de stenmjöl verder verplaatsen in het hondenverblijf. Gelukkig hadden ze Lippe zijn auto mee en hij had de nodige gereedschappen in de auto. Het hele hekwerk aan de voorzijde van de kennel werd eruit geschroefd en zo konden ze eindelijk hun werk doen.
Binnen in de kennel rook het overigens zeer onfris door de vele hondendrollen en de hondenpis. Gelukkig waaide het een beetje en kwam er frissere lucht in. Vele kruiwagens later vonden ze dat er wel voldoende zand in lag en begonnen ze de tegels te verplaatsen van voor, naar achter de garage. Het hekwerk werd als laatste weer teruggeplaatst en zo verstreek de middag. Donderdag mag Heiko daar alleen naar toe om de tegels te leggen. Ze hadden de verplaatste tegels geteld: 48 stuks. Ook hadden ze geteld hoeveel er nodig waren: 82. Dat tekort meldden ze bij Kenth en hij belde met de klant en verkocht de eergisteren verworven tweedehands klinkertjes van een andere klant meteen door. Aan Heiko de eer om er overmorgen een “mooi patroontje” van te maken.
Op 17 juni had men mij bloed afgenomen. Dat wilde men controleren op onder andere calcium. Mede door het bericht van gisteren, over die verslavende pijnstillers, was ik nu meer dan eerder benieuwd naar de uitslagen. Het digitaal dossier op 1177 werd geraadpleegd en daar stonden daadwerkelijk “provsvar”, uitslagen te zien. Met mijn “leken-oog” kon ik zien, dat alle waarden binnen de referentiecijfers liggen. Wat me opviel was, dat juist de waarde van calcium was gedaald. Dat had met de medicatie toch moeten stijgen? Waarschijnlijk volgt er nog wel een gesprek met informatie over de uitslagen en anders vraag ik die telefonisch even op.
Op 31 mei heeft de Riksdag, de regering besloten dat de pensioen gerelateerde leeftijdsgrenzen in het pensioenstelsel omhoog moeten. Het besluit geldt voor veranderingen in de leeftijden vanaf 2023, maar ook dat de pensioenleeftijden vanaf 2026 worden gekoppeld aan de streefleeftijd. Vanaf 2023 verandert de leeftijd, waarop op zijn vroegst een algemeen pensioen (AOW) kan worden opgenomen, van 62 jaar naar 63 jaar. De leeftijd waarop het garantiepensioen, de inkomenspensioenaanvulling en de huurtoeslag kunnen worden betaald, wordt gewijzigd van 65 jaar naar 66 jaar. Wanneer deze leeftijd wordt gewijzigd in 66 jaar, betekent dit ook dat uitkeringen die op 65-jarige leeftijd zouden zijn stopgezet, zoals nabestaandenpensioenen van het Zweedse pensioenbureau of ziekte-uitkeringen van het Zweedse sociale verzekeringsbureau, nog een jaar worden uitbetaald. Voor degenen die in 1961 zijn geboren, is 63 jaar de vroegste leeftijd om een algemeen pensioen te ontvangen. Wat gebeurt er in 2026? Vanaf 2026 wordt de zogenaamde streefleeftijd ingevoerd. Het is een leeftijd die elk jaar wordt berekend en zes jaar later wordt toegepast. De streefleeftijd moet de verandering in de levensverwachting weerspiegelen en de basis vormen voor de leeftijdsgrenzen in het pensioenstelsel.
Ohhh… Een herkenningspunt is verdwenen… Zo lang we hier wonen stond er langs de weg tussen Bordsjö en Blå Grindar een schuurtje. Niet een gewone, maar eentje die verlaten was. En al een beetje op instorten stond. Ooit was dit vast een prachtige en praktische schuur, waar menig gereedschap in kon. De laatste jaren was het prachtige er wel af. Alhoewel het ook toen weer mooi was, op zijn eigen bouwvallige manier. Te gebruiken was hij niet meer. Het dak lekte en hing een beetje door, het raam was eruit en het hout ging zo langzamerhand behoorlijk rotten. Deze week was de plek ineens leeg. Geen schuurtje meer! Waarschijnlijk was de eigenaar er nu aan toe, om de bouwval te slopen. Dat er ooit iets op die plek heeft gestaan bewijst de stapel plankjes die er nog ligt…
Wat een ellende die zware medicijnen. Ik herken dit wel van iemand, die ik wegens een operatie hielp. Verslavende medicijnen, hoewel hij dit combineerde met andere medicijnen en geen verslaving had.
Maar dat deze medicijnen andere goede dingen in je lijf doen kelderen, verbaast me helemaal niet. Hoop voor jou dat er snel een goede oplossing komt.
Dank je, Wilma!