En daar werden we vanochtend opnieuw verrast met een laagje sneeuw. Ik denk dat er een centimeter of drie bij was gekomen gedurende de nacht. De temperatuur was rond het vriespunt. Het was alles bij elkaar een hele aardige winterdag. Heiko reed in de loop van de ochtend naar Tranås voor een paar boodschappen. Onderweg maakte hij een paar foto´s van de schitterende omgeving. Alles was weer maagdelijk wit. Heerlijk! Ook ging Heiko bij het werk aan. Hij trof Örtengren aan in de zaak. Bij Kenth Örtengren AB is nu eindelijk na drie jaar de kogel door de kerk: Heiko is nu de “chef” geworden van de buitendienst. Kenth had Heiko dat al een paar jaar lang beloofd, maar nu is het toch echt zo ver. Het laatste jaar heeft Kenth ingezien, dat hij het niet langer allemaal zelf kan doen. Eveneens speelt mee, dat Heiko vanwege zijn gezondheid, zijn rug- en heupklachten, niet zoveel meer in de buitendienst kan werken. Deze nieuwe baan komt zodoende precies op het juiste moment.
Zijn eerste klus is om ervoor te zorgen, dat alle fruitbomen die op de lijst staan, gesnoeid worden. Voor half april, omdat dan bloei in de bomen komt. Die lijst met namen en adressen heeft hij twee jaar geleden al gemaakt en bleek erg handig te zijn. Ieder jaar worden voor een groot deel dezelfde bomen gesnoeid en er komen ieder jaar bomen bij. Op dit moment moeten er ongeveer 600 fruitbomen gesnoeid worden. Grote en kleine, maar gemiddeld zal het twee uur snoeiwerk zijn per boom. Er is daarmee werk voor 1.200 manuren. Met twee personen zes uur per dag betekent dat 100 dagen werk per persoon. Twintig volle werkweken! Kijkend naar de kalender, dan zijn er slechts veertien weken te gaan to half april. Ze komen zes weken te kort! Dat betekent, dat de dagen langer moeten worden en dat er af en toe een zaterdag gewerkt moet gaan worden. Ook kan Heiko waarschijnlijk zelf een paar kleinere bomen voor zijn rekening nemen. Bomen waarbij hij niet op een ladder hoeft te staan. De eerste uitdaging ligt er in ieder geval voor de “kersverse chef”!
Ik had vanochtend met mijn vriendin Froukje afgesproken om met elkaar te beeldbellen. Het was de bedoeling, dat we daar in december een weekje zouden komen in hun B&G, maar vanwege onze gezondheid konden we helaas niet naar Nederland afreizen. Dan maar via WhatsApp beeldbellen! Ze vertelde me weer van alles over de veranderingen in hun huis, de omgeving, hun gezondheid en haar werk. Vorige week hadden ze nieuwe dakpannen op hun huis gekregen. Gelukkig waren de buren, waarmee ze onder hetzelfde dak wonen, ook bereid om op hun deel nieuwe dakpannen te leggen. Daarmee is het hele huis enorm veranderd qua uitstraling, temeer omdat eerder alle muren opnieuw gestukadoord waren en het houtwerk geverfd. Op haar werk was het druk, maar het gaat haar nog steeds erg naar de zin. Elke dag fietst ze vanaf hun huis in Kolham naar haar werk in Groningen. Door regen en wind, mist en koude. Daar neem ik mijn petje voor af! Het was erg fijn om Froukje weer eens te zien en te spreken en ons gesprekje duurde dan ook “slechts” ruim anderhalf uur…
Nadat Heiko thuiskwam vanuit Tranås ging hij verder met het uitzoeken van geschikte liedjes, die hij op de 12-snarige gitaar kan spelen. Dat deed hij beneden op de bank, terwijl ik achter de laptop zat. Zodoende kon ik meeluisteren. Er zaten een paar nummers bij die ik erg mooi vond. Zo was er bijvoorbeeld eentje van The Eagles, getiteld “The Girl from Yesterday”. Geweldig nummer! De goedgevulde ordner is nu doorgewerkt en er is een apart tabblad voor de 12-snarige gitaar. Toen hij klaar was liet Heiko mij zijn vingertoppen zien: daarop zaten blaren! Hij heeft jarenlang niet meer zo veel gespeeld en het eelt dat op de vingertoppen komt na veel gitaar te spelen, was dan ook volledig verdwenen. Nu ontstaat het weer, waarna het gitaarspelen vervolgens gemakkelijker zal gaan. Op dit moment is het een beetje pijnlijk. Dat wordt beter nadat het eelt weer op de vingertoppen zit.
Na mijn gesprek met Froukje maakte ik een kopie van een boekwerkje, die ik al jarenlang in mijn bezit heb. Het is een oefenboekje van Henny Slagter, mijn moeder. Het gaat over de post. Hoe ze een briefkaart in moest vullen en een kwitantie. Die is nu in digitale vorm opgeslagen. Een paar van de foto´s heb ik naar Heiko zijn vader gestuurd. Die was uiteindelijk 40 jaar (!) bij de post werkzaam. Misschien dat hij aan de hand van de diverse formulieren herinneringen kan ophalen. Ik ben benieuwd wat we zondagavond te horen krijgen…
Gisteren kreeg Heiko een sms-berichtje van de Fin Pentti, die net buiten Eksjö woont en heel veel bos heeft. Deze man geeft Heiko altijd een signaaltje als er weer een boom is omgewaaid of gewoon weg moet. Heiko helpt hem dan met het zagen en het weghalen, waarna hij het hout mag meenemen. Het was weer zover! Er waren een paar bomen die weg moesten en de Fin vroeg, of Heiko zaterdag tijd had. Ja hoor, geen probleem! De aanhanger gaat zaterdag meteen mee, zodat de blokken hout daar direct ingegooid kunnen worden na het zagen. Ben benieuwd waar Heiko mee thuis komt!
