Geen widgets gevonden in de zijbalk

Gisteravond hadden we nog te maken met een bijzondere zonsondergang. De zon had de hele dag niet geschenen. Ja, achter de wolken… Tegen het eind van de dag werd de bewolking nog erger. Nee, eigenlijk kan ik beter zeggen “anders”. De wolken gaven namelijk af en toe ruimte aan de zon, waardoor er licht tussen de wolken kon doorschijnen. Dat gaf een heel uniek beeld. Een uitzonderlijk en aparte lucht kregen we te zien. De donkergrijze wolken en daar tussendoor de oranje gloed van de zon. Zeldzaam en mooi!

Vanochtend rond half acht waren de mannen van Vattenfall, energiemaatschappij en E.On, elektriciteitsbedrijf, alweer vroeg naast ons huis bezig. Gisteren hadden ze aangegeven, dat vandaag de paal met de centrale rechtgezet zou gaan worden. Een extra paal lag daarvoor al in de berm. Voor de veiligheid van de monteurs zou de stroom eraf gaan. Hoelang dat alles zou gaan duren werd niet gezegd. Dat kon waarschijnlijk niet, omdat ze geen idee hadden hoelang de klus zou duren. Alle begrip voor en uiteraard erg blij, dat ze het probleem zo accuraat aanpakken!

Om half negen ging het licht uit. Letterlijk. Precies op het moment, dat Heiko aan het werk ging. Omdat het onzeker was hoelang het zou duren voordat de stroom terug was, had ik toch maar even een paar flessen met water gevuld, had Heiko een paar extra houtblokjes bij de keukenkachel neergelegd en had ik een paar kopjes koffie in de thermoskan gemaakt. Afgelopen nacht had ik bedacht, dat het rekje boven het bureau een kleurtje zou krijgen. Dat kon ik mooi in de keuken doen: licht genoeg. We zijn beide heel tevreden over de groene kleur van de kussens en daarop zou ik verder “borduren”.

Maar… Exact dezelfde kleur groen had ik natuurlijk net niet. Daarom werd er een kleurtje gemengd. De kleur groen die er wel was kreeg er blauw en zwart door. Als het te donker zou zijn zou ik met wit het weer lichter maken. Het duurde eventjes, maar toch kreeg ik de kleur redelijk goed. Toen kon ik beginnen met verven. Het hout van de lijst werd niet egaal geverfd, om het een “oude” look te geven. Toen dat klaar was, pakte ik meteen ook maar de twee fotolijstjes. Die hangen als het ware in de lijst en zouden met hun wit te veel opvallen.

Precies om elf uur was ik ermee klaar en was de stroom juist op dat moment terug. Heerlijk! Meteen zorgde ik er onder andere voor, dat de “grote” kachel weer ging branden, dat de timers opnieuw goed ingesteld werden en gooide ik het water weg. Ik nam nog wel het laatste kopje koffie uit de thermo. Achteraf maar goed ook… Daarna werd alles van het verven schoongemaakt en opgeruimd, waarna het rekje weer aan de muur gehangen kon worden. Wel even wennen! De witte zag je haast niet en nu in het groen zie je hem wel heel duidelijk. Morgen even een paar nieuwe foto´s printen voor in de lijstjes en dan is het klusje klaar. Benieuwd wat Heiko ervan vindt…

Zoals gezegd, vertrok Heiko om half negen van huis, om aan het werk te gaan. Hij ging weer fruitbomen snoeien. Deze keer in Nääs. Bij de bierbrouwerij waar Örtengren ieder jaar deelneemt aan de kerstmarkt. En ook ieder jaar mogen ze daar de elf fruitbomen snoeien. Er staan veel meer fruitbomen, maar die andere bomen zijn te oud om nog iets van te maken. Blijkbaar hadden ze daar vroeger een heuse boomgaard met heel veel appel-, peren- en pruimenbomen. Samen met collega Anton ging hij op pad. Heiko had zijn elektrische snoeischaar mee en daarmee kon hij ongeveer vijf uur werken. Toen was de batterij leeg. Er waren dan ook heel veel uitlopers geknipt en de bomen zijn een beetje uitgedund, zodat de zon er beter doorheen kan schijnen. Op zo´n dag worden er duizenden uitlopers geknipt. Heiko had koffie en brood meegenomen en een paar keer namen hij en Anton een korte pauze. Het was niet koud buiten, ondanks het laagje sneeuw.

De zon kwam er nog even bij en dat maakte het werkelijk heel aangenaam. Alleen werden de voeten langzamerhand wel koud, doordat ze de hele dag in de sneeuw stonden en er door liepen. Ook was het oppassen met de trappen, omdat de treden vol met sneeuw kwamen te zitten, waardoor het glad werd. Alles verliep echter beheerst en zonder ongelukken. Om half vier waren ze klaar en reden ze met de auto en aanhanger, met daarop twee verschillen lengtes trappen en een ladder, terug naar Tranås. Daar gaf Örtengren Heiko een sleutel van de deuren van de garage, waar Örtengren nu zo langzamerhand al twee jaar mee bezig is om aan te kopen. De bedrijfsauto met aanhanger moest daar in de verwarmde garage geparkeerd worden. Vanaf nu kan Heiko rechtstreeks vanaf huis naar die garage en toekomstige vestigingsplaats van de zaak rijden, zijn eigen auto daar parkeren en de bedrijfsauto meenemen naar de huidige vestiging van Örtengren.

Net voor enen vroeg Heiko via WhatsApp hoe het hier ging. Heel enthousiast schreef ik, dat de stroom terug was en dat ik de wasmachine even aan zou zetten. Het berichtje was volgens mij nog naar hem onderweg toen de stroom weer weg viel. Oeps! Daar had ik geen rekening mee gehouden! Er was ook niemand meer van de beide elektriciteitsbedrijven in de buurt te zien. Was er een nieuwe storing? Of was dit nog een staartje van de reparatie? Hoe dan ook: het duurde langer dan verwacht. Op enig moment was het maar 18 graden meer in de kamer en keuken en toen besloot ik de beide houtkachels maar weer te stoken. In een mum van tijd was het weer aangenaam in huis. Het duurde dit keer tot kwart voor drie. Meteen naar beneden om de grote kachel weer te stoken, de timers werden wéér ingesteld en koffie ging op dat moment jammer genoeg niet door. Want vijftien minuten later was de stroom namelijk alweer verdwenen! Tot kwart voor vier. Zou het nu volledig terug zijn? Ik werd namelijk wel een beetje gefrustreerd en een beetje moe van wéér de kachel op te stoken, wéér de timers opnieuw instellen… Je raadt het vast al wel: als eerste maakte ik me dit keer een kopje koffie!

Rond de klok van half vijf kwam Heiko thuis. Die schoot meteen in andere kleren en trok warmere sokken aan. Hij meende scheurtjes in zijn schoen te hebben ontdekt, want zijn sokken waren nat! Morgen vraagt hij zijn baas maar om nieuwe schoenen, want koude voeten heeft hij al door de polyneuropathie. Dat moet door de schoenen niet erger worden! Eigenlijk wat hij me als eerste vroeg was, hoe ik de wortels en stam van de dennenboom weer teruggezet had. “Huh? Teruggezet?” Hij vertelde me vol verbazing, dat de stam, inclusief wortels, daadwerkelijk weer “normaal” lag. Hij lag, stond weer terug in de vijver! Terug op zijn oude plekje. Wel heb ik ooit! Wat voor krachten, magische krachten zijn hier aan het werk geweest? Wie of wat het ook was: we zijn erg blij met de situatie! En het rekje in de kamer? Dat vond Heiko ontzettend leuk!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.